[4] DO IT WITH ME
KAYE ANNE’S POV
Kanina pa ako pahimas-himas sa bukol sa bandang likuran ng ulo ko. Ouch lang ha! Ang sakit, promise. Ang laki ba namang aso ng dumamba sa akin kanina?? Ayun tuloy, una ulo ko sa pag-kauntog sa semento >__<
Teka, tama ba namang dun ako dalhin ni Nathan sa kwarto niya? Wala na bang ibang kwarto dito na pwedeng pagdalhan sa akin? Ugh, nakakahiya. Ano kayang itsura ko kapag natutulog ako? Baka mamaya tinititigan ako nun kanina habang malalim ang tulog ko. Okay, ako na assumera… Pero malay ko ba? Siguro kung nagkapalit kami ng sitwasyon, baka, ganun din ang gagawin ko. Ang titigan siya. Joke. -_-v
Napaayos ako sa pagkakaupo ko sa sofa nang makita kong pababa sa hagdan ang isa sa mga kasambahay nila Nathan. On the way she looks, she seemed to be the head of the household.
“Ma’am Kaye Anne, ayos na po ba kayo?” Tanong niya pagkalapit niya sa akin.
I smiled a little and then touched the back of my head. “Opo, medyo makirot nga lang yung bukol ko pero ayos naman po ako.”
“Ahh,” tumango-tango siya. “Binilinan po ako ni Nathan na pakainin muna po kayo ng dinner bago umalis.”
Automatikong nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Did I just hear her right? Dinner???
“D-dinner??? Anong oras na po ba?” I roamed my sight around the receiving area, looking for a clock. Grabe, ang aga ko nagpunta dito kanina ah! Ilang oras ba ako nakatulog??
“Mag-aalas-syete na po, Ma’am.”
Napakunot-noo ako. “7PM na? Hala, manang… Ilang oras po ba ako walang malay?”
“Kalahating araw kang tulog, Ma’am.” Nag-aalalang sabi niya. “Ang mabuti pa po, ipacheck up mo na ang bukol mo. Baka kung anong nangyari dyan. Maninigurado lang.”
Napailing ako ng mabilis. “No need po. Hindi naman gaanong kalakihan ang bukol ko.”
“Pero mas mabuti kung ipapa-check up mo ang bukol mo, Ma’am. Yun ang sabi sa akin ni Nathan eh. Baka raw kasi may namuong dugo pala sa ulo mo, ‘di natin alam. Alalang-alala pa naman si Nathan simula pa kanina. Hindi ka nga niya iniwan eh. Bantay-sarado ka talaga niya.”
Teka, ano raw? Medyo may pagkamadaldal pala ang katulong nila Nathan. Sana ‘di niya nalang sinabi yun. Mas lalo tuloy akong nailang. Ahhm, yeah, naiilang talaga ako kay Nathan. Pakapalan lang talaga ng mukha ang pagpunta ko dito -__-
Nginitian ko nalang si Manang ng pilit. Nakakailang eh. Nagulat ako nang umupo pa siya sa tabi ko kaya tinignan ko naman siya. Ang tagal naman dumating ni Kuya Mario >_____>
“Ma’am Kaye Anne----“
Pinutol ko ang sasabihin niya. “Kaye Anne nalang po. Masyado po kayong pormal.”
She smiled widely, “Okay. May itatanong lang ako sayo. Pero huwag kang magagalit ha?” Biglang humina ang boses niya kaya nilapit ko ang sarili ko sa kanya. Mukha naman siyang harmless, yun nga lang madaldal kaya ayos lang.
“Ano po yun, Manang?”
“Manang Inday nalang ang itawag mo sa akin.” Tumango-tango ako. Nakakacurious ang itatanong niya eh. “Nabuntis ka ba ni Nathan?”
O_________O
Sa sobrang gulat ko ay napatayo ako ng wala sa oras. “PO?! Hindi po ah!” With matching hand gestures pa. Halaaaaa, ako?! Nabuntis ni Nathan? Jusmiyo~ >.<
Napatutop siya sa bibig niya at mukhang nahiya sa itinanong niya. Aba, sino ba namang hindi mahihiya? Grabe naman. Buntis? OMG lang. >//////<
“Ay, pasensya na. Akala ko kasi---“ Napakamot nalang siya sa batok niya at tumayo na. “Pasensya na talaga, Kaye Anne.”
