KABANATA 3
Ayumi's Point of View
“Who are you? What are you doing here?” Hala! May tao pala akala ko pa naman safe na huhu.
“A-ah eh sorry na po pero pwede bang makitago muna dito?” Desperado na ako eh kailangan kong makapagtago nakakahiyaaa.
Pero teka nga? Bakit ba ako yung nahihiya eh sila nga yung may ginagawang kababalaghan at hindi ako pero argh! Kaasar naipit pa tuloy ako sa sitwasyong ito.
“Why? What happend? May nagawa ka bang kasalanan at dito mo pa balak magtago?” muli ay sambit nitong si kuyang ang lamig ng boses, di ko kasi makita yung mukha niya at madilim dito.
“Ehkasingamaynakitaakongnagchuchukchukandunsalabas,” dire-diretsong saad ko.
“Make it slow, I don't understand you,” masungit na sambit niya abat may attitude din ang isang to.
“Ah eh ano kasi ganto yun meron kasi akong nakitang ano ahmm yung kiss basta naghahalikan sila sa labas,” nahihirapang paliwanag ko pa.
“Oh I think I know him--- I mean the one you're talking about,” confident na sabi niya.
Mukhang friendshipness pa nito yung naghahalikan sa labas ah.
“My gosh! Hala wag mo kong isusuhmmph-----
“Shhhh he's coming,” bigla ay tinakpan niya ang bibig ko.
Teka ano daw? Sinong nandito?
“Hey dude! Open the door, I have a problem,” anang tinig na nanggagaling sa labas ng pinto.
Aba iba din itong si kuya! Paano niya nalamang may paparating?
“Yaaah! Dude come'on I know your there, buksan mo na kasi bakit ba nakalock to di ka naman naglolock ng pinto ah,” muli ay pamimilit ni kuyang nasa labas ng pinto.
Hala! Ano nang gagawin ko?
Di pa man ako nakakapag isip ng solusyon ay bigla na lamang akong hinatak nitong si kuyang malamig ang boses papunta sa isa pang kwarto sa loob ng room na pinasukan ko kanina. Hanep lang!
“Stay here okay?” huling sambit ni--- holy shit!
VLADIMIR???
Hala! Siya pala si kuyang malamig ang boses? Di na ako nakapagsalita dahil nawalan na ata ako ng boses dahil sa kanya at tyaka lumabas din naman agad siya kaya naiwan akong mag-isa dito sa silid na ito.
Woaaah! Infairness ah ang ganda nitong kwarto! mayroon palang ganito dito? Parang bahay lang eh may mini sala at may mini bed pa. Wow sarap ng buhay! Pero wala naman akong masabi kasi nga isa siyang Salvador diba? Sana pala may sarili rin kaming school no? Para meron din akong ganto hihi.
“Dude! Badtrip! May nakakita samin kanina,” bigla ay narinig kong sabi ng isang lalaki marahil ay ito yung kumakatok kanina.
“Its your fault, wag mong isisi sa iba,” pagsusungit nanaman ni Vlad.
“I'm not blaming anyone here dude natatakot lang akong mablackmail.” Oh my! Wag mong sabihing ito yung may katukaan kanina?
“Takot ka naman pala yet you're still doing bad things,” sabing muli ni Vlad.
“Hindi kaya bad thing yun no! Try mo ang saya hahaha,” bwelta naman ni kuyang may kahalikan kanina.
Aba! Apakagago!
“Tss I'm not like you,” maikling sagot ni Vladimir.
“Hahaha anyway hayaan na nga natin yun di naman siguro magsusumbong yun di ko pa naman namukhaan si ate haaays,” muling saad ni kuya.
“Well siguro nga hindi naman, baka nga natakot pa sayo yun dahil diyan sa kahalayan mo tsk.” Anong baka? Natakot talaga ako no! Hmp!
“Yah yah, teka! Bakit nga pala nakalock yung door mo? Hindi ako sanay ah? Baka naman may tinatago ka na,” wow lakas din ng radar ng isang to.
