-Jungkook gitme...
Tanıdığım ve özlediğim kişi tam arkamdan bana sarılıyordu.
Belimin üstündeki minik ellerinin üstüne elimi koydum.
-Neden Yu Jin?Şuan Jimin'in yanında olman gerek.
Unuttun mu?Biz başından beri yanlıştık.
Dedi ve belimdeki ellerini ittim.
Ağlıyordu.Yüzüme bakıyordu.
-Jungkook ben-
-Neden!
Dedim ve sınıftan çıkacaktım ki kapının önünde durdu.
-Jungkook gitme!Lütfen!
Dedi.
-Yu Jin,zaten beni terk ettin.
Okuldan gitsem birşey değişmeyecek.
Yu Jin gözlerimin içine baktı.
-Jungkook lütfen.Lütfen.
Dedi kısık bir sesle.Ardından elimi tuttu.
Amacı neydi bu kızın?Beni Jimin'le aldatmıştı ve hala gitmememi istiyordu.
Tuttuğu elimi güçlüce kendime çektim.
-Bana bir daha Jungkook deme.
Bay Jeon daha uygun olur.
Dedim ve sınıfın kapı kolunu tuttum ve açmıştım ki Yu Jin yine önüme atladı.
-Başka bir okula gitme.Lütfen.
Diye bağırdığında yanağımdan bir yaş düştü.Ağlıyordum.
-Artık Jimin'le rahatça kalırsınız.Hem yanlış olan birşeyin gitmesi daha uygun değil mi?Ayrıca beni terkettin,gitsemde gitmesemde hicbirşey değişmeyecek.
Dediğimde ellerini yumruk yaptı ve gözlerini kapadı.
-Sen bana hep yardım ettin,
Yanımda oldun,
Kedim öldüğünde bile yanımday-
Sözünü kestim.
- Beni terkettiğin gerçeğini değiştirmiyor.Şimdi kendin gibi duygusuz aptalın teki olan sevgilinin yanına git.
Bundan sonra benim meleğim değil,
Jimin'in sevgilisisin.
Unuttun mu yoksa?
Dediğimde yutkundu ve kapı kolunu açarak sınıftan çıktı.
Olduğum yerde çömeldim ve boynumdaki kolyeye baktım.
Yu Jin o kolyeyi takıyordu.Hatta hiç çıkarmıyordu.Benim verdiğimi de bilmiyordu.
Bu arada az önce oma bağırmam size tuaf geldiyse değil.
Eğer öylece bana sarılmasına izim verseydim gurursuz biri olurdum.
Haklıydım.
Sanırım artık o kolyeyi ondan almalıydım.
Çünkü artık biz birbirimizi tamamlamıyorduk.
Çünkü biz artık bir "hiç"olmuştuk.
Okuldan çıktım ve eve gidiyordum.
Arabayı dikkatsizce sürüyordum.Telefonum çaldı.
"Arayan My Angel♡"
Telefonumda hala böyle kayıtlı kalmıştı.Ayrıca beni neden arıyordu ki?Gitsin kendi sevgilisinin yanına.
Telefonu elime aldım ve kapatıp bir kenara attım.
Hiç bu kadar berbat hissetmemiştim.Çok berbat hissediyordum...
Eve geldiğimde beni güzel bir sürpriz karşıladı.
Min Yoongi.
Aman me harika(!)
Eve geldiğimde Ha Neul koltukta yatıyordu.Hasta mıydı!?
-Neler oluyor!
Diye sorduğumda Yoongi cevap verdi.
-Biraz üşütmüştü bende ona çorba yaptım şimdi uyuyor.
Allahım.Yoongi kardeşime bu kadar iyi bakman sana olan güvenimi arttırıyor.Helal be!
Omzunu sıvazladım ve
-Çok sağol.
Dedim.
Beraber bahçede oturmuştuk.Sıcak çikolata içiyorduk.Yoongi aramızdaki sessizliği bozdu ve konuştu.
-Size birşey bahsetmeliyim.
Ben ve Ha Neul...çıkı-
Diyecektiki sözünü kestim.
-Biliyorum Yoongi.
Dediğimde gülümsedi.
Ama ona söyleceklerim vardı.
-Senden küçük birşey isteyeceğim.
Dediğimde bütün dikkatiyle beni dinledi.
-Ha Neul,
Onu bırakma olur mu?
Dediğimde konuştu.
-Tamam.
Dedi ve sıcak çikolatasından bir yudum aldı.
☆☆☆
Yoongi gitmişti.
Ha Neul hala uyuyordu.
Dışarıda kısa bir yürüyüş yapacaktım.Üstüme spor kaprimi ve kolsuz tişörtümü giydim.
Spor ayakkabılarımıda ayağıma geçirdim ve sokağın yanındaki yürüyüş yolundan yürümeye başladım.
Akşam üstü olmuştu bile.
Sokakta tempolu yürürken aniden çarptığım bedenle hafifçe geri çekildim.
Yu Jin!
Yüzüme bakmadan konuştu.
-Özür dilerim.
