Kiel's POV.
Andito ako ngayon sa palagi namin tinatambayan ni bal dati, pag may problema kami o ang isa saamin. Walang masyadong tao dito. Wew, nakakamiss wala parin pinagbago. Pero yun nga lang bumalik ako dito ng ako nalang magisa, eto kasing si bal iniwan ako eh.
Hay, matawagan ko nga yung babaeng yun.
[Uy, bal. Ba't ka napatawag?] Nakita ko syang nagaayos ng gamit nya bago sya tumingin saakin. Tinapat ko naman yung cellphone ko sa may sunset at napangiti.
[Uy! Umiiyak ka nanaman, tahana. Miss mo nanaman ako hihi]
"Luh. Feeler hahaha. Ano ka ba! Allergies lang toh" sabi ko naman sabay punas ng luha ko ng pasimple.
Hindi ko lang talaga kasi mapigilang hindi umiyak eh, sa bawat minuto. Segundo, sya ang naalala ko. Parang kahapon lang nangyari ang lahat, simula nung naging kami hanggang sa biglang mawala ang lahat.
Iniisip ko tulog kung ako ba yung may kulang o sadyang hindi lang talaga kami para sa isa't isa.
[Alam mo. Lilipas din yan, magugulat ka nalang bati na kayo]
"Sana nga bal. Sana nga.." at huminga ng malalim.
[Bal! Ngayon ka pa ba mawawalan ng pagasa? Jusko ilan taon mo tong hinintay!, ngayon ka pa ba susuko? Tiwala lang! Nu Ba! Parang hindi ikaw yung Ezekiel na nakilala ko at nakasama ko simula pagkabata ah!]
Nakakatuwa talaga sya pag chinicheer up ako para syang tanga hahaha, pero kaya nga sya nagaganyan eh dahil gusto nya ako masaya, kaya nga mahal na mahal ko ito eh haha.
[Ano tatawa ka nalang dyan?! ISIGAW MO LANG YAN!!]
"AHHHHHH!!! WALANGHIYA! NAKAKAINIS!"
[SIGE PA! ISIPIN MO NEW YEAR NA! PAKAWALAN MO LAHAT NG BAD VIBES! AHHHHHH!!!!]
"MAHAL KO PA RIN SYA KAHIT HINDI NA NYA AKO MAHAL! KAHIT PINAGTABUYAN NA NYA AKO! KAHIT INIWAN NYA AKO SA GITNA NG KALSADA. AHHHHH!!!!! TANGA TANGA KO TALAGA!!!!"
[WAHHHH!! MARTYR ANG TAWAG DUN TANGA!!]
"EDI MARTYR NA TANGA NA. OKAY NA BA?! AH?!"
[OKAY NA OKAY BAL!! HAHAHHA. BUKAS NYAN MAWAWALAN NA TAYO NG BOSESSS!! *Cherry! Is there any problem up there?*]
Narinig ko naman sa kabilang linya ang isang boses ng lalaki. Habang naguusap sila pumasok na ako sa kotse at nagdrive na pauwi, pagabi na rin kasi eh.
[No worries, dad. Just talking to my bestfriend *Ow okay. By the way low down your voice, okay? The neighbors will be here any minute with their torch or the cops if you keep on doing that* Hahaha okay dad, sorry] narinig ko naman ang pagsarado ng pinto doon sa kabilang linya.
"So that's your dad, huh?"
[Yep. You know what? Ngayon ko lang ulit naranasan magkaroon ng daddy, and the feeling is great. I can say that I'm happy than I expected]
And as expected nakarating agad ako ng bahay, walang traffic eh hehe.
"Well good for you, buti nga ikaw andyan pa dad mo eh. Eh ako? Hindi ko na siguro mararanasan yun. Pati nga nanay parang wala na ako eh"
[Uy wag ka ngang magsalita ng ganyan kay tita. Tita's just busy you know?"
"No I don't know" tumawa naman ako ng konti at nakita ko syang sumimangot sabay roll ng eyes pero nawala naman yung ngiti ko ng may nakita akong familiar na sasakyan na nakapark sa tapat namin.
"Kuya! May naghihintay sayo sa loob" biglang sulpot ni Kath
[Well that's my cue. Talk to you soon, bal. Bye! Less drama ah! Wala ako dyan para pigilan kang magpakamatay]
"Grabe ah. Oo na po. Bye ingat! And thanks bal"
[Anytime bal]
Tinurn off ko na yung phone at tumakbo sa loob. Nasa labas palang ako nakita ko na sya.
