Chapter Twenty
Jaycee's POV
"You didn't mean to? Sorry ha. Di ko alam na di mo pala sinasadya, umiyak tuloy ako. Nag-mukha tuloy akong baliw, krung-krung, eng-eng at tanga.. Buti pa, lumayo ka muna at lalayo din ako. Para wala nang umiyak okay? Gagawin ko nang bato 'tong puso ko.. Bye." Lienne
The hell! Lalayuan ko sya?
Sorry Lienne.
I can't.
Hindi pa sya nakakalayo ay hinawakan ko yung kamay niya. Hinarap ko sya sa akin at kiniss ko sya..
Sa lips.
1.
2.
Then, humakbang sya palayo.
Tumingin sya sa malayo habang ako nakatingin lang ng diretso sa kanya.
Ilang segundong katahimikan.
.
.
.
Lumapit sya then she slapped me.
*pak!*
"ANO BA JAYCEE?! BAKIT KUNG UMASTA KA PARANG WALANG NANGYARE?! HINDI MO BA ALAM KUNG GAANO AKO NASAKTAN SA MGA SINABI MO?!" Lienne
"Sabi ko naman sa'yo, sorry. Di ko naman sinasadya yu--." ako
"SORRY?! AYAN KA NA NAMAN EH! WALA NANG MAGAGAWA YANG SORRY MO! NANGYARE NA!"
And now, she's crying hard.
Lumakad na sya palayo.
Sinundan ko pa rin sya.
Huminto siya at humarap sa akin.
"Lie--" ako
"LEAVE ME ALONE!" Lienne
"Sorry but I can't." ako
Hahawakan ko na sana yung kamay niya kaso,
"Leave her alone!"
Si Andrei.
Eksena talaga 'to.
He held Lienne's hand at umalis.
Alam ko, mahal niya si Lienne pero hindi ako susuko, mahal ko rin sya.
End of Jaycee's POV
Andrei's POV
Hinatid ko na si Lienne sa bahay nila. Hindi daw maganda ang pakiramdam niya.
It's around 2pm na rin nang makabalik ako sa university.
Ni-resched daw yung mini-concert nina Jaycee mamayang 8pm.
"Bro, si Lienne?" Francis
"Inuwi ko. May sakit e." ako
"Sa bahay nila?" Francis
"Alangan namang iuwi ko sa'min." ako
"Hehe. Wala tuloy kaming photographer nito. Tsk." Francis
"Ako na lang."
Bigla kaming napatingin sa nag-sasalita.
0_0
"Oh? Bakit ganyan mga itsura niyo?"
0_0
Lumapit si Francis sa kanya. Hinawakan yung mukha, tinitigan mula ulo hanggang paa.
"Oh? Ba't ganyan kayo makatingin? Is there something wrong?"
0_0
"ATE SHEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEY! Ikaw ba yan? Ang ganda-ganda mo na." Francis
"Ano ba naman yan? Pangit ba 'ko dati?" Ate Shey
Si Ate Shey nga pala, older sister ni Jiro.
"Hahaha. Hindi naman sa ganun. I mean, MAS gumanda ka." Francis
"Lilinawin mo kase!" Ate Shey
"Oh Ate! Napadalaw ka yata?" ako
"Ayaw mo? Haha. Joke, may dapat kasi akong ayusin e." Ate Shey
"Ahhh, di pa rin nag-babago. Feeling joker pa rin." Ako
"Luko! By the way, where's my brother?" Ate Shey
"Nasa booth. Nagpapahalik." Francis
"WHAT?!" Ate Shey
"Joke lang! 'To naman, akala mo ikaw lang ang pwedeng maging 'FEELING JOKER'?" Francis
"Hahahahaha. Masyado highblood si Ate Shey." Ako
"Kung maka-Ate naman kayo, guys! 5 years lang ang tanda ko sa inyo. Wag nang Ate!" Ate Shey
"Hehehe. Five years LANG?" ako
"Yeah. Asan ba si Jiro?" Shey
Sabi niya wag daw Ate eh, masunurin naman ako.
Tinuro na naming kung nasaan yung mahal niyang kapatid.
Ayos ah? Kumikita ata ang booth nila. Ewan ko ba yung sa amin, kung anu nang nangyare. HAHA! Si Shey na rin yung photographer nila.
End of Andrei's POV
Jaycee's POV
[7:30 pm]
Hindi ba siya pupunta dito?
Siya pa naman yung kasama ko sa concert.
"Jaycee, si Aeriel daw yung kasama mo sa mini-concert maya-maya since, may sakit si Lienne." SC Vice-President
Wala pa nga pala kong kakantahin.. Ano nga ba?
