BLOOD MOON
"The university hides their real identity. We are not just a normal vampire, Salvatore. We are the soul of our race." Rinig kong saad nitong bampira na mukhang napansin din ata ang pagataka sa mukha ko. Ibinaling ko sa kaniya ang paningin ko at kagaya kanina ay seryuso parin ang mukha niya. Kinuha niya 'yong mamahaling baso na nakalagay sa ibabaw ng lamesa tsaka niya ininom ang pulang likido na nakalagay doon. I watch him as he takes a sip on that red liquid inside the glass, slowly. What the heck! Why does he look so manly while doing that? Nababaliw na ata ako. Kung ano-ano na 'tong pumapasok sa isip ko eh. Umiwas nalang ako ng tingin sa kaniya.
"Why didn't you hide your identity then?" Nagkibit balikat lang naman siya tsaka niya inilapag ulit sa itaas ng lamesa ang hawak niyang baso. "Night Blood University needs a ruler. That's why I rule them. And I need to sacrifice my identity for that." Tinignan niya ako ng seryuso. Pakiramdam ko ay may kung anong bumara sa lalamunan ko. Ibig sabihin wala ng nakakaalam pa sa eskwelahan na bukod sa Alpha ay mayroon pang ibang mga royal-blooded vampires na nag-aaral sa Night Blood? Well, siguro alam din ng mga night class students dahil bampira naman sila. Tanging mga day class students lang talaga ata ang walang kalam-alam sa bagay na iyon. Kaya din siguro sinabi ni Demiana dati na tanging ang Alpha lang ang nag-iisang royal-blooded vampire na nag-aaral sa Night Blood kasi hindi din niya alam. Masyado lang talaga sigurong pabida ang Zatrius na 'yon at nasabi niya saakin na nakakabatang kapatid siya ng Alpha. I doubt if day class students also knew na magkapatid pala ang Alpha na 'to at ang Zatrius na 'yon.
"By exposing yourself, you put yourself in danger." Bulong ko ng maproseso ko na sa isipan ko ang lahat ng mga sinabi niya. Yes, that's it. He exposed his self in danger. In me. Hindi nalang ako nag salita pa.
Seryuso kong pinanuod ang pamilya ng mga Throndsen. They are occupying the table na hindi kalayoan saamin. Seems like they're really enjoying the night huh. I wonder kung ilang araw nalang ang natitira na pwedi pang magsaya ang mga nilalang na 'to.
Tumingin ako sa direksyon ni Faolan at nakitang nakatingin din pala siya saakin dahipan para magtagpo ang paningin naming dalawa. Hindi kagaya dati na palagi siyang ngumingiti tuwing tumitingin ako sa kaniya, ngayon naman ay seryuso lang ang mukha niya na ani mo ay may malalim siyang iniisip. Ano kayang problema ng mga bampira na 'to at parang naging seryuso sila bigla? Well, hindi naman na iyon bago kay Kleinhaus. Palagi namang seryuso at walang emosyon ang mukha ng isang 'to. Tsk.
"Hyrreti." Napalingon ako sa lalaking tumawag saakin at kagaad na naging blanko ang mukha ko ng bumungad sa paningin ko ang nakakairitang pagmumukha ni Zatrius. Saan nanggaling ang mukong na 'to at mukhang hindi ko naman napansin na pumasok siya ng entrance kanina. Kagaya ng ibang mga lalaking bampira ay nakasuot din siya ng tuxedo. I also notice his new hairstyle which suits perfectly on his bad boy look. Bumaling ang paningin ko sa babaeng katabi nito. It's Lauvrene. She's wearing a fabulous black long gown and I can't deny, she really looks gorgeous right now.
"Babe." I frowned when she made her way to Kleinhaus then she kissed him on his cheek. What the heck?
"So, you're the hot woman in red that they are referring to a while ago, huh?" Nakangising saad ni Zatrius tsaka siya umupo sa tabi ko. Kagaya ng mga bampira na nadito ngayon ay may hawak din siyang isang mamahaling baso na may lamang kulay pula na likido. Wala bang normal na inumin sa lugar na 'to?