Dedi ve koşarak evin yolunu tuttu.
Ağlıyordu...
Yoluma devam edecektim ki Jimin'i gördüm.
Yoksa Jimin ona bişey mi yapmıştı ?
Jimin tam Yu Jin'in arkasından gidiyorduki kolunu sıkıca kavradım.
-Bırak bir süre yalnız kalsın!
Dediğimde kolunu çekti ve yüzüme dikdik baktı.
-Sen kimsin ki bana karışıyorsun?
Diye sorduğunda kolunu bir daha tuttum.
-Yu Jin'i ağlatma!
Dediğimde kolunu yine kendine çekti
-İster severim,ister ağlatırım!Bizim ilişkimiz bu.
Dedi ve gitti.
Gitgide deliriyordum.Gitgide daha berbat hissediyordum.
Çok özlemiştim onu.
Lanet olsun ki aklımın tam merkezindeydi ve beni deli edecek bir güce sahipti.
Her hareketi aklımda canlanırken daha kötü oluyordum.
En son başıma keskin bir ağrı girdiğinde olduğum yerde çömeldim ve yapabildiğim tek şeyi yaptım.
Ağlamak.
Erkek adam ağlamaz falan değil,
Öyle bir söz yok,
Erkek adam ağlar.
Çok sevdiği için,
Özlediği için.
Sarılmak istediği için.
Kaybettiği için.
.
.
.
Mükemmel(!) bir yürüyüşten sonra eve geldim.
Çok yorgumdum.Oysaki 10m anca yürümüştüm.
Ruhum yorgundu,
Hissizleşmeye başlıyordu.
Onsuzluğa alışmaya çalışıyordu.
Yemek yemeden yatağıma geçtim.Ha Neul hala uyuyordu.
Yatağıma geçmeden önce kapıyı sıkıca kapadım.
Ağlamamı Ha Neul duysun istemem.
Geçen gün yarım kalan defteri okumaya devam ettim.
Bu sefer resim yoktu.Uzun bir yazı vardım
Hiç böyle hissetmemiştim,
Birini karşısında heyecandan titrememiştim.
Beni heyecandan titrettiğiniz için,
Kalp atışlarımı bozduğunuz için,
Teşekkür ederim Bay Jeon.
Bana daha önce rastlamadığım duyguları yaşattığınız için,
Sıkıcı hayatıma heyecan kattığınız için.
Sizi seviyorum.
O nefret ettiğim resim dersini,
En sevdiğim ders yaptığınız için,
Beni koruduğunuz için.
Yine ağlıyordum.Deli gibi.Beni bu kadar severken nasıl bırakabilmişti?
Çok özlüyordum.
Diğer sayfayı çevirecektim ki odaya aniden dalan Ha Neul ile defteri hemen yorganın içine sakladım.
-Abi?Ağlıyor musun sen?
Yanıma yaklaştı ve Ay ışığından yüzüme yansıyan ıslaklığı görmüş olsa gerek eliyle yanaklarımı sildi.
-Abi!
Dedi ve hıckırarak ağladığında panikle yanıma oturttum ve
-Ha Neul ne oldu!?
Diye sorduğumda zarzor birşeyler geveledi.
-Annem...Amerika'ya...
gideceğimizi...söyledi...
Onu kendime çektim ve sıkıca sarıldım.Annem böyle bir kararı neden almıştı?
-Sakin ol.
Dedim ve sırtını sıvazladım.
Yoongi'den ve Busan'daki arkadaşlarından ayrılma korkusu yaşıyordu.Onu anlıyordum.
-Abi...annemi ikna etsen olmaz mı?
Dedi hıçkırıklarının arasında.Saçlarını okşadım.
Annem böyle bir karar verdiyse bi nedeni vardır.Çünkü annem hep bizim iyiliğimiz için çabalayan bir kadın.Babam,annemle ayrı oldukları için bize karışmaz.
-Ha Neul,annem bir karar verdiyse bi nedeni vardır.
Dediğimde bana sarılmayı bıraktı.
-Abi,neden falan istemiyorum!!
Lütfen abi!
Dedi ve geceliğimiz yakalarından tutup beni sarsmaya başladı.
-Beni anlaman lazım!En iyi sen anlamalısın!Abi!
Dedi ve yakalarımı dahada sarsmaya başladı.Bişey diyemiyordum.Ağlamaya devam ettim sadece.Arakaya geri sarsılırken göz yaşlarım dahada arttı.
-Ha Neul!Ne yapabilirim!?
Bazen ayrılıklar gerekir!
Diye sitem ettiğimde yüzüme baktı ve
-Bunu bana terkedilmiş birimi söylüyor!?
Dediğinde içimden bir parça daha koptu.Kardeşim de beni parçalamaya mı çalışıyor?Beni neden üzmeye çalışıyor?
Yakalarımdaki ellerini ittirdim ve yüzüne baktım.
-Acıma tuz basmaya hakkın yok Ha Neul.
Dedim ve telefonumu alıp yataktan kalktım.Üstüme ceketimi giydim.
-Abi nereye?