Napabuntong-hininga nalang ako sabay ihip sa bangs ko. “Manang, ngayon lang po kami nagkita ni Nathan after 6 months. Kaya imposible po yang sinasabi mo. Bat niyo po ba naitanong yan?”
“Wala lang. Yung rekasyon niya kasi kanina nung sinabi kong ikaw ang bisita niya, para siyang natataranta. Akala ko naman, nakabuntis siya.”
I pursed my lips upon hearing her explanation. Nataranta si Nathan kanina? Bat naman nung bumaba siya, pa-cool pa rin siya? Ano kaya ang totoo?
“Naku, manang. Nandito po ako para gawin ang trabaho ko. May offer po ako sa kanyang trabaho pero hindi niya po tinatanggap.” Natigilan ako nang makita sa center table ang envelope na ibinigay ko kay Nathan kanina. Ugh, talagang dinedma niya. “Yun po ang contract oh~”
Kinuha naman yun ni Manang at inabot sa akin.
“Ang alam ko, mag-aaral pa si Nathan kaya tinatanggihan niya ang mga trabahong inooffer sa kanya.”
I smiled in determination. “Kaya nga po ako nandito para manligaw. Liligawan ko po siya hanggang sa mapa-oo ko siya sa contract na ito. Gagawin ko po talaga ang lahat.”
Napatawa siya ng mahina. “Sige, pagbutihin mo. Ikaw pa lang ang nakita kong nagpunta dito sa bahay para offeran siya ng trabaho.”
Hindi ko alam kung bakit pero parang may light bulb na umilaw sa utak ko. Bwahahaha! Baka pwede akong tulungan ni Manang Inday.
“Manang,” lumapit ako sa kanya at ipinulupot ang braso ko sa braso niya. Mukha naman siyang nagitla sa ginawa kong yun. Wahahaha! FC much ako sa kanya. “Pwedeng favor?”
“Ano yun? Depende kung kaya ko.”
Ngumiti ako ng pagkatamis-tamis. “Oo naman po, kayang-kaya mo po ito.”
“Ano ba yun?”
Nilabas ko ang phone ko at itinapat yun sa kanya. “Ibibigay ko po sayo ang number ko. Pakitext mo nalang po ako kapag may lakad si Nathan. Don’t worry po, ako ang magloload sa inyo every week.” I smiled to her even more. “Deal po?”
“Naku…”
I showed her my puppy face. Sana madaan siya sa paawa effect. “Sige na po, Manang. Wala naman po kayong gagawing masama eh. Inonotify mo lang po ako kung nandito sa bahay si Nathan or umalis para alam ko kung kailan ako pupunta. Don’t worry, mabait po ako. Hindi po ako stalker.” Tinaas ko ang kamay ko at pinagdikit ang hintuturo at gitnang daliri ko. “We’re close… Ganito po kami kaclose dati~ Please po…” *u*
Hindi agad siya nakasagot. Ang alam ko lang ay nakipagsukatan siya sa akin ng titig. And the next thing I knew is she gave me her number and told me that she’s contented with P100 load. Buti nalang magkanetwork kami ni Manang. Ayieeeee~ May accomplice na ako~~ ^_^/
***
Matagal-tagal ding nakarating si Kuya Mario para sunduin ako kina Nathan. Traffic daw kasi at may street party sa dinaanan niya kanina kaya kinailangan niyang dumaan dun sa alternative route. Naligaw pa raw siya dahil hindi niya kabisado ang rutang iyon.
“Ikaw naman kasi Kaye Anne. Tama ba namang makipagsabayan sa pagjojogging nun? Alam mo namang nakaheels ka.”
At oo, naikwento ko na sa kanya ang nangyari kung bakit ako inabot ng gabi sa bahay nila Nathan.
“Alam mo naman po Kuya Mario na determinado akong makuha ang ibibigay sa akin ni Ate Emerald kapag napapayag ko si Nathan dun sa offer namin,” determinado ba ako o desperada? Pfft!
“Pero sa susunod, isipin mo rin ang kaligtasan mo. Gasino lang yang ibibigay ng ate mo… Kayang-kaya mo na yang mabili kapag nagtrabaho ka na.”
