Gevaar

Hoofdstuk 41

Als Evert de volgende ochtend het ziekenhuis binnenloopt ligt er een kleine glimlach op zijn gezicht. Hij voelt zich opgewekt, voor het eerst in ruim twee weken. Toen hij gisteravond afscheid nam van Fenna ging het redelijk goed met haar. Ze was heel moe, na het verwijderen van de thoraxdrain en het bezoekje van Bram en Liselotte 's middags, maar ze voelde zich verder eigenlijk wel prima. Het was ook aan haar te zien, ze was minder bleek dan de afgelopen dagen en ze keek wat helderder uit haar ogen. Evert weet nog steeds niet of het verstandig is als ze vandaag uit het ziekenhuis mag, maar hij is stiekem wel heel blij dat hij haar weer mee naar huis mag nemen. Hij mist haar thuis.

Als Evert de deur van Fenna's kamer opent verstijft hij. Fenna hangt half over de rand van haar bed en ze is aan het overgeven in een bakje dat een verpleegster vasthoudt. Ze is lijkbleek en haar hele lijf trilt. Ze begint te snikken. Langzaam leunt ze naar achteren, dan schiet ze weer naar voren om de laatste resten van haar maaginhoud eruit te gooien. Evert staat als verlamd in de deuropening. Hij kan zijn benen niet laten bewegen. Dit kan niet, dit is niet de Fenna die hij gisteravond achterliet. Hij vraagt zich af wat er is gebeurd, maar realiseert zich dan dat het niet uitmaakt nu. Hij moet niet nadenken nu, hij moet haar steunen.

Door een waas van tranen ziet Fenna Evert opeens staan. Ze steekt haar hand naar hem uit. Praten lukt even niet, maar hij begrijpt het. Hij komt dichterbij en grijpt haar hand vast. Ze knijpt haar ogen dicht en probeert te vechten tegen de misselijkheid die al de hele ochtend in golven over haar heen komt. Weer lukt het niet. Haar middenrif trekt samen, maar er komt niets meer uit haar mond. Alles is al uit haar maag. Het doet pijn, en ze begint harder te huilen.

Dokter de Haan komt binnen en neemt het tafereel in zich op; een nerveus kijkende verpleegster, Fenna die overstuur is en er beroerd uit ziet, en Evert die bezorgd kijkt en op de rand van Fenna's bed is gaan zitten. Dokter de Haan neemt de leiding. Ze stuurt de verpleegster weg, en zet dan een nieuw bakje op het kastje naast Fenna's bed. "Fenna," begint ze dan, "ik ga je wat medicatie tegen de misselijkheid geven, en daarnaast wil ik ook vocht toedienen via het infuus zodat je niet uitdroogt." Ze gaat aan de slag, daarbij nauwlettend geobserveerd door Evert. Als ze klaar is, bestudeert ze de monitoren en bekijkt ze Fenna's dossier voor de recentste veranderingen. Dan wendt ze zich tot Evert, omdat Fenna nauwelijks aanspreekbaar lijkt. "Ik zie niks zorgelijks in deze waarden, ik denk dat het met de medicatie en wat rust over een paar uur beter zou moeten gaan. Ik kom dan terug, als ze in de tussentijd achteruit gaat moet je het gelijk melden."

"Wacht," Evert kijkt dokter de Haan aan. Ze blijft heel rustig, ze doet wat ze moet doen, maar hij snapt er weinig van. Blijkbaar ziet ze aan hem dat hij met vragen zit. "Loop even mee," ze knikt naar Fenna, die met gesloten ogen in haar bed ligt. Evert snapt de hint; Fenna heeft rust nodig. Hij staat op en leunt dan weer naar voren. Zacht kust hij Fenna's voorhoofd, "ik ben zo terug, Fen." Ze opent haar ogen en knikt dan kort voordat ze haar ogen weer sluit. Even aarzelt Evert. Ze ziet er nu zo ziek uit dat hij haar eigenlijk niet alleen wil laten. Toch volgt hij dokter de Haan; hij heeft antwoorden nodig.

"Wat is er aan de hand?" Evert heeft de deur nauwelijks achter zich gesloten voor hij de vraag stelt. Dokter de Haan glimlacht kort naar hem. "Ik denk niet dat het iets lichamelijks is. Al haar waarden zijn normaal en behalve de misselijkheid heeft ze verder geen klach-" Ze kan haar zin niet eens afmaken voor Evert haar onderbreekt. "Wat is het dan wel? Gisteravond toen ik wegging was alles nog goed." Dokter de Haan knikt, "ze heeft vannacht rond een uur of vier een heftige nachtmerrie gehad. Daarna is ze volgens ze verpleging onrustig geweest, en toen werd ze rond een uur of zeven opeens heel erg misselijk. Ik denk dat de misselijkheid wordt veroorzaakt door extreme stress en angst, misschien wel in combinatie met pijn." Evert knikt, maar het stelt hem nauwelijks gerust. "En nu?" Vraagt hij voorzichtig. Dokter de Haan glimlacht weer even naar hem. "Zorg dat ze weet dat ze veilig is. Probeer het niet met haar over de afgelopen weken of het opkomende verhoor te hebben. Ik denk dat het goed is als jij bij haar bent. Ze moet weer rustig worden, dan komt alles goed." Evert knikt. "Haar steunen." Concludeert hij. Dokter de Haan knikt, "ik kom vanmiddag nog even kijken."

-------------------------------

het ging al een paar hoofdstukken goed, en ik vindt een beetje drama altijd wel leuk dusss 😇😝

xoxo Laura