Sakinleşmeye vaktim bile yoktu. Son paramla bir taksi tutarak Sehun'un evine gelmiştim. Eğer beni bulaştırdıysa yardım etmek zorundaydı. Tek başıma dibe batmayacaktım.
Hızla görkemli eve doğru ilerledim ve daha önce hizmetçiyle karşılaştığım koridordan gelen sesleri duyunca kenara saklandım.
"Yine mi sıkıştırıyor, küçük beyi? Gerçekten çok üzülüyorum onun için."
Farklı bir kadın sesi de onayladı. "Çok yazık ama ne yapabiliriz ki?"
Durduğum yerden çıktım ve koridorda emin adımlarla ilerledim. Önceden karşılaştığım hizmetçi beni görünce dondu kaldı. Yanlarına geldiğimde önüme geçti.
"Şu anda pek müsait değiller..." dedi fısıldar gibi. Dişlerimi sıktım.
"Neler olduğunu biliyorum." dedim ve kadınlar korku dolu bakışlarıyla orada dikilirken seslerin geldiği yöne doğru yürümeye başladım. Aralık kalmış kapıdan baktığımda Sehun'un korku dolu bakışlarla odanın bir köşesinde yerde oturduğunu gördüm. Karşısındaysa bağırıp çağırarak kemerini çözmeye çalışan o şerefsiz herif vardı.
O an nasıl düşündüm bilemiyorum ama telefonumu çıkardım ve birkaç fotoğrafın yanında kısa bir video çektim. Kanıtları aldığıma emin olup sessizce kapıdan geçtim ve dizlerimin üstünde masanın etrafından dolandım. Masaya yaslanıp etrafta silah olarak kullanabileceğim bir şey aradım ve gözüme takılan vazoyu sürünerek kaptım. Sehun'un korku dolu nefesi buradan bile duyuluyordu. Aniden ayağa kalktım ve vazoyu adamın kafasına geçirdim. Vazo paramparça olurken adam bir anda bilincini kaybetti ve yere yığıldı.
Elimde vazonun baş kısmı kaldığında bakışlarım Sehun'a kaydı. Bana şaşkın şaşkın bakıyordu.
"Neden buraya geldin? Neden bunu yaptın? Uyandığında sinirden köpürüyor olacak!" dedi gözleri yerde yatan üvey babasına kayarken.
Kaşlarımı çattım. "Çünkü yardımına ihtiyacım var ve senin karşılıksız iyilik yapmayacağını biliyorum. Ben de sana yardım edeceğim." dedim ve elimi kalkması için uzattım.
"Sen bana nasıl yardım edebilirsin ki?" dedi küçümser bakışlarıyla.
Telefonumu gösterdim. "Sence kanıt olarak bir şeyler yakalamadan bunu yapar mıydım?" dedim bir parmağımla üvey babasını işaret ederek.
Gözlerini kıstı ve korkunun yerini kararlı bakışlar aldı. "Neden benim yardımımı istiyorsun?" dedi başını yana eğerek.
Derin bir nefes aldım. "Çünkü kötü yetişkinlerin yaptıklarının bedelini ödemesini istiyorum. Bunu senin de istediğine eminim."
***
Akşam olmuştu ancak biz hala kumsalda oturmuş konuşuyorduk. Telefonuma gelen arama ve mesajları görmezden geliyordum. Sadece Tae'ye kafamı dinlediğime dair bir mesaj attım ve merak etmemesini söyledim. O ortamı yumuşatabilirdi.
Sehun elindeki dizüstü bilgisayara odaklanmış bir sürü dosya gösteriyordu.
"Tüm kanıtlar burada. Fotoğraflar, videolar, gizlenen otopsi raporları, olayın örtbas edilmiş asıl hali..."
Kaşlarımı çattım. "Olay başından beri mi böyle biliniyormuş yoksa sonradan mı değiştirilmiş? Eğer ikincisiyse o zaman teyzesi de olayın aslını biliyor mu?" dedim ve öyleyse durumun ne kadar kötü bir hal olacağını fark ettim. Sehun sodasını yudumladı ve başını iki yana salladı.
"Sanmıyorum, çünkü olay çok değişik. O zamanlar yerel gazetede haberi basıma hazırlayan haberci olayın aslını öğreniyor ancak aldığı rüşvet sonrasında şimdi bilinen haberi yazıyor. Yani yayınlayacağı haberin taslaklarını buldum ama o yazıyı hiç yayınlamadan değiştirdiği versiyonu yayınlamış. Ona rüşvet veren kişinin otopsi raporlarını düzenleyenlere ve polise de bu versiyonu desteklemeleri için şantaj yapıldığını düşünüyorum. Çünkü kimliklerini araştırdığımda ekonomik durumlarında ya da banka hesaplarında yüklü bir değişiklik görünmüyor. Zayıf noktalarından vurmuş olsa gerek. Cidden basamak basamak planlanmış bir cinayet bu."
