It’s Wednesday today. Maaga akong umalis para pumasok. The Student Council have their announcements. We don’t have any ideas about what SC could annouce. Hindi ko maiwasan na manabik tungkol sa bagay na ‘yon. I can’t wait any longer kung ano nga ba ang announcement mg SC saamin.
Nakarating ako sa aming room. Medyo marami-rami na rin ang mga classmates kong narito. Tulad ko, they’re all curious what SC may announce. Habang nakayuko ako ay may narinig akong ingay. Kaya naman nagtaas ako ng aking tingin upang tignan ang bagay na ‘yon. I asked Xian and Jeffrey kung bakit nagkakaingay. They answered me—they don’t know, too.
Knowing them, they are my friends. Silang dalawa ang kasama ko sa mga crazy things na ginagawa namin. Maaasahan sila pero kung alam nilang madedehado sila sa isang bagay. For sure, they’ll leave you just to save themselves.
“Par, anong meron? Bakit ang aga mo atang pumasok?” Base on the Jeffrey’s tone. He was being curious kung bakit ako maagang pumasok.
“You’re just late. Kaya akala mo ay maaga akong pumasok. Tsaka absent kayong dalawa kahapon ‘di ba?” I paused talking with them. Umayos ako ng upo para makausap silang dalawa ng maayos. Nahihirapan kasi ako sa posisyon ko.
“By the way, tutal absent kayo kahapon. Nagpunta rito ang Vice-President ng Student Council. Ang sabi niya, magkakaroon raw sila ngayon araw ng announcement para sa section natin.” Dagdag ko pa.
“Announcement? Para naman saan? Tsaka ano naman ang i-aannounce nila para sa section natin?” Curious na pagtatanong ni Jeffrey saakin.
Hindi na ako nagtaka sa taong ito. Matalino siya ngunit pagdating sa mga ganutong bagay, ay parang naiiwan ang kaniyang utak sa kung saan. Poor him. Sayang lang ang talinong mayroon siya.
I shrugged my shoulder, giving them a sign that means I don’t have any ideas.
“Par, may nagbigay ba nang mga assignment kahapon nun absent kamj?” Xian asked me. He used to everytime na umaabsent siya.
Knowimg him, too. Matalino rin ang isang ito. May ibubuga rin sa academics. Well, I must say na matalino rin ako kahit na maloko ako sa ulo.
“Wala namang prof na pumasok saatin kahapon. That means, na walang assignment.” I sarcastically said to them.