Hoofdstuk 23

341 22 17
                                    

De deur van de kelder opent, en gelijk voelt Fenna angst over haar heen komen. De angst is bijna verlammend, maar als Lukas met zijn pistool gebaart dat ze op moet staan wint haar gezonde verstand toch van haar angst. Ze weet dat ze op moet staan als ze niet neergeschoten wil worden. Met trillende benen staat ze voor hem. "Je weet wat je moet doen." Hij kijkt haar strak aan. Langzaam loopt ze naar de muur, en ze gaat tussen de ijzeren ringen in staan. "Vest," Lukas kijkt haar geïrriteerd aan. Voorzichtig schudt Fenna haar vest van haar schouders. Haar blik schiet heen en weer van Lukas naar Evert.

Evert kan niks doen, behalve toekijken. Hij ziet hoe Lukas op Fenna afloopt, en de mitella van haar arm aftrekt. Hij ziet Fenna gelijk ineenkrimpen van de pijn. Haar ademhaling versnelt weer. Lukas bindt eerst haar rechterarm vast, en even denkt Evert dat hij het daarbij gaat laten. Dan grijpt Lukas haar linkerpols en trekt haar arm richting de ring. Fenna schreeuwt het uit van de pijn. Evert springt op en zet een paar stappen in haar richting, tot Lukas zijn pistool tegen Fenna's hoofd aanzet. "Terug." Zijn stem is zacht en rustig, en Evert weet dat hij het meent.

Langzaam loopt Evert achteruit terug naar het matras in de hoek. Zijn blik blijft strak op Fenna gericht. Ze kijkt hem kort aan, maar dan sluit ze haar ogen. Evert ziet hoe haar lichaam gespannen is, als reactie op de pijn. Hij ziet ook hoe ze steeds meer naar adem begint te happen, het ziet eruit als hyperventilatie. "Fen, rustig." Hij is zich ervan bewust hoe nutteloos zijn woorden klinken. "Probeert te tellen." Hij staat op het punt om hardop voor haar te gaan tellen, maar Lukas zendt hem een vernietigende blik. Evert kan alleen maar machteloos toekijken hoe het Fenna steeds meer moeite kost om adem te halen, tot ze na een paar minuten buiten bewustzijn raakt. Haar lichaam wordt slap, het enige wat haar nog overeind houdt zijn de touwen die haar armen aan de ijzeren ringen vastbinden.

Lukas wacht eventjes, maar als Fenna na tien seconden nog niet bij bewustzijn gekomen is verliest hij zijn geduld. Hij maakt een vuist van zijn rechterhand en slaat haar dan vol in haar gezicht. Met een schok komt ze weer tot leven. Ze maakt een zacht geluidje, waarschijnlijk van de pijn, en knippert dan verward met haar ogen. Snel lijkt ze zich te realiseren wat er aan de hand is, en angstig vestigt ze haar blik op hem. Hij glimlacht naar haar, en slaat haar dan hard in haar zij. Ze kreunt hardop.

Wanhopig kijkt Evert om zich heen. Hij heeft de afgelopen week al zo vaak de kelder doorzocht op verborgen uitgangen, maar hij heeft het nog nooit zo nodig gehad als nu. Niet eens voor hemzelf, maar Fenna moet hier weg. Hij kan nauwelijks kijken naar wat er voor zijn ogen gebeurd. Fenna wordt gemarteld omdat hij zich niet goed heeft gedragen. Haar gebroken arm, de wond over haar schouder, al haar pijn is zijn schuld. Even vangt hij haar blik. Sorry. Geluidloos vormt zijn mond het woord. Ze schudt haar hoofd kort. Ze wil hem geruststellen en hem vertellen dat het niet zijn schuld is, maar hij gelooft haar niet. Lukas vindt dat het zijn schuld is, dus het is zijn schuld.

Lukas vangt het contact tussen Evert en Fenna op. Met twee harde slagen op haar ribbenkast zorgt hij ervoor dat hij al Fenna's aandacht terugkrijgt. Weer kreunt ze van de pijn. Even leunt ze naar voren, om de pijn in haar ribben te verlichten, maar de stekende pijn in haar arm zorgt ervoor dat ze gelijk weer terug naar achteren schiet. Tranen stromen over haar wangen. Ze bijt op de binnenkant van haar lip, maar ze kan de snikken niet langer tegenhouden. Even sluit ze haar ogen en is ze weg. Dan slaat Lukas haar hard in haar gezicht. Ze voelt dat haar neus begint te bloeden. Alles doet pijn.

Ook bij Evert beginnen de tranen over zijn wangen te lopen. Hij is machteloos. De vrouw van wie hij houdt wordt voor zijn ogen in elkaar geslagen, en hij kan niks. Lukas draait zich even om. Als hij de tranen bij Evert ziet besluit hij dat het genoeg is voor vandaag. Hij had nog wel even door gekund, maar hij moet nu niet te ver gaan. Dan heeft de rest van zijn plan geen nut meer. Zo veel pijn doen dat ze denken dat het niet erger kan, en dan de volgende dag meer. Hij draait zich om, maar voor hij wegloopt draait hij snel terug en geeft Fenna met zijn vuist een harde stomp in haar buik. Ze klapt dubbel zo ver als de touwen dat toelaten, en hapt naar adem. Lukas grinnikt en loopt dan weg.

-------------------------------------------------

weer een beetje actie na gisteren ;)

xoxo Laura

GevaarWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu