#Wattys2016
FB: Tinea Garcia
EBMD 12
"THANK YOU." Tumalikod na ako at naglakad na papasok sa admin building.
"Wait." I stopped when Tiago Lance uttered a word.
True to his word, Tiago Lance drove me to work. Sabay kaming pumasok sa University. Sabay din kaming naglakad. Halos pagtinginan kami ng lahat habang naglalakad. I was bashed with Georgina's daggered look at the pathway. Wala naman akong pakialam sa kasuklam suklam na tingin sa akin ng walis tingting na iyon.
Though there were no conversation that happened between me and Tiago Lance, masaya na akong nakasabay ko siya sa paglalakad. Tila pinawi niyon ang trauma na naidulot sa akin ng muntikang kapahamakan kagabi.
Nilingon ko si Tiago Lance nang maramdaman ko ang paninitig niya sa akin. Tuluyan na siyang pumasok sa building. "I'm really sorry about last night."
Ilang pulgada na lamang ang distansya namin sa isa't isa. Kahit nalilito ako sa tinutukoy niya ay hindi ko pa din kayang balewalain ang malakas na rigodon sa puso ko.
Umiling iling ako at pilit na ngumiti sa kanya. "Ayos lang iyon, Tiago Lance. In the first place, I was the one who put you in trouble. Tama ka. I'm selfish. Sarili ko lang ang iniisip ko. Hindi ko na naisip iyong mga taong madadamay ko sa mga bagay na gusto kong makuha. Look what it lead me. Danger." I chuckled.
Tiago Lance cleared his throat. He placed his hands on his pocket. His expression softened. "Tiago Lance, thank you for saving me. Kahit na hindi mo ako obligasyon, naandon ka pa din para iligtas ako."
"Huwag kang mag-aalala. Hindi na kita iistorbuhin. Promise!" I raised my hand as I pledged to him. "Pero.., bago kita layuan. Inuulit ko, Tiago Lance. G-gusto kita." Lumunok ako ng sumeryosong muli ang malambot niyang ekspresyon sa mukha.
"I don't care If you look so low of me. Maikli lang naman ang buhay. Tama na iyong natakot ako kagabi. I'll never be afraid again."
"I don't wanna fight them. Sabi niya." Pagturo ko sa aking sentido. "At sabi din niya." I traced my chest.
"Gusto ka nila." Ngumiti ako ng mapakla ng bumuka ang bibig ni Tiago Lance para sa isang protesta.
"Don't say anything, TL. Gaya nga ng sabi ko. I leave your mind at peace. I'll leave you alone. Just one favor." Matipid akong ngumuti ng kumunot ang noo niya.
"Last na talaga ito!" I tiptoed and flattened the wrinkles on his forehead. "Huwag kang sisimangot, ha? Saka huwag mong ikukunot ang noo mo. Mababawasan ang kagwapuhan mo niyan, eh." Napaatras ako nang bahagya niyang huliin ang kamay ko. Parang huminto ang pag-ikot ng mundo ko ng magtamang muli ang aming mga mata. His coffee eyes reflects an intense emotions I can't named.
"Well, as I've said. There's just this little favor I want to ask you. If you'll allow me..." Pinuno ko muna ng hangin ang aking baga bago muling sinalubong ang nagtatanong niyang tingin. "Please give me a chance to work here. Iyon na lang ang hinihiling ko sayo."
Nang hindi siya sumagot ay tumalikod na ako. I sighed loudly. Nailuha ko nang lahat ang takot ko sa nangyari kagabi. I know I'll survive this kind of trauma. Ano pa't naging psychologist ako?
Lumingon akong muli sa kanya at ngumiti ng matamis. "Fancy meeting you, Dean Tiago Lance Thompson. Have a good day, Dean!"
"OH HI, Ruie!" Sinalubong ko ang ngiti ni Ruie sa akin. He's one of Tiago Lance's friend and now my friend. Professor siya sa CBAA. He teach major subject.
"Sa akin iyan?" Pabiro kong nginuso ang bulaklak na hawak ni Ruie. Ngumisi siya saakin kaya't nanlaki ang mga mata ko ng tumango siya.
"Hindi nga." Tumango siyang muli at inabot na sa akin ang bulaklak. Napilitin akong tanggapin iyon. I don't particularly like flowers. Mas cute kasi ang stuff toys. But this is beautiful too for me to resist.
Simula ng lubayan ko si Tiago Lance ay naging focus na ako sa trabaho. I enjoyed every seminar I'm facilitating with each colleges.
I made friends with everyone. I love meeting new people. That's my mechanism to cope up with the stress and the trauma that the incident gave me a week ago.
Umangat ang kilay nila Zol at Dindin nang makita ang bulaklak na hawak ko. "Nanliligaw na ba iyang si Sir Ruie sa iyo, Manika?" Napatawa ako ng pinagdiinan pa nila ang pangalan ni Ruie sa akin.
