FIONA POV
"Can we talk?" Bungad na tanong ko sa kaniya kahit hindi pa man siya tuluyang nakakalabas ng gate nila
Andito lang sa labas ng bahay nila. Nakasandal sa sasakyan ko at tinitignan siya habang palabas siya ng gate nila. Kahit nakasando lang ang hot niya pa rin. Nakakamiss tong lalaking to
Nang makalabas na siya, Nakatingin siya sakin habang papalapit sakin. Namimiss ko na kung pano niya ako tignan. Kung pano niya sabihin sakin kung gaano niya ako kamahal. Naniniwala akong kahit kaunti may minahal niya pa din ako.
"About?" Cold na tanong niya
Namimiss na kita gustuhin ko man sabihin sa kaniya pero nahihiya ako. Let me correct that. Natatakot pala ako. Natatakot ako sa kung anong pwede niya sabihin sa akin. Natatakot na akong masaktan pero heto pa din ako. Piniling puntahan siya kahit alanganin ako mas pinili kong sundin ang sinisigaw ng puso ko
"About us" Sabi ko at napangisi siya habang napataas din ang isang kilay niya.
"What about us?" Medyo natatawang tanong niya sa akin.
"Bumalik kana sakin" Nagmamakaawang sabi ko sa kaniya. Naramdaman ko na naman ang pang gigilid ng luha sa mata ko na anytime ay tutulo na.
Kadesperadahan na ba itong ginagawa ko? Sorry ha. Sobrang mahal ko kasi eh. Sabi nga nila First Love Never Dies. Pinaniwala niya kasi akong mahal niya ako eh.
"Nagpapatawa kaba?"
"Troy may nagawa ba ako? Nasasakal kana ba? May iba kana ba? Ma---Troy sabihin mo. Ano? Aayusin ko. Bumalik ka lang sakin" Tumulo na yung luhang kanina pa gusto tumulo. Gusto kong malaman kung ano bang nagawa ko at kailangang humantong kami sa hiwalayan. Ang sakit eh
"Umalis kana" Cold na sabi niya habang nakatingin sa kawalan
"Tro---Baby ayusin natin to oh. Namimiss na kita. Bumalik kana sa akin" Wala paring tigil ang mga luha ko sa pagtulo
"Ang sabi ko umalis kana" Ano ba Troy! T_T
"Hindi ako aalis dito hangga't hindi tayo nagkakaayos" Sabi mo sa kaniya. Pipilitin kong maayos to. Aayusin namin to. Naniniwala akong maaayos na namin to
"Desperada kana ba?" Natulala ako sa tanong niyang yan. Hindi niya na ba talaga ako mahal? Kung hindi pero baket? May nagawa ba ako? May iba na ba siya?
"Sabihin mo lang na hindi mo na ako mahal titigilan na kita"
"Umalis kana sabi"
"Hindi mo na ba ako mahal? Sabihin mo kasi para alam ko yung gagawin ko para hindi nako magmamakaawa sayo" Sa pagkakataong ito nakaluhod nako. Nakayakap sa dalawang tuhod niya
"Tumayo ka diyan. Wag kang gumawa ng eskandalo dito?" Seriously Troy! Yan ba talaga ang tingin mo sa akin
"Gusto mo ba talagang marinig ha? Hindi na kita mahal okay na ba?" Dugtong pa niya. Hindi ko alam pero hindi pa nagsisink-in sa utak ko. Napatulala lang ako sa sinabi niya. Nang mag sink in sa utak ko. Hinawakan ko siya sa dalawang balikat niya habang patuloy pa rin sa pag iyak
"Bakit? May nagawa ba ako? May iba kana ba? Pinagtabuyan mo man ako, Andito pa rin ako. Hindi pagpapaka martir o tanga ang ginagawa ko. Mahal kita eh." Ngumiti ako sa kaniya ng pilit. Pinahid ko ang luhang walang tigil sa pagtulo
"Uma---" pinutol ko ang sasabihin niya. Papaalisin niya na naman ako. Hays
"Hindi mo na kailangang sabihin. Aalis nako. Malaya kana. Eto na rin yung huli nating pag uusap. Pinalaya kita hindi dahil hindi na kita mahal. Pinalaya kita dahil ganyan kita kamahal. Na kahit mahirap sa akin gagawin ko para sa ikasasaya mo. Mag ingat ka palagi MAHAL NA MAHAL PA DIN KITA"
Pagkatapos kong sabihin yun. Tumalikod na ako sa kaniya at sumakay sa sasakyan ko. Inistart ko na yung sasakyan ko. Pero bago ako tuluyan umalis. Nilingon ko siya sa huling pagkakataon. Nakita kong nakatingin siya sa akin. Kahit masakit sa akin. Umalis nako habang patuloy pa rin sa pag iyak
Huminto ako dito sa park pero imbis na bumaba ako. Andito lang ako sa sasakyan ko habang patuloy parin sa pag iyak. Bakit ba lagi nalang ako umiiyak. Ang bigat bigat ng pakiramdam ko. Hanggang ngayon parang naririnig ko pa rin yung sinabi niyang hindi na niya ako mahal. Paulit ulit kong naririnig ang mga katagang iyon. Bakit ganon lang kadali sa kaniya ang sabihin iyon? Hindi na ba talaga niya ako mahal? Ganon ganon na lang ba talaga iyon?