Son cümlede duyduğum o lanetli kelime tüylerimin diken diken olmasına neden oldu. Daha sonra soğuk kanlı bir şekilde detayları anlatan Sehun'a baktım.
"Bu kadar çok ayrıntıyı nasıl öğrenmiş olabilirsin?" dedim şüpheyle bakarak. Durup bana baktı ve omuz silkti.
"Eskiden insanları tanıdığımı sanırdım ancak başıma gelenlerden sonra yanından geçtiğim insanların bile geçmişini ve kişiliğini araştırmaya başladım. Bu bir alışkanlık haline geldi. Çok sağlam kaynaklarım var ve yeterli parayı aldıkları sürece bulamayacakları bilgi yok." Bilmiş bilmiş gülümsedi. Tepki vermedim ve bilgisayar ekranına boş boş baktım.
"Gerçekten kararlısın ha?" diye sordu gerçekten merakla. Yüzüne baktım ve başımla onayladım.
"Peki, bunu Min Yoongi'ye söyleyecek misin?" dedi gülümseyerek. Bana yardım ediyordu ancak hala bu seçimi bana yaptırarak çaresizliğimden zevk alıyordu. Umursamadım.
"Şimdi olmaz. Onu bir daha yıkamam." dedim başımı eğerek. Omzunu omzuma çarptı ve yüzüne bakmama neden oldu.
"Bunu bir erkek olarak söylüyorum, ne kadar acı verici olsa da her zaman gerçeği tercih ederim. Min Yoongi'nin de bundan farklı olduğunu düşünmüyorum." dedi ve sodasının son yudumunu da kafaya dikti. Söylediklerine bacaklarımı kendime çekerek cevap verdim.
"Şu an seninle bir kumsalda bunları konuşuyor olmak bile tuhaf. Bence gitmeliyiz." dedim ve ayağa kalktım. Eğilip bilgisayara takılı olan flash belleği çektim ve cebime koydum.
"Aaa... Ama ben çok eğleniyordum." dedi ben yürümeye başladığımda. Umursamadan devam ettim ancak elinde laptopla koşa koşa bana yetişmişti.
Evime giden yola saptığımda hala peşimdeydi ve bir anda durup arkama döndüm. "Daha ne kadar benimle geleceksin?!" dedim bıkkınlıkla. Ellerini cebine soktu.
"Daha benim işimi konuşmadık ki! Sayende artık gidebileceğim güvenli bir evim yok."
Gözlerimi devirdim. "Aman ne güvenli..."
Yürümeye devam ettiğimde yine peşimden gelmeye başladı.
"Bak, birbirimize yardım ediyoruz ve gerçekten o herifin donuna kadar almanda sana yardım edeceğim. Bir daha onu görmeyeceksin bile. Çok iyi avukat tanıdıklarım var. Ama Tanrı aşkına kalacağın yeri de ben mi düşünmeliyim?!"
Etrafına baktı ve omuz silkerek gülümsedi. Sakinleşmeye çalışarak nefes aldım. Arkamdan gelmediğine emin olarak yoluma devam ettim ve oturduğum evin sokağına geldiğimde Sehun kolumdan tutarak beni durdurdu. Sinirle yüzüne baktım.
"Gerçekten mi?! Sapık var diye bağıracağım şimdi." dedim. Yüzünü buruşturdu.
"Lanet olsun, sapıklık yapacak kadar düşmedim. Bana bugün çektiğin kanıt fotoğraflarını ver ki ben de o eve gidebileyim. Gerçekten gidecek başka yer bulamam. Benimkilerle para yüzünden aram bozuldu ve hiçbiri bana kalacak bir çöplük bile vermez."
Ofladım ve fotoğrafların bir kopyasını ona gönderdim. "Şimdi mutlu musun?" dediğimde telefonum çalmaya başladı ve eve doğru yürürken arayanın Min Yoongi olduğunu gördüm. Derin bir nefes verdim ve meşgule attım. Başımı kaldırdığım sırada Min Yoongi'nin elinde kapanan telefonla bir bana bir de hala sokağın gerisinde duran Sehun'a baktığını gördüm. Başımdan aşağı kaynar sular dökülse daha iyi hissederdim herhalde. Yanlış anlamıştı ve bana hayal kırıklığıyla baktı. Ağzımı açtığımda başını iki yana salladı ve beni susturdu.
Resmen Min Yoongi onu Sehun'la aldattığımı düşünüyordu. Yine mi başlıyorduk?!
Ben ona olanları anlatmaya çabalarken beni dinlemedi ve tek yaptığı şey Sehun'a doğru ilerleyip kemik çatırtısını duyuran bir yumruk atmak oldu.
***
SÜPRÜÜÜZZZZ VOL 2!
Günde 2 bölümle benden hızlısı mezarda arkadaşlar! ^^
Acele etmemeye çalışıyorum ama ben bile nasıl biteceği hakkında heyecanlıyım. Yazmaya devam :***