"If you need a friend,
Don't look to a stranger
You know in the end,
I'll always be there"
- the Promise by When In Rome
Vic's POV
"Please meet Ms. Mika Reyes."
"Ikaw?!" Sabay naming sigaw.
"Great. So magkakilala na pala kayo? Mas madali kayong makakapag usap." Sabi ni Manong Rudy at akmang lalabas na.
Wait. Ayoko sa kanya... Oh correction, ayoko sa lahat. Damn it. I can't just take over our company.
"Whatever. I don't want this job. Asan ang magaling nyong boss? Gusto ko syang makausap." Tanong ko sa kanila.
"That boss is your dad. Nasa ibang bansa Daddy mo. He can't talk to you right now."
"But Manong Rudy... Di ko kaya magpalakad ng company."
He just smiled and sweetly said, "I know you can."
"Ugh. This is so messed up." Sabay umupo ako sa swivel chair at minasahe ang sintido ko. Ugh. Ang sakit kasi sa ulo ng mga to.
"Oh bagay naman pala eh." Nangangasar na sabi ni Dora. Nakita ko namang napangite si Manong Rudy. Dito kasi ako nakaupo sa main swivel chair ng office.
"Mika Reyes, right?" Seryoso kong tanong sa kanya. Tumango naman sya at ngumite.
"Replace her. I don't want her." Seryoso kong sabi naman kay Manong.
Napangite naman si Manong na medyo nagpipigil na ng tawa. Whut. Ano bang nakakatawa sa sinabi ko?
"I'm sorry but-" sagot sana ni Manong pero sumabat na agad tong epal.
"But you can't do that." She said smirking.
"Why can't I? I'm the boss around here."
"Ikaw ang boss?"
"Oo. Binge ka ba?"
"Oh Manong Rudy wala na palang problema. Sya na daw ang boss."
Natawa naman ng mahina si Manong dahil sa sinabi nito.
"Ms. Reyes ikaw nang bahala dito." Saka sya nag bow at umalis.
"Ikaw? Ano pang hinihintay mo? Umalis ka nadin. You're fired." Sabi ko sa kanya.
"I don't think you could do that. Sabi sa contract ko ang daddy mo lang ang makakapagpatalsik sakin."
"What?!"
Great. I am stuck in a situation where di ko gusto ang trabaho at hindi ko gusto ang tao. Just great.
"We really should work together you know."
Di ko sya pinansin. Napakakulit nya.
"Siguro mas maganda kung magsimula ulit tayo. I'm Mika Reyes" sabay alok nya ng kamay nya. Psh, di ko yan tatanggapin noh.
"And you are???" Tanong nya ulit.
Tinignan ko yung kamay nya sabay irap dito at sabi "Wala."
"And you are?" Ulit nya. Haha. Halata sa boses nya na inis na.
"Get lost."
"ARAY!!!" Sigaw ko.
"Bakit mo ko binatukan?!" Leche to. Binatukan ako!
"Umayos ka kasi kausap!" Ayan nagsisigawan na kami.
"Boss mo ko! Di mo ko pwedeng sigawan! What more batukan!"
"Fine!" Narealize naman nya ang sinabi ko at nag ayos ng sarili "ehem. Ehem. Ano po bang gusto mong itawag ko sa napakaayos kausap kong boss?"
I smirked
"Boss."
"Ano?"
"Boss. Tawagin mo kong boss. Inside or outside work. Boss ang itawag mo sakin." Firm kong sabi then ngiti ng nakakaloko.
"I see. Wala ka paring balak sabihin sakin pangalan mo noh?"
"I don't see the relevance in doing so."
She sighs. Hahaha nafrufrustrate na to.
"Fine, BOSS. You have a meeting in an hour..."
"What?! Anong meeting? Anong gagawin ko dun?"
Wtf? Wala akong alam sa company so anong gagawin ko sa meeting?!?
"Ewan ko. Ikaw boss dito diba? You should know."
"Seryoso ka ba?" Inis kong tanong.
I mean, for sure alam nya details about the meeting. Dapat alam nya. She's a secretary for pete's sake!
"Dapat alam mo yan ah?" Tanong ko.
"Alam ko naman." Sagot nya.
Oh! Alam naman pala nya! Ang labo kausap!
"So tell me." Madiin kong sabi. I know ako nahingi ng favor pero ang labo nya kasi kausap -_-
She smiled and said,
"I don't see the relevance in doing so."
-----
5 minutes.
5 minutes and the meeting will start. While here I am, wala pading idea kung anong kailangan kong gawin sa meeting.
Bumukas ang pinto at sumilip siya dito, "Let's go." Cold nyang sabi.