"Hindi, magkaibigan lang kami." But they didn't believe me. Hanggang sa pagsapit ng lunch ay pinipilit pa din nila akong umamin tungkol kay Ruie. We head up to the canteen. Umupo na ako sa dulo at pumila na din sina Zol at Dindin sa canteen.
As usual, I roamed the whole canteen. I saw Tiago Lance in the line. Nasa likod lamang niya sina Ruie at ang dalawa pa nilang kaibigan. Bagaman ay sinabi ko nang tatantanan ko siya. I'm still like a teenage girls who always spend my free time spotting him here.
Hindi na makokompleto ang araw ko kapag hindi ko nakikita si Tiago Lance. Madalas naiinis ako kapag nakadikit sa kanya ang babaeng walis tingting na anak ng presidente. Sarap hambalusin ng plywood!
Wala pang ilang minuto ay dumating na sina Ruie kasama sina Tiago Lance buhat ang mga tray nila ng pagkain.
I smiled when Ruie approached me. "Can we join you?" Tumango ako kay Ruie ngunit sa gilid ng aking mga mata ay nakita ko ang pag-igting ng panga ni Tiago Lance.
"Dito na lang tayo mga pre." Umupo si Ruie sa tabi ko habang kanya kanya namang umupo sa upuang katapat ang dalawa nilang kaibigan.
"Uy, Barbie usog ka pa." Umupo sa kabila kong tabi sina Dindin at Zol matapos ilapag ang pagkain buhat sa tray. I did what they've told me.
"Hi, Sir Ruie." Binati muna nila ang dalawa pang kasama nila Tiago Lance bago patweetums na tinitigan ang Tiago Lance ko!
I almost rolled my eyes when I heard their flirty greetings!
Ang lalandi! Naniningkit ang mga mata na lihim kong sinulyapan ang dalawa. Bumungisngis lamang sila sa akin.
Sinulyapan kong muli si Tiago Lance nang makatiyempo na ako. He's now looking to me. Tapat ko lamang ang upuan niya. I wish I can tell him how badly I missed him, but...
"You like beef, Barbs?" Umiling ako nang ioffer sa akin iyon ni Ruie. "Thanks, Ruie pero may allergy kasi ako sa beef."
Tahimik kaming kumain roon habang panaka naka ang palitan ng usapan nila Zol at Dindin pati na din nila Ruie at ng mga kaibigan nila.
Tiago seems contented chewing his food. Tahimik din lamang akong pinapakiramdaman siya.
Napalingon ako nang may lalaking lumapit sa table namin. His eyes settled on me. "Barbara, right?" Tumango ako. Maluwang na ngiti ang isinukli niya.
"You still remember me?" I bit my lower lip as I can't really recalled this man. Napasinghap ako ng ilabas niya ang notebook ko na ilang araw ko nang hinahanap.
"We met at the Admin's lobby. Nahulog mo iyong hawak hawak mo noon. Tinulungan kitang pulutin ang mga papel na hawak m But you left your notebook." Nanlalaki ang mga matang tumango ako sa kanya ng maalala ko na siya.
"Yeah. I remember you. You'r-" Ngumiti siya at inabot ang notebook sa akin. "Liam." Inabot ko ang kamay ko para makipagkamay sa kanya.
Nagtataka kong tiningnan si Ruie nang tumikhim siya sa tabi ko. "Pare, ang tagal ng hawak mo sa kamay niya, ah."
"Oh. Sorry." Napatawa si Liam at kaagad ding binitawan ang kamay ko.
"Thank you pala dito, Liam ha?"
"You're welcome, Barbara. Ahm... Anyway, before I leave you guys here. Can I get your number, Barbara?"
Tumikhim sina Dindin at Zol sa tabi ko habang napapasipol naman ang mga kasama nila Tiago Lance.
"Bakit mo kinukuha ang number ni Barbara?" Napabaling ang tingin ko kay Ruie ng sumabat siyang muli. He looks annoyed at Liam. Ngumiti lamang si Liam sa akin at diretsang sumagot kay Ruie.
"I want to know her more." Napipilan ako ng makita ang pagkalampag ng kubyertos na gamit ni Tiago Lance.
"I'm done." Umurong ang upuan niya at walang anumang itrinansfer ang pinagkainan niya sa tray. He stood up and left us there.
Halos wala sa sariling inabot ko ang cellphone ni Liam. I wonder what made Tiago Lance lose his appetite? Ni hindi nga niya nakakalahati ang pagkain niya.
"Diba iyon iyong bagong professor sa IT?" Dindin inquired.
"Oo, friend. Pnyeta! Ang gwapo naman! Grabe ka Manika, lahat na lang ng mga hunk dito, nasisilo mo!" Usal naman ni Zol sa tabi ko.
"Bakit mo naman binigay ang number mo doon, Barbara?" Seryoso ang mukha ni Ruie ng balingan niya ako.
I shrugged my shoulder and grabbed the utensils. "Mukha naman siyang mabait, Ruie. Saka, sinuli niya itong notebook ko."
