Crystal's POV
Monday morning, maaga ang klase ko dahil ang first subject ko ay si teacher bea. I'll be sitting next to that jerk. Mabuti nalang at maaga akong nagising despite the fact na anong oras na akong nakatulog dahil halos alas-diyes na rin kagabi ng makauwi kami galing kila tita Venice.
Masyado kasing nag enjoy sila mommy at tita sa company ng bawat isa at masyado rin silang nag enjoy sa pagkkwentuhan samantalang si kurt naman, ayun, iniinterrogate ako kagabi sa kung anong mga gusto at ayaw ni kath. Para syang timang na nagtetake down notes sa mga sagot ko. Imememorize nya daw para may alam sya kay kath. Talagang pursigido sya huh? Nakakaexcite naman. Hindi ko naman kasi alam kung anong nagaganap sa kanilang dalawa.
I sighed deeply saka ko inilagay sa bag ko ung phone ko.
Ang balita nga naman, agad agad na kumakalat. Why? Habang naglalakad ako papunta sa classroom. May mga nakakasalubong akong kumpulan ng mga studyante and because I am not deaf, naririnig ko ang mga pinag uusapan. It's not that I'm "chismosa" naririnig ko lang talaga lol.
They're talking about the pageant. Halatang masaya silang lahat, gusto talaga nilang sumali ang jerk na yun ah? Hmm..
"Goodmorning lady crys!" Natigilan ako ng may humarang sa akin na tatlong babae.
"Uh? Goodmorning." Napangiwi ako pero nagulat ako ng bigla nalang humawak sa magkabilang braso ko ung dalawa babae tapos ung isa nananatiling nakatayo sa harapan ko. Ang saya saya nila ah.
"Lady crys! Omygosh! Thank youuuuuuuuuuuu!" Kinikilig na wika nila sa akin.
Nangunot naman ang aking noo. Thank you? For what?
Magsasalita sana ako upang tanungin sila subalit sabay sabay kaming natigilan sa pagdating ng isang lalaki na ngayon ay nakatayo sa aming harapan.
"What are you doing to her?" Taas kilay na tanong nya habang nakapamulsa. "I don't want any of you touching, my queen. Let her go."
Napailing iling nalang ako ng bitawan ako nung dalawang babae tapos nagsikit dikit sila sa right side ko pero hindi parin nawawala ung ngiti sa kanilang mga labi.
"My queen?!" Sabay sabay nilang sigaw.
Napalunok ako ng maglakad palapit sa akin si jerk saka nya ako kinabig. He wrapped his arms around my waist then he smiled at these women. Todo ngiti naman na sila, minsan lang kasi sumilay ang ngiti sa labi ng lalaking ito sa harap ng kung sinong babae lang and now he's smiling at them? Oh jerk! For sure, kinikilig na ang mga iyan.
"You heard it right. She's not just my lady because of that campus idol title, she's my queen either, and of course, my girlfriend." He smiled.
"G-GIRLFRIEND?!" Nagtinginan silang tatlo. "Omygosh! Omygosh! Omygosh! For real!" Sigaw nilang tatlo saka sila nagtatakbo palayo sa amin habang tumitili. What the hell?
"Look what you did. Alam mo namang mabilis kumalat ang chismis dito sa school tapos--"
"It's not just a rumor brat, it's true. And so what if everyone will know about us? I think that's better." Ngumisi sya. "So, no one will have the guts para pormahan ka." He shrugged.
"Tss! Baliktad yata? Ikaw ang maraming fangirls. Nakita mo ung tatlong yun? Crush ka nila." Ngumuso ako.
"Crush nila ako?" He chuckled. "Too bad my heart was actually made just for you. Your name were imprinted here, permanently." He said pointing his heart. Napangiti naman ako.
Huminto sya sa paglalakad nang makaakyat kami sa hagdan saka nya kinuha ung kamay ko. He placed it in his chest. Gosh! Buti nalang walang mga studyante dito sa paligid.