Ipinagkrus ko ang dalawa kong braso at isinandal ang likod ko sa backseat. “May point ka po. Kaso, Kuya Mario, ang hirap namang palagpasin ang offer ni Ate Emerald sa akin diba? Baka bukas makalawa, bumigay na rin si Nathan. Konting tiyaga lang… Kapag may tiyaga, may Nathan na ilalaga!”
Nakita ko nalang na ngumiti si Kuya Mario dun sa rear-view mirror at nagfocus nalang sa pagdadrive. Dahil nga traffic dito sa Pilipinas, naisipan kong ilabas nalang ang phone ko at maglaro ng candy crush. Level 32 pa lang ako eh… Minsan kasi tinatamad ako. Ang hirap i-clear nung jellies. Imbyerna =________=
Nasa gitna ako ng paglalaro nang…
Honey calling…
“Hmm? Buti naman, nagkaoras ka na para tawagan ako.” I mumbled before tapping the answer button. Pagkalapat ko ng phone sa tenga ko, maingay na background agad ang narinig ko. Nasaan si Austin ngayon? Akala ko ba may pasok siya? Ay nga pala, gabi na. -_-
“Hello, Austin?” Bati ko.
[“Kaye Anne?”]
Kumunot ang noo ko nang marinig kong hindi boses ni Austin ang nasa kabilang linya. “Sino ‘to?”
[“Si Allen ‘to, Kaye Anne.”] Allen? Yung captain ball ng team nila. Aish, bat ba ang ingay ng background? Ang sakit sa tenga >.<
“Oh, Allen? Bakit na sayo ang phone ni Austin?”
“Nagkayayaan kami na mag-bar eh. Birthday ko kasi… Pwede bang pakisundo si Austin dito? Senglot na eh. Gusto ko sana siyang ihatid sa condo niya kaso ayaw ako paalisin ng team. Ako pa naman ang magbabayad ng nakuha nila.”
Wow, akala ko ba pag-aaral at basketball lang ang aatupagin niya? Every weekends na nga lang din siya nag-gigig sa resto bar nila para magkaroon siya ng maraming oras sa pag-aaral. Konti na nga lang ang oras niya para sa akin. Kung ‘di pa ako pupunta sa unit niya, ‘di pa kami magkikita. Tsk.
I sighed deeply, “Saang bar ba?”
[“Midas Bar. Alam mo ba kung paano pumunta dito?”]
Midas bar. Malamang alam ko kung paano pumunta dun. Ilang beses na rin akong nakapunta sa bar ni Derrick. Ang alam ko, pagmamay-ari na raw yun ni Derrick eh. Kung paano yun nangyari? Yan ang ‘di ko alam. Mas mabuti pang wag na tayong magtaka dahil baka involve na naman ang underground life nila dun.
Nakarating kami sa Midas Bar in less than 30 minutes. Hindi na ako nagpasama kay Kuya Mario papasok sa loob. Saglit lang naman ako. Susunduin ko lang naman si Austin.
Palinga-linga lang ako sa paligid. Hinahanap kung saan nakapwesto sina Austin. Argh! Asan ba yun?? ‘Di ako makakatagal dito. Napakausok, napakacrowded at sobrang ingay… Parang mga nakawala sa koral ang mga nagsasayawan… -____-
“Kaye Anne!”
Napapitlag ako nang may umakbay sa akin. Pagkatingin ko, si Derrick pala. Thank goodness! Akala ko kung sino.
“Anong ginagawa mo dito? Umalis ka dito. ‘Di ka bagay dito.”
Tinaasan ko siya ng kilay. Wow ha! “Bawal ba ako dito? Hindi ako welcome, Derrick?”
Nginitian niya lang ako at tinangay sa gilid. Mukhang nakaharang kami sa daan kanina.
“’Di naman sa ganun.” Binitawan niya ako at kumamot sa kilay niya habang nakatingin sa kabilang direksyon. Mukhang nag-iisip ng explanation. “Ganito kasi yun. Kilala ko ang mga tao dito. Most especially ang mga lalaki. Mga tar*ntado yan… Mapalinga ka lang, mabilis pa sa alas kwatro, malalagyan na nila ng pampatulog ang drink mo. Nag-iisa ka pa naman.”
