LUNA's POV
This feeling is a piece of shit... bakit hinayaan ko ang sarili ko na magmahal ng isang tulad nya... I'm already at my limit for trusting people...
Who is Glaiza Galura... why do I even bother competing with her... kung wala naman talagang kompetesyon dahil sa simula palang talo na ako...
God damn it I hate this pathetic heart... bakit kailangang sya pa...
I drove myself in my car as I pass through the roads... hindi ko na alam kung saan ako papunta... Is it worth it na wala talaga akong lugar sa mundo...
Why do I feel that something is incomplete...
It started when I woke up two years ago....
*flashback*
I am wondering where am I... the last thing that I remember was the pain all over my body... what happened to me... I think I lost something important...
LUNA: Ughhhh....
LUTHER: Anak...kumusta ang pakiramdam mo?
LUNA: Anak??? Sino ka? Nasaan ako...? Sino ako?
LUTHER: Luna..Luna ang pangalan mo ...at ako ang iyong ama ....
LUNA: Bakit wala akong maalala... bakit ganito ... bakit ganun ...
LUTHER: Luna ... makinig ka ... nagkaroon ng aksidente at nawala ang iyong alaala... magtiwala ka anak... pangako nandito lang ako para sayo... lahat ng nais mong malaman, lahat yun sasabihin ko...
I was devastated that I don't know about my past... based on Dad's stories I grew up in Belgium... and he treats me as the greatest gift of his life... until after a year binawian sya ng buhay... because of a heart disease...
SOLENN: Luna... ayos ka lang ba...
LUNA: Dad told me na wag akong iiyak... that wanted peace ...mas gusto nyang makita akong Masaya at gumawa ng panibagong alaala...
SOLENN; Do you still want to search for your memories?
LUNA: Hindi na kailangan Solenn... tama si Dad... magdudulot lang ito ng hinagpis at sakit sa akin... di ko na kailangang halungkatin pa ito... sapat na ang mga impormasyong ibinigay nya sa akin... and I will live my life as Luna Maria De Castro ... I will stop searching for those past memories... I will start creating new ones...
SOLENN: Nandito lang ako lagi Luna... ngunit...paano yung mga panaginip mo... we should consult the doctor for it...
LUNA: Hindi ko alam Solenn... masyadong vague at paulit ulit lang ang mga panaginip ko ...
SOLENN: It may be a sign na someone is waiting for you...
LUNA: Walang nabanggit si Dad na minahal ko... I was always alone and having a time of myself and my studies...
SOLENN; Bakit ba kasi di kita nakilala nung bata ka pa ... sorry Luna ah sa Pilipinas kasi ako namalagi ng bata pa ako... before ako pumunta ng France...
LUNA: Pilipinas? Ohhh yeah...dun din nagkakilala sina Dad at Mom ...
SOLENN: I was thinking of putting up our business there ...
LUNA: I see... its good to have a new environment... para maiba naman...
SOLENN: by the way ...wala man lang ba ibinilin si Tito Luther sayo?
LUNA: No...wala na syang nasabi sa akin... pero he was apologizing the whole time... the last words were... "balikan mo sya" ...well I don't get it... I don't understand it at all... sometimes I don't feel that his my father... he was more like a butler protecting me... the way he speaks to me... it's really odd...
SOLENN: 'Do you still want to investigate about it...
LUNA: Whenever I search for something in my past... nagkakaroon lang ako ng anxiety attack... I don't think its worth it para balikan pa ang alaala ko...puno ng sakit... puno ng hinagpis...
*End of Flashback*
I thought I could build up a new memory...pero hindi pala.... Sakit din ang idinulot ng pag-ibig na ibinigay ni Rhian...akala ko sya na ang magpupuna ng lahat...
Sya na ang magiging sagot sa lahat ng katanungan ko ... kung bakit kailangan magmahal...akala ko magiging Masaya na ang lahat...
Maling desisyon ba na magtiwala ako... sinunod ko lang naman ang lahat ng gusto ni Dad... ayoko ng balikan kung anong nakaraan ang meron ako...
Why .... Ganito ba talaga ako kamalas... ganito ba talaga...
LUNA: Ahhhhhhhhhhhhhhhhhh!!!! God damn it... !!!
Bumaba ako sa kotse... at tumakbo sa gilid ng isang bangin...while pointing at the sky
LUNA: What the hell are you doing to me!!!!... Ano pa bang gusto mo... kinuha mo na ang memorya ko... pati ba naman ang pagmamahal na hinihingi ko gusto mong kunin sa akin... Anong ginawa ko sayo... ganun ka sama sa nakaraan ko ...at binibigyan mo ako ng ganitong parusa... pagud na pagud na ako ... akala ko ba IKAW ang nalalapitan ng lahat ng nangangailangan... bakit mo ako pinaparusahan...
Napaluhod ako habang humahagolhol... di ko na napigilan ang sakit na nadarama ko... di ko na kayang indahin pa ang sakit na ito...
LUNA: Bakit ba lagi na lang akong nawawalan... bakit ba lagi na lang akong talunan... hanggang kailan mo ako paparusahan... si Rhian lang ang inasam ko simula ng gumising ako sa trahedyang ibinigay mo sa akin... konting awa naman ... konting awa lang Panginoon... ahhhhhhhhhhhhhhhh....
SOLENN: Luna... Luna...
LUNA: Solenn.... Sobrang sakit na... sobrang sakit na ...hindi ko na kaya...hindi ko na alam ang gagawin ko...
