Dizi Müziği
"Haneul, sana durmanı söyledim."
"Niye durucak mışım? Ben doğru olanı yaptım."
"Hayır Haneul, doğru yapmadın. Çünkü o benim kuzenim ve beni denetliyor. Oyunculukta iyidir, seni hemen kandırdı. Düştük eline, rahat bırakmaz bu bizi."
"Ne? Kuzenin mi? İyi de niye denetliyor?"
"Onun huyudur bu. Erkek kuzenlerinin sevgilisi var mı yok mu denetler."
"Çok saçma değil mi? Sana ne erkek kuzenlerinin hayatında?"
"Gel bir de onu Min-Hee'ye anlat."
"Peki o da vampir mi?"
"Hayır"
"Senin vampir olduğunu biliyor mu?"
"Hayır, bilmesin de.."
"Peki sen nasıl vampir oldun?"
"Sonra anlatırım."
"Yoksa sen dün, Min-Hee'yle konuşurken sırf ben kıskanıyım diye mi güldün?"
"Hislerini bulmaya çalışıyorum işte."
"Ukâla!"
İçimizden konuşma merasimimizi bölen MinHee seslendi,
"Eveeet.. Demek sen, Jungkook'un sevgilisisin."
"E-Evet"
"Ben de zaten onun kuzeniydim. Sadece Jungkook'u denetliyordum."
"Biliyorum"
"Hı?"
"Y-Yani şey.. Sen Jungkook'un kuzeni misin?"
"Evet ve bence Jungkook senin gibi bir sevgilisi olduğu için çok şanslı.
Daha çok görümce havalarına girip kuzenini benden kıskanır diye beklemiştim ama o tersi bir tavırla yüzüne yerleştirdiği tecessümü ile konuşmuştu.
"Teşekkür ederim."
"Kuzen, şanslısın."
"Kuzeen!"
" Neyse.. O zaman ben gideyim. Size iyi eğlenceler."
Bu sözüne karşın gözümü devirip başka bir tarafa bakarak kendi kendime söylendim.
"Ne zaman size iyi eğlenceler dense başıma gelmeyen kalmıyor!"
"Anlamadım?"
"Aa.. Teşekkür ederiz dedim."
"Pekâlâ, görüşmek üzere. Sınıfa gidiyorum ben." yine yüzündeki tecessümü ile sınıfa yol aldı.
Onun ardına saçını karışlayan Jungkook konuştu,
"Aldık başa belayı.."
"Nereden bileyim? Direk söyleseydin keşke bana."
"Sana bekle dedim."
"En başından neden söylemedin?"
"Im... Kıskandırmak hoşuma gitti diyelim."
"Ukâla!"
"Sen niye bekle dememe rağmen beklemedin?"
"Bekleyemedim.."
"Neden?"
"Çünkü sevgilim elden gitsin isteme- dur bi dakka! Ne? Çakal! Beni söyletiyorsun!"
"İyi değil mi sence de? Hislerini öğreniyorsun işte."
"Bay ukâla, çok çene yapmayın da teşrif edin okula!"
"Önden bayanlar."
"Sağolun bay ukâla"
Sınıfa adımladık ve derslere girdik.
...
Öğlen arası olmuştu. Masamı toparlayıp kantine inmek için yol aldığım sırada yanıma gelen Jungkook konuştu,
"Öğle yemeğini dışarda yemeye ne dersin?"
"Im..."
"Hadi ama"
"Ah... Tamam."
"Ben de gelebilir miyim?"
Ve arkadan gelen MinHee de bize katılmak istediğini hiç ani olmadan(!) belirtti.
"Aa.. Min-Hee, ben sevgilimle baş başa gitmek istiyorum."
"Ooo... Tamam o zaman. İyi eğlenceler."
Bu sözüne karşı göz devirip yine kendimce konuştum.
"Şu iyi eğlenceler lafından nefret etmeye başladım!"
Jungkook ise bu duruma karşı sırıttı.
Bir zaman sonra lokantaya gittik ve sipariş ettiğimiz yemekleri yemeye başladık. Ya da sadece ben mi yiyordum demeliydim?
Beni sürekli izleyip yemeğine dokunmayan ukâla vampire seslendim,
"Ne bokoyorson?"
"Çok tatlı yiyorsun."
"Beni izlemeyi bırak, sende ye."
"Seni izlemek daha güzel. Zaten biz vampirler fazla yemek yemeyiz."
"Siz nasıl bir varlıksınız ya? Haaa!! Sen bana nasıl vampir olduğunu söyleyecektin." diyerek elimdeki copstickleri bıraktım ve onu dinlemeye başladım.
"Tamam, söyleyeyim. Ben, bizim arkadaşlarla daha lise 1'ken planlaşıp o çok merak ettiğimiz, içinde birinin yaşayıp yaşamadığını bilmediğimiz korkunç eve gittik. Çok korkmamıza rağmen evin içini gezdik. Sonra evden garip sesler gelmeye başladı ve arkamızda birileri belirdi. Sonra... Bizi ısırdılar.. Onlar vampirdi, ama biz kafalarına elimize bir şey geçirerek vurup öldürmeye çalıştık. Uzun süre uğraştık ve biraz başardık. Ama dişleri boynumuzda kaldı. Çekmeye çalıştık ama bizde bir değişiklik olmaya başladı ve bizde vampir olduk.
