Chapter 37: Twice Broken
***
/LINDSAY'S PERSPECTIVE
Coach already assigned teammates na na lalaban sa bawat school. Fortunately nagawan ko ng paraan yung sa pairings na plano ni coach dati, yung kay Nathan. Buti na lang! Mamaya na ang first competition ng bawat sport. Pangatlo ang pair namin, so sa Wednesday pa kami. Everyday kasi ang ginawa, para naman daw may support ang bawat school sa bawat game.
"Excuse me, nakita nyo po ba si Nathan?" tanong ng isang babaeng studyante ng school na ito sa akin.
"No." maikli kong sagot. I have no time to befriend with these people, if that's their intention, I'll pass.
"Sa school nyo rin po sya, right?" tanong naman ulit ng isa pang babae.
"Yeah." Dang! I can't focus sa game. Yes, it's already on-going.
"Pwedi nyo po ba syang hanapin? Idol po kasi namin sya eh."
Hay! Ang kukulit naman! Di na naman sila mga bata. They're already high school by the looks of it, pero yung ugali eh. Kairita!
Pasagot na sana ako ng hindi nang nag time-out muna ang game. Di ko alam kung bakit, and I don't care.
"Uy nag-time out yung game!" sabi nung babae sa napakarami nyang kasama. Yeah. Ang dami nilang nakapalibot sakin at nakakainis lang! "Ate gusto nyo po magkwentuhan muna tayo habang hinihintay si idol Nathan?"
Ugh. "No, I'll find him for you."
Tsaka naman umalis na ako. Tutal marami na namang supporters ang school namin, ayos na. Uuwi na ako. Bahala na sila dun. I'm taking no one's favor.
"Lindsaaay!"
And look who's calling? Tss.
"Oh?" tumigil ako sa paglalakad at tsaka tumingin sa kanya.
"Nandito ka pala. Hehe."
Nonsense! Tsk. "Duh." tsaka ko naman pinagpatuloy ang paglalakad ko. Uuwi na talaga ako, naiinis ako!
"Wait! San ka pupunta?" hinawakan nya balikat ko para pigilan ako sa paglakad.
"Uuwi na ako." lumakad ulit ako.
"Tara sabay na tayo."
Tumigil na naman ako at tumingin sa kanya. "Look! Kung gusto mong umuwi, edi umuwi ka na. Basta wag kang sasabay sa'kin."
Lumakad na naman ako at napahinto ulit. May nakalimutang sabihin.
"And by the way, may naghahanap sayong mga babae. Baka gusto mong makipagflirt na sa kanila?" I smirked. "Have fun!"
Dumiretso na ako sa parking lot at sumakay. Hindi ako kaagad nakaalis. Parang nanlamig kasi buong katawan ko. Ngayon ko lang narealize yung sinabi ko kay Nathan.
By the window, nakita kong sumakay na sya sa kotse nila at umalis na agad. Parang nasaktan ako ulit. Whatever, it's my fault anyway.
The rain fell.
***
***TUESDAY
Second day ng game ngayon. Pero di ako makakapunta, di ko alam kung anong nangyari sakin at nagkasakit. Delayed reaction ng katawan sa intense training? Tss. Ayos ha!
May nagtext.
Alyna
Dka pu2nta sa nxt game? Txt me up, if ever ssunod ka.
Me
Nah. Smakit ulo ko. Nd tom's my game nmn sa school eh. I'll be fine here.
Alyna
Kay. Rest now, mss gorgeous! ;)
At nagpahinga naman ako. Before sleeping, inayos ko na muna yung gagamitin ko for tomorrow. Ang sakit talaga na ng ulo ko kaya natulog na rin ako kaagad.
***Next day; WEDNESDAY
This is it. My game. My head still hurts a bit, but it's tolerable. Nagpahatid na lang ako sa driver namin sa school, sabay sabay daw kasi kami nila coach pupunta sa Jentherson All Boys School.
Ooh, many fishes there. Eww.
Nang makarating na ako sa school, parang umiikot paligid ko. Ay ewan. But I'm still going to continue, sayang ang effort.
"Ready team?" intense na tanong ni coach.
Sumagot naman kami. Nandito pa rin kami sa school. Lagi naman siyang may little pep-talk before the game eh. Nung tapos na, diretso na sila sa school bus. Nagpaiwan ako sandali kasi nahilo ako nang sobra. Umupo muna ako sa bench.
"Okay ka lang?"
Si Nathan.
"Yeah."
"Bakit di ka pa sumasakay?"
"Paki mo ba?!" natarayan ko na naman siya.
