Door het kalmerende middel dat ze via het infuus gekregen heeft, is Fenna de rest van de avond vermoeid en wazig. Ze voelt zich suf en slaperig. Ze is ook ontspannen, al is ze zich ervan bewust dat de angst en stress en paniek nog wel ergens aanwezig zijn. Ergens onder het oppervlak van deze schijnbare rust gaan heel veel gevoelens schuilt, die afgevlakt worden door het kalmerende middel. Niets voelen is eventjes heel erg fijn. Het maakt haar nu niet uit dat ze daardoor de controle kwijt is.
Fenna luistert half terwijl Evert zacht tegen haar praat; zijn stem is fijn en vertrouwd. Evert aait over Fenna's hand terwijl hij praat. Hij zegt niks zinvols, hij vermoedt dat Fenna niet luistert, ze lijkt heel ver weg. Maar elke keer als hij stopt met praten schieten haar bruine ogen zijn kant op. Dan is er toch nog een soort angst te zien. Hij drukt een zachte kus op haar knokkels, en zijn liefde voor haar overvalt hem. Soms heeft hij dat; dan kijkt hij naar haar en dan realiseert hij zich hoe veel hij van haar houdt, en hoe veel geluk hij heeft dat zij ook van hem houdt.
Een paar uur later valt Fenna weer in slaap. Evert wijkt nog steeds niet van haar zijde. Hij is wel gestopt met praten, maar hij houdt haar hand nog steeds vast. Na een tijdje duwt een verpleegster een extra bed de kamer in. Ze glimlacht kort naar Evert. "Over een kwartiertje gaan de lichten op de afdeling uit, het lijkt me verstandig als u dan ook probeert wat rust te pakken." Evert knikt. Hij is ook moe. De afgelopen dagen heeft hij dat zo veel mogelijk proberen te onderdrukken, hij vond dat Fenna haar rust harder nodig had. Maar nu zijn ze veilig en kan hij aan zijn vermoeidheid toegeven. Door het raampje in de deur kan hij de agent zien die voor hun kamer gepositioneerd is. Normaal zou hij het overdreven vinden, nu is het wel fijn. Hij werpt nog een laatste blik op Fenna en kruipt dan zijn eigen bed in.
Als Fenna wakker wordt is het donker. Verward kijkt ze om zich heen. Ze is extreem gedesoriënteerd door het donker, en ze voelt zich nog steeds suf door het kalmerende middel. Ook merkt ze dat Evert haar hand niet meer vastheeft. Onbewust versnelt haar ademhaling. Pas als ze Evert in het bed naast haar ziet slapen wordt ze weer rustiger. Toch heeft ze nog steeds behoefte aan contact. Ze ziet dat hun bedden dicht tegen elkaar aanstaan, en voorzichtig leunt ze wat naar voren. Haar gezicht vertrekt van pijn, maar ze krijgt het voor elkaar om Everts hand vast te pakken. Met zijn hand in de hare leunt ze langzaam weer naar achteren.
"Fen?" Slaperig richt Evert zich op. Haar aanraking had hem gelijk gewekt, nu voelt hij gelijk onrust, en angst dat er iets met haar aan de hand is. "Alles oké?" Het duurt even voor er antwoord komt. Fenna denkt na. "Ja," mompelt ze uiteindelijk. Evert knijpt zacht in haar hand. "Je mag het ook zeggen als het niet oké is, hè?" Fenna zucht zacht, maar zegt niks. Evert draait op zijn zij. Nu kan hij met één hand haar hand vasthouden, terwijl hij met de andere zacht over haar arm wrijft.
Lange tijd liggen Evert en Fenna in stilte. Ze zijn beiden klaarwakker, maar ze hebben geen behoefte om te praten. Fenna knijpt zachtjes in Everts hand, en zucht dan diep. "Het is niet oké," fluistert ze uiteindelijk. Er zit veel emotie in dat ene zinnetje. Evert schuift dichter naar de rand van zijn bed en verstevigt zijn greep op Fenna's hand. Meer kan hij nu niet doen. Het is weer even stil. Evert hoort dat Fenna's ademhaling redelijk regelmatig is. Ze huilt niet. Maar ze klonk wel intens gebroken net.
Na een tijdje trekt Fenna het niet meer. Ze is verdrietig, moe, bang en ze heeft pijn. Ze wil dicht bij Evert zijn. Dichterbij dan alleen elkaars hand vasthouden. In het donker kijkt ze naar hem, ze kan net zijn gezicht onderscheiden. Hij kijkt ook naar haar. "Evert?" Vraagt ze zachtjes. "Kan je bij me komen liggen?" Evert knijpt zachtjes in haar hand als hij rechtop gaat zitten. "Tuurlijk," stelt hij haar gerust. Ze hebben de afgelopen week ook een matras gedeeld, één nachtje extra kan prima. Hij staat op en loopt om haar bed heen. Het lijkt hem verstandiger om niet aan haar rechterkant te liggen, daar heeft ze die thoraxdrain. Links heeft ze een gebroken arm en de steekwond in haar been, maar als hij voorzichtig doet kan het wel. Hij kruipt naast haar in bed en slaat zijn arm om haar heen. Als ze tegen hem aan genesteld is kust hij haar zacht op haar voorhoofd.
---------------------------------
Fevert in het ziekenhuis 🤗☺️
xoxo Laura