Napangiti naman ako at sinuntok siya sa braso. Ayun naman pala yun eh! “Wushu! Concern naman pala… Pero Derrick, hindi ako iinom. Susunduin ko lang sana si Austin. Lasing daw eh.”
“Oh? Nandito ang boyfriend mo?”
I slightly nodded my head. “Nandi-----“
Naputol ang sasabihin ko nang biglang may tumabig sa akin pagilid. Basta ang alam ko nalang ay may babaeng nakared fitted dress na may slit sa gilid ang nakapulupot na kay Derrick.
“Hi babe!!”
Napangiwi ako nang halikan nito sa leeg si Derrick. Emegesh~ Napaiwas ako ng tingin. My eyes! My oh so innocent eyes~~ (/,\)
“Babe, kaibigan ko nga pala. Si Kaye Anne.” Nung marinig ko ang boses ni Derrick, saka lang ako tumingin sa kanila. Yung ngiti ng babae sa akin, halata mong plastic. “Kaye Anne, she’s--- what’s your name again, babe?”
Pinigilan ko ang tawa ko nang makita kong mukhang naoffend ang babae. Hindi ba naman maalala ni Derrick ang pangalan eh, kung makipaglampungan parang wala nang bukas >n<
“Farah… I’m Farah.”
“Noted… Sorry, you look so gorgeous that you made my mind went off for awhile.” Derrick said with his famous wink. At ayun, namula na si girl. Nakuuuu~ Ganun pala mga damoves nitong si Derrick. -____-
“Nice to meet you, Farah. Sige, maiwan ko na kayo dyan. May hahanapin pa ako.” Sabi ko habang nakangiti. Aalis na sana ako nang pigilan ako ni Derrick.
“Farah, we’ll talk later. I’ll just accompany my friend to her boyfriend. Hindi niya kabisado dito eh.” Sabay hawak sa magkabila kong balikat mula sa likod. Bale, tinulak niya ako ng dahan-dahan palayo kay Farah. “Samahan na kita, Kaye Anne. ‘Di ko trip yung babae.” Bulong niya sa akin.
“Di raw trip, pero kung makalingkis parang wala nang bukas. Naku, Derrick~~”
“Ayoko ng mouthwash niya. ‘Di mabango. At saka naninigarilyo eh.” Eh? >.>
Tinulungan nga ako ni Derrick na hanapin ang table nila Austin. Nang hindi namin sila makita dun sa paligid ng dance floor, dinala niya ako sa VIP lounge. Baka raw kasi nandun sila. In fairness, gumanda ang bar sa management ni Derrick ah.
“Isa lang ang occupied na VIP lounge. Baka nandito na sila.” Sabi niya sa akin nang huminto kami sa tapat ng pinto ng VIP lounge. “Katukin mo na.”
“Eeeh! Ikaw na! Nahihiya ako.” Paano kung lalaki pala silang lahat dun sa loob tapos ako lang mag-isa ang babae? >__>
Napakamot siya sa ulo niya. “Girlfriend na pala ang sumusundo sa lasing na boyfriend? Tsk tsk tsk!”
Tinulak ko nga siya. Dami pang sinasabi. “Bilis na kasi Derrick~ Naghihintay na yung driver ko sa labas. Gusto ko nang umuwi!”
“Okay okay, fine!” He raised both of his hands in mid-air and then knocked twice at the door. Within some seconds, someone opened it. It’s Allen. Napatingin agad siya sa akin.
“Kaye Anne, buti nakarating ka.” Bungad niya sa akin bago niya binuksan ng malaki ang pinto. “Ayun si Austin oh… Bagsak. Knockout…”
At dun ko nakita si Austin na nakahiga sa sofa set habang nag-iinuman ang mga kasama niya… Walang malay. Lasing nga. Walang duda.
***
Thanks to Derrick and Allen dahil hindi ko na kailangang akayin si Austin nang mag-isa palabas ng maingay na bar na yun. Tinulungan naman ako ni Kuya Mario na akayin si Austin hanggang sa pad niya. Ugh, ano bang nangyari kay Austin? Bat naman nalasing siya ng sobra-sobra? May pasok pa siya bukas ah. Malamang, hangover ang kalaban niya bukas paggising niya!