"May pakielam ako. Baka kasi di ka okay tapus pupunta ka sa game."
"Tsk." Nahihilo pa rin ako.
"Saang school kayo?"
Great, di nya nga pala alam. Paabsent absent pa kasing nalalaman eh. Psh.
"Jentherson." maikli ko na namang sagot habang hinihimas ang noo ko.
"JENTHERSON?!" napasigaw sya.
"Oh? Makasigaw naman to." calm ko namang sabi.
"Bakit doon ka naiassign?! Diba school for boys only yun?!"
I smirked. "I know." But the truth is, this assignment svcks.
"Hindi pwedi yan! Magpapalit tayo! Ako lalaban ngayon! Kakausapin ko si coach."
Tatayo na sana siya paalis, pero pinigilan ko muna.
"What are you thinking?! This one's mine. Don't make a crime. Ugh."
"Boys' school yun, Lindsay!"
"So?"
"At babae ka!"
"Would you stop that?! Bakit mo ba ako pinagtataasan ng boses ha?"
"Because I care!"
"Care ka dyan! Ano bang karapatan mo?! Bakit, ayaw mo akong papuntahin sa game?! Gusto mo ikaw ba lang lagi ang magaling? Well guess what?! Hindi na ngayon!"
"Wala akong sinabing ganyan!"
"But that's what you're trying to say, right?! Mean it!" I glared at him.
"Hindi. Kahit sayo na lahat, basta wag ka lang dyan sa school na yan. Please?" tumungo siya at biglang lumuhod.
Gusto ko siyang itayo, pero di ko kaya. Nahihilo ako at malaki siya. Tiningnan ko na lang siya, instead.
"No." last ko na yang word na sinabi bago tumayo at lumakad palayo.
Bago ako makaalis sa pool area, nagsalita ulit si Nathan.
"Hindi ko naman kasi alam kung bakit ako nagkakaganyan sayo eh."
Napahinto ako at humarap sa kanya. Nakatalikod siya sakin at nakita ko siyang nakaluhod pa rin sa posisyong pagkakaiwan ko sa kanya.
"Pwedi naman kasing hindi na lang ikaw diba? Ha-ha-ha! Ang saya noh? Sanay ka na naman yata kasing dumurog ng mga puso kaya wala kang awa."
Sa sinabi niya yun, puso ko naman ang biniyak niya.
"Bahala na. I'm setting aside this very very STUPID feelings. Nakakatanga na eh. Sabi nga nila tanga na nga ang mga nagmamahal. Pero mas lalo mo pa akong pinapatanga eh. Yan naman gusto mo. Now, you can add me to your bucket list of broken guys. I hope you're happy."
Hindi ko na kinaya. Napaluha na ako, pero hindi humagulgol. Ang sakit din pala.
Is he making me taste my own medicine? Kung ganon, bakit parang over dose ako?
Let me die now. Ang sikip dito oh. Dito sa may puso ko.
***
/NARRATION
Tahimik buong byahe papuntang Jentherson si Lindsay habang ang ibang swimmers ay masasayang nagkkwentuhan. Malungkot pa rin si Lindsay sa mga nangyayari ngayon.
Gusto nya rin si Nathan pero hindi nya pa rin inaamin iyon sa sarili nya. Paano nga naman nya paniniwalaan yung tao kung hindi pa nya nasasabi ang tatlong salita.
Pagkababang pagkababa nila, maraming lalaking estudyante na agad ang sumalubong sa kanila. Nagiisang babae si Lindsay sa pairings nila. Dalawang lalaki at siya ang naka-assign dito sa skwelahang ito.
Habang naglalakad sila, malalagkit na tingin ang kinaiinisan ni Lindsay.
(Lindsay: This place is disgusting! Maganda nga ang school. But the students made this place a hell on earth.)
Hindi naman mapakali si Nathan sa bahay. Matapos kasi ang scenario nila sa may pool area ay minabuti nyang umuwi muna para ipahinga ang sarili. Di niya alam kung susundan ba nya si Lindsay sa Jentherson o pababayaan na lang siya. Wala naman agad syang napagpasyahan kundi ang humarap na lang muna sa TV at nilibang ang sarili habang ginagawang distraction ang pagkain.
Malapit nang magsimula ang competition. Nakita naman ni Lindsay sila Kath at Yna sa bleachers, and that made her level of confidence rise even more. Kahit nahihilo siya, she convinced herself that she's just nervous.
Nagsimula na ang contest proper. Magaling talagang lumangoy si Lindsay, at halatang halata ito ng kanyang mga kaibigan at school mates. Naging mahigpit ang labanan. Nung una ay nahuhuli ang Sermount University, ngayon naman ay sila na ang leading.
