Efforts
"What are you doing here?" pagalit kong tanong dito.
I peeked through the eye hole to see what he was doing. Instead of letting him in, nagquestion and answer kaming dalawa. I don't want him inside my condo.
"Is this how you treat guests? I drove all the way here just to see you, tapos ganito? You're making me wait outside for hours?" aniya.
OA, kadarating niya nga pa lang.
Tumayo ako ng tuwid at nag-isip. I have to drive him away. Hindi siya pwedeng pumasok dito.
What do I do?
"Kung ayaw mo akong pagbuksan, bababa ako at hihingin ko ang spare key mo rito. I'll open the door myself." banta niya.
Marahas akong napalingon sa pinto. The heck? Bakit ang desperado niyang makapasok? I have to stop him!
"Umuwi ka na please. I'm too tired to deal with you." pakiusap ko rito.
Not today, I mean more like not forever. As much as possible, I don't want to be alone with him. Kinakain lang ako ng guilt kapag magkasama kami.
I remember Alexa, I feel bad for her - guilty even. Kahit hindi kami masyadong close nun, she still considered me as a friend. Tapos ito ang igaganti ko?
"Hindi naman kita kukulitin eh. I just brought you food, para maibsan yang pagod mo." he said, still persistent.
Tama na please.
"Promise, hindi na ako magsasalita kapag pinapasok mo ako. Tapos hanggang kusina lang talaga ako promise. I'll just leave the food and head home." aniya.
I heaved a sigh, "Leave it on the door Nash. I don't want to see you." I coldly said.
I locked my second door lock before leaving. Just in case totohanin nito ang paghingi ng spare key sa information.
Hindi ko na hinintay pa ang sasabibin nito at dumiretso na sa aking kwarto. I can't open the door for you yet, Nash. I'm sorry.
Kinaumagahan ay pagod akong gumapang pababa sa aking kama.
Mamayang hapon pa ang mall show namin kaya lang ay dahil sa gutom ay nagising ako ng maaga. Hindi pala ako nakahapunan kagabi sa sobrang pagod.
Nakakatamad magluto pero kailangan. Kumukulo na talaga ang aking sikmura. Pero sana may take outs na iniwan sina Sofia sa ref para iinitin ko na lang.
My heart almost fell when I saw a man moving around my kitchen. Bumalik muli ako sa loob ng aking kwarto.
Who was that?
Kinuha ko ang aking telepono upang tignan kung may nagtext ba na bibisita. But I received none!
Edi sino iyon? May room service na ba rito sa condo? Did Sofia phone one for me?
Muli kong sinilip ang lalaki. He was doing something near the sink. Parang nagchochop?
Pilit kong kinilala ang lalaki. Judging by his height, he's not Donny. Higante iyon eh. This one's smaller...
Fucker.
Si Nash Aguas ito!
Sinira ko ang pinto at sumandal doon. What the fuck is he doing here? How did he get in here? Hindi ba't pati ang pangalawang lock ay kinasa ko?
I dialled the information to ask them if they gave him the keys. And guess what? They fucking did.
Hindi ako nakapagpaalam ng maayos at agad silang binabaan. Bullshit, anong klaseng security ang meron sa condo'ng ito? Why do they give spare keys easily?!
What do I do now? Should I show up in front of him? Should I pretend to be sleeping still?
Muling kumulo ang aking tiyan. Bwesit. Bakit ngayon pa?
As if he's teasing me, I heard the sound of food being fried and its aroma attacked my nostrils.
That fucker.
I held my stomach. Let's wait a little longer, okay? Baka umalis din siya pagkatapos nitong magluto.
I sat near the door. It's a good location upang mas madali kong marinig ang ginagawa niya.
I waited for hours there. Natapos na niya ata ang pagluluto pero hindi pa ito umaalis. I didn't hear the sound of my main door opening, signalling his retreat.
Kung gayon ay nandito pa rin siya? Ano pa ba ang hinihintay niya?
I don't want to peek anymore. Baka binabantayan niya ang pagbukas ng aking pinto. Pero anong gagawin ko? I'll die of hunger if I won't do anything.
Kumulo muli ang aking tiyan. Kanina pa ito nagrerebelde sa akin. Sa tingin ko nga'y NashLene shipper ito. Atat siyang makita si Nash eh.
Pumunta ako sa salamin upang pagmasdan ang aking wangis.
I looked crazy. My hair was everywhere at may mga morning glory pa ako sa mata. I still haven't changed my clothes too. Yung suot ko kahapon ay suot-suot ko pa rin hanggang ngayon.