"You want to taste this red liquid? I can get you one." Kinunotan ko siya ng noo tsaka ako umirap sa kaniya. Natawa lang naman siya. Binalingan ko si Kleinhaus pero nagtaka ako ng wala na siya sa upoan niya. Pati si Lauvrene ay wala narin dito.
"They really miss each other huh. Tsk." Napalingon ako sa kaniya. Anong pinagsasabi ng mukong na 'to? At nasaan ang siraulong paniki na 'yon?
"This is the first time Sebastian brought a date on this ball. I wonder what's running into his head right now and he decided to bring you here. He didn't even think how dangerous it is, for you." Umiiling na saad niya tsaka siya muling uminom. Matapos niyang uminom ay seryuso niyang tinitigan ang basong hawak niya.
"He will just mess everything up." Ano bang pinagsasabi ng mukong na 'to? Tsaka, bakit niya kinakausap ang sarili niya? Nababaliw na ba siya? Tumingala siya sa itaas na bahagi nitong lugar tsaka siya tahimik na tumitig sa gawa sa salamin na bobong nitong lugar. Ngayon ko lang din na pansin na gawa pala iyon sa salamin dahilan para matanaw mo mula dito sa loob ng silid ang itim at walang buhay na kalangitan. Hindi pa lumalabas ang buwan, 'yon din ata ang hinitintay ng mga bampira na nandito ngayon sa kasayahan. Kapag lumitaw na ang kulay pulang buwan mamaya, sigurado akong tatagus ang liwanag nito dito sa loob. Mukhang ginawa talaga ang pasilidad na 'to para sa mga ganitong klaseng pagdiriwang.
Ilang minuto na ang lumipas pero hanggang ngayon ay hindi parin nakakabalik sina Kleinhaus at si Lauvrene. Naikuyom ko nalang ang mga kamay ko dahil sa hindi ko malamang dahilan. He asks me to stay with him and he even said that he'll keep me safe, now his out with another girl. Just great. At iniwan niya pa talaga ako sa mayabang na Zatrius na 'to. Tsk.
Nang ilang minuto pa ay hindi parin sila bumabalik, nag pasya na akong tumayo sa kinauupoan ko. Hindi ko alam kung saan ba ako pupunta ngayon. Gusto ko lang munang magpahangin. Masyado na akong naasiwa sa pagmumukha ng mga bampira na 'to eh. The sight of them having a good time makes me sick. Narinig ko pa ang pagtawag saakin ni Zatrius pero hindi ko nalang siya pinansin. Isa pa 'yang bampira na 'yan eh. Kung ano-anong mga pinagsasabi, mas lalo lang tuloy sumasakit ang ulo ko. Tsk.
Hindi ko na alam kung saang banda naba ako nitong lugar napadpad, namalayan ko nalang ang sarili ko na nakatayo na dito sa malaking balcony nitong lugar ngayon. This place looks more like a castle in the Disney movie. Hindi ko na masyadong binigyang atensyon ang kagandahan nitong lugar kanina, ngayon ko nalang ulit napansin ang kakaibang disenyo nito. So, this is the vampire world?
Tahimik kong tinitigan ang tanawin mula dito ngayon sa balcony na kinatatayuan ko. Maganda na ito kahit gabi, paano pa kaya kapag umaga? Vampire sure is living in a world where fear has no room. Their race is way more powerful than the other races. Hindi na nila kailangang mabuhay pa sa takot. Hindi kagaya ng mga tao araw-araw nabubuhay sa takot. Takot na baka isang gabi bigla nalang silang atakihin ng mga bampira. Kagaya ng eksaktong ginawa ng mga bampira na 'yon sa pamilya ko four years ago.
Noong una wala naman talaga akong balak na ubosin ang lahi ng mga bampira. Ang gusto ko lang ay hanapin ang mga bampirang pumatay sa mga magulang ko at pagbayarin sila sa ginawa nila. Pero noong makapasok ako sa Zapero Organization. Ipinakita nila saakin kung gaano kadaming pamilya ang pinatay ng mga bampira. Hindi nalang ito tungkol sa mga magulang ko kundi pati narin sa lahat ng buhay na nawala dahil sa mga bampira.