Hilong hilo si Lindsay na umahon sa pool. Pero naisip niyang sobrang worth it naman ito dahil sila naman ang nanalo. Pumasok na lang si Lindsay sa assigned room para sa school nila at nagpalit na ng damit. Baka lumala pa kasi ang kung ano mang nararamdaman nya.
Nakaupo na lang si Lindsay nang may dumaang mga estudyante ng Jentherson. Nakabukas ang pinto ng kwartong pinagsstay-han ni Lindsay kaya naman pinasok na nila ito, lalo pa't walang kasama ito.
"Hi miss, you're great a while ago. Are you great as well in bed?" sabi ng isang lalaki kay Lindsay.
This time, kinabahan na siya. Kung sa bar ay nakukuha pa nyang makipagsagutan sa mga lalaki, dito naman ay hindi. Naisip nyang iba na ito dahil apat na malalaking lalaki ang nasa harapan niya ngayon.
"Nah. I'm too tired for that." confident na sagot ni Lindsay para magmukha siyang tough. Pero sa loob loob nya ay takot na takot na siya, dahil na rin sa alam nyang wala siyang laban at masakit ang ulo nya.
Umupo naman ang isang lalaki sa lapit niya at yung isa ay sa kabila. Sinara naman ng isa pang lalaki ang pinto at nakatitig lang ang huling lalaki sa kanya. Bigla naman niyang kinapa ang cellphone niya sa bag, at nagtext kahit hindi niya alam ang napipindot niya.
Pinagpapawisan na siya sa kaba habang patuloy pa rin ang pagpindot sa cellphone na nasa loob ng bag. Hindi naman talaga siya nakakapagtext, dahil nga sa hindi nay nakikita ang ginagawa. Ang totoo nyan ay nagddial na pala sa number ni Nathan.
"Do you want to do it here?" another man asked her.
(Lindsay: Please, please. Sana tama ang ginagawa kong pagttype!)
Hindi na sumagot si Lindsay dahil ikinagulat niya ang sumunod na mga nangyari.
Biglang nahulog ang basong hawak ni Nathan nang nag-ring ang kanyang cellphone. Tiningnan naman nya ito kaagad. Nakita nga niyang si Lindsay ito. Nung una ay parang may pumipigil sa kanya sa pagsagot pero mas kinakabahan siya kaya sinagot na nya.
Hindi na naman niya alam ang mararamdaman sa mga naririnig
"Oh come on babe. Masaya naman to eh. Magaling naman ako, and I'm sure you'll be entertained." salita ng lalaki sa kabilang line.
(Nathan: Talaga bang gusto nya akong pahirapan? Mas lalo lang nyang pinapalala eh.)
"No! Let me go you, perv!" sagot naman ng boses babae. Naisip na agad ni Nathan na si Lindsay iyon.
"Ahh. Playing hard to get huh? I like that."
Naginit na ang ulo ni Nathan. Iba naman pala siguro ang gustong iparating ni Lindsay kaya naman biglaan siyang nagpahatid sa Jentherson High.
Galit na galit siyang nagtanong kung nasaan ang room ng Sermount. Hindi na siya makapagtimpi sa nangyayari. Nang nasagot na ang tanong niya bigla na syang tumakbo papuntang lugar kung nasaan man si Lindsay.
Nagdiriwang pa rin ang mga tao sa pool area ng school habang hindi nila alam ang nangyayari kay Lindsay.
"Don't ever come near me, bstrd!" sigaw ni Lindsay sa lalaking patuloy ang paglapit sa kanya. Sisigaw na sana si Lindsay ng tulong nang biglang may kumatok sa pintuan.
"MAY TAO BA DITO?! PLEASE OPEN THE DOOR, NOW!" utos ni Nathan na nakarating na sa labas.
"Pare patay tayo!" bulong ng isang lalaki.
Natakot naman ang apat na lalaki dahil oras na may makaalam ng balak nila ay pwedi silang madrop mula sa school na ito at malilipat sa isang military school.
Si Lindsay naman ay nakatungo na sa isang sulok at lumuluha na.
"Dude, sa bintana na tayo lumabas!" and with that tuluyan na silang nakawala.
Hindi na naman makagalaw si Lindsay kaya hindi na niya mabuksan buksan ang pinto. Natakot na talaga siya. Hindi na matiis ni Nathan ang mga naiisip niya, kaya sinira na nya ang pinto.
Lumapit kaagad siya kay Lindsay na ngayon ay takot pa rin.