Diye sorduğunda cevap verdim.
-Biraz dışarı çıkıcam.
Dedim ve arabanın anahtarını alıp dışarıya çıktım.
-Abi,seni kırmak istememiştim,Özür dile-
-Sus!
Dedim ve arabaya bindim.Ha Neul açık olan pencerenin yanına geldi.
-Abi!
Dedi.
-Özür dileyince geçmiyor Ha Neul.
Geçmiyor.
Dedim ve arabayı çalıştırdım.
Ha Neul neden benden hesap soruyordu!Sanki onu Amerikaya gönderen bendim!Üstüne üslük acıma acı katıyordu.
Onu anlamıyordum.
Arabayı şehirde dolaştırdan sonra sessiz bir sokakta arabayı durdurdum.Biraz kafa dinleyecektim.
Aslında burasi evden çokta uzak bir yer değildi.
Gözlerimi kapamış öylece duruyorken sokakta büyük bir bağırış duyuldu.
-Böyle anlaşmamıştık!
Ardından -muhtemelen- bir tokat sesi.
Jimin!!!
Umarım ki Yu Jin'e birşey yapmamıştır.
Arabadan hir hışımla indim.Yerdeki Yu Jin'i kolundam tutup kaldırdım.Yanağı kıpkırmızı olmuştu.
Ardından Jimin'in yüzüne sıkı bir yumruk geçirdim.Bir yumruk daha geçirdim.
Jimin düştüğü yerden kalktı ve yakalarımdan tuttu.
-Sen kimsin ki bana yumruk atarsın ha!?
Diye bağırdığında bende bağırdım.
-Yu Jin'e nasıl yalabildin?Ona nasıl vurabildin!?
Dediğimde Yu Jin'e doğru döndü.Ona doğru baktı.Bir yandanda hala yakalarımdaydı eli.
-Haklıyım değil mi sevgilim?
Diye sorduğunda Yu Jin dudaklarını birbirina bastırdı.Ne diyeceğini merak ediyordum.Çok...
Yutkundu ve cevap verdi.
-Sen benim sevgilim değilsin Jimin,
Hiç bir zaman olmadın...
Dedi ve tam arkamdan sarıldı.
-Ben her zaman Jungkook'un Meleği oldum.
Senin sevgilin değil.
Kalbim yerinden fırlayacak gibiydi.Bana sarılmayalı uzun zaman olmuştu.
Ama şuan sorun bu değildi.Jimin'in öldürücü bakışlarıydı.
Jimin sinirle nefes verdi ve
-Ne saçmalıyorsun Yu Jin!?
S-sen...benim....sadece....benim....
sevgilim olabilirsin.
Dedi ve yumruklarını sıktı.Yu Jin bana sarılmayı bıraktığında gülümsüyordu.Hafifçe Jimin'e yaklaştı.
-Sen pislik herifin tekisin,ayrıca tehditlerini de unutmamak lazım.
Çok acı çektirdin bana.
Sevgi böyle olmaz Jimin.
Bana neler yaptın,
Canımı yaktın,
Canımızı yaktın,
Yalanlar söylettin.
Ama,
Bak biz yine birleştik.
Çünkü biz yapboz gibiyiz Jimin,
Ne olursa olsun hep birleşiyoruz.
Sakin bir ses tonuyla söylediği bu şeyler beni öldürmeye yetiyordu.
İşte o an,
Birkez daha aşık oldum ona.
Bana döndüğünde ağlıyordu.Ona olan şaşırmış bakışlarımı anlamış olacakki ben sormadan cevap verdi.
-Mutluluktan ağlıyorum Jungkook.
Dedi ve gülen yüzüyle birlikte yanıma geçti.
O sırada Jimin olduğu yerde sırıtıyordu.Neden sırıtıyordu?
Ardından konuştu.
-Yapbozun bir parçası kaybolursa birleşebilirler mi peki?
Ardından cebimden büyük bir çakı çıkardı ve çakıya uzun uzun baktı.
-Bence birleşemezler.
Sence?
.
.
.
Eveeeeett.
Bana çok şeyler dediniz,
Üzüldüm.
Ama bakın,Angel değil Yu Jin çıktı.
💘sizi sevdiğimi hep dile getiriyorum.Bu arada evet Yu Jin tam bi sulu göz sjsjsjsk her şeye ağlıyo.
FİNALE SON 3-5BÖLÜM.
UMARIM BU BÖLÜM BEKLENTİLERİNİZİ KARŞILAMIŞTIR.
BU ARADA BU BÖLÜM DIGERLERINE GORW UZUN OLDU.DIGER BOLUMLERDE BÖYLE OLCAK.
ÇÜNKÜ FİNAL GELİYO❣
YB 5 GÜN DE 1🌌🌌🌌
🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙
☄☄☄☄☄☄☄🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙GIF timeee⬇
C H I M C H I M L E N D I N❣
.
.
.
.
.
K O O K L A N D I N❣
.
.
.
.
S W A G L E N D İ N❣
*şu an istemsizce sırıtıyorsun dimi?jsksjsskskks*