"Ne diye bilmediğiniz yere gidiyorsunuz?"
"O an ki akılla gittik."
"Ah Jungkook ah! İyi bari kurtulmuşsunuz."
"Evet iyi ki de kurtulmuşum. Çünkü seni tanıdım."
"Ya! Jungkook!"
"Hadi bitir yemeğini de gidelim."
"Sen de yersen bitiririm."
"Çocuk gibisin"
"Üzüm üzüme baka baka.."
"Pekâlâ pekâlâ, tamam."
Ona hoşuma giden bir tavırla bakıp gülümsedikten sonra ben de yedim.
...
Yemeğimizi bitirip oula dönmüştük. Gittiğimizde bahçede ChoHee'yi biriyle konuşurken gördüm. Yanına doğru yürüdüğümüzde ise Jungkook, ChoHee'nin yanındaki kişiye seslendi,
"Hoseok hyung?"
"A! Merhaba Jungkook. Yanında ki güzel bayan kim?"
"Ah, adım Haneul."
"Tanıştığıma memnun oldum."
"Böyle kibar biriyle tanıştığıma ben de memnun oldum."
"Neden geldin Hoseok hyung?"
"Seni merak ettim, bir şey konuşacaktım. İyi ki de gelmişim. ChoHee gibi güzel bir kızla tanıştım."
ChoHee'nin kızaran yüzünü tahmin edebiliyorsunuz değil mi?
Devamında Hoseok denen beyefendi konuştu,
"Ee.. Siz nerden geliyorsunuz böyle? Yoksa çıkıyor musunuz? Çok şanslısın Jungkook."
Şimdi de benim yüzümde oluşan mahçup bir tebessüm...
"Çene yapma hyung. Ne konuşacaksın benimle?"
"Gel şurada konuşalım."
"Tamam"
Onlar konuşmak için uzaklaştıklarında ChoHee'ye baktım ve seslendim,
"ChoHee, ne iş?"
Cevap veremeden utangaç bir tavırla baktı.
...
"Anlat, noldu? Hyung! ChoHee'ye bakmayı bırak da anlat noldu?!"
"Tamam ya! Bizimkiler seni çağırıyor."
"Neden?"
"Konuşma yapacaklar, bir karar almamız gerekiyormuş."
"Ne konuda?!"
"Ben de tam bilmiyorum. Gidince öğreneceğiz."
"Ne zaman gitmemiz gerek?"
"Bugün , okul çıkışından sonra gelebilirsin."
"Tamam"
"Ha bir şey daha, ChoHee sizin sınıfta mı?"
"Evet neden?"
"Hiiiiç.. Sordum."
"Neden sorduğunu ben biliyorum da neyse.."
"Gidiyorum ben, okuldan sonra gel."
"Tamam"
..
"Kızlar, ben gidiyorum. Görüşmek üzere ChoHee."
"Görüşürüz"
"Yine geleceğim."
Tamamıya utangaç bir tavıra bürünen ChoHee, başını eğdi ve gülümsedi.
"Görüşürüz millet."
"Güle güle."
Ardından Cho-Hee'ye uzunca baktım. Utanarak sınıfa gittiğini görmem benim de gülümsememi sağlamıştı.
Fakat bu durumu ukâla vampir bozdu.
"Beni akşam çağırıyorlar Haneul. Gitmem gerek okul çıkışı. Seni evine bırakır giderim."
"İstersen direk git, ben kendim giderim."
"Olmaz, seni evine bırakıp gideceğim."
"Ah.. Tamam. Peki bir sorun mu var? Neden çağırmışlar?"
"Bilmiyorum, gidince öğreneceğim."
"O hâlde şimdi sınıfa gidelim."
Sınıfa gitmiş tüm günü güçlükle bitirmiştik. Okulun çıkış saatini fazlasıyla çok bekleyen Jungkook, nihayet okul bittiğinde beni eve bırakmış, kendisi abilerinin yanına gitmişti.
•Jungkook•
"Beyler, sorun ne? Neden çağırdınız beni?"
"Geç otur Jungkook."
"Dinliyorum Namjoon hyung."
"Vampir olduğumuzu öğrenen biri olmuş. Bileğimdeki damarların titreşiminden anladım."
(Hayal gücü çok geniş bir insanım, doğru ama bu kadarını yapacak kadar hayal perest olduğumu hatırlamıyorum kaksk)
"Aa.. Şey.. Haneul olabilir..."
"Ne?"
"Haneul öğrendi.."
"Sevgilin mi var senin?"
"Evet.."
"İyi hoş güzel ama neden Vampir olduğunu açıkladın?!"
"Mecburdum... Kanını içmem gereken kişi o olunca, kıyamadım.. Ona söyledim."
