"Μωρό μου;"
Ένιωσα τον αέρα να στενεύει και το άρωμα του να με πνίγει.
"Ναι τι;"
Ξερόβηξα και με έβαλε καλύτερα πάνω στο στήθος του.
"Το ξέρω ότι δεν βολεύεσαι..." είπε και μου παραμέρισε μία τούφα μαλλιών από τα μάτια.
"Αα... δεν θες να σηκωθούμε σιγά σιγά;"μουρμούρισα πάνω στο στήθος του.
"Όχιι σε θέλω εδώ..." είπε και με χούφτωσε.
Στριφογύρισα τα μάτια μου και του έσφιξα τα δυο του μάγουλα. Χαμογέλασα λοξά και τον χάζεψα.
Αχ ρε μωρό μου... Γιατί να είσαι τόσο γλυκός;
"Σήμερα εγώ κάνω κουμάντο... Εχθές είχες δεν είχες με τούμπαρες πάλι... Καταλήξαμε να κοιμόμαστε αγκαλιά..."επισήμανα.
Έβγαλε το χέρι μου απότομα από το πρόσωπο του και ανακάθισε.
"Το κάνεις να ακούγεται σαν κάτι κακό..." είπε κοιτώντας το κενό.
"Ρε δεν..."
"Μην είσαι τόσο αυθόρμητη... Μπορεί να πληγώσεις..." είπε σταυρώνοντας τα χέρια του στο στήθος του.
"Πωωω γκρίνια πρωί πρωί... Αφού δεν το εννοούσα!"
Λάθος κίνηση Γεωργία.
Με άρπαξε από τον λαιμό και τον έσφιξε.
"Π-Π..." τράβλισα με κομμένη την ανάσα.
Με φίλησε ξανά.
Δεν θα τον χορτάσω ποτέ.
Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του.
Με τραβάει πίσω.
"Μπιχλιάρα ούτε τα δόντια σου έπλυνες ακόμη..."
Στραβομουτσούνιασα και του έριξα δολοφονικό βλέμμα.
"Καλά καλά πλάκα κάνω..." είπε γελαστά.
Σηκώθηκα και περπάτησα μέχρι το μπάνιο.
Στεκόταν ήδη μπροστά στην πόρτα.
"Απαιτώ σειρά προτεραιότητας!"
"Αγοράκι μου γλυκό συχνοουρία έχεις;"
Ξεφύσηξε.
"Πάνε ντύσου θα πάμε βόλτα!" ανακοινώνω.
"Με ρώτησες;"
"Όχι , το λέω εγώ!"
Χαμογέλασε.
Παύλος pov
Η Γεωργία πήγε στην πολυπόθητη μου τουαλέτα..
Πω ... μα είναι δυνατόν να κοιμάσαι με κοπέλα , να μην κάνεις τίποτα , να ξυπνάς ...
Ανοίγω συνειρμηκά το κινητό μου *, για να δω πως η ώρα είναι 11 το πρωί.
Όντως υπάρχει τέτοια χρονική περίοδος ;
Εγώ ξυπνάω πάντα μετά τις 3 τα σαββατοκύριακα.
Φοράω βιαστηκά το φούτερ μου με θέα τον καθρέπτη της Γεωργίας. Βάζω το παντελόνι μου και τα σοσόνια μου.
Πειράζω ελαφρά τα μαλλιά μου , αντίκρυ του καθρέπτη.
Τρίβω τα μάτια μου και τραβάω τα βλέφαρα του ενός.
Μα γιατί να είναι μπλε;
Της Γεωργίας είναι σοκολατένια, τα δικά μου είναι σαν παραπληγικά κυματάκια.
Ακούστηκε το κινητό μου.
Το σήκωσα σχεδόν αμέσως στην απόκρυψη , που με καλούσε.
"Παρακαλώ;"
"Παύλο..."
"Ναι ποιος είναι;" ρώτησα παραξενεμένος , γιατί ο υποτιθέμενος φαρσέρ δεν είχε μπει καν στον κόπο να αλλάξει την φωνή του.
Η φωνή ήταν ξεκάθαρα γυναικεία , αλλά πολύ βραχνή , σαν να είχε πιει 20 πακέτα τσιγάρα.
"Πρέπει να..." ψέλλισε και το έκλεισε.
Τουτ
Τουτ
Τουτ
Κλείνω το κινητό μου βιαστηκά και ακουμπάω τον καρπό μου στον κρόταφο ανύσηχα.
Ποιος που τι πως ποτε
Γιατί σκατά με πήρε τηλέφωνο κάποια ;
Νευρίασα και τράβηξα τις ρίζες των μαλλιών μου.
Μα τι κάνει τόση ώρα η μικρή στο μπάνιο.
Με την άκρη του ματιού μου διαπίστωσα πως η πόρτα ήταν μισάνοιχτη.
Άκουσα το τρεχούμενο νερό να πέφτει με φόρα και ψιθύρους από μέσα.
Όσο πλησίαζα ασυναίσθητα η φωνούλα που άκουγα δυνάμωνε.