“Tsk.” Ang tanging naging tugon ni Vladimir hahaha guilty masyado.
“Pikon naman to agad haha diyan ka na nga at magtatime na mahuli pa ko sa klase, ikaw kasi may papunta-punta ka pa sa HRM na nalalaman tsk double course ganon? Pero hindi rin eh kasi dapat first year-----
“Shut up!” dinig kong pigil ni Vlad sa mga dinadaldal nung lalaki pero ano daw? Pumunta? Lumipat? HRM? Double course? Si Vladimir? Hmmm ano ba talaga ang totoo?
“Fine, sabi ko nga aalis na haha,” pagsuko naman nung kausap niya.
Maya-maya pa ay bumukas na ang pinto ng silid na kinaroroonan ko at iniluwa nun si Vladimir.
“Ah eh umalis na ba yung friendshipness mo?” Medyo hindi na ako awkward kasi nga mukhang nagkaamnesia naman siya tungkol dun sa mga nangyari noon, kung sabagay dalawang taon naman na ang nakalipas.
“Yeah! So safe ka na. Lets go? Same class naman tayo diba?” wow natandaan niya yung face ko bilang isa sa mga klasmeyt niya? Hala? Baka natandaan niya din yung--- argh!
“Ah okay, thank you nga pala.” Ang tanging nasabi ko na lang din.
“It's okay besides its not your fault.” Ang sagot naman niya.
After that eh lumabas na kami sa kwartong yun at tyaka nagsimula nang maglakad patungo sa room namin. Akalain mong time na? Start na agad ng next class the heck! Hindi pa ko kumakain huhuhu kaya naman nung nadaanan namin yung canteen eh parang minamagnet ako huhu.
“You didn't get the chance to have your lunch I guess,” bigla ay bulalas nitong kasama ko.
“Eh naligaw ako kanina eh at nakasagap ng kung anu-anong kaganapan kaya heto't mukhang aattend ako ng klase na gutom hays,” pagdadaldal ko naman.
Di ko talaga kinaya yung mga nangyari kanina di ko maforget.
Hindi naman na sumagot itong si Vladimir haha hindi ata alam ang isasagot sa reklamo ko kaya naman itinuon ko nalang ang atensiyon ko sa dinaraanan ko.
Mayamaya pa ay napansin ko ang mga kakaibang tingin ng mga students na nasa hallway nung papadaan na kami dun. Problema ng mga to?
“Ah may nakalimutan pala ako. Sige mauna ka na sa room,” bigla namang tsumupi si Vladimir nagkaLBM ata ang bilis umawra.
Wala naman na kong magagawa kaya ipinagpatuloy ko na lang ang paglalakad ko at tyaka ko napansin na yung mga kakaibang tingin nung mga studyante ay nawala ay kayaaa! Alam ko na kung bakit! may Vladimir nga pala kanina kaya nung nawala eh sumabay din sila sa awra. Kaloka!
Pagkadating ko sa room ay naupo na ako sa upuan ko kanina at ang mga pinsan kong magaganda pero mas maganda ako ay hindi ko pa mahagilap. Aba asan na ang mga yun?
Maya-maya pa ay dumating na si Sir Mel. Ano nanaman kaya ang kailangan nito? Dumadating lang naman kasi ito pag may kailangan haha.
“Good afternoon students,” nakakapanibagong good afternoon na ang lumabas sa kaniyang bibig kadalasan kasi ay sa umaga lang siya nagpapakita kaya palaging good morning haha.
“Good afternoon din po sir,” sabay-sabay naman naming balik bati sa kanya.
“Okay, Narito ako upang itanong sa inyo kung lahat na ba kayo ay may kinabibilangan ng department dahil kailangan niyo yun because this weekend na magaganap ang inyong Acquaintance Ball na magsisilbing welcome party na din para sa mga new students ng SU,” masayang pagbabalita ni Sir.
“Yuhoooooooo”
“Yesssss”
“Yown”
At kung anu-ano pang word na nagsisimula sa Y ang mga narinig ko. Ang saya naman nila masyado.
