สีฟ้า คือ การเริ่มต้นที่จะจริงจังกับใครสักคนหนึ่งที่เราคิดว่าใช่
Jennie Kim POV.
'พี่ไม่ต้องจีบผมหรอก ผมจะจีบพี่เอง'
'ผมจะจีบพี่เอง'
'ผมจะจีบพี่เอง'
'ผมจะจีบพี่เอง'
เสียงของจองกุกนั้นดังก้องวนอยู่ภายในหัวของฉันราวกับแผ่นเทปเก่าๆที่ฉายซ้ำๆกันไปมาฉันเม้มริมฝีปากของตนเองแน่นพลางค่อยๆใช้ไม้ตะเกียบคีบขนมจีบ(ที่จองกุกเป็นคนซื้อมาให้)เข้าปาก
จะว่าตอนนี้ฉันมีความสุขและเขินมากๆอยู่ก็ใช่ เหอะ!!! ใครเจอความดาเมจรุนแรงขนาดนี้จะไม่เขินกันล่ะ ถ้าไม่ติดที่ว่าเกรงใจ(หรอ??)ฉันก็คงจะลุกขึ้นยืนบนเก้าอี้แล้วแหกปากให้สุดเสียงไปเลย
แต่ไม่เอาหรอกแบบว่าเกรงใจ
ไม่เอานะเกรงใจ
ไม่ดีหรอกเกรงใจ!!!!
โอ๊ยยย พอเหอะ!!???
แต่ลึกๆแล้วในใจของฉันก็ยังมีความกังวลอยู่บ้างเล็กน้อย....เพราะใครจะรู้จองกุกอาจจะหลอกมาให้ความหวังฉันเล่นๆก็ได้ แต่ก็ช่างมันเถอะ ถึงจะโดนหลอกแต่เจนนี่ก็ยอมค่ะ!!
เอ้า!!!!???
"กินแค่นั้นจะอิ่มหรอครับ ให้ผมไปซื้ออะไรให้อีกมั๊ย?"
จองกุกที่ไม่รู้ว่าเดินมายืนอยู่ข้างโต๊ะของฉันตอนไหนเอ่ยถามขึ้น ฉันจึงได้แต่ส่ายหน้าไปมาทั้งๆที่ปากยังคงเคี้ยวขนมจีบอยู่
ไม่ต้องซื้ออะไรให้หรอกค่ะ ตอนนี้พี่อิ่มใจอยู่จองกุกนี่เร่งทำคะแนนน่าดู ท่าทางเอาอกเอาใจ อยากจะบอกเหลือเกินว่าแค่จองกุกยืนเฉยๆพี่ก็ให้ไปทั้งใจแล้วค่ะ
รู้ทั้งรู้ว่าเป็นผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัว แต่ขอเว้นคนนี้ไว้คนนึงละกัน ดีต่อใจเหลือเกิน!!!
"งั้นผมขอตัวพี่เจนนี่แปปนึงนะครับ เดี๋ยวจะเอากลับไปส่งคืนที่ห้องให้"
จองกุกที่ยืนดูฉันกินขนมจีบจนหมดเอ่ยขึ้นเมื่อฉันกินขนมจีบจนหมดถุงแล้ว ก่อนจะเดินจูงมือของฉันออกไปท่ามกลางสายตาของใครหลายๆคนที่มองมาด้วยความรู้สึกหลากหลายปนกันไป ฉันมีท่าทีเกร็งเล็กน้อยในขณะที่ก้มหน้าก้มตาเดินเพราะไม่ชอบสายตาเวลาที่คนอื่นจ้องมองมา จนตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนกับเป็นหมาไม่ก็แมวน้อยยังงัยไม่รู้ที่โดนเจ้าของอย่างจองกุกเดินลากจูงให้ไปนู่นไปนี่ตามใจชอบ
เราทั้งสองคนเดินออกมาจากโรงอาหารที่แสนวุ่นวายไกลออกไปเรื่อยๆจนกระทั่งยืนหยุดอยู่ตรงสนามหญ้าและสวนดอกไม้ของโรงเรียน ที่ไม่ค่อยจะมีใครเดินผ่านกันมากนักเพราะกลัวว่ารองเท้าหนังแบรนเดมของตนเองจะเลอะโคลน แต่แน่นอนว่าฉันไม่ใช่หนี่งในคนส่วนมากที่คิดอย่างนั้น แต่กับจองกุกนี่สิที่มีท่าทีว่าเป็นลูกคุณหนูดูสำอางค์ กลับทิ้งตัวลงนอนราบกับพื้นหญ้าสีเขียวขจีพลางดึงข้อมือบางของฉันให้นอนลงตามไปด้วย ฉันจึงทำตามอย่างว่าง่าย
