Sembreak hits me like a truck. Sembreak naaaaaaaaaaa~•~
Beware: may contain typographical errors. Unedited.
Read•~
--
Yumi
Sitting like a boss, namimiss ko na sa Japan. Kung pwede lang na bumalik na ko doon, ginawa ko na. Matagal na rin simula ng makita ko sila, I mean, yung mga nakasama ko sa province, naging busy ako sa buhay ko. The only reason why I'm here is for a fucking mission.
Kung hindi lang sana nila pinakealaman ang mga ginagawa ko edi walang namatay, walang nasaktan. Inikot ko ang office chair ko at nakipaglaro sa sarili ko.
No boyfriend allowed, no flirting, no friends, just pure business. Ang bata bata ko pa para sa mga ganito, anong magagawa ko? Ito ang kinamulatan kong mundo.
Kill or Die? Your choice.
"Nakikinig ka ba?" napalayo ako sa cellphone ko ng sumigaw ang ama ko. "Iie otosan, ang boring ng buhay ko dito. Ang killjoy mo kasi!"
"You should not lose track of your mission young lady. Ilang beses na ba nating pinag-usapan to? You should be heading on the police station now, Client Lee's there. Seohyun's in the verge of giving birth" voice laced with threat. Ganyan naman siya lagi pag business ang usapan. Napakaseryoso. Walang anak anak sa trabaho. Napanguso ako ng kaunti, ang sungit eh.
Teka wait,
Ano daw? Police station? Mr. Lee? Seohyun nee-chan? Giving birth?!
"Seryoso ba?!" nilingon ako ni Yimka at Kyla na may kagat-kagat pang straw sa bibig. San galing yung frappe nila? Kainggit, may nginangata sila.
Binabaan ako ng aking ama ng tawag, ibig sabihin daw oo.
Tumayo na ako at medyo gumewang ako dahil galing ako sa pag-ikot. God, gusto ko na patayin yung nanay nila para matigil na tong mga problemang dala nila sakin. Ako yung napeperwisyo eh. Pwede bang ganun na lang?
"Aalis tayo. Yimka, pumunta ka ng police station, isesend ko sayo yung address pagdating ng message ni amang hari." tinuro ko si Yimka ay sinenyasan na lumabas na sya ng silid at simulan na ang trabaho niya. Pero bago yun, syempre ang mga necessities ay hindi dapat kalimutan.
Bago ako makapagsalita ulit para utusan ang kapatid ko ay tumunog ang phone ko. Just in time. Nilalaman ng text message ang lahat ng impormasyong kaylangan ko. Mabilis kong binigay kay Yimka ang address.
"Ikaw, pupunta ka sa bahay ng mga lalake, tingnan mo kung anong pag-uusapan nila at kung sino yung pumunta dun, antayin na lang ang address, isesend ko rin agad. Sa ospital na ako dederetso."
Kinuha ko ang motor ko sa basement ng kompanya ni ama at humarurot na.
Jusko kung wala lang akong pakealam sakanila. Jusko talaga. Ayoko na lang magsalita.
--
Nagbago ang isip ni Taeyeon nee-chan. Hindi niya na daw papupuntahin si Sehun nii-san sa ospital. Anong meron sa ospital nee-chan?
Binasa ko ang message ni fated at dali-daling nag-reply. Mukha akong tanga dito sa likod ng mga oxygen tank ng kwarto ni Seohyun nee-chan. Inakyat ko yung bintana nito. Buti na lang at nasa ground floor ang emergency room.
Nee-chan, patay na si Client Lee. Nagwala si Mrs. Seo kanina sa loob ng presinto, hindi napigilan, namaril. Dalawang pulis ang sugatan, tapos yung mga nanay nila, may tama ng baril.
Fuck my life. Binasa ko rin ang text ng pinsan ko sakin. Nakakainis, mapapamura ka na lang sa inis. Bwisit! Siya lang talaga yung problema ko!