.
.
.
.
"Uy, get ready na daw." Aeriel
"May kakantahin ka na?" ako
"Uhmm, o-oo. I-ikaw?" Aeriel
"Wala pa nga eh." Ako
"Sabi nila, mas maganda daw yung kalalabasan ng kanta mo kung yung totoo mong nararamdaman ang ipapakita mo sa pagkanta." Aeriel
"Thanks." ako
Umakyat na kami ng stage. Si Aeriel ang unang kakanta. Sabi nung mga SC Officers dapat daw may duet kaso, ayoko.
Nag-umpisa nang kumanta si Aeriel.
"Muling Ibalik"
(Play niyo yung video sa gilid kaso, lalaki yung kumanta niyan. Haha. Para malaman niyo lang yung tono.. XDD)
Lagi na lang kitang naalala
mula nang tayo'y di na magkita
kung ikaw ay nagtatampo
kailangan bang ganito
bakit hindi natin
Muling ibalik ang tamis ng pag-ibig
muling pagbigyan ang pusong nagmamahal
muling ibalik ang tamis ng pag-ibig sayang naman ang ating nakaraan
Alam mong ikaw lang ang mahal
kailangan ko ay ang tulad mo
ngunit sayo'y mawawalay saan ako tutungo bakit hindi natin...
Muling ibalik ang tamis ng pag-ibig
muling pagbigyan ang pusong nagmamahal
muling ibalik ang tamis ng pag-ibig sayang naman ang ating nakaraan
Alam mong ikaw lang ang mahal
kailangan ko ay ang tulad mo
ngunit sayo'y mawawalay saan ako tutungo bakit hindi natin...
Muling ibalik ang tamis ng pag-ibig
muling pagbigyan ang pusong nagmamahal
muling ibalik ang tamis ng pag-ibig sayang naman ang ating nakaraan
Nagsipalakpakan yung mga tao. Wow! Anu yon? Patama? Para sa'kin?
I'm sorry pero, malabo nang ibalik ang nakaraan. Sinayang niya yung mga pag-kakataon na minahal ko siya. May iba na kong mahal, si..
LIENNE.
"Ikaw na sunod." Aeriel
Tango lang ang sinagot ko sa kanya.
Pumunta na ko sa may gitna ng stage. Kinuha ko yung mic at nagsalita.
"Uhm, good evening everyone. This song is dedicated to someone special. Someone who makes my day. Someone who makes me smile and someone that I really love. Yun nga lang, wala siya dito ngayon..."
"Awwwwwwww." crowd
"Yeah. And I think, ako pa yung dahilan kung bakit wala siya dito ngayon. I want to show how much I love her. Noong una, natatakot ako. Naging duwag ako kaya may mga nasabi akong di maganda sa kanya. Pero ngayon, I really know what I feel and I want to show it to her..."
Tahimik lang silang nakikinig. Kinakabahan ako sa mga sasabihin ko.
"This song is dedicate to you, Atheena Julienne Sy. I am sorry for all the things na nasabi ko sayo, sana mapatawad mo ko. I love you."
"Vanilla Twilight"
The stars lean down to kiss you
And I lie awake and miss you
Pour me a heavy dose of atmosphere
Cause I'll doze off safe and soundly
But I'll miss your arms around me
I'd send a postcard to you, dear
Cause I wish you were here
I'll watch the night turn light blue
But it's not the same without you
Because it takes two to whisper quietly
The silence isn't so bad
'Til I look at my hands and feel sad
Cause the spaces between my fingers
Are right where yours fit perfectly
I'll find repose in new ways
Though I haven't slept in two days
Cause cold nostalgia chills me to the bone
But drenched in vanilla twilight
I'll sit on the front porch all night
Waist deep in thought because when
I think of you I don't feel so alone
I don't feel so alone
I don't feel so alone
As many times as I blink
I'll think of you tonight
I'll think of you tonight
When violet eyes get brighter
And heavy wings grow lighter
I'll taste the sky and feel alive again
And I'll forget the world that I knew
But I swear I won't forget you
Oh if my voice could reach back through the past
I'd whisper in your ear,
"Oh darling I wish you were here"
-- I wish you we're here. :(
Pagkatapos ko, umupo ako sa isang upuan sa backstage.
May hawak akong baso pero bigla kong nabitawan kaya nabasag.
I don't know pero bigla akong kinabahan.
Few minutes later biglang may tumawag sa akin..
"Jaycee! Nasa ospital kami, si Lienne..
NABANGGA! Bili--"
--
(A/N: Hahahahaha. Antagal kong 'di nag-update. Walang pumapasok sa imagination ko e. XDD)