Het is vandaag 2 dagen geleden dat we tante El hebben gevonden, gister is ze begraven naast haar beste vriend.
Lucas, het broertje van Max, heeft geen enkel woord gezegt sinds hij erachter is gekomen.
Oom Louis is weg, geen idee waar heen. Mama, tante Perrie en Jade blijven om en om logeren om voor Lucas en Max te kunnen zorgen.
En ik.. ik heb al 2 dagen niet geslapen. Ik was elk moment bij Max, bang dat hij weer nachtmerries zou krijgen.
Het is nu 15:00 uur, over een uur komt Lucas van de kinderpsychiater.
Ding dong, de bel gaat.
"Is Lucas eerder uit?" Vraagt Max, ik haal mijn schouders op en loop naar de voordeur.
"Hallo, kan k u helpen?" Vraag ik wanneer ik een man met een baby in zijn armen voor de deur vind.
Hij geeft de baby in mijn armen samen met een kaartje.
"Please take good care of him. His mother died at his birth, he has no one left." De man loopt weg en ik sta versteld voor me uit te kijken.
Van wie is dit kind en waarom hebben ze hem hier gebracht?
Ik sluit de deur en open voorzichtig het kaartje.
Name: Freddie Reign Tomlinson
Born: 21/01/2016
Parents: Louis Tomlinson & Briana Jungwirth
Het broertje van Max.. geboren op de dag dat zijn moeder is overleden.
"Wie is dat?" Max staat bij de woonkamer deur.
"Freddie."
"Freddie wie?"
"Tomlinson." Hij blijft stil, het duurt een paar seconden voordat hij beseft over wie ik het heb en loopt daarna de woonkamer weer in.
"Breng hem naar zijn moeder. Ik wil hem niet zien." Ik loop met de baby in mijn armen Max achter na.
"Max.."
"Ik wil dat kind niet in mijn huis."
"Max, dat kind waar je het over hebt is jou broertje."
"Nee dat is hij niet. Wat doet hij überhaupt hier? Is zijn moeder te veel bezig met het verpesten van andere gezinnen?"
"Hij heeft geen moeder meer. Hij heeft niemand anders naast jullie." Max geeft geen antwoord en loopt de woonkamer uit zonder iets te zeggen.
Freddie begint te huilen.
"Wat is er liefje? Heb je honger?" Ik leg freddie op de bank en doe zijn jasje uit.
"Maar ze hebben hier helemaal geen baby melk of iets. Wat moet ik toch met jou?"
Terwijl ik Freddie in mijn armen wieg stuur ik Jenn een berichtje.
"Baby alert! Je moet langs de supermarkt voor luiers en baby voedsel. Snel please!"
"Wtf, baby?" Stuurt ze terug.
"Ja baby Freddie en hij wilt niet stoppen met huilen."
"Is luiers en voedsel alles? Want ik ben al in de supermarkt."
"Voor nu wel."
"I'll be right there!" Geen 10 minuten later staat ze voor de deur.
"Oh my lord what a cutie! Is het Max' broertje?" Ik knik en neem haar binnen.
"Max is boven, hij wil het kind niet eens zien."
"Ben je al bij hem geweest?" Vraagt Jenn en ik schud mijn hoofd.
"Geef Freddie maar aan mij. Kijk of het goed met hem gaat." Jenn neemt de baby van me over en gaat naar de keuken.
"Hij mag blijven tot zijn vader er weer is. Daarna wil ik hem nooit meer zien." Zegt Max direct na ik de deur heb geopent.
"Gaat het wel goed met je?" Vraag ik.
"Wat denk jezelf?" Hij kijkt uit het raam.
"Geef hem een kans alsjeblieft. Schuif de fouten van zijn ouders niet naar hem toe. Het is niet zijn schuld dat hij is geboren."
"Vraag je mij nu echt om het kind van 2 moordenaars mijn broertje te noemen?"
"Moordenaars?"
"Mama heeft altijd al geweten dat ze werd bedrogen. Daarom dat ze ook elke nacht ruzie hadden. Door de depressie is ze ziek geworden. Mij heeft ze nooit iets gezegt, maar ik voelde dat ze pijn had. Veel pijn... De dokter zei gister dat ze botkanker had."
"Oh.. dat wist ik niet.. I'm so sorry." Max draait zich om, kijkt me aan voor een paar seconden en geeft me een knuffel.
"Brooklyn ik weet dat je veel om me geeft en dat je voor me wilt zorgen. Maar ik wil mijn eigen keuzes kunnen maken. Als dat kind hier blijft, zal ik steeds herinnert worden aan wat er is gebeurt."
Hij heeft gelijk. Groot gelijk. Maar hij moet accepteren dat Freddie niets heeft misdaan.
Ik kijk op, zijn ogen ontmoeten meteen die van mij. Zonder wat te kunnen zeggen, verdwaal ik in zijn felgroene ogen.
When will maxlyn happen? Never, ever, sometime, maybe next chapter or not? Who knows ¯\_(ツ)_/¯