"Pst, love."
"Oh?" sagot ko.
Halos matawa naman ako sa itsura niya kasi nagacting pa siya na parang binaril siya sa puso.
Kasalukuyan kaming nagroroad trip pabalik ng Manila habang pinapatugtog yung mga paborito naming kanta.
"WOOOO!!" sigaw ko at nilabas ang ulo sa bintana.
Naging matagal din ang biyahe namin. Kung ano ano ang pinagusapan namin. Tungkol sa kontrata namin, sa mga pangarap namin.
He's my highschool first love.. At alam kong hinding hindi ko siya makakalimutan.
--
Napagpasyahan naming kumain muna sa samgyupsal na malapit dahil nagutom rin kami sa biyahe.
Natigilan ako nang biglang nagring yung phone ko. Natigil din naman si Jungkook sa pagaayos at napatingin sakin.
MAMA GLOBE is calling..
"Hello my?" sagot ko sa tawag.
"We need to talk anak."
Kumunot naman ang noo ko. "Okay my.. Pagkauwi ko. Wait nasa Manila na po kayo?! Bakit hindi niyo sinabi? Sinundo ko sana kayo sa airport." nakokonsensya kong sambit.
"It's fine sweetie. Where are you by the way?"
"Uhh.. Kumakain lang po sa labas with Jungkook."
"Oh, okay. Ingat ka." tila nagulat si Mommy pero napalitan din yun ng malambing boses bago binaba ang tawag.
"May nangyari ba?" nagaalalang tanong ni Jungkook sakin.
"Wala. Tumawag lang si Mommy." nakangiti kong sambit. Nawala naman ang pagaalala niya nang sinabi ko yun.
"Kumain ka ng marami. Payatot." reklamo niya at kinuha ang gunting para magcut ng meat para sakin.
Pilit ko naman inaagaw pero hindi talaga siya nagpapatinag.
"Ano ba! Kaya ko naman." pagpipigil ko sakanya.
"Aish, ayaw." sagot niya at ngumuso pa habang nagugupit.
Para talagang bata.
"Fine. Whatever." sagot ko umirap. I tried so hard na hindi ngumiti pero napangiti din ako bandang huli.
"Attitude ka sis?"
Nawala naman agad yung ngiti ko sa sinabi niya. Agad ko naman siyang pinalo. "Bwiset ka."
---
Mga seven o'clock na rin ako ng gabi nakadating sa bahay. Halos mapunit ba yung labi ko sa sobrang excited.
"My.. Namiss kita!" salubong ko sakanya.
I miss everything about her. Naiiyak tuloy ako.
Hinatid ako ni Jungkook dito pagkatapos namin kumain. Ang sabi niya pag uuwi na daw ako ay tawagan ko siya agad.
Umupo muna kami ni Mommy sa sofa. Mukhang seryoso talaga yung paguusapan namin. Kinakabahan tuloy ako.
"Nasan po sila ate?" tanong ko para makaiwas awkward.
"Uuwi din sila mamaya." she answered.
Ngumiti nalang ako. "Ano po ba yung paguusapan natin?"
"May problema ba My?" i asked again.
Napakagat labi naman ako dahil kinakabahan na talaga ako.
"Hindi na namin itutuloy ang kasal niyo."
--
"What?!"
"Tita did what?"
"Ayaw niya na talaga ituloy Pau.. Hindi ko na alam.." umiiyak kong sambit sakanya.
Pag katapos nang usapan namin ni Mommy ay dumiretso agad ako sa bahay ni Pau. Kailangan ko lang talaga siya ngayon.
Mas lalo akong napahikbi nang niyakap niya ko.
"Mahal mo na noh?"
Tumango naman ako.
"Sinabi ba ni Tita na ayaw niya si Jungkook para sayo..?"
Napahikbi naman ako lalo nang sinabi niya yun.
"Ayoko ng makikita ka pang kasama ang lalaking yun!" malakas na sigaw ni Mommy sakin.
"But why? Kayo yung naglapit sakin sakanya.. Then you're doing this?! Kung kailan mahal ko na yung tao..?" napaawang ang labi ko nang sinampal niya ako at iniwan magisa sa living room.