"Bizi de söylemişsin!"
"Nasıl vampir olduğumu sorunca söylemiş bulundum ama adınızı söylemedim."
"Başka biri bilmiyor değil mi?"
"Hayır, bilmiyor."
"Namjoon! İiiii şey.. Ben... Bende birini sevdim... İiii... Acaba şey... İiiii.."
"Hayır! Başkası öğrenemez Hoseok. Ayrıca sen ne ara sevdin?"
"İiii.. Aynı Jungkook gibi oldu bende de.. İiii.. Neden söyleyemiyorum ya?"
"Çünkü bu bizim sonumuz olabilir. Herkes bizi öğrendiğinde bizi öldürmeye kalkabilirler."
"Ama Haneul öğrendi."
"Hyung! Onu ben zoraki söyledim. Ayrıca Haneul'un yanında kardeşinden başka kimsesi yok. Türkiye'de de bi halası olduğunu öğrendim."
"Benim durumum da zoraki? Bende sevdiğim kızın kanını sömürerek onu öldürmek istemiyorum."
"Cho-Hee'nin ailesinde kim var?"
"Hı? Adını nasıl bildin?"
"Unuttun galiba? Ben bir vampirim. Gözünün içine bakarak anlayabilirim."
"Doğru, o zaman ailesinde kimler ver bunu da bilirsin."
"..."
"Ah... Pekâlâ, ailesinde kimler var bilmiyorum. Daha bugün tanıdım onu."
"Ve daha birkaç saatlik tanımış olduğun kişiyi sevdim diyorsun. Hemen nerden anlayabiliyorsun?"
"Haneul bile beni seviyorken kabul edemiyor."
"Ne? Haneul seni kabul etmedi mi?"
"Hayır.. Beni seviyor ama nedense sevmiyorum diye kabul etmiyor."
"Onun büyük sıkıntıları var o zaman Jungkook. Eğer Haneul'u cidden seviyorsan yardım et ona."
"Ne gibi sıkıntılar?"
"Onu senin bulman gerek. Sana gelince Hoseok, hislerinde emin olmadan bir şeylere kalkışma!"
"Tamam ya.."
Konuşmamıza karışan en büyük hyungum Jin hyung konuşmuştu,
"Ya.. Jungkook, şu Haneul nasıl biri, anlatsana. Yemek yapmayı biliyor mu? Yemek yemeyi seviyor mu?"
Sonra Taehyung hyung...
"Ya çikolatalı süt seviyor mu?"
Devamında Yoongi hyung...
"Uykucudur belki de."
Geri kalmayan Jimin hyung...
"Herkes sen değil Yoongi hyung."
"Ne biliyorsun uyumayı sevmediğini?"
"Sen nereden biliyorsun sevdiğini?"
Tartışan Jimin hyung ve Yoongi hyung ikilisini Namjoon hyung susturdu, "Tamam kesin tartışmayı. Jungkook dediğim gibi, Haneul'a yardım et. Onun yanından ayrılma."
"Merak etme hyung, asla ayrılmam."
"Hoseok, sen de sevginden emin ol. Sonra yanıma gel."
"Tamam.."
...
•Haneul•
"Abla!"
"Hm?"
"Jungkook abiyle ne zaman, nasıl tanıştınız?"
Bir anda sorduğu bu soruya karşı MiCha'ya şaşkın ve afallamış bir şekilde baktım. Sonrasında konuştum,
"Aa.. Okula ilk geldiği gün. Benim yanıma gelip durdu hep. Nedenini sorduğumda hep arkadaşınım diyip durdu. Ama en sonunda beni sevdiğini söyledi ve çıkma teklifi etti."
"Hım, ilk görüşte aşk ama fazla ani olmuş sanki. Neyse, sen ona onu sevdiğini söyledin mi peki?"
"Aa.. Şey.."
"Söylemedin mi? Neden?"
"Onu sevdiğimi kendime inandıramıyorum."
"Nasıl yani?"
"Bak; onun yanında huzur buluyorum, o olmayınca mutsuz oluyorum, korktuğumda direk ona haber veriyorum, onun bana güzel söz söyleyip bana korkumu yendirerek mutlu olmamı sağlamasına bayılıyorum. Ama... Nedense bir türlü bu hissimin onu sevdiğimden dolayı olmasına kendimi inandıramıyorum."
"Neden?"
"Bilmiyorum ama umarım onu seviyorsam, bu sevgime inanırım."
"Umarım"
Biz konuşuyorken bir anda çalan kapı, konuşmamızı yarıda bölmüştü. Mi-Cha kapıyı açmak için kapıya ilerlemiş, birkaç saniye sonra çığlık atmıştı.
"Mi-Cha? noldu?"
Telaşla kapıya bakmaya gittiğimde...
.
Bölümün düzenlenme tarihi,
05.11.19
Düzenlerken fazla sıkılıyorum...
Bazı yerleri düzenlemedim bile. İsimleri belirtmedim falan...
Teşekkürler, bye
- sweet-kookiem