als iemand een uur geleden tegen me had gezegd tegen mij dat mijn leven binnen 1 second totaal zou kunnen veranderen, dan zou ik kei hard hebben gelachen. van geluk naar tragisch, van naïef naar bedorven. kom op zeg
toch was het niet nodig, omdat het ook niet gebeurd was. maar nu, nu denk ik er heel anders over. 1 seconden. 1 hardslag 1 keer met je ogen knipperen. 1 keer ademhalen, en alles waar ik van hield, was opeens verdwenen.
met mijn trui om mijn hoofd lig ik in bed. ik kan niet meer. ik ben doodmoe. afgelopen 2 dagen lag ik in het ziekenhuis. er is niks met mij gebeurd, maar wel met mijn ouders. De mensen die daar werken zeggen dat ze een auto ongeluk hebben gehad. en aangezien het natuurlijk mijn ouders zijn, ga ik niet weg totdat ze wakker worden.
even later kwam er een dokter en zij dat ik het ziekenhuis moest verlaten en dat ik naar huis moet gaan, omdat het geen zin had om hier te blijven. en ja hier ben ik dan. tuis. alleen. verlaten. en Rami is gaan werken.
(voor de duidelijkheid: Rami is zeg maar de broer van Kouthar)
met moeite loop ik mijn bed uit. ik loop naar beneden en open de koelkast. met grote ogen kijk ik ernaar. het is leeg. leeeeeehg. Dat word naar de supermarkt lopen
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
een klein stukje tijdens godsdienst.