Γαμώτο έχει ωραία φωνή.
Δεν την λες ταλέντο , αλλά ούτε παράφωνη , σαν την αδερφή μου , που όποτε τραγουδήσει ραγίζουν όλα τα γυαλικά του σπιτιού.
Προσκόλλησα το αυτί μου στην πόρτα και εκείνη έτριξε και παρέμεινε μισάνοιχτη.
Τρύπωσα κοντύτερα για να την ακούω.
Σε κάποια φάση το νερό σταμάτησε να τρέχει.
Η κουρτίνα άνοιξε.
"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!"
Πρόλαβα να δω το γυμνό της στήθος , τις εκτεθειμένες ρόγες της και γούρλωσα τα μάτια.
Κοκκίνησα και δάγκωσα ασυναίσθητα το κάτω χείλος μου.
Πρωινό μπανάκι μου ήθελες μωρό μου...
"ΕΞΩΩΩ ΤΩΡΑΑΑΑΑΑ!" τσίριξε κλοτσώντας με στα οπίσθια και εξφενδονίζοντας με έξω.
Δεν πρόβαλλα καμιά ιδιαίτερη αντίσταση.
Είχα μείνει.
Ένιωσα τρομερά αναμμένος.
Ορμόνες .... πωωωω.... φφφφφ...
Τελειώνει από εκεί μέσα;
Ξαφνικά την βλέπω με το πιστολάκι και την ισιωτική στα χέρια.
Τα αραδιάζει στο κρεβάτι.
Με κοιτάει με βλέμμα απέχθειας.
"Είσαι εντελώς γελοίος!" είπε μέσα από τα δόντια της.
"Εσύ άφησες ορθάνοιχτη την πόρτα... " αντεπιτέθηκα "άλλοι στην θέση μου θα σε βίαζαν..." είπα χαμηλόφωνα.
"Ηλίθιε!"
"Όμορφη!"
"Μην προσπαθείς να μου κλαφτείς τώρα... Ανώμαλε..."
"Μην είσαι τόσο κακιά..."
"Μα... Εγώ απλά ρεζιλεύτηκα..." βόγγηξε και κάλυψε το πρόσωπο της με τα χέρια της.
Της τράβηξα το μαλλί.
"Βλαμμένο... Μην στεναχωριέσαι... Μην με ντρέπεσαι... Δεν είμαστε δυο ξένοι..."
"Και τι είμαστε;"
"Κάτι που δεν θέλω να χαλάσει!" είπα και την έσφιξα στην αγκαλιά μου." Τώρα έλα να σου φτιάξω τα μαλλιά σου!"
"Ξέρεις εσύ από γυναικεία περιποίηση ή θα καταλλήξω καραφλή;"
Άρπαξα το κεφάλι της και ανακάτεψα τα μαλλιά της.
"Παύλο είναι μαλλιά όχι σαλάτα!"
"Σκασμός ! Προσφέρθηκα τώρα!!!!!"
Έβαλα το πιστολάκι στο βίσμα και της τα στέγνωνα χτενίζοντας την παράλληλα.
Με κοίταζε έκπληκτη.
Την φιλάω στο μάγουλο και χαμογελάει.
Στο σημείο που προηγουμένως φίλησα έβαλα το πιστολάκι.
"Μααα... πήρες το φιλί σου μακριά τώρα..." παραπονέθηκε.
"Μμμμμ... Φιλάκια δεν χαρίζονται... Με μάλωσες πριν και θα πληρώσεις!" την απείλησα.
"ΑΟΥ! ΜΟΥ ΚΑΙΣ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ!!!!"
"ΕΤΣΙ ΕΤΣΙΙ... ΘΑ ΣΕ ΒΑΣΑΝΙΣΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΔΩ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ!"
Τράβηξε το πιστολάκι από το βίσμα και με άρπαξε από τον λαιμό.
Έβαλα το χέρι μου στον κάβαλο μου αμήχανα.
"Δεν είμαι από τις εύκολες αγοράκι..." ψιθύρισε βασανιστικά.
Δάγκωσα το πάνω χείλος της και την έσυρα προς το μέρος μου.
Καταλήξαμε να φιλιόμαστε για πάνω από 3 λεπτά. Έκοψε το φιλί για να ανασάνει.
"Είναι που θα βγαίναμε βόλτα..." την πείραξα.
"Τώρα πάμεεε! ΩΩΩ ΟΟΧΙΙΙ!" γονάτισε δραματικά στο πάτωμα.
"Γία τι έγινε; Είσαι καλά;"
"Δεν τα ίσιωσα!"
Την γράπωσα από το χέρι και βούτηξα τα κλειδιά της από τον πάγκο. Έπιασα την ζακέτα μου στα γήγορα για να της την βάλω μετά άμα κρυώσει και την έβαλα πάνω μου.
"Πώς την είδες θα παίξουμε το αλογάκι , πέφτωντας από την σκάλα;" κορόιδεψε και εγώ έκοψα φόρα.
Κοίταξα την σκάλα.
