Hij duwt een aantal papieren in mijn hand om het te doen lijken dat ik van hem bijles heb gekregen. Ik weet wel beter. Op één of andere manier ben ik wel aangetrokken tot hem, zo die mysterieuze kant. Hij duwt mij aan de kant en doet alsof ik hem een duw heb verkocht. Zijn brilletje staat nu schuin op zijn neus en op één of andere manier staat hij hier echt goed mee. Ik kan niet kiezen welk karakter ik nou leuk vindt, normaal gezien val ik voor de bad boys maar dit heeft ook wel iets. Het onschuldige. Maar ik weet wel beter dat hij helemaal niet onschuldig is.
Ik neem de papieren stevig vast en loop naar school, onderweg geef ik nog een duwtje. Deze keer expres, niet iedereen hoeft te weten dat ik met hem overweg kan. Ik stop nog aan mijn kluisje en ik hoor gefluit door de gang. Snel trek ik mijn jurkje een klein beetje naar beneden. Maar niet veel. Ik neem biologie en Engels, mooi mijn twee lievelingsvakken. Hoor je de sarcasme? Ik loop verder en struikel bijna over die killer heels. Ik wandel het lokaal binnen en ga zitten op mijn gewoon plaatsje. Ik let vooral veel op in de les. Kuch kuch.
Na een lange vijftig minuten afgeteld te hebben in de les Engels is de bel eindelijk gegaan. Kan dat kutding niet een beetje opschieten? Ik neem mijn boeken van mijn bank en wandel naar de deur van het saaie lokaal. Voor ik de deur achter mij aan kan dichtgooien voel ik een stevige greep rondom mijn pols.