Γεια readers!!! Σαν να μιλάω σε εξωγήινους κάνω... Τεσπα πάλι η Νάνσυ είμαι και επλιζω να μην σας απογοητεύσω σε αυτό το chapter. Ενα μικρό σποιλερ έτσι γιατί σας αγαπώ: Αυτο το chapter θα έχει να κάνει με την Μαρία (αδελφή Παύλου) και τα γκομενικά της κυρίως.... Τι ωραία που τα λέω... Λοιπόν καλή διασκέδαση (ανάγνωση και διασκέδαση που τα βρησκω κατι τέτοια πετυχημένα?)
Μαρίας POV
ΕΧΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΟΛΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ!!!!
Τι να κανω πρώτα?
Πάρτυ?
Μπα αύριο καλύτερα...
Πεινάω!
Αφησε ο Παύλος φαγητό η μήπως περιμένει από εμένα να μαγειρέψω? (Προς πληροφόρηση και μόνο μια φορά μου ζήτησε ο αδελφούλης μου να του βράσω ενα αυγό και έπαιξα μπάσκετ με το αυγό και το κατσαρολάκι...)
Θα παραγγείλω!
Δεν έχω λεφτά...
Παυλε ρε άχρηστε παλιό..... Με υποχρέωσες πάλι.....
Που είναι και αυτή η γιαγιά? Της είπε άραγε ο Παύλος να έρθει? Καλά ποιός νοιάζεται... Εγώ όχι!
Οπ το βρήκα!!
*Παίρνω το τηλέφωνο στα χέρια μου και πληκτρολογώ εναν αριθμό που ήξερα καλύτερα και απο το ίδιο μου το όνομα.*
"Ναι? Γειά σας μαμά της Χριστιάνας. Η Χριστιάνα? Ναι βέβαια περιμένω..."
"Μαρία? Τι τρέχει?"
"Εγώ προς το σπίτι σου. Πάρε πίτσες σε 5" είμαι εκεί!"
"Κομπλε!"
*Κλείνω το τηλέφωνο*
Ειδες τι θα πει να έχει κανεις φίλους.... Και όσο για τον λόγο που θα της κουβαληθώ... Ο έρωτας της ζωής μου έστειλε μηνυματάκι!!! Τι ποιο σημαντικό απο αυτό? Οσο για την πίτσα... Με κάτι πρεπει να ασχολείται και αυτή η καημένη όσο θα την πρίζω με τα μηνύματα του γκόμενου.
Μετα απο 5"
*τοκ τοκ*
"Μαρία? Αργησες!"
"Γαμήσου! Δεν ξέρεις τι τρέξιμο έριξα για να έρθω."
"Εσύ έτρεξες? Αυτό πρεπει να ναι σοβαρό!"
"Να μπω μέσα ή θα στα πω από την είσοδο?"
"Και η είσοδος εδώ που τα λέμε δεν είναι κακή ιδέα..."
*παραμερίζω την Χριστιάνα και μπαίνω μέσα.*
Το σπίτι της ήταν τεράστιο. Το δωμάτιό της ηταν λίγο πιο μεγαλο απο το σαλόνι μας. Οχι οτι έχουμε και κανένα αξιοζήλευτο σαλόνι αλλά τεσπα...
"Λοιπον Μαρούλι τι ηταν το τόσο σημαντικό που δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι αύριο?"
"Μου έστειλε ο λεγόμενος!!"
"Καλά ντε και πως κάνεις έτσι?"
"Πως κάνω έτσι λέει. Πως κάνω έτσι? Σκέψου το αγόρι που γουσταρεις να σου πει ξαφνικά <<Γειά Χριστιάνα>> μέσο μηνύματος..."
"Μα αυτο δεν πρόκειται να συμβεί..."
"ΣΚΕΨΟΥ ΤΟ ΕΙΠΑ!"
"Καλά καλά το σκέφτικα!"
"Τις νιώθεις τις πεταλούδες?"
"Ουτε καν... Ετσι όπως πεινάω παιζει να τις έφαγα και αυτές!"
"Ε είσαι αναίσθητη ρε Χριστιάνα!"
"Τι αφού πεινάω!"
"Ανοίξει την πίτσα και τρώγε!"
"Αχ και νόμιζα οτι δεν θα το λεγες ποτε αυτό... Λοιπον για πες τι σου είπε?"
"Με ρώτησε αν μπορω να τον συναντήσω σήμερα..."
*πέφτει η πίτσα απο τα χέρια της Χριστιανας στο πάτωμα*
"Οχι ρε μαλάκα! Πάει η πίτσα. Και τι του είπες?"
