Intense
Mona Lisa Arandia's
Mona Lisa's smile. By: J.A.B. Juan Alfonso Birada.
Tumulo iyong mga luha ko. It was his handwriting. It was his but I had never seen this before at habang nakatingin ako roon ay ganoon na lang ang lakas ng kabog ng dibdib ko. My hands were shaking as I turn the pages and there, I saw my thirteen years old version of me, riding Bliss. Next page was still me, walking along the messy road with my school uniform on. Next page was me, bathing on the lake... lahat iyon ay ako, ako, ako, ako na nasa taniman ng mga halaman ko, ako na nasa dagat kasama si Timothy na may caption na look at her smile like that. Happiness.
My tears fell again. Now, I understand. Fonso thought I was smiling like that because of Timothy, Fonso thought that I am happy because of Timothy. I am smiling and I am happy because of Plumela – she is my unexpected one. My Plumela. Si Mela ang dahilan kung bakit hindi ko makalimutan si Fonso. I spent the kast years trying so hard to finally forget him. Ayoko na kasi siyang maalala pero dumating si Mela sa buhay ko, lalong hindi ko nakalimutan si Alfonso.
The first moment I saw Mela, lahat ng sakit na dinulot ni Fonso sa akin ay nawala at naghilom. Pero noong nakita ko siya noong gabing iyon, biglang bumalik ang sakit, now I realized that it's like that because we didn't have closure. We need to talk, but how can we talk if he's like this? He needs to get well, para matapos na kung anong dapat tapusin sa aming dalawa, para magkapatawaran na kami, para maka-move on na siya at ako dahil iyon na lang naman ang kailangan naming gawing dalawa.
I wiped my tears.
Lumabas ako nag kwarto at tumanaw sa ibaba. Nakita kong nagkukwentuhan si Mela at si Papa. Si Tim naman ay nakatanaw lang sa kanila. Hindi naman siya lumapit kay Papa. Alam kong gusto niyang kunin si Mela. Mahal niya si Mela.
I sighed. Nong third birthday ni Mela siya nagtanong sa akin kung pwede daw niya ba akong maging girlfriend. Hindi ako sumagot noon, pero nagpakitang – gilas siya sa akin. Tanggap niya si Mela, nakikinig siya sa akin noong mga panahong nasasaktan ako kay Fonso. Naging kaibigan ko siya. Six months ago, sinagot ko siya. Three months ago, nagpropose siya sa akin na gusto na niyang magpakasal sa harapan mismo ng pamilya ko, pamilya niya at ng mga staff sa resort na pinupuntahan namin palagi.
Everyone was looking at us, even Mela cheered for us. Nahiya ako kaya ako sumagot. Two nights ago, nagmadali ako sa pagpapakasal dahil natakot akong kukunin ni Fonso sa akin si Mela, pero ngayon, naisip ko na hindi ng apala siya ganong klaseng tao. Hindi madamot si Fonso, hindi niya rin basta kukunin sa akin ang anak ko.
I wiped my tears again. Nakita kong nakatingin sa akin si Tim. Umakyat siya para kausapin yata ako. He sighed.
"I'm really sorry about Mela." Sabi niya sa akin. "Hindi na mauulit iyon."
"Hindi naman takaga dapat nangyari iyon. Tim, bakit ka ba nagkakaganyan?" I asked him.
"Natatakot ako, Mona, mahal kita, hindi pa tayo stable, sabi mo mahal mo ako but I know for a fact na may mas nangingibabaw sa puso mo." Sabi niya sa akin.
Mahal ko naman talaga si Tim. Bilang kaibigan...
I bit my lower lip.
"Pupunta ako sa Metro bukas." Sabi ko sa kanya. "Kailangan ni Fonso ang anak niya."
"It seems like I am losing everything, Mona Lisa."
Tumingin ako sa kanya. Huminga ako nang malalim saka ko ibinigay sa kanya ang singsing na ibinigay niya sa akin noon.
"I'm sorry." Sabi ko. "I thought that I was ready." Nakita kong lumuha si Tim pero wala naman siyang sinabi sa akin. Tumalikod lang siya at pumasok sa silid na nakalaan para sa kanya. Mas maigi nang ganito kaysa naman magkasakit pa lalo kami. I tried with him, but then again... How can I? Si Mela lang naman ang mahala para sa akin ngayon.
Bumaba ako para samahan si Papa at Mela. I kissed Papa tapos ay tumabi ako sa kanya at pinanood silang mag-lolo. Naglalaro sila ng sawsaw suka.
"Anak..." Sabi ni Papa sa akin. "Magiging Birada ka pala kapag pinakasalan ka na ni Fonso."