"Can you feel my heartbeat?" Tanong nya. I didn't answer. Muli ay ngumiti sya matapos nyang ibaba ung kamay ko then nagulat ako ng hawakan nya ako sa mukha then he placed my head specifically my ear near his chest saka sya nagsalita. "Can you hear my heart? It's fvcking screaming your name. Just your name."
Napalunok ako. Hindi ako nakagalaw, nananatili lang ang aking posisyon at ramdam ko rin ung bilis ng tibok ng puso ko sa bawat litanya ng binigkas nya.
Rinig na rinig ko ang malakas na tibok ng puso nya, and his sincerity is driving me insane. Bawat salitang lumalabas sa bibig nya ay nararamdaman ng puso ko at tila gusto na nitong kumawala sa dibdib ko.
Umayos ako ng tayo saka ko sya tinitigan sa mga mata. His eyes were like putting a spell on me. I got locked up in his gaze.
"If there is a need for me to put a placard on top of your head saying you're Dustine Sandoval's property? Then I will do so. Wag lang silang magkamaling lumapit sayo at kunin ang atensyon mo." He grabbed my hand and again, place it in his chest after giving it a quick kiss. "You made me selfish brat. I was not like this before, but whenever you are involved, I became selfish. I never wanted anyone catches your attention nor get the chance to get closer to you. Gusto ko, ako lang. I can be selfless with anything except you, you are the most precious thing that I'll ever hold on to forever." He said as he grabbed my face and kissed me on my forehead.
Ghaaaaaad! sana wag syang magbago, natatakot ako sa pagiging sobra nyang sweet. What if bigla syang magbago diba? Ung sweetness nya biglang mawala. Ghad! I think I can't take it if that will happen kaya sana naman hindi.
____
Third Person's POV
Magkasama ngayon ang dalawang binatang sila drake at dustine. Lunch break na kasi at papunta sila sa kanya kanya nilang sasakyan. Hindi naman kasi maaaring makasabay ni dustine si crys dahil kasama nito ngayon ang kaibigang si kath at alam nya sa sarili nyang nagkaroon ang mga ito ng tampuhan kaya naman hinayaan nya nalang na makabawi ang dalawa sa isa't isa.
"Drake.." Sambit ni dustine habang mabagal na naglalakad sila patungong parking lot.
"Oh?" Sagot ni drake na hindi manlang ito tinatapunan ng tingin.
Humugot ng malalim na hininga ang binata saka nito sinulyapan ang kaibigan. "...Thank you."
Natigilan naman si drake saka kunot noong nilingon ang kaibigan. "Thank you? For what?"
Napangiti ang binata saka inakbayan ang kaibigan.
"For everything." Halos pabulong na wika nya. Napailing iling si drake habang ngingiti ngiti rin. Nagpatuloy sila sa paglalakad saka sila huminto sa tapat ng mga kotse nila.
"Kung ang ibig mong sabihin ay yung tungkol kay crys? Walang anuman." Ngumisi ito.
"Tch! Why didn't you fight for her? You love her right? And you should know that I'm not good for her. You are more deserving for her love than me. You always make her smile, you make her happy. And me? While making her smile, I make her cry. While making her happy, I'm making her feel bad and hurt at the same time." He sighed heavily.
Lumapit si drake sa binata saka nito ipinatong ang kanyang kamay sa balikat nito. Nagsalubong ang kanilang mga tingin.
"Who says I'm more deserving?" Tumawa ito ng mahina saka tinapik ang balikat ng kaibigan. "Wala ng mas deserving pa sa pagmamahal nya kundi ikaw. Walang katumbas ang pagmamahal mo sa kanya. Maaaring nabulag ka noon pero hindi yun sapat na dahilan para sabihin mong hindi ka deserving. Ikaw ang mahal nya. No, mahal na mahal ka nya. At alam ko namang mahal na mahal mo rin sya. Yes! I maybe loving her, but I can't bear to ruin our brotherhood just because of a girl. I love you more than her dude." Ngumiti ito.