"Hey, hey. Sshh. I'm here." niyakap niya ito at hinimas ang likod. Kahit pa masakit pa rin ang nararamdaman niya, mahalaga pa rin sa kanya si Lindsay.
"Please, wag mo akong iiwan." humahagulgol na sabi ni Lindsay.
"I won't. Uwi na tayo?" yakap yakap pa rin nya ito.
"Please stay with me here. Akin ka na muna. Wag mo akong iiwan."
Nanlambot na naman ang puso ni Nathan. Pero hindi naman talaga alam ni Lindsay ang kanyang mga pinagsasasabi. Marahil ay traumatized na siya sa mga nangyari. Inuwi na ni Nathan si Lindsay sa kanila nang ito ay makatulog. Nagexplain na rin sya sa kanilang coach ng kung anong alibi. Mahirap na magulo pa ang sitwasyon. Kung ano na rin ang sinabi ni Nathan sa coach ay yun na rin ang sinabi nya kina Kath at Yna.
***
/LINDSAY'S PERSPECTIVE
Nagising na ako. I thought I was still in that place of misery. I'll never be back again in there. I swear.
I couldn't remember anything. Did we win? Pinilit kong tumayo kahit masakit katawan ko. Hindi na lang siguro ako ulit manunuod ng game ngayon.
Itetext ko pa lang sana sila Kath na di ako makakapunta, tsaka naman may biglang nagtext.
Nathan.
U fine? Reply ha. I'm worried. Tkecare.
Salamat na lang Nathan sa tulong mo kahapon, pero ayokong umasang ginawa mo yun dahil sa isang bagay. Siguro mabait ka lang talaga. I'll try. We'll try.
Replying,
Me
Yeah. I thnk I'm fine. Tnx for yesterday.
Maya maya ay pumasok si manang sa kwarto ko. May dalang pagkain. Well I'm not hungry.
"Señorita, kumain na po kayo at uminom ng gamot." sabi nay habang nilalapag at inaayos ang pagkain sa harapan ko.
"Di ako gutom. Besides I'm oka—" di ko na natuloy. Sa pagkakahawak ko sa noo ko, naramdaman kong mainit to. Kaya pala hirap akong bumangon. Pero wala akong magagawa. Kumain na rin ako nang konti at ininom ang gamot. Nung medyo bandang hapon na ay naging maayos na yata ang pakiramdam ko. Nakatanggap naman ako ng tawag kay coach na hindi raw makakalaro yung isang player.
Kahit ganito pakiramdam ko, I volunteered myself. Di ko alam kung pweding lumaro ang player two times, pero pumayag naman si coach kaya I think it's fine.
Pinilit kong umalis ng bahay kahit pinagbawalan ako ni manang. Tss. This is my game. Walang kokontra!
Dumiretso agad akong school. Buti na lang pala hapon ang game. Akala ko okay na ang pakiramdam ko, pero medyo nahihilo pa rin pala ako. It's okay, kung nakaya ko kahapon kaya ko rin ngayon.
"Nandito na pala si Lindsay eh. Let's go team!" sabi ni coach. Pagkatapos nyang ayusin gamit nila ay sumakay na rin sila sa bus.
"Kuya Jason pasabi naman kay coach magc-CR lang ako."
"Sige. Bilisan mo ha."
I nodded at pumunta na ng cr. Nasusuka ako. Parang nahihirapan din akong huminga. Ano ba tong nangyayari sakin?! Mamamatay na ba ako? Tsk.
Bago ako tuluyang pumasok ng CR ng girls, nakita ko si Nathan na may kayakap na babae sa may bandang sulok. I can actually tell na yumayakap talaga si Nathan doon sa babae. Mas lalong sumikip ang dibdib ko kaya isinuka ko na 'to sa isang cubicle. Ang sakit ng lalamunan ko. It was bitter, the taste I mean.
Naghilamos na ako. Humingang malalim bago ulit lumabas. Parang natatakot akong lumabas. Bakit ba?! Natatakot akong makita ulit syang may kayakap na iba. Tss. Ano ba tong naiisip ko, eh wala nga diba akong pakielam sa kanya! Kaasar!
Pagkalabas ko naman wala na sila. Napasandal ako sandali sa dingding at napaupo. Gusto ko na sanang umuwi para tuluyan nang makapagpahinga, but I can't back out now.
"Uy!"
"Ay suka mo!" napasigaw ako at napahawak sa dibdib.
"Anong nangyayari sayo? Okay ka na ba?" Nathan
Parang kaninang kanina lang before makita ko yung scene nila nung girl ay gusto ko syang pasalamatan, ngayon ewan ko na.