"Του είπα δεν ξέρω θα δω..."
"Φερε εδω να δει η ειδικός! Οπα έχεις μύνημα απο Σταύρο. Για κάτσε ο Σταυρός Σταυρός? Κοντός χοντρός γυαλιά σιδεράκια που το έβρισκα μονο εγώ γλυκουλι?"
"Αυτος ο Σταύρος!"
"Μαλάκα αυτός εδώ στην φωτό είναι κούκλος! Δες δες δες 1...2...3...4...5... Κοιλιακούς και είσαι ακόμα με τον βλάκα με τα τατουάζ?"
"Μόλις προσβαλες την δουλειά σου!"(η Χριστιάνα δουλεύει σε μαγαζί με τατουάζ)
"Χεστηκα μαλάκα δώσε πόρτα στον Αντώνη και κράτα Σταύρο!"
"Δεν μπορώ τώρα."
"Γιατί?"
"Γιατί ειπα ναι στον Αντώνη και το είπα και στον Σταυρό οποτε ξέρει οτι τα χω με εναν με εναν Αντώνη..."
"Για κάτσε εσύ είπες πως δεν απαντήσεις..."
"Ψεματάκι."
"Α και δεν τα εχεις μαζί του!"
"Τα έχω!"
"Από πότε?"
"Από σήμερα!"
"Στον Αντώνη πάντως έπρεπε να πεις όχι!"
"Και τι έγινε με το <<ΝΑΙ>> σε οτι μαλακία θέλει να δοκιμάσει η κάθε μια απο εμας? Γιαυτό δεν είναι οι κολλητές?"
"Οχι Μαρία για αυτό είναι οι φτηνές φίλες και εγώ δεν είμαι μια από αυτές!"
"Α για άκου να σου πω...."
*χτυπάει το κινητό της Χριστιανάς*
~#4❤~(γράφει η οθόνη)
"ΓΑΜΩ"
"Τι έγινε Χριστιάνα δεν θα το σηκώσεις?"
"Α ναι... Εμπρός? Τι? Οχι εδώ ειναι. Ναι δίπλα μου! Φυσικά μπορώ να σου την δώσω..."
*δίνει το τηλέφωνο στην Μαρία*
"Ναι? Οχ Παύλο? Τι? Οχι. Ναι. Οχι. Ναι. Οχι. Μπορεί.... Κοιτά σιγουρα εχω μια πολύ καλη εξήγηση που δεν σηκώνω το τηλέφωνο στο σπίτι... Α ώστε θες να την ακούσεις... Χαίρομαι που τα βρήκαμε! Φιλάκια!!" είπα κλείνοντας το.
"Τα βρήκατε?"
"Γιατί εχεις τον αδελφό μου #4❤?"
"Κοιτά Μαρία.... Δεν ξέρω πως να σου το πω αλλά..."
"Είσαι ερωτευμένη με τον αδελφό μου!"
"..."
"Πως μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό και νόμιζα πως ήμασταν φίλες.... Αλλά μάλλον έκανα λάθος!"
(Σε περιπτωση που το ξεχασατε είναι ακόμα Μαρίας POV. Απλως το θυμιζω...)
Πήρα το κινητό μου απο το κρεβάτι της και έφυγα κακήν κακώς Δεν το χωράει ο νους μου! Τι έγινε μόλις? Ο κρυφός έρωτας την Χριστιανός ηταν ο Παύλος? Μα ο Παύλος δεν δίνει δεκαρα για αυτήν... Τι ωρα είναι? 23:45 στις 12 έχω κανονίσει με τον Αντώνη.... Προλαβαινω να αλλάξω? Μάλλον οχι... Θα πάω έτσι και οτι γίνει. Το σπίτι της πρωην φίλης μου ηταν γύρο στα 5" απ την πλατεία (μέρος συνάντησης) οπότε δεν θα μου έπαιρνε πολύ ωρα να φτάσω μέχρι εκεί.... Και να που όταν έφτασα αυτός ηταν ήδη εκεί και με περίμενε. Αγγλος στο ραντεβού του! Αλλά και από εμφάνησή δεν είναι κακός... Μέτριος στο ύψος με τατουάζ στα μπράτσα και στην δεξια του γαμπα, λίγο γένι και φαινόταν σχεδόν πάντα κουρασμένος... Αλλά πέρα απο το κάπνισμα δεν είχε τιποτε άλλο αρνητικό επανω του...
"Οπ το Μαρακι...."
"Γεια Αντώνη!"
"Δεν φαίνεσαι να εχεις κέφια και νόμιζα θα χεροσουν που είμαστε εδώ μόνοι."