Napailing iling naman si dustine saka tinapik din ang balikat ng kaibigan.
"I don't know but I felt like vomiting all of a sudden? What the fvck dude? You just said I love you to me!" Sabi nito sa tonong nandidiri pero nakangiti naman.
"Gago!" Sinuntok ng mahina ni drake ang kanyang braso. "But it's true, I love our friendship more than anything. I can bear to lose my girl if it's for you or that stupid matthew. But I can't bear to lose anyone of you. We were friends since we're kids and I think, that's enough para sabihin kong mas importante kayo sa kahit na anong bagay."
Napangiti lalo ang binata sa narinig. It's not new to him. Ganito talaga si drake, masyado nyang pinapahalagahan ang mga kaibigan. Kumbaga mas pipiliin nya pa ang mga ito kumpara sa mga magulang nya.
Nagtinginan silang dalawa ng magring ang cellphone ni drake. Kunot noong kinuha nya ang cellphone sa bulsa saka itinatapat sa tainga.
"Hello clarisse?" Sagot nya. "Why? Is there--"
"Drake! Matthew's awake! Gising na sya! Ngayon lang! At hinahanap nya kayo!" Masayang wika ng kapatid ni matthew sa kabilang linya. Nanlaki naman ang mga mata ng binata sa narinig. Finally!
"T-Talaga? Hindi ka n-nagbibiro ah?" Napalunok sya. Ang lakas ng kabog ng kanyang dibdib. Para bang gusto ng kumawala ng kanyang puso mula dito.
"I'm serious!"
"Okay, we're on our way." Sagot ni drake saka ibinaba ang cellphone at nilingon si dustine na nakatitig sa kanya habang nakakunot ang noo.
"What's wrong?"
Ngumiti sya saka tinapik ang balikat ng kaibigan. "We have to go to the hospital now dude. Matthew's awake."
"R-Really?! Wow! Let's go!" Dali dali silang sumakay sa kanya kanyang kotse at nagtungo sa ospital.
Pagpasok nilang dalawa sa silid ay naabutan nila si matthew na kasalukuyang chinechek up ni niccolo. Napalingon ito sa mga kaibigan saka marahang ngumiti. Agad agad naman na lumapit ang dalawa.
"How is he niccolo?" Tanong ni dustine.
"He's fine. No need to worry about anything else. Kailangan nya lang magpalakas." Ngumiti ito saka tinapik ang braso ng pinsan. "I'll go ahead and check the other patients."
"Okay. Thanks." Ngumiti ito pabalik saka nilingon ang kaibigan na ngayon ay nakangiti sa kanilang dalawa ni drake.
"Wag kang ngumiti. Gago ka." Sambit ni drake.
"Gago talaga? Aminin nyo na, namiss nyo ako no? Sabi ni ate, dalawang araw daw akong walang malay eh." Ngumisi ito.
"Tch! And still, you have the guts to crack some nonsense jokes? You almost died you asshole!" Wika ni dustine na nagtatagis ang bagang.
Napangiwi naman si matthew, alam nyang seryoso na ang mga kaibigan kaya naman kailangan nya na ring magseryoso.
"Sorry na mga dude. Nagmamadali kasi ako eh, tapos may sumalubong sa akin na sasakyan kaya hindi ko na napansin. Ayun, bumangga ako."
"Tss! Kanino ka ba kasi makikipagkita? Sabi ni elha, hindi ka naman daw makikipagkita sa kanya." Sambit ni drake saka sinulyapan ang dalagang katabi ng kapatid ni matthew na nakatayo din habang pinagmamasdan sya.
Napalingon naman si matthew kay elha saka bumuntong hininga.
"Importante lang." Sagot nya.
"Importante? Tss! Fine! Gain your energy first at pagkatapos nun, saka ka makakatikim sa amin." Pagbabanta ni drake.
"Parang sa bahay yata muna ako uuwi pagkalabas ko ng ospital ah." Ngumisi itong muli.
