Direct begin ik als een spastische vis op het droge te spartelen in Wyatts armen en bijna valt hij naar achter. Nog net kan hij zijn evenwicht bewaren en opgelucht blaas ik mijn adem uit. Ik wil nog graag mijn gezicht behouden, dankje zeer.
Ik heb men lesje wel geleerd nu, maar zeg nu zelf ik ben Raven Woods, ik geef me niet zo snel over. En met al mijn sterke rugspieren *kuch *kuch duw ik me overeind zodat ik niet meer Over Wyatts schouder lig maar zeg maar recht op sta. We lopen voorbij de blokkenput waar verschillende moushen blokken in liggen. Een geniepige lag verschijnt rond mijn mond wanneer ik denk aan mijn idee. Wyatt Thompson zal spijt grijpen dat hij me heeft laten dood schrikken.
Juist wanneer we bijna voorbij de put zaan laat ik me met al mijn gewicht opzij vallen. Ik hoor Wyatt verschrikt gillen.
Ja, gillen! Als een meisje! Wyatt verliest zijn evenwicht en valt in de blokkenput waarbij hij mij meesleurt in zijn val. Misschien was dit al bij al toch niet zo'n goed want ik beland op hem. Wyatt slaagt een pijnlijke zucht wanneer ik met mijn elleboog per ongeluk in zijn maag beland.
Ik heb niet de tijd om recht te staan, omdat ik nog steeds aan het lachen ben. Ik krijg bijna geen adem meer en volgens mij ziet mijn hoofd zo rood als een tomaat. Wyatt kijkt me droog aan terwijl ik nog steeds aan het stikken van het lachen ben.
"Waarom lach je?", zijn gezicht staat chagrijnig waardoor ik weer een lachbui moet inhouden. Ik adem die in en uit waardoor ik wel lijk op een varken met astma.
"J-je gilde als een meisje" en vanaf ik het laatste woord heb uitgesproken barst ik weer in lachen uit. Ik rol me van Wyatt af waardoor ik naast hem in de blokkenput kom te liggen.
Wyatt slaat zijn armen kinderachtig over elkaar en pruilt zijn lip.
"Nietes, ik gilde helemaal niet als een meisje.", ondertussen ben ik wel uitgelachen.
"Welles", kaats ik al even kinderachtig terug.
"Nietes"
"Welles"
"Nietes", hij kijkt me met samengeknepen ogen aan. Ik pak een moushen blok en gooi het tegen zijn gezicht. Met het hand op zijn hart kijkt hij me nep geschokt aan.
"Oh oh, dat had je niet moeten doen vogeltje. Want mijn wraak zal zoet zijn!", en met die woorden duikt hij op me en geschrokken sla ik een kreet. Hij tackelt me, waardoor ik helemaal in de moushen blokken zak met hem op me. Zijn gewicht is drukkend maar de blokken onder me maken het niet zo erg. Ik ben me zwaar bewust van hoe dicht zijn gezicht bij het mijne is. Zijn adem op mijn huid voelt als vuur en ik moet moeite doen om niet in zijn ogen gevangen te geraken. Ik voel gewoon dat hij grijnst. Natuurlijk, wat had je anders verwacht? Dit is nog steeds Wyatt Thompson. Ik voel mijn wangen gloeien, maar probeer het hopeloos te verbergen door weg te kijken.
"Oh moet ons kleine vogeltje blozen?", zegt Wyatt spottend met een mierzoete stem. Zijn woorden laten mijn stemming opslag keren. Ik frons mijn wenkbrauwen en antwoord spottend: "Ha nog niet eens in je wildste dromen."
Hij trekt zijn wenkbrauwen op, houd zijn hoofd een beetje schuin en glimlacht schijnheilig. "Oh is dat zo? Dus je gaat niet blozen als ik dit doe?", hij buigt zich nog dichter naar me toe en strijkt met zijn lippen vederlicht tegen mijn wang. Bij elk minuscuul contact dat zijn lippen met mijn huid maakt voelt het alsof allemaal kleine naaldjes in mijn wang worden gestoken, maar dan op een plezierige manier, alsof de naalden gevuld zijn met een verslavende drug die ik niet kan weerstaan. Een vreemd gevoel wakkers in me op die me de nijging geeft om Wyatt nog dichter tegen me aan te drukken.
Ik kom weer met beide voeten op aarde en besef wat hij aan het proberen is.
"Nee hoor helemaal niet", antwoord ik op zijn vraag van eerder, maar het komt er slechts uit als een zwak gepiep. Ik voel hem grijnzen tegen mijn wang.
"Oh echt niet? En dit dan?", hij plaatst weer een kusje maar nu dichter naar mijn mond toe. Ik voel mijn lichaam verlangen naar zijn lippen op de mijne, maar onderdruk het gevoel. Ook al heb ik het gevoel dat ik uit elkaar spat als hij me nu niet kust. Deze keer komt er alleen maar een klein zwak geluidje uit mijn mond. Hij glimlacht en schuift bij deze nog een paar centimeter op, waardoor zijn lippen slecht een klein beetje de zijne raken. Ik kan het gevoel niet meer tegenhouden en snel druk ik mijn lippen op de zijne. Het is alsof een bom van geluk en voldoening in me ontploft en een geweldig gevoel door mijn aders pompt. Maar ook nog iets anders. Verlangen, verlangen naar meer. Wanneer het puntje van zijn tong tegen mijn lip tikt open ik gretig mijn mond. Op zoek naar meer. Zijn handen voelen als heet ijzer op mijn huid.
Dan pas besef ik wat ik eigenlijk aan het doen ben. Dit kan niet. Ik hoor dit met Carter te doen, de jongen waar ik al jaren een giga crush op heb. Toch kan ik mezelf er niet toe dwingen om te stoppen. Dan pas krijg ik een idee. Ik ga hem terug pakken. Hij is dit gestart en ik ga dit eindigen. Ik grijns en duw hem van me af zodat hij praktisch van me af rolt. Ik kruip recht uit de blokkenput en zeg: "Nope, still nothing"
Wyatt's gezicht staat verbouwereerd en ik moet moeite doen om mijn lach in te houden. Een geniepige glimlach verschijnt op Wyatt's lippen, die net nog op de mijne zaten, maar die gedachte druk ik snel weg.
"Hmmm, goed gespeeld Woods, maar de volgende ronde is voor mij.", met die woorden kruipt hij de put uit.
Heyy lezen jullie mijn andere boek Bad Boys Don't Cry al?? Het zou erg lief zijn als je een kijkje zou nemen xx