"Pa." Sabi ko. "Wala naman iyon sa plano. I will be here for him pero hindi ibig sabihin noon magkakabalikan kaming dalawa. We can be parents to Mela, pero sa ngayon doon lang iyon." I smiled at him. Hindi nagsalita si Papa.
"Sasama ako bukas, Pa." Sabi ko sa kanya.
"Ako rin naman. Pumayag si Ross na lumuwas ako. Isasama natin si Mela. Mamayang alas sais ang procedure kay Fonso. Kapag nakita ng doctor na may nawala na namang ugat sa kanya, mag – open heart surgery na si Fonso. Hindi naman dapat nangyayari sa kanya ito, napakabata pa ng anak ko." Sabi niya pa. Napabuntong – hininga siya.
"Nag-rapture na kaya nawala iyong ugat, Pa. Maybe he has been experiencing mini – heart attacks pero hindi niya lang sinasabi." Naisip kong matagal na siguro siyang hirap but he chose to stay quiet. Bigla akong nainis kay Fonso. Bakit ba pinaabot niya dito?
Si Papa ay alalang – alala. Si Mela, wala siyang kamuwang – muwang. Nakipag-horsie – horsie pa nga siya kay Sab. Sobrang saya niyang makipaglaro sa lolo at tito niya na nakita na lang namin siyang tulog sa sala pagkatapos naming kumain. Si Tim ay hindi na bumaba mula nang ibalik ko sa kanya ang singsing na suot ko. Nakakalungkot kasi pati yata friendship naming dalawa ay hindi ko na mababawi, sayang na sayang talaga.
Kinuha ko si Mela at iniakyat ko sa silid namin. Pinunasan ko na lang siya habang natutulog. Binihisan ng pajama pero hindi nagising pagod talaga kasi siya. I slept beside her. Nakatulog ako kahit paano, nakatulog ako nang yakap ko ang binigay ni Papa sa akin kanina. Nakakaiyak, nakakalungkot na dumating pa kami sa ganitong sitwasyon.
The next morning, eight pa lang ng umaga ay nag-aayos na kaming lahat dahil aalis na kami. Nagpaalam lang si Mela na pupuntahan sandal si Tim peo kaagad siyang bumalik.
"Mama wala naman si Daddy sa room niya. Wala na din iyong things niya." Sabi ni Mela sa akin. Napalabas tuloy ako ng kwarto para puntahan siya pero tulad nga ng sinabi ni Mela ay wala na roon ang gamit ni Tim, ni hindi ko namalayang umalis na pala siya.
Nakaramdam ako ng kalungkutan pero hindi ko siya pwedeng isipin ngayon. Binalikan ko si Mela sa kwarto. Nakita kong inilagay niya sa bag iyong maliit niyang unan.
"Saan mo dadalhin iyan?"
"Ibibigay ko kay Papa para maging safe siya. Kasi sabi ni Papa Gael, pang safe daw itong pillow ko." Mela went back to her thing. Ngumiti ako tapos ay inayo ko ang buhok niya.
"Pagdating natin doon, kapag pwedeng pumasok kay Papa, kausapin mo siya, sabihin mo nagwewait ka, tapos sabihin mo na papaturo kang mag-horse sa kanya kasi may horse ka na rin kamo sabi ng Lolo Paeng."
"Opo. Galing mag-horse ni Papa, Mama, Tapos bait sa kanya iyong horse na sinakyan namin."
"Oo naman, anak. Super galing ni Papa sa pag-horse talaga."
"Yey! Sige po." Kinuha niya iyong mini bag at saka lumabas ng kwarto. Sumunod ako sa kanya. Sumakay na kami sa van. Magkakaharap kami nila Papa. Si Sab ay nakikipagkwentuhan na kay Mela.
"Ay! Mama... diba si Papa iyong papa ko. Sabi kasi ni Mommy Mari dapat kapag mama, papa, hindi daddy, sabi ni Mommy Faith kapag mama at papa, pwedeng maghingi ng baby brother. Pwede ba akong manghining ng Baby Brother. Kasi birthday ko na. Penge po ng baby brother."
Nagkanda-ubo ubo ako. Si Sab ay nagpapapalakpak sa sobrang tuwa. Si Papa naman ay tawa nang tawa.
"Kung ano – anong sinasabi ng mga mommy mo." Sabi ko sa kanya.
"Pwede ba iyon? Diba Lolo pwede iyon? Gusto ko po ng baby brother."
"Oo naman." Si Sab. "Sa galing mag-horse ng Papa mo, di Malabo ang baby brother."
"Bakit? Sa Horse ba siya hihingi ng baby brother ko?"
