Nanlulumo akong nakatingin sa makakapal na librong nasa harapan ko ngayon.
Pagkatapos ng kasiyahan sa kaharian dahil sa aking kaarawan ay ito naman.
Napatingin ako kay Lady Lou na ngayon ay seryoso at tahimik na nagbabasa sa aking harapan. May makakapal ding aklat sa harapan niya. Her aura screams calmness. She looks beautiful and young to her age. Ang alam ko ay mas matanda ito ng ilang taon saaking ina.
"Kung ako sayo ay sisimulan mo na iyang mga aklat, mahal na prinsesa," she said without looking at me. Gustuhin ko mang magbasa at mag-aral, ayaw naman sumunod ng katawan at utak ko.
"Lady Lou," I called her attention. "Pwedeng pass lang muna ako ngayong araw?" pagpapaalam ko. "Regalo mo nalang to saakin. Please."
Now, I got her attention.
She looked at me and smiled. I smiled at her, too. Hoping na pagbigyan niya ako sa nais ko. Lady Lou is my teacher here in our palace. Siya ang nagtuturo saakin ng lahat nang dapat kony matutunan para maging isang mahusay at epektibong tagapagmana ng trono.
Nakita ko siya napailing at pinagpatuloy ang naudlot na pagbabasa. I pouted when she doesn't uttered a word regarding my request.
Dahan-dahan kong binuksan ang isa sa mga librong dapat basahin ko. Para akong biglang hinatak ng antok pagkakita ko ng mga pangungusap na naroon sa pahina. God! This is torture!
"Kailangan mong matutunan ang lahat, Shanaya," she coldly said. I looked at her. Hindi ito nakatingin saakin. Her focus is on the book she was reading.
"May isang taon nalang tayo para matutunan mo ang lahat," she looked up. "You're the only heir of the throne, Princess. Please don't lose your focus on this. The future of our kingdom is on your hands, Princess Shanaya. Always remember that."
Natapos ang araw ko na wala akong ginawa kundi ang magbasa at mag-aral. I felt so tired. Grabe ang dinanas ko ngayon araw para hindi lang makatulog habang nagbabasa kanina.
Pabagsak akong nahiga saaking kama.
'The future of our kingdom is on your hands. Always remember that.'
Napabuntong hininga na lamang ako. Lady Lou was right. Ako lamang ang tanging tagapagmana ng trono. Ako at ako lamang.
"Kung sana ay naging interesado lamang ako sa tronong itinakda para saakin. Sana ay hindi ako nahihirapan ng ganito," I softly said. Ewan ko ba. Mas gusto ko ang simpleng pamumuhay kesa sa ganito. Being a princess was too much for me to handle.
Napatingin ako bigla noong may kumatok sa aking pintuan. Kunot noo akong bumaling sa orasang nakasabit sa dingding ng aking kwarto. Alas siete na ng gabi.
Bigla akong napaupo mula sa pagkakahiga noong mapagtanto kung sino ang nasa pintuan.
She's here! She's back!
I immediately grab my weapon and open the door.
"Ara!" I exclaimed.
Ara smiled at me and bowed her head.
"Magandang gabi mahal na prinsesa," pagbati niya. "It's been a long time, huh? Tara?" she asked. Nakangiti akong tumango sa kanya.
Lumabas na ako sa aking silid. Nakita ko rin ang anim na kawal na siyang sasama saamin patungo sa kabilang gusali ng palasyo.
"Kumusta naman ang pag-aaral mo kasama si Lady Lou?" tanong ni Ara habang naglalakad kami.
"Nakakaantok," Simpleng sagot ko na siya namang ikinatawa ni Ara. "Seryoso. Puro libro!"
Ara is my friend and now my training partner. Anak siya ni Lorenzo, the head of the warriors of the kingdom. She's good on battles kaya naman siya ang inatasan ng aking inang reyna na turuan ako. Tuwing matatapos ang misyon niya bilang kanan kamay ng kanyang ama, agad siyang nagtutungo saakin para maturuan ako sa pakikipaglaban.
"Kaya nga hindi ako pumayag noong sinabi saakin nang aking ama na mag-aral din ako tulad mo," she said. "Baka mamatay ako dahil sa boredom," she laughed again.
"Doing physical training is much way better than reading and learning those things."
"Maybe you're right," I said. "Pero dahil nga ako ay si Shanaya," I paused and stop from walking. Natigil din ito ay takang napatingin saakin. "Dahil ako nga si Shanaya, kailangan kong matutunan ang lahat. Kailangan kong matutunan ang lahat-lahat para sa kinabukasan ng buong Xiernia," I smiled at her at nagpatuloy sa paglalakad.
"FOCUS Shanaya!" sigaw ni Ara saakin. I mentally rolled my eyes. Anong focus ang pinagsasabi nito? She's just freaking strong! That's it! Hindi ko kayang pantayan ang lakas niya kaya naman agad akong bumabagsak sa bawat atake niya.
I raised my right hand. Ramdam ko ang kapangyarihang dumadaloy dito.
Napatingala naman ako noong makitang umatake na naman si Ara saakin. Damn this girl and her skills!
I immediately blocked her attack. Bahagya akong napaatras dahil sa lakas ng atake niya.
She step backward and let me go.
Napaluhod ako dahil sa pagod. I opened my palm and summoned the bottle of water we've brought here. Agad kong binuksan iyon at uminom ng tubig.
"You're getting stronger, Shanaya." Puna ni Ara sabay kuha ng isang bote na naglalaman din ng tubig.
"Anong stronger ang pinagsasabi mo?" mapakla kong tanong. We've been doing this training since I was fifteen years old. At hanggang ngayon palagi akong natatalo sa bawat duel namin.
I sighed.
I looked at my sword. This is my weapon. This is my partner since day one.
"Mas lumakas ka na kaya!" giit niya saakin.
"Saang parte, hah? Sabihin mo nga?"
Alam ko naman. I can't handle too much on physical battles. I maybe have an ability to summon something but my physical battle sucks! Just like my fate!
"Noon, isa o dalawang rounds lang tayo ng duel. Pero ngayon? Naka-sampu tayo, mahal na prinsesa," Ara informed me with a grin.
Natigilan ako dahil sa sinabi niya. I looked at her with an awe.
"Seriously?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.
"Yes. At kung noon ay hindi man lang ako hinihingal sa duel natin, ngayon ay napapainom na ako ng tubig dahil sa pagod," sabi pa niya sabay taas ng boteng hawak niya. "I believe na may ilalakas ka pa, mahal na prinsesa. You are the daughter of the late king Sandro, afterall."
"I want to be just like him," mahinang wika ko.
My dad.
The late king of the kingdom was a bright, wise and a great warrior. He died because he protected the kingdom. I may not want the throne but I want to protect what's my father protected before. My father give his everything to the kingdom. Even his life. Ginawa niya ang lahat para maprotektahan ang buong Xiernia.
Ipinilig ako ang aking ulo. Well, mukhang tama naman si Ara kanina. Wala ako sa focus ngayon. I'm too preoccupied right now.
Tumayo ako at pinulot ang aking espada. I hold it tightly.
I looked at Ara. Taka naman itong nakatingin saakin.
"Come on. Let's have another round, Miss Warrior. I still have a little strength left on me," I said.
She smiled and stood up to.
"As you wish, Princess," She said and bowed her head to me.