"Yes. Sa bahay ka muna uuwi sa ayaw at sa gusto mo." Sabat naman ni clarisse, ang kanyang kapatid. "Habang nandun ako, aalagaan kita. At hindi ka pwedeng umangal, naiintindihan mo?" Tinaasan sya nito ng kilay.
"W-What?! No way--Ahh shit!" Napahawak ito sa kanyang ulo ng makaramdam sya ng kirot.
Nagmadali naman ang mga kaibigan na alalayan syang makasandal ng maayos.
"Dahan dahan nga kasi! Para kang tanga!" Inis na wika ni drake.
"You're not that okay yet dumbass! Stop moving as if nothing happened to you!" Singhal naman ni dustine.
Imbes naman na indahin pa ang sakit, lumawak pa lalo ang ngiti sa labi ni matthew. Damang dama nya kasi ang pag aalala at pagmamahal sa kanya ng mga kaibigan nya. Pakiramdam nya'y busog na busog ang puso nya. Hindi man sya pinagpala sa pamilya ay pinagpala naman sya sa mga kapatid sa ibang nanay at tatay o mga kaibigan kung tawagin pero kung ituring nya'y higit pa sa kapatid.
"Kinikilig ako sa concern nyo mga dude!" Wika nito habang ngiting ngiti. "Ang sarap sa pakiramdam. Tangina! Hindi ako bakla pero kinikilig talaga ako." Dagdag pa nito.
Napailing iling naman ang dalawang kaibigan habang hindi na rin maiwasang mapangiti. Ibang klase talaga ang tama sa utak ng kaibigan nilang si matthew, naaksidente na't lahat. Nagagawa paring magbiro. No wonder kung bakit marami ang nakakamiss sa kanya.
"You're incredible. You never failed to make me amazed matthew." Wika ni dustine habang nakangiti at umiiling.
"I know that dude. You know, I'm incredible and amazing plus the fact that I am gifted with the looks." Kumindat ito.
"Alam mo, kung wala ka lang sa ospital ngayon. Nabatukan na kita ng ilang beses. Fuck you 100 times dude! You're incredibly insane." Sabat naman ni drake.
Natawa naman silang lahat kasama ang dalawang dalagang nasa loob. Ito kasi ang famous line ni drake sa tuwing naiinis ito o kahit na ano. Mula pa noong mga bata sila simula ng matuto itong magmura. Ito na ang bukambibig nya sa tuwing naiinis sya kay matthew o kahit kay dustine pa.
"Fvck you 100 times." Pag uulit pa nito habang ngiting ngiti.
"My brother's really lucky to have you both as his friends. Isn't he?" Ngumiti naman si clarisse.
"He is." Ngumiti din ang dalawa.
Alas dos pa ng hapon ang unang klase ng dalawa ngayong hapon kaya naman nagstay nalang muna sila sa ospital.
"I'll just go outside and call crys, I'll be back." Pagpapaalam ni dustine sa mga kaibigan bago sya lumabas ng silid.
Habang naglalakad sya sa may lobby ng ospital hawak ang kanyang cellphone ay natigilan sya ng makasalubong nya ang isang binatang dati lang ay karibal nya din.
Ngumiti si dustine saka ibinalik sa bulsa ang hawak na cellphone.
"Adrian.."
"Oh, dude. Sinong binibisita mo dito?" Tanong naman nito sa kanya.
"Ahh. It's matthew." Nagkibit balikat sya. "How 'bout you? Why are you here?" Tanong pabalik ng binata.
"Well.." Nagkibit balikat din ito. "Meron kasing babaeng bigla nalang sumulpot sa daan at muntik ko ng masagasaan. Bigla nalang nahimatay nung lumapit ako eh. So, idinala ko dito sa ospital. Kawawa naman, nilalagnat eh." Nagkibit balikat din ito.