Kung tutuosin nakakainggit din naman talaga ang buhay na mayroon ang lahi ng mga bampira. They have the power, the ability. The only thing that they can never have is the normal life that human has. Vampires didn't experience to live in a world where sun rise and sets. Instead, they were curse to spent their whole life in the shadow. They are the one who lies beneath the darkness. In fact, they are the darkness themselves. Napabuntong hininga nalang ako. Paano ko kaya masusundan ang mga royal-blooded vampires na 'yon mamaya? Paano ko malalaman kung saan sila nagtatago? Hayst. Kaya siguro hanggnag ngayon ay wala paring nagtatagumpay na alamin ang lugar na pinagtataguan ng mga royal-blooded vampires dahil hindi naman pala talaga ito madali. Tsk.
"You're alone in this solitude, huh? I see." Napalingon ako sa isang nilalang na bigla-bigla nalang sumulpot sa tabi ko. He's unknown to me, and I don't like the way he looks at me right now. His eyes are glowing with great desire for my blood. Mukhang may plano pa ata ang bampira na 'to na inumin ang dugo ko ah. He smiles at me which I just responded with a deadly glare.
"Do you wanna know how tempting your scent is? Your blood smells unique than the other humans. I wonder why." He let out a playful smile as his gaze drop down into my neck. Punk! Mas lalo pa ngang lumapad ang nakakairitang ngiti sa labi niya ng makita niya ang marka doon. Paano niya naman maamoy ang dugo ko eh naglagay naman ako ng scent remover kanina? Hindi kaya nawawalan na ng epekto ang inilagay ko?
"You got a possessive man huh. Mukhang ayaw ka talaga ipamigay ng kasintahan mo dahil nag-iwan talaga siya ng marka sa leeg mo." Saad niya tsaka siya tumawa na ani mo ay may nakakatwa talaga sa sinabi niya. Mukhang may sira rin ata sa pag-iisip ang bampira na 'to. Ganito nga ata talaga ang nagiging epekto kapag hindi ka nasikatan ng araw buong buhay mo. Tsk.
Hell yeah, that vampire just dared to leave a mark on my neck, and now he's with another woman. Isn't it great? Tsk. That jerk!
"What are you doing here, Byron?" Nabaling ang paningin ko sa pamilyar na boses na iyon. I saw him standing at the entrance of this balcony, hindi nga ako nag kamali, it's him. The president. Faolan.
"I think I need to exit now. Nice to meet you, human." 'Yong lang at naglaho na siya kaagad sa paningin ko. Naiwan tuloy akong kasama ang isa pang asungot na 'to.
"You shouldn't be here, Hyrreti." Naglakad siya papalapit saakin tsaka siya seryusong tumingin sa tanawin sa ibaba. Inirapan ko siya. Alam kong hindi naman niya tungkolin na mag paliwanag saakin kung paano at bakit hindi niya sinabi na isa pala siyang royal-blooded vampire pero dahil nalaman ko na nga, gusto ko paring marinig ang paliwanag niya.
"I don't know you." He reverted his gaze in me. Akala ko ay magiging seryuso na naman siya pero nagulat ako ng bigla nalang siyang ngumiti. Bipolar din ata ang bampira na 'to eh. Totoo naman ang sinabi ko eh, parang hindi ko na siya kilala. Well, totoo naman talaga kasi na hindi ko siya kilala. Pangalan lang naman ang alam ko sa kaniya eh.
"This is the secret that I tried to tell you that night in the coffee shop." Ilang sigundo muna akong napaisip sa sinabi niya tsaka ko naalala 'yong gabing bigla nalang niya akong dinala sa isa sa mga coffee shop sa Night Blood City. 'Yong din 'yong gabi na may inataking day class student ang isa sa mga night class student.
"Why didn't you tell me then?" Irap ko.