Now what? Bakit ako nakakatanggap ng cold treatment?
Pumasok kami sa isang conference room sa babang floor. Ilang minuto din kami naglakad papunta sa conference room pero di man lang nya ako kinausap.
Pagpasok namin ay biglang natahimik ang mga tao sa loob. Alam mo yung feeling na awkward kasi ang ingay nila tas bilang tumahimik pagdating mo? Then now they are staring at you na para kang kriminal.
Dalawa ang bakanteng upuan. Yung isang upuan sa gitna ng pinakadulo ng table at isa sa kaliwa nito. Umupo ako sa kaliwa dahil ang agaw pansin kung uupo ako sa gitna.
"Ehem." Tikhim nya habang nakatingin sakin.
Tinignan ko sya and silently mouthed, "what?"
"That's my seat. Dito ka sa gitna, BOSS." Pabulong nyang sabi and with emphasiz yung boss.
Great.
Tumayo ako at umupo gitna.
Great.
Now I can see all their faces. Staring at me.
Someone started the meeting. They are reporting about an ongoing project about the company's release ng magazine as endorsement.
Oh yeah, well our company is an outsourcing company and ang mga clients namin ay mga big businesses in the country.
They are discussing what is asked of their client. After magpresent ng isa ay umupo sya at lahat sila tumingin na naman sakin.
Now what? Magtititigan nalang ba kami?
"What can you say Ms. Galang? Oh and by the way, I'm Kiefer Ravena." Pagpapakilala nya then they continued their staring contest.
So? And then? Why are they staring like I should say something. Ano bang dapat ko sabihin?
Tumingin ako sa secretary ko and voila...
busy syang nakatutok sa laptop nya. Tsss.
"Actually..." Salita ulit nung Kiefer, " since it seems like you're a kid lost in the city, " Sabay mahinang tawa naman ng ibang tao sa conference room " let me just inform you that this is the time where YOU, just like your father, should discuss the plans for this project."
Shit. Tumingin ulit ako sa iisa taong kilala ko, pero busy padin sya sa laptop nya.
Damn. Nakatingin silang lahat sakin. What do they expect of me?
Now some of them are whispering.
"She's not ready for this"
"Paano na ang company?"
"Pathetic"
"Sayang oras natin"
Gusto ko nalang maglaho.
"Found it!" Sabay sigaw nitong katabi ko.
Tumayo sya at buglang
"Sorry Boss, I misplaced the file" sabay hingi nya ng tawad in front of everyone. Yes, My secretary.
"O-o-okay lang." Sagot ko.
Sabay upo nya ulit sa tabi ko at nagsimula nang ipresent ang plan for the project. Samantalang ako, ito di na ulit nagsalita.
"If Ms. Galang further wants to revise this plan, we'll inform you. Afterall it will start next week so there will be time to revise. That's all, thank you for attending this meeting."
Nagsitayuan na kaming lahat at unti unting lumabas pero lumapit sakin si Kiefer.
"Hey. Swerte mo ah?" Sabi nya sakin while smiling.
"Huh?"
"Saved by your secretary I guess?" And then smirked.
Is he picking a fight? Kanina pa to eh.
"Back off Kief" biglang sabi ni Dora.
"Oh. Saved again? Hero ka na pala ngayon Miks? Why not go on a date with me instead of babysitting someone as old as you?"
This guy is getting on my nerves.
"No I'm not a hero, and no I will not go on a date with you. So excuse us." Sabay hila nya sakin sa elavator para makaakyat sa office ko.
We we're silent the whole elavator ride. Nakakabother. Nakakabother kasi may gusto akong sabihin. Nakakabother kasi may kailangan akong sabihin.
Bumukas ang elevator at nauna akong lumabas. Ugh! Di ko kaya magsalita.
"So ganun nalang yun?" Bigla nyang sabi.
Lumingon ako sa kanya at kinunot ang noo.
"Di ka man lang magthathank you???" Medyo nakasimangot nyang sabi sakin.
I know I should thank her. I know kanina ko pa sya gusto pasalamatan.
Pero Alam mo yung feeling ng batang pinapagalitaN? Ganun na fefeel ko ngayon. So my defense mechanism automatically turned on.
"Bakit? I didn't asked you for it. And kasalanan mo, di mo sinabi sakin ang info about the meeting"
Diba??? Kung tutuusin dapat akong magalit sa kanya.
"Then why didn't you asked me???"
"Baliw ka ba? I asked you diba? Pero ayaw mo sabihin!" Sabi ko sabay lapit sa kanya. Ugh! Totoo naman diba? Ayaw nya sabihin!
