(Le Yazarın Notu:Arkadaşıma bakarak yarattığım ve yarattığımdan dolayı hiç pişman olmadığım karakter,sana ve arkadaşıma selam olsun.)
*Ad:* Bella Mckenzie
*Soyad:* Quinzell
*Lakap(varsa):* Queen,Mcie(Meki),Bell
*Kökenleri (doğduğu yer ve nereliyse):* Dalby, Avusturalya doğumlu ve oralı.
*Yaş:* 17
*Doğumgünü:* 2 Temmuz
*Kilo:* 46
*Boy:* 1.68
*Hastalık(varsa):* Aslında hastalığı yok,ama depresyon ve cinsellik fobisi var.Aa unuttum,Clinomaniası var.(aşırı derecede yatakta kalma isteği)
*Cinsiyet:* Kız
*...Dere?(varsa):* -
*Cinsel tercihi:* Heteroseksüel ama tabi aseksüele de kayabilir.
*Kişiliği:* Paranoid ve şizoid bir kişiliği var.(Herkes kendine karşı gibi hissediyor ve sosyal olmaktan kaçınıyor)Tabi,biraz da bağımlı. (İnsanların onun adına karar vermesini istiyor).Ancak bunlar yaşadığı o tuhaf olaydan sonra oluşan kişiliği, normalde atılgan, heyecanlı,aktif ve iyimserdir.
*Takıntıları(varsa):* Gözünün önünde oynayabileceği bir tutam saç bırakır,aynaları sevmez,hissetmekten korkar.
*Ek bilgiler:*
✓ Kendinden nefret eder, çıktığı her dergiyi karalar,kendi resimlerine bıyık-boynuz gibi şeyler çizer.
✓ Bir model,oyuncu ve şarkıcı-ydı.
✓ Üzgün olduğunda ellerini cebine sokar, kızdığında kolunu ovuşturur ve utandığında da saçı ile oynar.
✓ Brad ismi onun için tabudur.(hikayedeki adam)
*Hikaye(kısaca veya hiç):* Bu kız yarattığım en sanatsal varlık.
Mckenzie,Avusturalya Dalby'de dünyaya geldi.Ailesiyle çiftlik hayatı yaşamaktaydı.Biraz yaşlı bir anne babası vardı,ama bu onları daha şirin gösteriyordu işte.
Hayalleri vardı,kasaba sinemasında gördüğü oyuncular gibi olmak istiyordu.Onlar kadar parlak,onlar kadar özgür olmak istiyordu.
Her Cuma,o filmler için inerken biri ile tanıştı.Kestane rengi saçları ve mavi gözleri vardı.Her zaman kapşonlu deri ceket giyerdi,belli ki buralardan değildi.Ama bizim kızın kalbini çalmıştı bile.
Ondan büyük olduğunu biliyordu ama kendine engel olamıyordu, aşık olmuştu.
Bir gün,yine inip onu gördüğü zaman kendinde k cesareti bulup selam verdi.Her şey öyle başladı.
Artık birlikte takılıyorlardı, o yakışıklı onun ayaklarını yerden kesiyordu her gülümsemesi ile.Onun o gülümsemesi için her şeyi yapmaya hazırdı.
O genç ile oyun oynardı,yani,hani şu "-mış" gibi yapma oyunları.Ona giderek daha çok aşık oluyordu.
O akşam eve dönerlerken bir olay oldu,her şey Mckenzie için bulanıktı ama o gencin vurulduğunu biliyordu.Kanlar içinde yere yığılmıştı ve Mckenzie donup kalmıştı.Saldırganlar gittikten sonra gencin başına çökmüş ve ağlamıştı,onu kurtarmaya çalışmıştı.Genç ise ona hayallerini bırakmamasını söylemişti.Sonra da onun kucağında ölmüştü.
Bu hayal uğuruna daha 14 yaşındayken üç farklı işte çalıştı. Somerset Koleji'nden mezun olduktan sonra Drama okuyarak 15 yaşında profesyonel oyuncu olmak için Melbourne'ye yerleşti.