"You don't know men, Barbara." Bumungtung hininga ako at binalingan ang exit ng canteen. Likod na lamang ni Tiago Lance ang nakita ko.
I also lose my appetite.
"I tell you, Ruie. I know every kinds of men." Kilala ko ang bawat bituka ng mga lalaki. I have my cousins just to name a few.
Ilang araw din ang lumipas na sobrang busy ako sa trabaho. A lot of agencies were conducting job interviews in the university. Ako ang umasikaso ng mga iyon.
There were days I want to see Tiago Lance ngunit hindi ko halos siya nakikita sa University. Hindi din naman ako pwedeng makatambay sa canteen dahil araw araw ang delivery ng lunch namin. It took me a lot of effort to prevent myself from texting him. Pero sa tuwing maiisip kong ikakagalit lamang niya iyon ay napapahinto ako sa pagtipa sa cellphone.
Abot langit ang kaba ko nang katukin ko ang pinto ng dean's office. He send a meeting invitation to me just this morning.
"Come In." I swallowed hard when I saw Tiago's sexy packed abs in front of me.
"Maupo ka muna, Ms. Samonte." Nanghina ang aking tuhod ng maupo ako sa visitor's chair. The mere sight of his glorious body made me so weak.
Nagpatawag ba siya ng meeting para lamang akitin ako? Sht na abs!
Nabitin ang hininga ko nang mahuli niya akong nakatingin sa katawan niya. Damn!
Hindi pa din umaayos ang pananahip ng puso ko nang mahuli ko ang munting pagngisi sa akin ni Tiago Lance. I saw my hands were fidgetting when I smell the scent of his manly fragrance.
Pinagtatawanan ba niya ako?
Gosh! All I can think off is the feeling of being imprisoned in his embrace!
Umupo siya nang maayos sa swivel chair habang lumilipad naman sa malayong lugar ang isipan ko.
"So as I was saying, I need you to cover up the psychological interview for the College graduating students. Malaking opurtunidad ito para maihanda sila sa pagdating ng POST rito. The Peace Officer Standard Training will conduct the screening for future Law Enforcement Officers."
"It is okay with you to start later? Naabisuhan ko naman na ang visor mo. The other counselor can take up your current work. Sila na ang bahalang umalalay sa mga ahensyang nagsasagawa ng job interviews."
Tulala lamang ako habang nakatingin sa mga labi ni Tiago Lance. For the first time I saw a curve of smile on his face. Matagal din iyong nanatili sa kanyang labi. I can even memorize how he exactly looked when smiling.
He stopped his sentence and fought my gaze. Nagsusukatan lamang ang tinginan namin. "Tell me, Barbara. Have you been working really hard lately?"
Tumango ako sa kanya. Nalunok ko ang laway ko ng ilapit niya ang mukha sa akin. Lamesa lamang niya ang nakapagitan sa amin. I can almost smell his fresh breathe. "Are you telling the thruth?"
Kumunot ang noo ko habang hinihintay ko ang idadagdag pa niya. "Is that professor texting you?"
Naguluhan ako sa pag-iba niya ng paksa. His voice questioned me in an interrogative way.
"S-sinong professor?" Halos panawan ako ng ulirat ng muli niya pang ilapit ang mukha niya saakin.
"That guy who asked for your number?"
"S-sino sa kanila?" Lito pa din ako kung sino ang lalaking binabanggit niya.
Biglang tumiim ang kanyang mga panga.
"Fck! You're giving out your number to everyone?" Halos hindi makapaniwala niyang utas. Lumayo siya sa akin at marahas na bumalik sa upuan niya.
"An-no kasi. Kinukuha nila iyong number ko. Wala namang dahilan para ipagdamot ko, di ba? Hindi naman ako isnabera. Gusto ko lang makipagkaibigan."
"How many guys asked for your number?" Naalarma ako ng makita ang panganib sa mukha ni Tiago Lance.
"B-bakit mo ba tinatanong Mr. Thompson?"
"Darn. Kaya ka ba nagpupuyat dahil sa karereply sa kanila?"
Uminit ang bumbunan ko ng mapalitan nang pag-aakusa ang tinig niya.
"Ano bang pinagsasabi mo diyan, Mr. Thompson?"
"You fcking said you like me. Then how come you keep on adverticing your goddamn number?"
What the hell is he talking about? Oo. Napupuyat ako sa gabi sa kakaisip sa kanya hindi dahil sa pagrereply sa mga nagtetext sa akin. Bakit ba siya nagkakaganito?
Does he likes me to even react like this?
"Oo. Sinabi ko ngang gusto kita. Eh ano naman ngayon? Bakit ba parang ang init ng ulo mo diyan Dean Tiago Lance? For your information, I'm just trying to be friendly."
"Kung kinagagalit mo ang pagreply ko sa kanila. Edi itext mo rin ako. Case solved. Will you cool down? Mukha kang boyfriend na selos na selos diyan eh."
Lihim akong napahagikhik ng makita ang unti unting pamumula sa mukha ni Tiago Lance.
Maybe he's starting to like me.