Dahan-dahan naming inihiga ni Kuya Mario sa kama niya si Austin. Pinakiusapan ko si Kuya Mario na hintayin nalang ako sa lobby dahil aasikasuhin ko pa si Austin. Pawis na pawis ang likod niya sa pawis. Ano bang tinira nito at ganyan nalang siya nalasing?
Napahawak ako sa sentido ko. “Ugh! Pati ulo ko sumasakit dahil sayo, Austin!” Umupo ako sa tabi niya sa kama. Tinapik-tapik ko pa ang pisngi niya. Tanging ungol lang ang narinig ko sa kanya. “Bakit ka ba naglasing?! May pasok ka pa bukas ah!”
“Hmmm…”
“Ang pasaway mo ano? Yung mga kaibigan mo naman, ‘di ka man lang mahatid dito sa pad mo. Kaibigan mo ba talaga sila? Kahit man lang isa sa kanila, walang magkusa na iuwi ka?” Hinintay ko siyang sumagot, kaso talagang lasing na siya. Ungol lang siya ng ungol. “Why am I even talking to a drunk? Haayyst! Dyan ka lang ha! Pupunasan lang kita.”
Tatayo na sana ako nang bigla nalang may humatak sa damit ko mula sa likod. Sa sobrang bilis ng pangyayari, ang alam ko nalang ay na nakahiga na ako sa kama habang nasa ibabaw ko si Austin.
He’s kissing my neck. He even kissed my earlobe.
“AUSTIN! ANO BA!” Pilit ko siyang tinutulak palayo sa akin pero natatalo ako ng bigat niya. I can’t even move. He’s squeezing me! “AUSTIN, STOP! P-PLEASE STOP!”
Napansin ko nalang na bumababa ang halik niya sa collar bone ko. Iniipit niya ang dalawang hita ko gamit ang mga hita niya. I tried to push him away but I just can’t. Hinuli niya ang dalawang kamay ko at itinaas iyon sa taas ng ulo ko.
“Kaye Anne…” He moaned with pleasure.
His lips traced its way up to my face. He was about to kiss me on my lips when I looked away. That made his lips landed on my right cheek.
My heart was thumping so hard. Parang nabalik sa isip ko ang nangyari 4 years ago sa Sitio Maligaya. Yung gabing pinasok ang bahay na tinutuluyan namin ni Gail ng dalawang lalaki. They attempted to rape us.
At isa sa mga lalaking yun ay si Austin.
Is he trying to make the same mistake again?? With me?
“AUSTIN! I SAID STOP!!!!!” I shrieked on top my lungs. I felt a hot liquid flow on my cheeks. That’s when I realized I’m crying. Austin stopped and then stared on my face. His eyes are full of desire and mine were full of scare.
Nagkatitigan lang kami ng matagal. It took us a minute when Austin finally spoke.
“… I love you, Kaye Anne.” Dahan-dahan niyang binitawan ang dalawa kong kamay. His weight is getting lighter. Either of my legs are loosening from his. Hinaplos niya ang pisngi ko pababa sa labi ko. “Mahal mo ba ako, Kaye Anne?”
Napalunok ako. Gustong-gusto ko nang pahirin ang sarili kong luha pero hindi ko magawa. Nanghihina ako.
“I do,” I replied, more likely a whisper.
He smiled, seemed satisfied of what I’ve answered. “Kung mahal mo ko, gagawin na natin ‘to.”
My face formed a frown. “What?”
“Let’s do it, Kaye Anne.”
Lalo akong kinabahan. Niyayaya niya ba akong gawin na ang bagay na yun?
“NO! Austin, umalis ka nga sa ibabaw ko!” I blurted out and started to struggle from his arms. Napansin ko na bumalik ang pagkakaipit niya sa dalawang hita ko kaya uminit na ang ulo ko. “I am not ready yet, Austin! Subukan mo pa akong pilitin, hindi mo magugustuhan ang gagawin ko!”
I gasped when he buried his face on my neck. I can feel he’s planting feathery kisses on it, sending a tickle through my spine.
“AUSTIN, ANO BA!! I HAVE MY PERIOD. TUMIGIL KA NGA!” I shouted and then bit his right shoulder real hard.
Because of that, he quickly pulled his body away from me. That must be hurt. “Ugh!”