Patayin mo na rin kaya sya? Pag sinakmal ka, depensahan mo na lang. Safety first, anddddd be clean.
Sent!
Makikita sa loob ng silid sa ospital na ito ang isang kama, kung saan nakahiga si nee-chan, maraming tubo ang nakakabit sakanya at parang hindi tinuloy ang pagbukas sa nakaumbok niyang sinapupunan. Payapa ang pagkakapikit ng mga mata niya,
Sana okay lang sya. Iyon naman ang pinakagoal ng pagpunta ko sa Pilipinas, hindi para sa boyfriend ko, kung hindi para sa trabaho.
Flashback
"I need your help." muntik na akong matawa sa sinabi niya. Isang aged Korean business man, kaylangan ang tulong ng isang sixteen year old na kagaya ko? You must be kidding me.
Ang pagkakaalam ko ay business partner sya ng tatay ko. So, anong kinalaman ko dun? Dinilaan ko ng mabuti ang ice cream na binili ko kanina.
"Hindi naman para sa'kin to. Kaylangan ng pamangkin ko." pure heart eh? Nah, kung baliktarin ko kaya?
Ibinuhos ko ang atensyon ko sa ginoong nasa harapan ko. Nandito ako sa isa sa meeting place ni otosan (father), ito na ba yung sinabi niyang misyon ko? Important matters daw.
"Siyam na dalaga ang inaalagaan ko sa poder ko. Lahat sila ay may problema sa mga ina nila, lalo na yung pinakabata. Walo sa siyam na ina ang nagdudrugs. Sabihin na rin na natin na yung nanay nung pinakabata yung pinakawala na sa tamang pag-iisip"
Naglapag sya sa harap ko ng mga litrato. Pinangalanan niya isa-isa ang mga babae at masasabi kong mas matanda sila sa'kin. Lahat ng importanteng impormasyong pwede kong makuha ay kinuha ko at sa tulong ng dalawang alagad ko, bukod pa sa kapatid at pinsan ko, ay inutusan ko na ring alamin ang kasalukuyang kalagayan. Medyo nagrarush ako ng makapagplano na.
"Proteksyon lang ang maibibigay ko sakanila, kung gusto mo pati yung mga karelasyon nila protektahan ko na rin.. Yun nga lang, hindi mo ako masisisi kung mapapatay ko yung mga nanay niya, nila. Maaaring sadya o hindi ko sinasadya.... Magiging okay lang ba ang ganoong sitwasyon?"
Masyado akong mayabang sa paraan ng pananalita ko, buo ang kumpyansa ko sa sarili ko na kaya ko silang protektahan, pero paano na lang kung sakin ang direktang atake? Hindi ko pwedeng iisang-tabi ang kaligtasan ko, kahit naman alam kong magiging ligtas ako, ay hindi pa rin sigurado. Isa pa, trabaho to. Kaylangan niyang maging okay sa mga gusto ko, kaylangan kong maging okay sa gusto niya. We should agree on everything.
I'm not even saying na gusto ko silang patayin, teka nga, bat ba ako nageexplain sa sarili ko? "Alam kong alam mo kung sino ako sa Japan, kilala ang pamilya namin at iyon ang pagkataong pinanghahawakan at pinaninindigan ko.. Ngayon, kung kaylangan mo talaga ang proteksyon--o ng sinasabi mong tulong ko, dapat ay maliwanag na wala akong sasagutin kung sakali mang may mapatay ako sakanila. Ikaw na rin ang nagsabi na nag-aadik at nalugmok na sila sa bisyo. Ang tanging magagawa ko na lang para ingatan ang sarili ko ay ang pumatay para ako ang mabuhay. Ganito umiikot ang buong sitwasyon Mr. Lee." walang pigil at walang filter na sinabi ko iyon sakanya. Tumayo ako sa upuan at tinapon ang basura ko sa basurahang malapit sa pintuan.