Nagtitigan kaming dalawa. Eye to eye.
"Ugh! Di ko alam anong gagawin ko sayo!" Frustrated nyang sabi.
"You really don't know how to express yourself do you?" Dugtong nya dahil di na ako nagsalita.
"Why is this about me?"
"Because this is all about you!" Medyo napasigaw na sya. What? Bakit sakin???
Huminga sya ng malalim at pinakalma ang sarili nya.
"Kailangan ko pa bang ilock ulit ang susi sa kotse mo bago ka humingi ng tulong?"
What?
"You know sometimes... kailangan mo lang sabihin ng maayos. You know you can't run this company on your own..."
Alam ko! May sinabi ba akong kaya ko? I don't even know a thing about running this damn company. Di na nya kailangan ipamukha.
Nakakainis!
Magsasalita na sana ako to defend myself... Again. Pero naunahan nya ako,
"You can't run this thing on your own... Kaya sana maintindihan mo that you're not alone." And I can see the sincerity on her voice.
Natahimik nalang ako. Kasi for the nth time, mali na naman ako. She's not mad at me for my incompetencies di tulad nung mga taong nasa conference room. But she's mad cause like the other night, di ako marunong humingi ng tulong.
Tumalikod sya sakin at akmang lalabas na. Oh ano na Vic? You know you have to thank her. Pero nananahimik ka na naman dyan. Two words. Pero di mo masabi.
She stopped and said,
"Remember na graduate ako ng psychology? I know you want to say thank you, so yeah, you're NOT welcome" sabay labas ng office ko.
She's mad.
Great, Vic.
-----
"You'll be running your company?!" Gulat na tanong ni Kim.
OA ah.
"Yes, Kim. Di ka ba nakikinig?" Pagbara naman ni Cienne.
Nandito kami sa Haven as usual.
"So what seems to be the problem Vic?" Tanong sakin ni Cams. Tumingin naman sila lahat sakin na para bang sinasabing 'onga anong problema?'
Really? Di nila alam ang problema?
"Guys. I can't do it." Simple kong sabi.
They looked at each other and smiled.
"Vic. We know you can." Sabi ni Cienne.
"Onga. Akala naman namin kung ano nang problema at napatawag ka ng meeting." Sabi ni Mela.
Kumunot naman noo ko. Huh? Nagpatawag ng meeting?
"Anong nagpatawag ng meeting?"
Bigla naman silang tumawa. Ok? Anong nakakatawa?
" 'Hey Kim. Nasa Haven ba ang tropa?... Ok pupunta ako dyan.'" Gaya ni Kim sa boses ko with gesture pa na may kausap sa phone. And tawa pa sila ng tawa nyan huh.
"Oh so? Tinanong ko lang naman kung nandito kayo ah kasi pupunta ako."
Tumigil naman sila sa pagtawa at ngumiti nalang sakin. Ano ba??? Baliw na ba mga kaibigan ko? At isa isa naman silang nagsalita.
"Vic..."
"Never kang nagtanong kung nandito kami."
Onga naman.
"Kung gusto mo pumunta, napunta ka lang with or without us."
Sabagay.
"And honestly, ako lang nandito nung tumawag ka, I just contacted them afterwards."
Whut? Napaiwas ako ng tingin. And whispered the words that I've been wanting to say kanina pa.
"Thank you."
Bigla naman nila akong dinamba.
"AHHHHHH"
"VIIIC!"
"GROUP HUG!!!"
"MAHAL KA DIN NAMIN BRO"
Hahahaha Yeah she's right. I'm not alone afterall.
-----
Naginuman na kami at sandali akong lumabas ng VIP room para mag order pa ng drinks and snacks.
"Sing! Sing! Sing!" Sigaw ng mga tao sa dancefloor. Minsan kasi may mga napantritripan ang DJ at pinapakanta sa stage.
Di na sana ako magtatagal pero someone caught my attention.
Yung babaeng pinapakanta nila.
What is she doing here?
"Ah No. Hinahanap ko lang yung friend ko." Sabi nya sa crowd pero mukhang di sya naririnig nito dahil tuloy padin to sa pag kantyaw.
"Sing! Sing! Sing!"
Di na sana ako makikielam pero nung Sinubukan nyang umalis sa crowd pero tinulak ulit sya sa gitna. Medyo nagiging wild na ang mga tao tutal mga nakainom.
Aish! Bakit ba kasi sya andito?
"Why are you here?"
Nagulat naman sya na nandito ako.
"Bakit sayo ba to?"
"Sing! Sing! Sing!"
Sumenyas ako sa Dj na hinaan yung music. Sumunod sya dahil kilala naman nya ako. Nang mahinaan ay ngumite ako at nagsalita ako.