Lalong napuno ng tawanan ang sasakyan. Kinukulit pa rin ako ni Mela hanggang sa makatulog na siya sa tabi ko. After an hour an a half, nag – park na ang van sa loob ng Chinese General. Dumiretso kami sa heart institute. May malaking waiting area doon, doon ko natagpuan sila Mamang. Si Pepe ay nakaulo pa sab inti ni Mamang, si Jufran ay katabi si Toto. Si Ross naman ay natutulog sa gilid.
"Lola Mamang!" Si Mela ang tumawag sa kanila. Mamang smiled.
"Kamusta si Fonso?" Papa asked.
"Ginawa na iyong procedure sa kanya kagabi. Kaninang umaga, gising na siya pero hindi pwedeng pumasok lahat." Sabi ni Mamang. "Okay naman na siya. Hindi na siya nag-open heart, Nadaan siya sa angioplasty."
"Pwede si Mela?" I asked.
"Basta naka gown at may mask." Sagot ni Jufran. Agad kong pinabihisan si Mela. Pati na rin ako. Sinamahan kami ng nurse sa loob ng silid ni Fonso. Sa loob pa iyon ng mismong heart institute. Nasa ikatlong silid niya. I am feeling creeped out dahil iyong dalawang naunang kwartong dinaanan namin ay may mga pasyenteng wala pang malay but when we got to him, nakita kong nakaupo siya, nakasandal ang ulo sa unan habang may mga nurses na nag-uusap sa loob. Inaayos yata nila ang gamot ni Fonso.
May nakalagay na monitor sa may dibdib niya. Nakalagay roon ang heartbeat niya. Nakapikit siya pero parang gising naman. Pumasok kami.
"Papa!" Sumigaw si Mela. Agad na nagmulat ng mata si Fonso. He looked surprised seeing us. "Papa!"
He smiled. Parang naluluha pa siya. Sumampa si Mela sa kama.
"Anak, dahan – dahan lang baka mapagod ang Papa."
"Papa!" Sabi ni Mela ang taas ng energy niya. "Papa may horse ako. Si Tiberly." Sabi niya pa. "Dina gagaling ka tapos maghohorse tayo. Tuturuan mo ako? Diba? Diba?"
"Oo," Sabi niya. He touched Mela's face. "I dreamed of you, anak."
"Talaga po? Sa dream mob a may baby brother ako? Kasi gusto ko noon. Pag Mama saka Papa pwede akong magbaby brother?"
Nagkanda-ubo – ubo si Fonso. Agad naman siyang dinaluhan ng nurse.
"Is he okay?" I asked. Nag-aalala ako.
"I'm okay." Sabi niya pa. "Tubig." Agad akong tumalima. May straw naman iyong baso, inabot koi yon sa kanya. Uminom naman siya.
"Ayan, okay ka na Papa? Pwede ba iyong baby brother ko?"
Natawa si Fonso. Nauubo pa rin siya.
"Anak, dahan-dahan naman, kaoopera lang ng Papa mo."
"Eh kailan? Birthday ko na next month." Sabi niya. "Aabot po ba iyon? Siguro hindi na kasi papagaling pa ikaw. Sabi ni Lolo wag ka na daw kakain ng pork, saka mga laman – loob. Sabi ni Tito Sab ang kainin mo daw..."
Tumahimik si Mela. Napapaisip yata siya.
"Ayun, tilapia ni Mama kasi favorite mo daw po iyong pink tilapia ni Mama."
It was my turn to cough. Sumakit ang dibdib ko sa pinagsasabi ng anak ko.
"Ang tatas nang magsalita nitong si Mela." Sabi ni Fonso.
"Oo, kasi hindi ko siya ni-baby talk." Sagot ko. "She has your eyes."
"She has your lips." Sabi niya pa. Namula ang mukha ko.
"Ma'am, kailangan na po nating lumabas."
"Pero gusto ko pa sa Papa ko." Sabi ni Mela. Kinuha ko na siya pero nagiiyak siya. "Ayaw ko nga! Gusto ko sa papa ko!"
"Anak, kailangan magpahinga ni Papa." Sabi ko. Nakita kong sumesenyas si Fonso kaya ibinaba ko ulit sa kama niya si Mela.
"I'll see you later, okay?" Anas nang lumabas iyon sa bibig niya, Mela looked at him.
"I love you, Papa. Promise love kita talaga kahit ngayon pa lang kita na-meet. I love you." Mela kissed Fonso. I smiled at the sight. Fonso looked at me and then he said.
"I love you too... I love you so much... so, so much..."
I had to look away fro his eyes were so intense, I feel like I am about to burn.