Chapter 4: Bully
________________________
Sam's POV
Naiiyak parin ako pag naiisip ko na wala si Fhiona dito, kasi sya yung unang kaibigan ko at syempre napamahal narin sya sakin. Simula nung umalis si Fhiona parang nagbago lahat kasi usual naman na di umaalis sila Mommy at Daddy pero hanggang ngayon di parin umuuwi. Tapos yung mga maid namin parang mga OA ayaw akong palabasin pag gusto kong lumabas.
"Good Morning Class" sabi ng teacher namin.
"Good Morning Sir" walang ganang sabi namin.
"Walang klase ngayon dahil merong meeting ang mga teacher kaya pwede na kayong umuwi" sabi ni Sir. Yesss! Makakauwi nadin ako.
Inayos ko muna ang aking mga gamit at tsaka nag umpisa mag lakad . Pero bago paman ako makalabas ng aming room ay may tumapon sa mukha ko na harina at pinagbabato nila ako ng itlog. Ano bang kasalanan ko sa kanila? Maririnig ang tawanan ng aking mga kaklase kasama na doon ang naging kaaway ko kahapon. Sya na naman ba ang may pakana nito? Bakit ba sya galit na galit sakin? Lumapit si Abrielle sakin at may binulong.
"Maging aware ka sa kinakalaban mo ha! Kasi di mo ko kilala at di mo alam ang kayang kong gawin" sabi nya sakin at ngumisi.
"Ano bang kasalanan ko sayo!" Naiiyak ko ng sabi. Tinarayan nya lang ako at umalis na, ganun din naman ang ginawa ng kaklase ko. Fhiona😓 sana nandito ka nalang wala kasi akong karamay.
Hinayaan ko nalang ang lagkit sa aking katawan dahil uuwi narin naman ako. Ang daming estudyante ang nakatingin at pinagtatawanan ako. Ang sasama nila sakin😔. Sana di nalang ako dito pumasok para hindi ko nararanasan ang mga ganitong bagay. I want a peaceful life. Pagdating ko sa bahay ay nakita kong nag uusap si Mommy at Daddy, nakauwi na pala sila.
"Anong nangyari sayo?" Gulat na tanong sakin ni Mommy.
"Binully po ako Mommy" naiyak kong sumbong kay mommy . Niyakap naman nila ako pareho.
"Anak isumbong mo lang samin ng Daddy mo yung mga nang aaway sayo" sabi ni Mommy.
"Sige po Mommy mag papahinga lang po ako at aayusin ang sarili ko" sabi ko at tumaas na para pumunta sa kwarto ko. Sana may powers nalang ako para naman mapatanggol ko ang sarili ko😞 pero I know naman na kathang isip lang ang mga magic eh😅.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Third person's POV
Nang makaalis na si Sam ay pinagpatuloy ng mag asawa ang kanilang pag uusap. Pawang importante ang pinag uusapan ng mga ito.
"Hanggang kailan ba natin itatago sa kanya ang kanyang pagkatao?" Tanong ng asawang babae.
"Hangga't sa kaya natin dahil para ito sa kanya. Magiging ligtas sya kung wala syang alam" sabi ng asawang lalaki.
"Pero alam nating pareho na darating ang araw na matutuklasan nya kung ano talaga sya" sabi ng babae.
"Pero pag dumating ang araw na iyon alam kong ligtas sya" paninigurado ng lalaki. Kahit na hindi nila anak si Sam ay tinuring nila itong tunay na anak dahil wala silang anak at si Sam ay nakita lang nila at di nila alam kung sino ang tunay nitong mga magulang.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Someone's POV
Hanggang kailan kami mangungulila sa iyo? Nasaan ka naba? Mahal na mahal ka namin😞. Nakikita ko ang asawa ko na umiiyak na naman habang hawak ang mga damit nya. Pati ang isa kong anak na lalaki ay iwas sa mga tao at gusto laging mag isa.
"Hon tama na yan" pagpapatahan ko sa asawa ko.
"Hon di ko pa kasi matanggap na wala na sya" umiiyak na sabi ng asawa ko.
Hindi ko maiwasang masaktan sa tuwing nagiging ganito ang mag ina ko . Kung sana naging malakas ako edi sana nandito pa sya . Kung hindi sana ako naging pabaya at niligtas sya edi Sana hanggang ngayon kasama pa namin sya. Kung sana nagawa ko ang tungkulin kong maging ama sa kanya edi sana masaya pa kami ngayon.
Edi sana kasama pa namin ang aking Prinsesa😞 ang aking anak na babae.
*************************************
Naisipang kong ibahin ng konti ang Flow ng story kasi parang walang trill yung dati😂
(EDITED)