Πήρα στα χέρια μου την Γεωργία και κατέβηκα με ευκολία τις σκάλες.
"Οποποοο... αθλητή μου!"
"Πρωταθλητής σε όλους τους τομείς!" έβηξα.
"Δεν φοράω παπούτσιααα!" μούγκρισε και κατέβηκε από πάνω μου.
Λίγη ώρα αργότερα είμασταν δίπλα , δίπλα περπατώντας στην παραλία.
Την κράταγα από την μέση.
Έπρεπε να σκεφτώ το θέμα της σχέσης.
Ποτέ δεν ήμουν των σχέσεων... Πάντα έκανα κάτι με μία και μςτά την ξέχναγα... Εκτός της Βαλερί...
Όλες οι κοπέλες είναι παρόμοιες... Το παίζουν σκύλες και είναι πανεύκολες στο να τις ρίξεις στο κρεβάτι... Μα η Γεωργία είναι αθώα , είναι λογική , είναι έξυπνη ...
Το διαφορετικό , το μαύρο πρόβατο μέσα στα άσπρα.
Την αγαπάω.. μάλλον...
Φτάσαμε στο μπέλο... Μια καφετέρια της περιοχής.
Μου χαμογέλασε σαν εκείνα τα ζευγαράκια στις διαφημήσεις και διάλεξε ένα γωνιακό τραπέζι.
"Τι θα πιεις δεσποινίς;"
"Μία ζεστή σοκολάτα , γλυκιά..."
"Τι θα πιεις;" ρώτησε η σεβιτόρα.
"Ένα φρέντο , εσπρέσσο μέτριο..." είπα βιαστικά στην σερβιτόρα , που μου έκλεινε το μάτι.
Έφυγε , κουνώντας την περιφέρεια της.
Φόραγε ένα τόσο κολλητό κολάν , που διέγραφε τα κωλομέρια της...
"Απολαμβάνουμε το θέαμα Παυλίτο;" μούτρωσε η Γεωργία.
"Μμμμμμ ζηλεύει το μικρό;"
"Μικρό είναι αυτο που έχεις στο παντελόνι σου ανώμαλε!"
"Ξεπερασμένη ατάκα..." είπα ρολλάροντας τα μάτια μου.
"Ξεπερασμένη επισήμανση..."
"Δεν μου λες για να μαλώνουμε ήρθαμε;" εξέφρασα την απορία μου , καθαρίζοντας ασφυκτικά τον λαιμό μου.
"Ναι... αλλά εκεί κατέληξε το μάτι σου στον..."
"Το φρέντο σας..." την διέκοψε η σερβιτόρα.
Έφυγε σκάοντας ένα παγωμένο , αμήχανο χαμόγελο.
"Εμμ βέβαια... Τον καφέ σου θα φέρει πρώτα..." παραπονέθηκε , αρπάζοτας τον καφέ μου και ρουφώντας μια γουλιά.
Ξίνησε την μούρη της και έβγαλε έξω την γλώσσα.
"Τι έγινε γλυκιά μου; Δάγκωσες την διλητηριασμένη γλώσσα σου και πικράθηκες;" χαχάνισα.
Ζάρωσε το κάτω χείλος της και κοίταξε αλλού.
"Σταμάτα να είσαι καλός με όλα τα κορίτσια..." ξεφύσηξε.
"Σταμάτα να μου επιβάλλεις τι θα κάνω! Θα με χάσεις !"
"Σταμάτα να με κάνεις ό,τι στον διάλο θέλεις!"
"Σαν πολλά νεύρα δεν έχεις; Δεν αξίζει να τσακωθούμε για μια θαυμάστρια μου..."
Το βλέμμα μου μαλάκωσε.
"Ρε... "
Δεν μου μίλησε.
Η σερβιτόρα μάς πλησίασε και ακούμπησε την αχνιστή κούπα με την ζεστή σοκολάτα.
Έμεινε και μας κοίταζε.
"ΤΙ ΚΟΙΤΑΣ ! ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ!" φώναξα.
Με τον δίσκο παραμάσχαλα εξαφανίστηκε επιτέλους.
Η Γεωργία μού χαμογέλαγε.
"Μα γιατί είσαι τόσο ζηλιάρα;"
Συνειδητοποίησα πως ο καφές μου δεν είχε ζάχαρη.
"Κούκλα;" φώναξα και η σερβιτόρα γύρισε προς το μέρος μου.
Η Γεωργία έκανε να σηκωθεί από τα νεύρα , που της προκάλεσα .
"Φέρε καμιά ζάχαρη άχρηστη..." συνέχισα και η Γεωργία φίλησε το μάγουλο μου.
"Αχ εσύ..." είπε πιάνοντας το χέρι μου.
Άχου τον μωρέ...
Θα τον σκοτώσω ...
Που μου 'χει και συναισθήματα ...
Τις βλακειούλες του θα τις κάνει ο ψεύτης !
Ουψ σποιλ
Α και:
Παύλος ή Γεωργία μεριά;
Φιλιαααα