Medya>> ByunHyun 😏
*************
''Hayır baba, istemiyorum.'' Demiştin sert bir sesle. Baban sana yeni bir yakın koruma bulmuştu ve sen bu duruma ciddi anlamda sinir oluyordun.
''Bak tatlım, başına bir şey gelsin istemiyorum. Üstelik sen de artık şu huyundan vaz geçsen de bende yeni birilerini bulmak zorunda kalmasam.'' Dedi baban. Uzun bir adamdı. En azında sana göre öyleydi. Kısa sayılmazdın çıtı pıtı bir şey de değildin ama senin babandı ve her zaman aşık olduğun ilk erkek olarak kalacaktı. Senin gözünde en değerli varlığındı. Ancak her zaman baba-kız arasında ufak anlaşmazlıklar çıkabilirdi.
''Bulma o zaman. Ben kendimi koruyabilirim.'' Dedin burun kıvırarak.
''Tabi korursun. Benim gök gürültüsünden korkan minik kedim.'' Baban seninle gülerek alay ettiğinde kaşlarını çatmıştın. Kocaman kız olmuştun ama hala o sesten korkuyordun. Elinde değildi.
''Hemen de yüzüme vur.''
''Özür dilerim benim biricik kızım.'' Baban tüm şefkati ile sana bakıp, yanına gelmişti ve sana sarılmıştı. Sende hemen ona sarılmıştın. ''İşlerim yüzünden başımın ara sıra belaya girdiğini biliyorsun. Sana bir şey olsun istemediğim için bunu yapıyorum. Biliyorum yanında sürekli birisinin olmasından hoşlanmıyorsun, ama elimde olsa inan senin dediğini yapardım.''
Baban haklıydı. Ünlü bir iş adamı olmak çok kolay değildi. Taşeron şirketler ya da bazı kötü adamlar babanı sürekli tehdit ediyorlardı ya da bu tehdit unsurlarını hayata geçirmek için fırsat kolluyorlardı. Sen bir nevi açık hedeftin. Üstelik babanın zayıf noktasıydın.
İç çektin ve babanın çenesinin altından ona baktın. ''Peki dediğin gibi olsun. Ama bak kaçarsa karışmam.''
''Kaçırmak için elimden geleni yapacağım olmasın o''
''Azıcık olabilir.'' Gözlerini kırpıştırıp kıkırdamıştın.
''Bu kadar tatlı bir şeyin benim genlerimden geliyor olması mucize gibi. Üstelik karşı koymamı da engelliyor.'' Baban sitemkar bir şekilde söylediğinde gülümsemen genişlemişti. Baban da yakışıklı bir adamdı. Ama sen daha çok annene benziyordun. Kocaman gözlerin ve sevimli bir yüzün vardı.
''Baba!'' Dedin naz yaparken... ''Anneme benzediğim içindir.''
Babanın gözlerini hafif bir matem ve özlem sardığında için titremişti.
''Yani şey ben... baba öyle demek-''
''Sorun değil benim elmalı turtam.'' Baban gülümsedi ve alnını öptü. ''Seni de kaybedemem. O yüzden koruman ile iyi geçin tamam mı?''
Burnunu kırıştırdın. ''Peki madem.''
''Hadi bakalım, bir iki saat sonra gelir. Sen de tanışmış olursun. Tamam mı?''
''Tamam olur. O zaman ben odamdayım.'' Dedin. ''Gelince beni çağırttırırsın.''
''Tamam.'' Dedi baban ve onun kollarının arasından çıkıp, çalışma odasından çıktın. Yeni gelecek olan koruma ile birlikte bu ay ki 5. Koruman olacaktı. Diğerleri hep fazla şımarıksın diye kaçmıştı ya da istifa vermişlerdi. Ne olmuştu yani azıcık mızmızlanıp, sağda solda sürtüyorsan... Gençliğinin baharında bunları yapmayacaksan ne anlamı vardı.
Odana gittin. Kendini mavilerin hakim olduğu yatağa attın ve gözlerini kapattın. Yarın okula gitmek zorundaydın ve canın hiç istemiyordu.
Esnedin. Sıkıntıdan uykun gelmişti. Yeni korumanın gelmesine daha çok vardı ve sen biraz kestirmek istiyordun. Gözleri kapatıp kendini uykuya bıraktın.
**********
Dadın seni çağırmıştı. Uykudan uyanmana da onun sesi neden olmuştu.
''Hadi güzel kızım, bak baban çağırıyor.'' Demişti dadın.
''Dadı uykum var benim.'' Demiştin poponu ona dönerken.