"Δεν είναι αυτό απλως είχα μια διαφωνία με την κολλητή μου αλλά που να σου τα λεω τωρα.... ΑΣΕ"
"Ξέρω εγω τον τροπο να σου την φιαξω την διάθεση."
*Τον νιώθω να με πλησιάζει επικίνδυνα πολύ μέχρι που νιώθω την ανασα του να μπλέκεται με την δική μου... Και τότε ηταν που έγινε! Τα χιλια μας ενώθηκαν! Το πρώτο μου φιλί και ιδού οι εντυπώσεις... Ηταν................. Χάλια! Το στόμα του βρομούσε τσιγάρο και όλες του οι κινήσεις ηταν τόσο αγαρμπες λες και βιάζονταν για κάτι....
(Απο εδώ και κάτω θα βάζω μπροστά απο τον κάθε διάλογο το ποιος λέει τι γιατί τα πραγματα θα μπερδευτουνε λίγο.
Μαρια=Μα.
Αντώνης=Αν.
Φίλος Αντώνη=Φ.Α.
Σταυρός=Στ.)
Αν.: Το έχεις?
Φ.Α.:Ναι!
Βλέπω το φίλο του Αντώνη να βγαίνει μεσα απο ενα στενάκι κρατώντας μια μια κάμερα. Εμοιαζε λίγο παλιά αλλά φάνηκε να την κανει καλά την δουλειά της.
Μα.:Αντώνη? Τι γίνεται εδώ? Τι είναι όλα αυτά? Γιατί είναι ο φίλος σου εδώ και μάλιστα κρατώντας κάμερα?
Αν.: Ηρέμα με τις ερωτισεις έχουμε και ενα μιαλο, θα μας το κάψεις με τόσο μπλαμπλα...
Μα.: Απάντησε μου! Απετώ να μάθω!
Αν.: Ωραία απλώς ηρέμησε και ασε με να σ εξηγήσω... Οπως μπόρεσες να καταλάβεις και απο μονη σου σε χρησιμοποίησα. Ολοί οι άνθρωποι κανοιν συλλογή απο κάτι, έτσι και εγώ κάνω συλλογή απο κάτι ιδιαίτερο. Απο φιλια και συγκεκριμένα απο γλωσσόφιλα. Και εσύ λοιπον όπως και πολλές άλλες έπεσες στην παγίδα καιντωρα μπορείς να πηγενεις δεν σε χρειάζομαι σε κάτι άλλο...
*σλατς*
Μα.: Ελπίζω να μην σου άρεσε γιατί έχω και αλλά καλυτερα που περιμένουν στην ουρά...
Αν.: Τολμησες και σηκώσεις χερι επάνω μου? Ξέρεις τι γίνεται σε αυτός που σηκώνουν χέρι επάνω μου? Αυτό!
*της δίνει ενα χαστούκι και η Μαρία παραπατάει και πέφτει χτυπώντας το κεφάλι της σε ένα σκαλάκι και μένει εκεί ανεσθητη*
Φ.Α.: Μαλάκα την σκώτωσες πάρε το 166!
Α.: Είσαι τρελός θα μας κλείσουν μέσα ασε την εκει που είναι κάποιος θα την βρει και θα κατηγορήσουν αυτον. Τρεχα!
*το κινητό της Μαρίας χτυπάει και είναι ο Σταύρος...*
1 αναπάντητη
2 αναπάντητες
3
4
Κλπ
1φωνιτικο "Μαρια Σταύρος εδώ! Μην έρθεις στην πλατεία. Το σπίτι μου είναι ακριβώς απέναντι και είδα οτι κάτι παίχτηκε εκεί κάτω αλλά δεν μπορω να δω πρόσωπα. Μην έρθεις πλατεία"
2φωνιτικα "Σε παρακαλώ σήκωσε το που να πάρει! Δεν κάνω πλάκα! Το ξέρω πως θες να με αποφυγεις αλλά σήκωσε το μονο μια φορά και μετα κάνε μου μπλοκ αν θες απλα σηκωσε το το ριμαδι!"
3φωνιτικο"Γαμω τι κανεις και δεν απαντας? Αυτό ήταν κατεβαινω κάτω πλατεια να δω καλυτερα τι έγινε... Υπάρχει κόσμος... Θα σε πάρω όταν θα έχω νεώτερα."
*τουτ*
Και το άφησα να αιωρείται και αυτό αλλα τεσπα... Είναι αργά και το τσαπτερ είναι ηδη αρκετ μεγαλο,οποτε δεν με περνει να γράψω κι αλλά.... 😂 ελπίζω να σας άρεσε αν και δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο.... Σας αγαπάω ολους φιλάκια!!!!!😘