"I could give you time to think about it. Life over life, Mr. Lee."
Napabuntong hininga ako.
Oh yeah, life over life.
"SINO KA?!" ang pasigaw na tanong na nagpabalik sakin sa katotohanan, bago pa sya makalabas ng pintuan ay hinila ko siya pabalik sa loob. Hindi ang doktor na to ang magpapahamak sa'kin.
--
Yimka
O o p z. My bad. Tiningnan ko ang mga daliri kong bagong kyutix nung isang araw. Night blue with glitters. Isa-isa kong ni-wave ang mga daliri ko at pinagmasdan ang magandang kulay nila. Nanginginang sila.
Pretty like me, and you.
Sa kanang kamay ko ay hawak ko ang maliit na revolver. Nang ilibot ko ang mga mata ko, saka ko lang napagtanto na nakaupo ako sa desk ng buhay na officers kanina, sadly, patay na sila.
Napabuntong hininga ako. Kawawa naman sila, nadamay. Binaba ko ang mga kamay ko at nag-imbestiga sa loob ng presinto.
Kalilinis lang ng mga tauhan ni nee-chan ng mga kalat dito. Inaantay ko na lang na dumating yung ibang officers dito, mag eexplain ako, at aalis na.
Ay, bat hindi ko naisip na umalis na lang? Mabuti at may silencer ako, pinaputukan ko ang lahat ng camera-ng nakapaligid dito at kinuha ang kopya ng mga video. Binura ko sa main office ang lahat ng maaaring pruweba at iniwan ko ng sampung beses na mas magulo ang silid kung nasaan ako kanina.
Paglabas ko, nakahanda na ang sasakyang gagamitin ko paderetso sa ospital, ospital kung nasaan ngayon si nee-chan.
--
Kyla
Eavedropping is nice, honestly.
"Aalis na ko, wag ka ng magpapakita kay Seohyun, hindi niya kaylangan ng lalakeng mas mahina pa sakanya."
Nasa gilid ako ng bahay, nakadukdok ang tainga ko sa pader at pinipilit na intindihin dahil tanging mga vibrations lang ang nasasagap ng pandinig ko.
Kanina pa nila pinagtataluhan kung pupunta pa ba si lisp man o ano. Nang malapat ang mga talampakan ko sa sahig ng lupa ng bahay nakita kong kapapasok lang ni Taeyeon nee-chan kaya naman nagmadali na rin akong pumasok pero sa gate lang at pinakiramdaman ko ang mga galaw nila.
Sinabi niya ang kalagayan ni Seohyun nee-chan, na manganganak na ang bunso nila at kaylangan mamili ni Sehun nii-san kung sino ang dapat mabuhay o ang dapat mag-goodbye. Sa tingin ko ay hindi sumagot ni Sehun ng maayos kung kaya'y nagalit si Taeng nee-chan sakanya. At yun ang nasabi niya.
Iyon na lang rin ang sinabi ko kay Yumi nee-chan.
Hanggang sa bumukas ang pinto. Nagtago ko sa likod ng mataas na pader at sinenyasan ang ilang tauhan ni nee-chan na dalhin na ang kotse para makaalis na ako kung nasaan man ako ngayon.
Siguro, siguro lang naman, hanggang dito lang ang tungkulin ko.
Kasi may desisyon na sila. Desisyon na sana hindi nila pagsisisihan sa bandang huli na.
--
Note : Update 'coz y not? Tapos na finals~ waaaaaaaaaaa wala akong remedial (hoping....)
Omg sa totoo lang, ano ba tong sinusulat ko HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA di ko alam kung san papunta to, pero alam kong pa-ending na to. Magpapaalam na tayo sa story na to.
Parang masaya yung genre ng mga werewolves... Alpha, Beta, and Omega something..? I want to try.... Lakas ko gosh never minddddd HAHAHAHAHA😂
SALAMAT 💕💕