Nanggigil na yung mga kamay ko habang tinitingnan palang sya hanggang sa makarating ako sa loob.
"Oh andyan ka na pala, anak. Kanina pa andito si Donya Clara. Gusto ka daw kausapin" sabi naman ni nanay. Hindi ko sya pinansin at umupo nalang sa harapan ni Donya Clara.
Walang nagsalita saaming dalawa. Tumitingin tingin lang sya sa paligid, tingin palang nya para ng nangjujudge. Ako naman eto tinitingnan sya na nagpupumugil sa galit. Mamaya siguro makita ko naman yung palad ko nagdudugo na kakapisil dito.
"Kape po, Donya Flara" alok ni Kath sabay lagay nung kape namin sa lamesa. Ngumiti naman si Donya Clara at tumango.
"Can I talk to Mr. Lucas alone?" Nakangiting malaangel na sabo ni Donya Clara. Tss, sinong niloloko mo demoñitang matanda ka? Ha?
Aish! Joke lang baka mas lalong lumala yung sitwasyon. Gusto ko pang makita at makasama yung baby ko noh haha.
Nung tuluyan ng umalis sila Kath at nanay, dun na ako nagsimulang kabahan. Aish. Bakit ka kinakabahan? Kalalaki mong tao!
"So Mr. Lucas" sabi nya pero bago sya magsalita ulit uminom muna sya ng kape "I'll make this simple. Sumunod ka lang sa mga gusto ko then you will be the most well known engineer in the world"
"What.... What if I don't?" wala sa mood na sinabi ko
"If you don't, then I will make sure your life will be as miserable as hell. And don't worry, while you're suffering your family will join you. Para naman hindi ka nagiisa"
Napatingin naman ako sakanya, nung una nagulat ako pero agad napalitan yun ng pagkakainis at pagkagalit sa mukha ko
Pati ba naman yung pamilya ko idadamay neto sa problema nya saamin ni Vanessa? Hindi pa ba sapat yung mga lecheng pinagagawa nya para paglayuin nya kami?!
Tumingin sya saakin at tumawa ng konti.
"I knew your reaction will be like that" binaba nya yung tasa at bago tumayo ngumiti muna sya saakin "Think about what I said, Mr. Lucas and it's nice to meet you again.. And your family"
Lalabas na sana sya ng pinto kaso...
"Donya Clara.."
1 week later
Vanessa's POV.
"V..." I didn't looked at her instead I continue to swirl this pasta around my fork "Maxine. Don't play that pasta. Wala syang kinalaman sa problema nyo"
She chuckled but I didn't.
I heavenly sighed as I continue to swirl this pasta. There are too many problems in my life now, I can't even manage to smile nor breathe properly. *sigh*. I mean seriously it's like there's not enough air around here, literally. Or am I over reacting?
"Max.You did the right thing. You just saved him.Malay mo pag namatay si.." I saw her looked at our surrounding making sure that no one will hear what she'll going to say "Si Donya Clara. Edi chaching! Balik sa dati"
"Stace."
"Okay. Okay. I'm just kidding but why don't you tell him?"
"If he knew. Will there be a change?" I saw her reaction like she's telling me that 'I got a point'.
Well I always got a point.
"He will understand. He will continue to fight for the two of you! He loves you Max."
"I love him too but I don't want to hurt him anymore. He done more than enough for me. Stace" I said then suddenly she sat beside me and hugged me.
"I'm here for you, Max. I'm always here for you" she said. I smiled and hugged her back.
But suddenly, I felt something... Oh no.
"Now. Let's go! We'll have a girl bonding time!" She said and stood up. I just smiled at her, I'm grateful to have a friend like her. As soon as I stand up... Somethings.. Not right.
"What's wrong?" bigla naman nanikip ang dibdib ko. I put my hand near my chest. What the.. I can't breathe. "Omyg. Are you okay? Wait here, I'll get the car!" she ran as fast as she could to get the car and left me for a moment.
Sigh. Sigh. Sigh
What's happening? Mamatay na ba ako? No.... Kaya mo toh, Vanessa. Kaya mo toh. Kinaya mo toh noon, makakaya mo rin toh ngayon.
Breathe in.... Breathe out.
°°°°°