"So, you're saying that you brought a girl here because--"
"Yeah, that's what I mean. Hindi ko nga kilala pero alangan namang iwan ko sa kalsada yun ng walang malay diba? Anyway, I have to go dude. Pakakainin ko muna para magkalakas naman at para maihatid ko na sa kanila." Tinapik nito ang kanyang balikat saka nagpatuloysa paglalakad.
Pinasundan naman ito ng binata ng tingin. Hindi nya rin tuloy maiwasang maalala kung paanong magkasundo silang dalawa.
*Flashback*
Palabas na ang tatlong binata sa loob ng isang restaurant ni dustine habang nagtatawanan sila. Madilim na ang paligid at naisip nilang maghapunan nalang mismo sa restaurant nya dahil pare pareho silang walang balak magluto. Hindi naman nila malaman kung saang planet ba nagmula si matthew at ganun na lamang kalakas ang amats nito. Kung ano ano kasing lumalabas sa bibig.
"Oh shut up before I throw up matthew." Sambit ni dustine habang pinipilit na ang sariling ibalik sa seryoso ang mukha.
"Kunyari ka pa! Tawang tawa ka naman. O diba? Havey yung--
"Pwede ba tayong mag usap?" Sabay sabay na natigilan ang tatlo at napalingon.
Napako ang kanilang mga mata sa binatang nakatayo ngayon sa kanilang harapan habang nakapamulsa. Napabuga ng hangin ang tatlo at sabay sabay na sumeryoso ang mga mukha.
"Pwede ba tayong mag usap dustine?" Pag uulit nito habang nakatitig sa binata.
Tinapik ni dustine ang mga balikat nung dalawa saka nya tiningnan ang mga ito giving them Leave-us-alone-for-awhile look.
"Sige, dyan lang muna kami sa tabi. Tawag ka lang kung may kailangan ka."
Niyaya muna ni dustine sa loob ang binata. Pumasok sila sa isang pribadong silid sa loob ng restaurant at duon nagpasyang mag usap upang walang taong makaistorbo sa kanila.
Nagpaserve din sa dustine sa tao nya ng wine beverage ng sa ganun ay mas maging pormal ang pag uusap nila.
"So, what do you want to talk about? My time's very precious adrian, don't waste it for nothing." Nagkibit balikat si dustine bago uminom ng wine.
"I..." Napabuntong hininga ang binata saka tumitig sa mga mata nito. "Okay fine, hindi na ako magpapaligoy ligoy pa." Napabuga ito ng hangin. "Tungkol ito kay crys--"
"What? I told you--"
"Hindi ko na sya guguluhin." Putol nito sa litanya ng binata na nagsisimula ng mag init ang ulo subalit natigilan din ito sa narinig.
Nangunot ang noo ni dustine saka nito tinitigan ang binatang kaharap.
"I'm leaving her to you." Napayuko ito. "Kasi alam ko namang kahit anong gawin ko, hindi ko na sya mababawi pa ulit. Masyado akong nagpakaduwag noon, sinaktan ko sya, iniwan ng walang pasabi, niloko, I destroyed her." He smiled sadly. "Pero sa maniwala ka't sa hindi, mahal na mahal ko sya." Halos pabulong ng wika nito.
A tear suddenly escaped from his eyes.
"Hindi ko ginustong saktan sya. At sa tuwing ipinapamukha nya sa akin kung gaano ako kawalang kwenta sa kanya, nasasaktan ako. But I realized, I deserve this. Kulang pa nga eh. Kulang pa..."
Iniangat nito ang tingin at nagsalubong ang kanilang mga mata.
"After all that I caused her. Naisip ko, may karapatan pa ba talaga akong bawiin sya? May karapatan pa ba talaga akong iparamdam sa kanya ang pagsisisi ko kahit na alam kong wala na rin namang pag asa pa na mahalin nya ulit ako?"
"What do you mean by that?" Tanong ni dustine.
