we wisten niet wat te doen, het palet was zojuist van het bord gevlogen en er hing een kille sfeer in de kamer.
Dan hoorde we zomaar uit het niets een geschreeuw uit een van de kamers. Zonder na te denken rende ik naar het geluid.
'HEB JE OOIT WEL EENS EEN HORRORFILM GEZIEN? GA NOOIT NAAR DE PLAATS VAN HET GELUID!' hoor ik Sam nog roepen. ik negeer het, misschien is hier iemand binnen en is die persoon gewoon een spelletje met ons aan het spelen.
Ik kwam in een grote zaal met allemaal schilderijen. ik kijk naar de eerste die ik tegenkwam. Er stond een man en vrouw in elkaars armen, en lachte naar elkaar. ze leken op de mensen van uit het artikel.
"de geschiedenis zegt dat een man hier zijn vrouw Anna heeft neergeschoten en dan zelfmoord heeft gepleegd. Waarom hij dat deed, weet niemand. Sommige mensen zeggen dat sinds de dag van de moord alle verloren zielen hier rondspookte"
Opeens zwaaide de deur toe. ik liep ernaar toe en trok eraan, maar zonder succes.
'Sam, Brennen, Corey, als jullie dit zijn, dit is niet grappig!' riep ik in de richting van de deur.
Een koude wind waaide door de hele kamer, en weer hoorde ik de stemmen. eindelijk verstond ik wat ze zeiden: "man" "jack" "hij komt" "get out"
'watte hell' fluister ik. Wie is Jack? wie komt?
Ik voel dingen naar me grijpen, maar ik zie niemand. Mijn wonde aan mijn hand begint te branden en ik voel een steek in mijn rug. Ik krijg een vreemd gevoel in mijn buik, net of er twee delen vechten in mijn lichaam. een deel van mij en een deel dat niet in mijn lichaam toebehoord. Mijn hoofd draait en ik zie even alleen maar zwart.
Wat later stopt alles en kan ik weer perfect zien. Ik kijk naar de deur die op een kier staat.
Met een vreemd gevoel in mijn buik loop ik de kamer uit.
'shit' mompel ik toen ik verwarrend naar de jongens liep.
'alles goed met je? je bent super lang weggeweest en je hebt geen enkel antwoord gegeven wanneer we aan de deur stonden. gek genoeg kreeg ik hem niet open' zei Sam.
'euh..' zou ik het vertellen? 'ja, alles gaat prima.' ik kijk iedereen even zenuwachtig aan. 'maar kunnen we nu gaan?'
ze knikten allemaal hevig en draaide zich om in de richting van het raam.
----
Wanneer we aan de auto's zijn zeggen Brennen en Corey vaarwel en rijden dan weg met hun auto.
'kan jij rijden Sam, ik voel me niet zo lekker' vraag ik voor ik de auto instap.
'ben je zeker? ik bedoel, ik mag normaal nooit rijden in jouw auto'
'ja doe maar, mij maakt het me niet uit'
ik zet me op de passagierszetel en draai me naar het raam. Sam start de auto en rijdt dan ook weg.
'colby. Colby, COLBY!' Sam heeft de auto aan de rijstrook gezet en heeft zich naar mij toegedraaid.
'huh?' ik draai me verschrikt om en kijk in de blauwe ogen van mijn beste vriend.
'heb je gehoord wat ik je zonet vroeg?'
'nope' ik schudt mijn hoofd.
'ik vroeg wat er gebeurt is in die kamer, je bent jezelf niet meer'
klopt, ik voel me ook niet als mezelf
'gewoon wat rare dingen, alles is oké'
in stilte reden we naar huis.