Nagbihis ako ng pambahay at naghilamos. I slid on a tshirt and a sweat short. I also combed my hair and even brushed my teeth!
Napatigil ako sa pagsisipilyo nang mapagtanto ang ginagawa.
Why am I doing this? Bakit parang naghahanda ako para makita si Nash?
Kesa naman harapin ko siyang parang taong bundok ano.
That's right. Ipinagpatuloy ko ang aking ginagawa.
When I was done, taas noo akong lumabas sa aking kwarto, but saw nobody.
He left already?
Siguro habang nag-aayos ako ay hindi ko namalayan ang kanyang pag-alis. Oh well, that's good though. I don't have to bother dealing with him.
Lumapit ako sa dining kung saan may nakalapag na mga plato roon na may takip. May note pang nakapatong doon. Kinuha ko iyon at binasa.
Good morning, beautiful. Sorry for sneaking inside. Just want to make sure you won't starve.
-Nash
Bwesit. Beautiful, my ass.
Umupo na ako at inumpisahang kainin ang kanyang hinanda.
Kinahapunan ay sinundo ako nina Sofia at Julian sa condo. We're leaving early to avoid the traffic. Sa mall na lamang nila ako aayusan.
I wore a Calvin Klein sports bra and topped it with a gray cropped sweater. Nagdenim shorts lang din ako at white sneakers.
Nang makarating kami sa mall ay marami nang taong nakapila at naghihintay sa event center. It was hard to get through the crowd, but we somehow managed to get through in one piece.
Ako pa lang ang nandoon. May tatlong oras pa kasi bago ang show kaya siguro wala pa sila.
An hour passed and I was all set. Nagpalit ako ng pantalon dahil giniginaw na ako.
Donny was texting me about his whereabouts and I kept myself busy texting him. To kill time, I decided to go on social media to promote our series.
It was already 3:30 when Joao arrived. Nagbeso kami at nag-usap ng kung ano-ano habang naghihintay sa pagdating ng dalawa.
Unang dumating si Nash. He was smiling happily when he arrived.
"Wow, you look so happy." komento ni Joao.
Lumapit siya rito upang makipagfist bump, "I just got a good start in my day." aniya.
"Okay... I'm taking a wild guess and say it's a girl." ani Joao na nakangising aso.
Nash's eyes landed on me. I gulped.
"You can say that." he shrugged while still smiling.
What the hell? Kakabreak lang niya, but here he is confirming that he has someone already?! This heartless jerk.
I glared at him. Alam kong tapos na sila ni Alexa, pero sana kaunting respeto naman. Ang bilis naman ata niyang magmove on.
Napalingon ako sa entrance ng tent nang may pumasok na higante. Awtomatiko akong napangiti nang masilayan ito. He looked dashing in his usual printed polo and black pants.
Una itong lumapit sa akin at bineso ako, "Hi Shar." he said, dragging my name.
"Hi Dons." I said, smiling.
Kumuha ito ng upuan at itinabi sa akin. I glanced at Nash, he was intently watching us. Hanggang tingin na lamang ito. Hindi na ito makakaporma dahil andito na si Donny.
Nagpapasalamat talaga ako kay Donny dahil hindi niya ako nilulubayan. He stayed by my side until the show started.
Tig-iisa kami ng song number na apat. Mabuti nga't wala kaming number ni Nash. Less bullshit.
Mabilis na natapos ang mall show dahil wala naman kaming meet and greet. It was my last commitment for the day and I can already go home.
"May TWBA ako mamaya." Joao revealed.
Napatingin kami rito. Pinaalala pa niya sa akin ang kalunos-lunos kong sitwasyon sa TWBA. Imbes na solo katulad nila ni Donny ay magkasama kami ni Nash sa guesting. Hay, the consequences of being in a love team.
"Good luck, bro." tinapik ni Donny ang balikat nito.
Binalingan ako ni Donny, "Hey, may bagong episode ang Star Wars. Let's watch together?" yakag niya sa akin.
It has been our tradition to watch a new episode together, either in his place or mine. Parang oras na rin namin iyon para sa isa't-isa. Harmless naman si Donny, nirerespeto niya ako, kaya komportable ako kasama siya.
"Sure. Your place or mine?"
He titled his head on the side, "My place? Malapit lang kasi yun dito."
I nodded, "Sure."
Nagpaalam muna kami sa mga kasama namin na aalis na kami.
"Yiee, date night na naman?" tukso ni Sofia sa amin.
I saw Nash's head snap in our direction. Kumunot ang noo nito sa narinig.
I placed my index finger on Sofia's lips, "Shhh. Alis na kami." paalam ko rito.