''Hergeleye bak.'' Dedi senin popona vururken '' Kalk çabuk!''
''Off ya!'' mızmızlandın ve yattığın yerden doğruldun. ''Neden onun ayağına ben gidiyorum.?''
''Buraya gelsin de canım oğlan şu halini görüp korksun mu?''
''Ne varmış halimde!'' dedin gözlerini ovuştururken.
''Git de kendine bir çeki düzen ver. Öyle aşağı gel.''
''Off!''
''Oflama bana... hadi bak hem senin sevdiğin turtadan da yaptım. ''
''Turta mı?'' gözlerin anında genişlemişti. ''Elmalı olandan mı?''
''Hmm, hadi bir an önce görüşmeyi bitir de mutfağa gel tamam mı?''
''Sen bunu daha önce deseydin ya Ayame-chan'' dedin yerinden fırlarken. Dadın Japondu.
''Seni hergele.'' Demişti sen banyoya giderken. ''Koca kız oldu ama hala o minik kız çocuğu.'' Seni o büyütmüştü. Anneni erken yaşta kaybetmiştin. Sana annelik etmişti. Öz annenin yerini dolduramazdı ama bir şekilde sevgisini hissettiğin -babandan sonraki- tek insandı.
Elini yüzünü yıkayıp saçlarını şöyle bir düzeltip aşağı inmiştin. Kısa saçların vardı.
Babanın odasının kapısına geldiğinde hafifçe çaldın ve müsaade istedin.
''Gel.''
''Baba'' dedin içeri girerken. ''Beni çağırmışsın.''
''Gel kızım. Sana dediğim koruman ile tanış.''
Bakışların babandan, sırtı sana dönük olan adama kaydı. Omuzları gözüne takılmıştı. Baktığın beden sana döndü.
''Merhaba küçük hanım.'' Demişti. Yüzünde oldukça içten bir gülümseme vardı ve sen gözlerini kırpıştırarak bakakalmıştın.
''Baekhyun, bu kızım *kendi adınızı kullanın* ; tatlım bu da koruman Baekhyun.'' Baban sizin adınıza tanışma işini halletmişti.
''Merhaba'' dedin. Bu çocuk muydu yani senin koruman. Resmen bebek suratlının tekiydi. Üstelik çevik ya da kaslı birine de benzemiyordu. ''Bu mu beni koruyacak?'' istemsizce ağzından çıkıvermişti.
Baekhyun, denen adam hala gülümsüyordu. '' Görünüşümün aldatıcı olduğunun farkındayım ama merak etmeyin küçük hanım. İşimde oldukça iyiyimdir.''
''Hıh!'' dedin burun kıvırarak. ''Baba emin misin bunun beni koruyabileceğinden?''
Babanın kızdığı belliydi. Kaşları çatılmıştı. ''Tatlım seninle konuşmuştuk bu konuyu.''
''Her neyse!'' dedin omuz silkerken. ''Ben geri odama gidiyorum.'' Odadan çıkıp gitmiştin. Şu an için elmalı turta daha cazipti.
''Sen onun kusuruna bakma oğlum. Annesi öldükten sonra ona fazlaca ilgimi verince biraz şımardı, ama özünden gerçekten iyidir. Sadece kendini sevdirmeye çalış.'' Baban Baekhyun'a söylemişti.
Baekhyun, babana döndü. ''Önemli değil efendim. Size kim olduğumu anlattım ve beni kabul ettiğiniz için gerçekten minnettarım. O yüzden onun beni yıldırabileceğini sanmıyorum.'' Dedi Baekhyun.
Baban gülümsedi. ''Peki madem. Onun hakkından gelirsen, sana izin verme konusunda fikrim değişmeyecek.''
Baekhyun, içten içe heyecandan deliriyordu. ''Teşekkür ederim efendim. Onu korumak için elimden geleni yapacağım.'' Dedi ve eğildi.
''Peki, öyle diyorsan. Sana emanet ediyorum. Şimdi istersen kâhyanın yanına git ve sana evi gezdirsin. ''
''Peki efendim.'' Dedi Baekhyun ve yeniden selam verip, odadan çıkmak için ilerledi. Yıllardır bekliyordu ve bu fırsatı kaçırmak gibi bir niyeti yoktu.
********
Baekhyun'a olan aşkımı bir şekilde dökmem gerekiyordu... Bölümleri kısa ve öz olsun istiyorum. Umarım yazıp yazıp atarım *-*
OC yi sevin <3<3<3
Şu omuzlar T^T