“Okay quiet students! Basta alam niyo na yung tradition pag may ball sa SU wag kakalimutan sige see yah,” pagkatapos niyang sabihin yun ay umexit na din siya.
Teka ano daw? Anong tradisyon naman yun? Ayt mahirap talaga pag transferee walang kaalam-alam. Makapagtanong na nga lang sa mga pinsan kong missing pa din hanggang ngayon.
“Hey!” bigla ay may tumabi sa kinauupuan ko na sa tingin ko ay sanhi na din ng pagtahimik ng lahat.
Ganito ba talaga ang epekto ng isang to sa mga studyante ng SU? Kainis lang diba?
“Got a problem with my existence? Just continue with your work, don't mind me,” bigla ay sabi nitong si Vladimir na siyang nag “hey” kanina.
And as if on cue bumalik sa mga kanya-kanya nilang ginagawa ang mga studyante.
Ako talaga ay may kakaibang feeling dito sa taong to. Wag magmalisya ah? Hindi ko sinasabing may feelings ako sa kanya haha anyway ang akin lang eh mukhang may misteryo sa likod ng pagkatao ng lalaking to lakas ng impact kasi nacucurious na tuloy ako.
“By the way, here,” bigla namang may iniabot siya sa aking waaah! sandwich! bigla nanaman tuloy akong nakaramdam ng gutom kaya wala nang keme keme grinab na agad yung opportunity.
“Thank you ah? Gutom na kasi talaga ako eh,” pagpapasalamat ko pa.
Mukhang mabait naman pala ang isang ito.
“Again Don't mention it kasalanan naman ng sabi mo nga eh friendshipness ko kaya ka nagutom kaya ayan for peace offering.” Hahaha LT ako masyado dun sa pagkakasabi niya ng friendshipness.
“Why are you laughing?” pagkuwan ay tanong niya.
“Wala! Nakakatawa lang yung word na friendshipness nung ikaw na ang nagsabi hahaha,” muli ay natawa nanaman ako habang kinakain yung sandwich at tyaka nakita kong tipid din siyang ngumiti.
Aba! Ang gwapo din pala niya, ngayon ko lang narealize hahaha.
(A/N: kemelush! Noon mo pa kaya knows na gwapo iteng si baby Vlad hahaha)
***
Anyway, on the other hand...
Sa may Airport...
“Kuya Ice padala naman ako nito oh,” sambit ni ate mong Rosa habang iniaabot ang isang bag sa kapatid nitong si Ice.
“Ayoko nga!” pagtanggi naman ng kausap.
“Mommy oh si kuya!” sumbong naman ni ate mong Rosa sa mommy nila.
“Kayo talaga para kayong mga bata bilisan niyo na nga riyan at gusto ko ng makita si bunso,” saad naman ng mommy nila.
Kaya ganoon na lamang kung malukot ang mukha ni ate mong Rosa ng marinig ang salitang bunso dahil tinutukoy nito ay ang bunso nilang kapatid na si Ayumi.
Oo tama kayo ng basa dumating na ang mommy ni Ayumi kasama ang dalawa niyang kapatid na si Raymond Grefaldo or mas kilala sa tawag na Ice at ang ate niyang si Rosalinda Belarma.
Nagtataka ba kayo kung bakit iba ang apelyido niya? Well siya kasi ang tinutukoy ni Cathy na ampon ng mga Grefaldo hindi na nila pinapalitan ang apelyido ni Rosa dahil sa kagustuhan na mismo ng dalaga dahil ang sabi niya ay ayaw niyang mawala sa pagkatao niya ang tunay niyang mga magulang dahil hanggang ngayon ay umaasa pa rin siya na babalikan at hahanapin siya ng mga ito.
Bawat tao ay mayroong kanya-kanyang kwento o dahilan para gawin ang isang bagay kaya wag na lamang nating pakialaman si Rosalinda at baka bigla yang manapak balakayojan!
To be continued.....
©Makireimi