"Wala. Umalis ka na!"
"I'm sorry kahapon at di ako kaagad nakarating."
"Yeah whatever. Sige umalis ka na at baka hanapin ka na ng labiduds mo!"
Natawa sya. "Labiduds? Ano ka ba naman Lindsay."
Labiduds! Shet nahahawa na ako kay Yna. Tsk.
"Wala yon. Sige na, go away!" tumayo na ako at lalakad na ulit palayo nang bigla siyang nagsalita.
"Nagseselos ka ba?" natatawa pa nyang tanong. Nainis naman ako. Parang nainsulto ako roon ah! Ugghh! Nakakainis! Hinarap ko sya at di ko na napigilan,
nasampal ko siya. I've got attitude, I know.
"Ang kapal mo rin noh?! Sino ba talaga sa atin ang naglalaro ha? Eh ako yata ang ginagawa mong tanga eh! Seriously?!"
"I-I was just kidding..."
"YAN! Lagi namang joke eh. Grabe lang! Akala nyo kasi lahat madadaan sa joke. Akala nyo lahat maf-fall sa mga pagbibiro nyo. Well you know what?! Di nakakatawa, promise!"
"Hindi ako nagbibiro Lindsay. Sa tingin mo magbibiro ako sa ganitong bagay ha?!" sumeryoso ang mukha nya at medyo tumaas ang tono ng boses nya.
"Well duh!"
Hinawakan nya nang mahigpit ang magkabila kong balikat. Natakot ako.
"Kahit kelan hindi ako nagloko sa ganitong bagay. Bakit at para saan ko gagawin yon?! Wala akong mapapala. Bakit ba ayaw mong maniwala sakin. Gusto kita dating dati pa. Sana naman paniwalaan mo na ako!"
Gusto nya ako, oo. Pero bakit parang may kulang? Hindi yon ang gusto kong marinig sa kanya.
Niyapos nya ako pero tinulak ko kaagad sya. Umatras ako nang kaonti.
"Wala kang karapatang pagtaasan ako ng boses. Walang karapatang pagbawalan ako sa mga bagay bagay. Wag mo akong hahawakan nang ganoon dahil hindi naman kita kaano ano! To sum all of it, wala kang karapatan sa akin! Wag ka nang lalapit. Dahil alam mo pag lumapit ka pa, di ko na alam ang susunod kong magagawa."
Naiyak na naman ako. Pero pagkatapos ko namang sabihin yun ay tumakbo na ako papuntang bus. Pinagmadali na ako ni coach dahil baka raw malate pa kami. Tahimik na naman ako sa byahe. Tinanong na rin nila ako kung bakit sabi ko naman parang yung last time lang, at tahimik lang talaga ako.
Pero ang totoo kating kati na akong sabihing dahil kay Nathan at nasasaktan ako. Yumuko na lang ako then I silently cried habang masaya na naman sila. Tinulog ko na lang ang sakit at pagod, so the next thing I knew is nasa school na kami ng paglalabanan.
The game started. Ako na naman ang huling nagdive sa pair namin. Was it all just my imagination, or are we really losing? Nanlalamig na talaga ang buo kong katawan sa ilalim ng tubig. Naging blurry naman ang paningin ko kaya di na ako masyadong nakalangoy ng maayos. Sumikip ang dibdib ko at tuluyan na akong nahugutan ng hininga.
***
Napaubo ako. Am I dead now?
"God she's okay!" sigaw ni coach yata.
Minulat ko nang tuluyan ang mata ko. Tiningnan ko ang paligid. Nagstop ang game at lahat nakatingin sa kinatatayuan namin.
"I'm outta here." pinigilan ko Siya sa pagtayo, at tsaka niyakap.
"Thank you, Nathan." I whispered on his ears.
He saved me twice. Siguro kailangan ko na talagang nagsorry sa kanya. Nagguilty ako sobra! Siguro nga nagselos lang ako kanina, pero aayusin ko na talaga lahat ngayon.
Pero bakit tinanggal nya ako sa pagkakayakap?
Binaba pa nya ang kamay ko tsaka umatras nang konti. Tiningnan nya ako sa mata. I can feel pain and seriousness in his eyes at the same time.
"Wala diba akong karapatang hawakan ka? Pero sorry ha, niligtas ko pa kasi ang buhay mo. At simula ngayon,"
Tumayo siya at naglakad muna palayo bago ulit nagsalita.
"Lalayuan na kita dahil wala ka rin namang karapatan sa akin."
And then he left.
Ang sakit!
Unlucky Cupid © 2011-2012 Starine