Samen met mevrouw aardappel lopen we naar mijn klaslokaal na een dikke half uur. Ze heeft me een rooster gegeven, boeken die ik net in mijn oh zo kleine kluisje heb gepropt en nog wat onnuttige informatie.
'Succes.' Zegt ze noirs en loopt weg.
Ongesteld?
Oké, ik weet dat meiden het haten als iemand dat vraagt. Sorry sorry.
Ik klop aan en vervolgens loop ik het lokaal binnen. Iedereen kijkt me aan. Dit soorten momenten haat ik zo erg.
Achterin zie ik Bilal verveeld voor zich uit aan het staren. Fijn. Ik zit bij Bilal in de klas.
Hallo?
Waarom kijkt de leraar niet op. Er zijn paar leerlingen die grinniken.
Iemand begin overdrijven te hoesten waardoor de leraar eindelijk opkijkt. Hij kijkt de persoon aan en gaat weer verder met zijn leven.
'Meneer? Halooo.' Zeg ik ongemakkelijk.
Hij kijkt mij aan.
'Waar is je Telaat briefje, jongedame?'
'Ik ben d-' zeg ik maar word al meteen gekapt.
'NU GVD EEN BRIEFJE HALEN.' Schreeuw hij zowat en wijst naar de deur.
Wouw. Mensen houden echt van mij.
Na het helemaal naar benedenlopen op een briefje te halen loop ik weer met moeite naar boven. Deze trap kan je echt vergelijken met de Mount Everts. En ja, natuurlijk kan het altijd fout gaan.
Midden in de berg (Mount Everts trap) Val ik eraf.
YOU ARE READING
Verkracht (deel 1)
RomanceZal ik terug gaan naar het restaurant of hier blijven wachten? Hij kan me hier gewoon zien. Mwa ik ga wel terug. Als ik naar het restaurant loop, loop ik langs een steegje waar natuurlijk bijna alle horror films over gaan. Ik word ruw naar binnenge...