I grabbed the chance to get myself off the bed. Bumangon agad ako habang dumadaing pa si Austin sa sakit ng parteng kinagat ko sa kanya. I saw him curling himself on bed, groaning loudly.
“Huwag ka munang makikipagkita sa akin, Austin ha! Ayoko munang makipag-usap sayo. Lasing ka ba talaga o naglalasing-lasingan lang???”
And I went off, leaving him groaning in pain. Sana hindi ko nalang siya sinundo. Tsk!
-THE NEXT DAY-
KURT’S POV
“Take good care of them. Don’t let them starve. Huwag mo silang papakainin ng kinakain mo. Only dog food, okay?” I said as I handed Babes and Loves’ cage to my Butler.
“Sige po, Sir Kurt. Hanggang kailan po kayo magbabakasyon?” He asked.
I don’t have any idea how long I’m going to be away. All I know is I’m going with my gangmates to Palawan. A private island of the twins to be précised. As far as I know, Dustin can’t come with us since he’s having his post-honeymoon with her wife. So, we’re only 9 going out of town.
“I don’t know. Just inform me when she comes back, okay?”
He nodded abruptly, seemed to understand what I’ve said. Who else am I waiting to come home? Of course, it’s Crystal. Though I’m going away, I’d still want to know when she comes back home. I’m hoping for that day to come.
“Mag-iingat ho kayo, sir.”
“I will, thanks. Ikaw din, ingatan mo yang mga alaga ko. Mas mahalaga pa sila kesa sayo.” I arrogantly blurted out and then pulled myself out of that unit which used to be my unit when I wasn’t having this fcking amnesia. I’d prefer staying at Gail’s unit. I’m more comfortable in there.
The moment I stepped out, Wayne approached me and placed his arm across my shoulders. The rest of the X10 are also outside, seemed to be waiting for me.
“Ano, ayos na?” Alex asked.
“Yeah, let’s go.” I said lazily. I noticed Wayne’s arm on my shoulders and so I nudged him hard. “Get off me!!”
“Umi-FC ako sayo, Master!” Wayne replied with his infamous annoying smile plastered on his face.
I glared at him and the rest of the X10 just smiled foolishly.
“Ano ba! Nakakairita. Bading ka ba?!” I yelled irritatingly.
“Ano ba, Wayne. Kita mong iritado na si Master eh. Upakan ka nyan eh hahaha,” Arthur warned him.
“Malaki ang bagpack niya. Sumisilip pa nga sa akin ang Pringles oh~ Alam ko na kung kanino ako tatabi. Ang dadamot niyo eh!” He reasoned childishly.
“Ano ‘to, fieldtrip?” Toffer grabbed Wayne’s collar away from me. “Tara na, naghihintay na sa atin ang Palawan. Namimiss ko na ang dagat.”
Pinanuod ko lang na kaladkarin ni Toffer si Wayne palapit sa elevator. Tumabi naman sa akin sina Arthur, Jake, at Alex. Napansin kong wala sina Derrick at ang kambal.
“Nasaan sina Derrick at ang kambal?”
Alex signaled us to walk towards the elevator and so we did. “Si Derrick, nandun sa baba. Inaayos ang sasakyan natin. Yung kambal naman susunduin sina Sandy at Lovely. Mapilit eh… Gustong isama ng mga bwsit.”
Sandy and Lovely… I already met them few times before. I don’t know why but I really find them irritating as hell. They didn’t do anything to me yet I’m still annoyed of them.
The moment we stepped inside the elevator, Alex spoke enthusiastically.
“Leave all your troubles in Manila. Ease your mind from stress when we get to Palawan.”
I hope I’ll enjoy this trip with them.
---
A/N:Special mention to Aco Sii Jen for winning Admin Potato's game for this week sa AIWG Fanpage. Nasa external link po yung official page ng AIWG. Mababait ang mga admins at sobrang sipag magpost!! ^_^/
Binabati ko rin pala si Margeorie Glo (na nagcelebrate ng kanyang 18th birthday) na pinsan ni Mariel Luisa (Oh, kapangalan pa kita haha!) ... Thanks for reading dears~ <3
Bukas ulit ang update!!! Ate Peach, thank you pala!! :D Happy birthday din pala kay Trsiatn Kurt Lee. |October 19|.. Dalawang taon na nagbibirthday sa facebook. Hoho!