"She'll sing"
Nanlaki naman ang mata nya.
"What?! Ikaw kumanta."
"You can't refuse. Kung di, hindi ka makakaalis dito. Bar tradition yan." Sabay ngiti ko sa kanya hahahaha. Ang kulit kasi ng mukha nya. Nagpapanic na.
Hinila ko sya papuntang stage.
"Boss!"
"Batman!"
"Ugh ayoko kumanta!"
"I can't sing!" Sabi nya sakin sa stage.
I smiled and said, "you can. I'll sing with you."
Kinuha ko yung gitara at humarap sa mic.
I don't know why I'm doing this. And it's been forever since I played the guitar and sing.
I saw Kim, Cienne, Mela and Cams na lumabas sa VIP room with the confused looks in their faces.
Pero bahala na.
I strummed the guitar at tumingin sa kanya. And I sang the song I heard her sing in Palawan.
"Please don't see,
just a girl caught up in dreams and fantasies
Please see me,
Reaching out for someone I can't see"
I smiled signaling her to continue. And she did.
"Take my hand
let's see where we wake up tomorrow"
Her voice...
"Best laid plans
sometimes are just a one night stand
I'd be damn
cupid's demanding back its arrow"
It feels like nasa palawan ulit ako. Nasa madilim na lake na madaming fireflies.
That time... Akala ko ang magical ng paligid...
Hindi pala...
"So let's get drunk
on our tears"
Hindi ko alam na sumabay na pala ako sa pagkanta.
"God, tell us the reason
youth is wasted on the young
Its hunting season
And the lambs are on the run
Searching for meaning"
I looked at the crowd. They are all slow dancing to our song.
"Are we all, lost stars
Trying to light up the dark?"
Hindi yung paligid yung magical...
It's her voice.
-----
After that slow dancing mode, the crowd went back to wild dancing. Samantalang ito kami, hinarang ng mga baliw kong kaibigan at hinila sa loob ng VIP room.
"Sino sya?" Tanong sakin ni Cams.
Seryoso lang naman kaming nagtinginan nito at di sumagot.
"Magkakilala ba kayo?" Tanong ni Kim. Take note nakapamewang silang lahat ah.
"Yes?"
"No"
Sabay naming sagot. Ako yung "No". Tumaas naman kilay nilang lahat. Hay.
"Fine." Sabi ko.
"Guys. Meet Mika. My secretary."
"Ohhhhhh" sabay tinginan nila.
"So kahapon lang kayo nagkakilala?"
"No."
"Yes."
Sabay na naman naming sagot. I answered Yes. Tumaas na naman ang kilay nila. Hay nako.
"Look. Can I explain next time? May pasok pa kami bukas." Palusot ko. Ewan ko paano nila to tatanggapin.
"No way-" sasagot sana si Cams buy Cienne cut her off.
"Sure. I think kailangan na nga nilang magpahinga." Then she smiled at them like saying 'shut up' ahahaha
Wooo. Thank you Cienne!
"Ok. Bye."
"Bye." Paalam din niya.
Nauna akong tumayo. I tried walking as normally as I could pero sa totoo lang gusto ko na talagang tumakbo palabas. Kaya nang nakalabas kami ng Haven ay para akong nabunutan ng tinik.
Tumigil ako para kausapin tong kasama ko pero di man lang sya tumigil at tuloy tuloy padin kahit lagpasan na ako.
Galit pa nga pala sya.
"Hey." Tawag ko pero di nya ako pinansin.
"Dora!"
"Hoy!"
Ugh!
"Mika!"
Napatigil naman sya at seryosong lumingon sakin.
Now speak up, Vic.
"Wala ka ba-" magtataray na sana sya dahil ang tagal kong di nagsalita pero mabilis kong inilahad ang kamay ko.
Signaling a handshake.
"I'm Vic. Vic Galang. You are?" Pagpapakilala ko pero di ako makatingin sa kanya ng diretso.
Medyo matagal na pero di padin nya kinukuha ang kamay ko. So ayaw nya padin makipagbati?
Then I suddenly felt two hands cupped my face guiding me to face forward. Nagulat naman ako nang magkalapit na ang mukha namin.
"Pag nagpapakilala ka, kailangan may eye to eye contact" she sweetly said and smiled.
Dumistansya sya sakin and took my hand.
"I'm Mika Reyes. Nice to meet you... Vic."
And that's the 1st time I heard her say my name.
-----
Author's Note:
Hi Guys!
Kamusta kayo? I want to talk to you. Any thoughts/comments sa story? :))
-iamA103