อ่าาา จะว่าไปอยู่แบบนี้มันก็รู้สึกสบายดีเหมือนกันนะ...ทั้งตัวและใจ
"อย่าคิดว่าผมจะพาพี่มานอนเล่นรับลมอย่างเดียวนะ"
ในขณะที่ฉันกำลังหลับตาลงอย่างสบายใจและใกล้จะหลับอยู่ร่อมร่อนั้น เสียงของบุคคลที่ฉันเกือบจะลืมไปแล้วว่ามีตัวตนอยู่ นอนจ้องหน้าของฉันอยู่ด้านข้างเอ่ยขึ้นมาทำให้ฉันต้องเบ้ปากเล็กน้อยอย่างหมั่นไส้
"กะไว้แล้วเชียว"
"ผมจะเปิดโอกาสให้พี่ถามอะไรผมก็ได้สามคำถาม และพี่ก็ต้องเล่นเช่นกัน"
"ก็ดี งั้น..ทำไมนายถึงบอกว่าจะเริ่มจีบฉันล่ะ"
"เพราะว่าผมชอบพี่ครับ"
"แล้วนายชอบฉันเพราะอะไร??คิดจะหลอกกันเล่นรึเปล่า"
"ถ้าผมคิดจะหลอกล้อเล่นกับความรู้สึกของพี่ล่ะก็ป่านนี้ผมคงจะไม่มานั่งจีบพี่แบบค่อยเป็นค่อยไปแบบนี้หรอก ผมคงพาเข้าโรงแรมตั้งแต่วันแรกแล้วด้วยซ้ำ และที่ผมชอบพี่ก็เพราะพี่ไม่เหมือนใคร มันแปลกดีผมชอบนะ"
ยิ่งถาม ยิ่งรู้ความจริงขึ้นเรื่อยๆทำไมหัวใจของฉันมันต้องเต้นแรงด้วยนะ!!!!
"แล้วสเป็คผู้หญิงในอุดมคติของนายล่ะจองกุก"
"ก็อย่างพี่ไงไม่เห็นต้องถาม ครบสามข้อตาผมละ"
"จัดมา"
"ทำไมพี่ถึงบอกว่าจะจีบผม เป็นผู้หญิงรุกผู้ชายก่อนก็เพิ่งเคยเห็น"
"เอาตรงๆเลยนะว่านายเป็นผู้ชายคนแรกที่ฉันชอบอย่างจริงจังและเริ่มจีบก่อนเพราะว่านายตรงตามสเป็คของฉันทุกอย่าง หล่อ เรียนดี กีฬาเด่น ถ้าฉีนไม่รีบจีบไว้ก่อนก็อดน่ะสิ!"
"ถึงพี่ไม่จีบผม ผมก็จะจีบพี่เองอยู่ดี"
"..."
ได้โปรดล่ะจองกุก...เลิกทำให้หัวใจของฉันเต้น
แรงสักที ฮืออออ ยังไม่อยากตายค่ะ!!!!
ฉันหันไปมองเสี้ยวใบหน้าด้านข้างของจองกุกเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่ยอมถามออกมาสักที ดูท่าคงจะคิดไม่ออกแฮะ แต่จะว่าไปมองจองกุกจากด้านข้างแบบนี้ก็หล่อไปอีกแบบนะ หล่อได้ทุกมุมองศาจริงๆ
"แล้วพี่ชอบดนตรีแบบไหน หมายถึงชอบร้องแนวไหนน่ะ"
"อ่อ จริงๆฉันก็ร้องได้ทุกแนวนะแต่ที่ชอบที่สุดก็คงจะเป็นแร็ป"
"จริงดิ ผมก็ชอบเหมือนกัน"
"งั้นเอาไว้วันหลังเราต้องมาดวนกันสักหน่อยแล้ว"
"ฮ่าๆ คำถามสุดท้าย...ตอนนี้ผมจริงจังกับพี่มากๆเลยนะครับ จะเป็นแฟนสาวของผมได้รึยัง?"
ไม่ใช่ว่าไม่อยากจะตอบตกลงหรอกนะ...แต่เป็นผู้หญิงมันต้องเล่นตัวเสียหน่อย ให้เขารู้ว่าเราไม่ได้มาง่ายๆนะ
"มันยังไม่ถึงเวลา พยายามจีบต่อไปนะจองกุก"
"โถ่!! พี่เจนนี่อ่ะ ทำไมใจร้ายจัง"
"งั้นก็พยายามเข้าสิ ฉันจะได้ใจอ่อนเร็วๆ"
ฉันตอบกลับพลางหัวเราะอย่างชอบใจที่เห็นดวงตาที่ดูเหงาหงอยของจองกุก โอ๊ยยย เด็กน้อยจริงๆ
"ก็ได้ๆ ผมจะเป็นแฟนพี่ให้ได้ภายในสามวันเลยคอยดู!!!!"
"อ่ะห๊ะ ฉันจะนับถอยหลังรอเลยล่ะ!"