"Ayaw niya kay Jungkook.. Ang gulo Pau.. Hindi ko na alam." i cried.
Nagbiyahe nalang ako pauwi pagkatapos ko pumunta kay Pau. Ayokong makita ni Jungkook na umiiyak akong ganito. Lalo na't isa siya sa mga dahilan.
Lugmok na lugmok akong dumating sa bahay. Gusto ko na siyang makita. Baka kahit papano ay gumaan ang pakiramdam ko.
I love him so much. And I'm willing to sacrifice everything for him.
Because right now he's my dream.. My only dream i want to have for the rest of my life.
Sobra ba ko magmahal? Okay lang naman yun diba? Mahal niya din ako. Mahal namin yung isa't isa.. And i think, it's enough.
Pag kadating ko sa bahay ay nakalock yung pinto.
"Jungkook?" tawag ko pero walang sumasagot.
Tulog na ata siya kakaintay sakin. Napagpasyahan kong hanapin nalang yung duplicate key ko sa bag. Sana lang nandito.
"Nasan na ba kasi yung susi ko..?" bulong ko habang hinahanap sa bag ang susi ng bahay.
Nang makita ko iyon ay dahan dahan kong binuksan ang pinto at nabitawan ko ang bag na hawak ko sa gulat.
"J-jungkook.." bulong ko at sabay sabay na tumulo ang mga luha ko.
"R-rea.." napatakip naman agad ako sa bibig ko sa gulat.
Naghahalikan silang dalawa sa harap ko.. Binabangungot ba ko?
Nang matauhan si Jungkook na nasa harap niya ako ay halos tulakin niya si Rea palayo.
Parang dinurog yung puso ko sa sakit na nararamdaman ko ngayon.
"Dianne.." tawag niya sakin triny na hawakan ang kamay ko.
"Bitawan mo ko." mariin kong sambit at pilit na inaalis ang kamay niya sakin.
Iyak siya ng iyak ngayon sa harap ko.
"Dianne.. Let me explain.. Please." pag mamakaawa niya.
"How could you do this to me..?" iyak ko sakanya.
"Minahal kita ng sobra.. Bakit kailangang panggagago yung ibabalik mo sakin..?"
"Tangina! Minahal kita eh... Minahal kita.." ulit uli kong sambit.
"Baby, I'm sorry.. Please lets talk." pagmamakaawa niya.
"We're done. Ayoko na." mariin kong sambit at marahas na inalis ang kamay niya sakin.
"Dianne.. Please! Let me explain." paulit ulit niyang sambit at lumuhod sa harapan ko.
Wala kong maramdaman. Ni awa.. Kahit pagmamahal. Hindi ko na maramdaman. Tangina, ang sakit.. sobra.
Napatingin naman ako kay Rea na nakatingin lang samin. Pero wala kong magawa. Hindi ko siya kayang saktan.
Ganon ba ko kahina..?
Tinulak ko siya palayo at umalis na. Hinabol pa niya ako at niyakap.
"Bitawan mo ko!" sigaw ko.
"I can't, please don't do this." umiiyak niyang sambit.
Parang mas nadurog ang puso ko nang narinig kong humihikbi na siya.
"Kung mahal mo talaga ko.. Palayain mo ko Jungkook.." nanghihina kong bulong.
Unti unting kumirot ang dibdib ko nang inalis niya ang yakap niya sakin. Nang nakawala siya sa yakap ay tumakbo na ako at hindi na lumingon pa.
--
"Uy bunsoy! Okay ka lang?!" nagaalalang tanong ni Kuya sakin nang makapasok ako sa bahay pero hindi ako makapagsalita.
Gusto ko lang umiyak nang umiyak.
"Kaye.. What happened?" nagaalalang tawag ni Ate sakin.
"Please book my flight to US for tomorrow." sambit ko.
"WHAT THE HELL KAYE DIANNE!? WHAT HAPPENED?!"
Tinignan ko naman siya sa mata. Puno ng pagaalala ang mga mata ni Ate parang gusto niyang patayin yung nanakit sakin.
"I'm leaving." diretso kong sambit.