Binuksan ko ang radyo para kahit papano mabawasan ang nararamdaman ko. Para gumaan gaan ang napaka bigat kong nararamdaman
Hindi mo ba naaalala ang katulad ko?
Wala nabang ganap sa puso at damdamin mo
Tuluyan bang nalimot ang lahat
Wala man lang ba kahit na bakas?
At ang pag ibig natin ba'y talagang magwawakas?
Hindi ko alam pero imbes na patayin ko ay parang inaanyayahan pa akong pakinggan ang kanta
Hindi kaba nanghihinayang?
Nangyari ba'y ganon na lamang?
Wala na ba ang init nang pag ibig mo
Naglaho ba sa puso mo
Kaya't ngayon ang mahal mo'y hindi na ako
Nakakarelate ako sa kantang ito. Umiiyak ako habang nakikinig nang kanta. Pinaadar ko ulit yung sasakyan ko. Hindi ko alam kung saan ako papunta ang alam ko lang ngayon. Gusto kong makalimutan ang lahat nang nangyare ngayong araw
Siya ba'y katulad kong kayang tawanan ang hapdi?
At kung sakaling iwan mo ay kayang ngumiti
At sana man lang ay malaman niyang
Hanggang ngayo'y minamahal kita
Maghihintay parin ang puso kong nag iisa
Hindi ko alam pero huminto ako sa isang bar. Pinark ko lang yung sasakyan ko. Kinuha ko lang yung gamit ko at tuluyan nakong bumaba.
"Good evening ma'am" Bati sakin ng guard pero hindi ko siya pinansin at dire-diretso lang
First time ko lang pumasok sa bar. At wala akong alam sa alak nila. Gusto ko yung alak na makakalimutan ko lahat ng sakit
"Goodevening mam" Sabi nang lalaking nagbibigay ng alak.
Seriously?! Good?! Kung good edi sana hindi ako pumunta sa bar na to at hindi ako mag papakalasing. Sana magkama kami ngayon ni Troy masayang nanunuod ng Sarah habang kumakain ng popcorn sa bahay at nagkukulitan. Kaso isa nalang yon sa mga alaalang iniwan niya sa akin. Dahil hindi na niya ako mahal.
"Yung pinaka matapang niyo ngang alak" Sabi ko sa lalaking nagbibigay ng alak. Gwapo siya ah. Kaso manloloko to. Kita naman eh. Gwapo kasi kaya alam ko nang manloloko
"Seryoso po kayo mam?" Hindi makapaniwalang tanong niya
"Mukha ba akong nakikipag lokohan?!" Naiiritang tanong pabalik ko sa kaniya
Nagulat ata siya sa tanong ko sa kaniya kaya tumalikod siya at kinuha yung pinaka matapang nilang alak. Sandali lang ay, bumalik na siya at may hawak-hawak nang alak at isang maliit na baso na may lamang yelo. Hindi ko alam kung tama ba, pero pagkabukas ko ng alak ay dire-diretso kong ininom yon. Hindi naman sobrang laki. Kasing laki lang siya ng red horse.
Pero habang iniinom ko ramdam ko ang init sa lalamunan ko. Malamig naman siya kahit hindi na lagyan ng yelo. Ramdam kong nakatingin sakin at halatang gulat na yung lalaking nagbigay ng alak. Pagkatapos kong ininom iyon ay halata sa mukha ko ang pagkagulat sa ginawa ko. Habang tumatagal ay parang ramdam ko na ang pagkahilo, Epekto siguro iyon sa alak na ininom ko.
"Magkano?" Tanong ko sa lalaking nagbigay ng alak
"500 lang po mam" Binayaran ko na.
Akmang tatayo na nang maramdaman kong nahihilo ako kaya napakapit lang ako sa lamesa at upuan na inuupuan ko kanina.
"Okay lang po ba kayo mam?" Nag aalalang tanong sakin nang lalaking nagbigay ng alak. Tinanguan ko lamang siya tanda nang pagsabing okay lang ako
"Guard paki alalayan po siya palabas" Sabi ulit ni kuya
Lumapit sakin yung guard at inalalayan ako papuntang sasakyan ko. Nang makapunta na ako sa sasakyan ko mas lalong tumitindi yung pagkahilo na nararamdaman ko. Kaya nakaupo lang ako at sumandal sa sasakyan at tuluyan nang nakatulog