KABANATA 44
Ayumi's Point of View
Nagising ako sa kamalayang pamilyar. Narito na ako ngayon sa aking sariling kwarto, nakahiga habang nagpapahinga. Ang sabi sa akin ni mommy ay hinatid ako dito ni Lucas nang walang malay.
Tipid na tipid ang kwento niya kaya hindi na tuloy ako nagkaroon pa ng pagkakataong maitanong kung anong nangyari kay Vlad dahil ang pagkakatanda ko ay papalapit siya sa akin bago ako nawalan ng malay. Hindi naman sa paga-assume pero umasa talaga ako na siya yung naghatid sa akin dito but then sabi nga ni mom it was Lucas who brought me home.
Makailang ulit nalang din akong napapabuntong hininga dahil di rin ako dinadalaw ng antok marahil ay dahil na din sa mahabang pagkakatulog ko kanina kaya't napagdesisyunan kong tumayo at magtungo sa guest room kung saan nagstay sina Vlad at baby Gio dati.
Sa loob ay nadatnan ko ang mahimbing na pagtulog ni baby Gio. Si baby lang at wala sa tabi niya si Vlad.
"Baby alam mo miss ko na ang daddy mo," namayani ang lungkot sa buo kong kamalayan.
Nagmumukha na rin akong baliw dito, kausapin ba naman ang batang tulog at ni wala pang muwang sa mundo.
"Ang cute cute mo talaga baby para kang maliit na Vladimir wait---oo nga no? Bakit parang hawig kayong dalawa? Hala! Baka naman batang ama talaga si Vlad," ayst ewan ko ba sa sarili ko nawawala na ata talaga ko sa katinuan, kung ano-ano na ang pumapasok sa aking isipan. Tss, si Vlad kasi eh nagpapamiss masyado.
Siguro maga na ang dila non ngayon sa kakagat niya hahaha kanina ko pa kasi siyang iniisip. Bala siya!
Hmm dito na lang nga ako matutulog, tabi kami ni baby Gio baka sabihin pa niyan ni Vlad kinakawawa ko ang anak namin.
Yieeee nakakalilig pakinggan yung 'anak namin' hihihi.
Pumwesto ako sa may kanan ni baby. Tinapik-tapik ko siya sa paraang mahina lamang at hindi siya magigising, iyong sa paraang naghehele upang mas lalong humimbing ang kaniyang tulog. Sa ganoong sitwasyon ako unti-unti nang nilamon ng antok at nakatulog sa tabi ng bata na hanggang ngayon ay palaisipan pa din sa akin ang tunay niyang pagkakakilanlan.
Kinabukasan.....
"Kuya Ice bakit hindi ka nakauniform? Di ka ba papasok?" curious kong tanong kay kuya na nadatnan ko sa sala na bihis na bihis animong may lakad.
"Ah eh si K-Krizele kasi nagpapasama sa EK?" awkward at di pa siguradong saad ni kuya hmm Krizele Krizele Krizele.
"Yieeeee hahaha magdidate kayo ng fiance mo no? Napapadalas na yan ah," pang-aasar ko kay kuya.
"Oy maghunos dili ka nga bunso ang bata bata pa ni Krizele para sakin no!" agad na sagot ni kuya. Defensive masyado ang lolo mo hohoho.
"Eh nung isa diba nangako ka sakanya, witness niyo pa nga ako eh hahaha," pamimikon ko pa. Sorry ka kuya nasa mood ako ngayon para mang asar ng bongga.
"Sinabi ko lang naman yun para tumahan na siya-- bat ba ko nag eexplain? Ewan ko sayo bunso alis na nga ako baka kurutin nanaman ako nun dahil late ako, ang sakit pa naman mangurot," nakangiwi pang saad ni kuya mukhang naimagine yung huling kurot sa kanya ni Krizele. Ang cute lang nila haha.
"Sige na tsupe! Kuyang paasa!" Dahil sa sinabi ko ay inirapan niya pa ko bago tuluyang lumabas ng pinto.
Maya-maya pa ay.....
*Beep Beep
Huh? Kaninong sasakyan naman kaya ang bumubusina sa labas? Kaaalis lang ni kuya diba?
Dahil sa curiosity ay lumabas ako at chineck kung sino ang bwiseta sa labas kung meron man, dinala ko na din yung bag ko tutal paalis na din naman talaga ako. Mukhang mag-isa ako ngayon papuntang school ah.
"Tara na?" saad ng lalaking dumungaw sa may pinto ng sasakyan na si.....
"Vlad? Anong ginagawa mo dito?" Gulat na tanong ko sa bumungad sa akin sa labas.
"Nabalitaan ko kasi na wala daw maghahatid sayo ngayon papuntang school kaya heto at bibigyan kita ng free ride," nakangiti pang aniya na lumabas at pinagbuksan ako ng pinto.
"Hahaha baliw! Si kuya yan no?" Nasabi ko nalang tyaka lumapit na din.
"Ang alin?" painosente pa siya ah.
"Yung informant mo, magkasama sila ngayon ni Krizele diba?" saad ko naman.
"Actually it's Krizele, siya ang nagsabi sa akin haha as you can see sobrang bait na niya ngayon, tinamaan ata sa kapatid mo eh," tatawa-tawa pa siya. Konsintidor din ang bruhildo.