Tumango ito, "Behave ha?" there was a malicious smile on her lips.
I winked at her and left.
Dahil marami pang fans na nag-aabang sa amin sa labas ay tinulungan kami ng mga marshall upang makaalis.
"Wear this." iniabot ni Donny sa akin ang hoodie niya.
Tumalima ako rito at agad na isinuot iyon. Ayaw kasi ni Direk Mac na masyado kaming naglalalabas ni Donny, baka raw kasi maapektuhan ang ratings.
It was so big on me. Parang bestida na ang labas nun sa akin.
He chuckled when he saw me with it on. Pinalo ko ito sa braso. Pagtawanan daw ba ako.
He pulled me by the shoulder which drew me closer to him. The mall was cold but he was so warm and cozy.
"You're still cute, though." he whispered.
Namula ako at natahimik dito. Ang landi!
I felt eyes following our every move. Hindi ko na lamang iyon pinansin.
The marshalls cleared our way. Tumayo sila sa harap ng mga fans.
Inakay ako ni Donny palabas. I wore the hood to cover my face. Nagsuot naman ng baseball cap si Donny, para matago kahit papaano ang kanyang mukha.
"OMG SHARDON!" tili nila nang makita kami ni Donny na magkasamang lumabas.
Natawa kami nang mahina. Walang epekto pala ang ginawa naming pagtago ng aming mukha.
Nagkagulo sila at mas lalong naging mahirap ang pagdaan namin doon.
Niyakap na ako ni Donny upang protektahan ako. I buried my face on his chest. Ngunit kahit ganoon na ang aming posisyon ay may nararamdaman pa rin akong mga kamay na pilit umaabot sa amin.
Hindi rin nakakatulong na mabagal ang aming pag-usad. Mas lalo tuloy nagkakagulo.
"Nash!" I heard the fans scream.
Naramdaman ko ring may humawak sa aking bewang.
"Move!" utos niya sa amin ni Donny.
Nanatili akong parang tukong nakayakap kay Donny habang nakahawak naman si Nash sa aking tagiliran. They both pushed our way towards the exit.
Nakahinga ako nang maluwang nang makapasok na kami sa elevator. Humiwalay na ako kay Donny.
"That was intense." I said.
Donny removed the hood that veiled my face. His hair was a mess and he was soaking in sweat.
"Are you alright?" kamusta niya sa akin.
Nilingon ko si Donny. Inayos nito ang aking buhok at pinahid ang pawis sa aking noo.
Tumango ako rito, "Ikaw? Did you get hurt?" I scanned him for any scratch.
"Nah, I'm okay." aniya.
Thank god we got out of there unscathed.
I tiptoed and tried to fix his hair. Parang dinaanan na ito ng delubyo. Nagtawanan kaming dalawa nang kahit anong subok kong abutin ito ay hindi ko magawa. Yumuko na lamang ito para hindi na ako mahirapan.
"Tapos na kayo?" a cold voice from behind us asked.
Sabay kaming napalingon dito. Shit, we forgot about Nash. Nakakunot ang noo nito at madilim ang awra niya. Mukhang galit na galit ito.
"Mukhang nag-enjoy pa kayo ah? Paano kung nasaktan kayo ha?" panenermon niya.
"Hindi na ba talaga makapaghihintay yang pupuntahan niyo ha? Paano kung may nangyari sa inyo?" pagpapatuloy niya.
"We're sorry, bro. We didn't expect them to be this crazy." hinging paumanhin ni Donny.
Nash's jaw clenched. He's still pissed. Huminga ito ng malalim, trying to collect himself. Hindi nagtagal ay nawala na ang inis sa kanyang mga mata.
"Next time mag-iingat kayo...." his eyes landed on me, "Lalo na ikaw Sharlene. Take care of yourself." his tone was soft.
Napakurap ako sa sinabi niya. He looked as if he really cares for me.
Sus, wag ako.
Akala siguro nito ay pasasalamatan ko siya sa kabayanihang ginawa nito para sa akin.
Hinawakan ko ang braso ni Donny, "Don't worry. I have Donny with me. Hindi niya ako pababayaan."
Nanigas ito sa kinatatayuan niya. May dumapong sakit at inis sa kanyang mga mata ngunit hindi iyon napansin ni Donny. He was busy caressing my hair, touched with my trust on him.
He stared at me sadly, "Yeah sure..."
Blangko ko siyang pinagmasdan. My heart thumping loud inside my chest.
Damn, is it possible to hate someone you used to love?
--------------------
Pambawi sa isang buwang walang update.