Bu yaptığı iş sırasında çok güzel,berrak ve pürüzsüz bir sesi olduğu fark edildi ve bunu da kullanmaya karar verdi.Sokaklarda,kayıt stüdyosunda, arkadaşlarının evinde şarkılar söylüyordu ve bunda da gayet yetenekliydi.Herkes ona bayılıyordu.Bundan da para kazanıyordu.
Şarkı söylemenin yanında gitar da çalmaya başladı.Gitarda da kendini geliştirdi.En nihayetinde kendini o yıldızlar kadar parlak hissediyordu.
Ama bir gün...
Evinde kitap okuyordu,ortam sessizdi ve huzurluydu ama Mckenzie bundan rahatsız olmuştu.Sessizliği severdi ama bu sessizlik farklı gelmişti.Kitabı bırakıp televizyonu açtı,bir sıkıntı vardı.Göğsüne bir huzursuzluk çökmüştü.
Birden telefon çalmaya başladı.Oturduğu yerden yavaşça kalktı ve telefona gitti, açtı.
"Alo?"
Dedi,karşıdaki suskundu.
"Merhaba,belki de yanlış numarayı aradınız--"
Diyecekken karşıdaki konuştu.Fısıltıydı,ama anlaşılıyordu.
- Beni özledin mi Bella...?~
Telefonu elinden düşürdü,bu imkansızdı.Hayır,bu kesinlikle şaka olmalıydı.
Korkuyla telefondan uzağa kaçtı,fal taşı gibi olmuş gözleri ile telefona bakıyordu.Bu ses o gence aitti.Hâlâ hatırladığı gibiydi.
Bunun gerçek olmadığını düşünüyordu, öyle olmasını istiyordu.Ölüler ölü kalırdı,o niye hayattaydı?!
Telefondan ses gelince irkildi.
-Kapıyı sevgiline açmayacak mısın Bella..?~
Ses tehditkârdı ve ısrarcıydı.Kapı mı??
Başını yavaşça kaldırdı ve dış kapıyla bakıştır biraz.Ayağa kalktı ve bacakları titrerken yavaş yavaş kapının önüne geldi,titreyen elleriyle o minik deliği açtı ve bakmaya çalıştı.Onu görünce çığlığını bastırmak için eliyle ağzını kapattı.Bu cidden de oydu.O günkü gibiydi ve... kanlar içindeydi.
Kapıyı açmaması gerekiyordu ama böyle de kalamazdı.Kendini savunmak adına bir alet ararcasına etrafa baktı,sonra deodorantı ve şömine için aldığı o metal çubukları gördü.Evet, kapıyı açacaktı ama hazırlıklı olacaktı.
Hiçbir şey olmamış gibi kapıyı açtı,yanılmıştı.Genç değişmişti.Boyu uzamış ve yapılanmıştı vücudu.Ondan ne istiyor olabilirdi ki..?
Bir süre bakıştılar,sonra genç içeri girdi.Onu izledi bir süre, kapıyı açık bıraktı.
Genç onu ne kadar özlediğini ve yanında götürmek istediğini söylerken bunun ölüm anlamına geldiğini anlamıştı Mckenzie ve ileri fırlamıştı, deodorantı gözüne sıkıp onu afallatmış ve demir çubukla da onu şişlemişti.O kadar kolay ölmemişti,bu yüzden defalarca çubuğu ona saplamak zorunda kalmıştı.
Artık ölmeyecekti.Artık tehlike yoktu.Ama birini öldürmüştü.Korku, sonradan çökmeye başlamıştı.
Ne yapacaktı?Ne söyleyecekti?Kaçış var mıydı?
Hayır, kaçış yoktu.
Yakalanmış ve göz altına alınmıştı.Sorgulanmıştı ve suçsuz olduğuna karar verilip salınmıştı.Hayat devam ediyordu ama hiçbir şey eskisi gibi değildi,her şey yeni başlıyordu.
Hayatı bitmişti.En azından öyle düşünüyordu,ama onu yine işe aldılar,her şeyini geri verdiler.Ancak eskisi gibi olamıyordu.Artık eski Mckenzie yoktu.
Bella
Bella
Bella