"Grabe ka sa kapatid mo," biro ko din tuloy.
"Oo na halika na bago pa lumabas parents mo mapalayas pa ko ng wala sa oras dito," turan niya. Well, hanggang ngayon kasi ay mainit pa din ang dugo ng parents ko kay Vladimir kaya maging ang pagbisita at pagkuha kay baby Gio ay hindi niya magawa. Kawawa naman ang Vlad ko. Luh?
Napailing nalang tuloy ako tyaka sumakay na din sa kotse niya. Choosy pa ba ko eh free ride daw to, buti na lang pala dinala ko na din ang mga gamit ko pag labas.
Habang nasa byahe ay marami-rami din kaming napag-usapan kasama na doon yung nangyari kahapon.
"Ano pala nangyari dun sa grupo nila Ryza?" Tanong ko kay Vlad.
"Suspensed one week," simpleng sagot niya lang.
"Eh paano naman ang mga kaibigan ko?" nag-aalalang tanong ko pa muli.
"Hmm community service, papasok sila pero sa weekend mag gagarden dun sa vacant lot, puno na nga ng mga halaman dun sa dami ng pasaway na studyante haha," at natawa pa talaga ang loko.
"Excuse me! Hindi naman kami pasaway eh, ipinagtanggol lang namin ang sarili namin," pagtatanggol ko pa sa reputasyon namin.
"Yah I know okay? Ipinaglaban ko nga yun sa office kahapon eh," pagmamalaki pa niya.
"Hahaha talaga lang ah. Ay teka! Paano pala ako---
"Baby you're a victim, I won't let you suffer even more so don't worry." Panapos niya sa usapan namin kaya tumango nalang din ako bilang sagot.
Actually medyo umatras kasi ang dila ko dahil ayan nanaman siya sa mga words niya na nagpapabilis ng bongga sa tibok ng puso kong marupok!
At ilang sandali pa nga ay nakarating na kami sa school.
May ilang napapalingon pa sa gawi namin marahil ay nagwawonder kung bakit sabay kaming bumaba sa iisang sasakyan ni Vlad. Hays, palagi nalang bang ganito ang eksena? I don't know pero habang tumatagal ay parang parami rin ng parami ang mga estudyante hanggang sa makita namin ang kumpulan sa mismong room namin. Huh? What happened again this time?
Biglang nag give way yung mga estudyante sa dadaanan namin kaya mabilis na din kaming nakapasok hanggang sa nakarating na kami sa loob only to see ate Rosa sitting on my chair na katabi ng seat ni Vlad.
What is she doing here?
"Well, well, well! Nandito na pala kayo haha my litle step sister and Vladdy my FIANCE," at talagang pinakadiinan pa niya ang huling salitang kaniyang sinabi.
What? Ano daw? Tama ba pagkakarinig ko?
"Lindy! Binabalaan kita----
"What? Ayaw mo bang malaman nila o takot kang malaman ni Ayumi ang tungkol sa atin?" Anong ibig niyang sabihin? Ano to? Ano nanaman ba to?
"Vlad, tell me what is the meaning of this please." Naguguluhang saad ko kay Vlad, nagsusumamong mali lang ang pagkakarinig ko sa sinabi ni ate.
"Baby don't listen to her----
"At bakit pinagbabawalan mo siya ha? Well I'm sorry dahil hindi ako papayag na aali-aligid sa fiance ko ang babaeng to! Oo Ayumi tama ang pagkakarinig mo fiance ko si Vlad, FIANCE KO SIYA, AKIN SIYA, AKIN LANG!" Dinuro-duro niya ko tyaka palapit nang palapit sa akin habang sinasabi ang lahat ng iyon.
Tila nabingi ako dahil sa mga sinabi niya, ni hindi maprocess nang maayos ng aking utak ang mga salitang binitawan niya. Vlad and her--- fiance--- what, I mean sila? Pero paano?
Bakit ba kung kailan akala okay na ang lahat ay tyaka may dadating nanamang bagong gulo. Ayoko na... pagod na pagod na ko.... pagod na kong masaktan Vlad.
Napalingon at napatitig ako kay Vlad habang unti-unting napapaatras hanggang sa pinili ko nalang na takasan ang lahat. Mabilis akong tumalikod at walang lingon-lingong lumisan sa lugar na iyon. Gusto ko nalang sa ngayon na marating ang bukas na pintuan at makaalis sa lugar na ito.
Habang paalis ay di nakatakas sa aking paningin ang balak na pagsunod ni Vlad. No Vlad! Please huwag mo kong sundan---
"Let's go," mayroong biglang humawak sa kamay at agaran akong hinila palabas dahilan upang hindi ako maabot ni Vlad.
Tiningala ko ang bulto ng lalaking humila sa akin at napagtantong si Lucas iyon. I never imagined him to be my savior right now.
Sa sobrang dami nang nasagap ko ngayong umaga ay kaunti nalang talaga ay alam kong bibigay na ang mga luhang kanina ko pang pinipigilan. Wala na din akong sapat na lakas para magsungit pa kaya nagpatianod na lang ako sa kung saan man ako dadalhin ni Lucas. Bahala na dahil ang gusto ko nalang ngayon ay ang makaalis sa lugar na ito.
To be continued.....
©Mikireyaki(Mamikay)
FB Account: Mikay Aespen Tanaka