"Alam kong mahal mo sya dude. Mahal na mahal mo sya pero naiipit ka sa sitwasyon dahil sa kakambal kong si rian. Hindi mo magawang makuha ulit ang tiwala nya dahil nagawa mo na rin syang saktan but you're way different from me dude. Kasi ikaw, kahit ilang beses mo na syang sinaktan. Mahal ka parin nya, nararamdaman ko yun eh. Na yung pagmamahal na hinahangad kong makuha ulit, nasa iyo na at mukhang hindi na yun mawawala pa sa iyo. Ako? Oo nasaktan ko sya, kasi iniwan ko sya at niloko. Isang beses ko lang syang sinaktan pero sobrang lalim na, lahat nasira."
"Napakaswerte mo parin dude... Napakaswerte. Kaya nga naisip kong maggive up nalang. Hindi naman sa hindi ko na sya mahal pero ayoko na rin kasing mahirapan sya dahil sakin. Kahit manlang sa paraan na yun, may magawa akong tama para sa kanya. Sapat na sa akin ung kapatawaran nya, masaya na ako dun."
Napangiti ito ng malungkot.
"She's worth everything dude. Crystal? Masarap syang magmahal. Sobra. At masarap rin naman syang mahalin. Maaaring mahirapan ka talagang makuha ulit ang Tiwala nya pero tulad ng sabi ko..." Huminto ito. "...she's worth it. Worth it ang lahat ng magiging paghihirap mo sa kanya." Pagpapatuloy nito.
"I know. That's why I'm not giving up." Pag sang ayon naman ni dustine na hindi na rin maiwasang mapangiti pero napakalungkot rin ng mga mata nito. "I love her and I'm willing to fight for her. It's just that... I don't know what to do to make her feel my sincerity and love."
"Ayan ang isang dahilan kung bakit sising sisi ngayon si rian eh." Napailing ito. "Hindi ko naman sya masisisi kung maghahabol sya sayo. Napakaswerte nya kasi minahal mo sya. Sadyang masyado lang syang confident sa pagmamahal mo kaya hindi nya nagawang pahalagahan yun. Pero alam kong mali na rin ang ginagawa nya, pero hindi ko kasi magawang pigilan sya kasi tulad parehas lang naman kami ng ginagawa. Naghahabol sa taong may mahal ng iba."
Napatingin ito sa wine glass na hawak nya.
"Pero ngayong naliwanagan na ako. I promise, I'll do everything to stop her from ruining your good relationship with crys. Basta ipangako mo lang din sa akin na mamahalin mo sya at gagawin mo ang lahat para mapasaya sya. Wag mo syang iiwan tulad ng ginawa ko noon para hindi mo ito pagsisihan."
Ngumiti ito saka inilahad ang kamay.
"Pasensya kana sa lahat ng ginawa ko dude. Naging magkaibigan rin naman tayo hindi ba? Pwede bang kalimutan nalang natin ang lahat at magkaayos ulit tayo?"
Napatitig si dustine sa kamay nito at dahan dahan ay tinanggap nya rin ito saka sya tumango.
"Of course. I promise dude. I'll make her happy."
*End Of Flashback*
Kinuha nya ang kanyang cellphone at idinial ang number ng dalaga. Hindi naman nagtagal ay sumagot rin ito kaya napangiti sya.
"Oh? Napatawag ka? Miss mo 'ko agad?" Bulong nito.
"I do." Sagot naman ng binata.
"Sus. Wag kang mag alala, fair lang tayo. Miss na rin kita." Ngumisi ito. "Anyway, mamaya ka nalang tumawag, nasa gitna kasi ako ng klase, baka mahuli ako dito eh. Mahirap na."
"Oh! I'm sorry brat, I just missed you and I want to tell you that Matthew's already awake."
"T-Talaga? Wow! Sige, pupunta nalang ako dyan. Bye.."
"Okay, bye."
Muli itong napangiti bago ibinaba ang cellphone. Simpleng bagay lang ay napapangiti na ito.
Ganito ba talaga pag tinamaan ka ng pag ibig? Para kang baliw na kahit nag iisa ay napapangiti.
________