"You don't have to know, Hyrreti. Mas lalo mo lang ipapahamak ang sarili mo and that's the last thing I want you to do." Bakit ko naman ipapahamak ang sarili ko? I can't get it. Ngumiti siya saakin tsaka niya ipinatong ang dalawang kamay niya sa balikat ko. Yumuko siya tsaka siya tumitig saakin ng seryuso.
"Later, you will witness something that might break you. I want you to close your eyes if that happens." I frown. What is he talking about?
Magtatanong pa sana ako kung hindi niya lang inabot ang kamay ko at sa isang iglap ay nandito na nga kami ulit sa loob nitong lugar kung saan ginaganap ang kasayahan ngayon. Hindi kagaya kanina na masaya lang na nag-uusap ang mga bapira, ngayon naman ay nakapalibot na sila sa gitna nitong malaking silid. May malakas din na musika na maririnig sa paligid. Hindi ko alam kung anong pinapanuod nila dahil natatabunan iyon ng mga bampira na nakapalibot at nanunuod din ngayon sa nangyayarig palabas sa gitna.
"What's going on?" Dahan-dahan akong naglakad papunta doon sa gitna kung saan nakatingin ang mga bampira ngayon. Bakas ang tuwa at pagkamangha sa mga mukha nila na ani mo ay aliw na aliw sila sa pinapanuod nila. Ramdam ko ang presensya ni Faolan na tahimik lang na nakasunod saakin ngayon. Hindi ko nalang siya pinansin at nagpatuloy nalang ako sa paglalakad.
Habang naglalakad ay hindi ko mapigilang tumingala sa gawa sa salamin na bubong nitong lugar. Finally, the blood moon had shown up. Its beauty stood up high and it's now casting a gloomy red glow over this place.
"Wow," I murmured. The sight of it is illuminating. This is also the first time that I witness this kind of moon. Nakakamangha nga naman talaga ang kulay nito.
Ibinaba ko ang paningin ko ng makita kong malapit na ako sa unahan kung saan nakatingin ang mga bampira. I don't know but for some reason, my breathing ragged. I felt like this close compact of people is slowly suffocating me. What's going on?
Finally, I reach the part of the circle where I can vividly witness what's going on in the middle. There are these two people, dancing slowly, under the light of the blood moon. They're dancing as if they're the only people left in this room. I left with no words to say, so I just watch them, as they passionately dance, making their own fairytale out of reality.
The way Ferro looks at Lauvrene, there is gentle in his eyes. Like as if he's holding the most fragile glass in the whole world, and he doesn't want her to get hurt. Bigla nalang nag echo sa isipan ko ang mga sinabi ni Xy. Lauvrene is the only person who can tame him. The one whom he permitted to treat him casually. The one who perhaps, means the world to him. His mate betrayed him, kaya nga siguro hindi na mahirap para sa kaniya na humanap ng iba. And he chose Lauvrene.
I am his date, but he's dancing with another woman. The strange feeling started to spring up in my chest again. Ano bang nangyayari saakin? Sumasayaw lang naman sila diba? Bakit parang----ang sakit sa mata—-at sa puso?
"Close your eyes, Hyrreti." I heard Faolan whisper and for the moment, I badly want to follow him. But my eyes won't just cooperate with my mind. The music keeps on playing, but they already stop from dancing. I just watch them as they both look into each other's eyes, smiling. The next thing I witness is the scene that leaves me astounded.
Lauvrene kissed him again, this time, on his lips.
and—he didn't even bother to step back.
That's when I felt the warm liquid that drops off my eyes down to my face. One by one, until it flows almost like a river. I'm crying and I don't even know why. It just seems as if, shedding tears will help me lessen the pain that I am feeling right now. Why am I even crying? Suddenly, my sight went dark. Someone just covered my eyes to refrain me from watching the scene. I let out a sarcastic smile tsaka ako tumingala para titigan ang kulay pulang buwan.
"I—I'm starting to hate the blood moon. It m-makes me cry for no reason." I sob.
"Hyrreti." Faolan called out but I never bother to say a thing. Pinunasan ko ang luha ko tsaka ako tumalikud at nagsimulang maglakad papalayo. Kanina ko pa dapat 'to ginawa eh. Dapat una palang, tumalikod na ako at umalis.