SOLENN: Tahan na Luna...hindi ko na hahayaang masaktan kang muli... tahan na...
LUNA: di ko na kaya.... Di ko na kaya....
Patuloy akong umiyak sa bisig ni Solenn... pero kahit anong gawin ko ganun pa rin ito kasakit... parang sugat na hindi na maghihilom... ang una kong pag-ibig, ang una ko ring hinagpis...
Natalo ako ng isang taong mula sa kanyang nakaraan samantalang ako patuloy pa ring naghahanap sa nawalang alaala ng aking pagkatao ...
Wala na si Glaiza pero sya pa rin ang nasa puso ni Rhian...Hindi ako sapat para maging kapalit nya... kahit kailan hinding hindi ako ang magiging katuwang ni Rhian...
Hindi ako ang pinili ng puso at isip nya... kahit na gusto kong kalimutan ang nangyari ... patuloy itong dumadaloy sa isipan ko... ngayon ko hinihiling na sana mawala na lang ang ala-ala ko...
Gusto kong makalimutan si Rhian...
RHIAN's POV
Hindi ko napigilan si Luna... nasaktan ko ang taong sumubok na mahalin ako... bakit ba hanggang ngayon ikaw pa rin Glaiza...di pa rin ba kita kayang pakawalan hanggang kailan ko ikukulong ang sarili ko sa nakaraang yun... ngayong nasasaktan ko na ang babaeng mahal ko na...
Umuwi akong balesa at patuloy pa rin sa pag-iyak...
ANNE: Rhian... Rhian...anong nangyari...?
RHIAN; Ate...
ANNE: Ohhh gosh halika dito...bakit ka umiiyak ...bakit ganyan ang itsura mo?
RHIAN; Ate... sinaktan ko sya... sinaktan ko siya...
Napayakap ako kay Ate habang umiiyak...
ANNE: huh...ano bang sinasabi mo... ano bang nangyari... huminahon ka muna... sige na huminahon ka na... andito lang ako Rhian... andito lang ako...
RHIAN: Ate.. sinaktan ko si Luna... sobra syang nasaktan ng dahil sa akin...
ANNE: Huh si Luna? Akala ko ba may date kayo ngayon...
RHIAN: Dapat ang mangyayari... kaso before ko pa sabihin ang tungkol kay Glaiza ...alam na nya pala... bigla na lang... basta bigla na lang... sinubukan nya maging Glaiza... by wearing a contact lens... and then I don't know...napatakbo ako at niyakap sya at hinalikan... di ko na alam gulong gulo na ako... I told her that I missed her... hanggang ngayon mahal ko pa rin si Glaiza...at harap harapang narinig yun ni Luna... Ate...Ate nasaktan ko sya... she was angry ang lonely...anong gagawin ko ate...
ANNE: Ohh my gosh...di ko alam kung kanino ako papanig...but then you know I'm your sister... hinding hindi ako aalis sa tabi mo... you can think this thru... magiging maayos din ang lahat.... Alam kong masasagot mo ang mga katanungan mo... pero ang biggest question... mahal po rin ba si Glaiza?
RHIAN: I don't know ... I guees Yes... dahil miss na miss ko na sya... pero hindi ko alam...
ANNE: Do you love Luna?
RHIAN: Oo Ate mahal ko sya... at nasasaktan ako ng makita ko syang umiiyak... ayokong mawala sya Ate...
ANNE: This is a very complicated situation for you... kung bakit ba naman kasi magkamukha sila... and how did she know about you and Glaiza... halos wala ngang infos about your relationship ...
RHIAN: Hindi ko rin alam Ate Anne.... Pero gusto kong magpaliwanag kay Luna...gusto ko syang makausap...she needs to hear me out... Ate...
ANNE: Huminahon ka muna... give her space... hindi rin madali para sa kanya ang nangyari...
RHIAN: Pero Ate... kailangan ko si Luna... kailangan nya rin ako... ayokong nasasaktan sya... ayokong patuloy syang naghihinagpis na wala ako sa tabi nya... this time I wont the same mistake katulad ng Glaiza na pinakawalan ko... I want to fight for Luna... I want her to be with me...
ANNE: Ohh my gosh... this is an advice as a sister... Rhian... give her time to accept things... may tamang panahon para mag usap kayo... para muling magtagpo ang inyong landas...
RHIAN: Ayokong maghintay ng tamang panahon... gusto kong ako naman ang gumalaw para makasama nya... gusto kong makasama si Luna...at sabihing mahal na mahal ko sya...
ANNE: Rhian gamitin mo muna ang opportunity na ito...para makapag isip isip... your still not moving on... lalo na sa issues mo kay Glaiza...kapag hinarap mo si Luna sa ganitong state... guguho lang ang pilit mong binubuong pag-ibig... make sure na wala na talaga si Glaiza sa puso't isipan mo... para hindi na nasasaktan si Luna...at lalong lalo na ikaw...
RHIAN: Ate...pero...
ANNE: Give her time to heal... and time for you to think about everything...
RHIAN; Sige Ate...gagawin ko muna yan...
Sa tingin ko ito ang tama sa ngayon...pero Luna sana... sana maging maayos ang lahat... sana kausapin mo akong muli... sana makita at mahagkang muli...
Hi Everyone pasensya na ngayon lang ako nagbalik...
Nakakarecover pa lang ako...I'm still weak and medyo nag medication pa
di pa ganun kagaling...
I MISS ALL OF YOU...
PATI ANG RASTRO STORIES KO
SORRY TALAGA....