De volgende dagen vlogen voorbij. Mijn zenuwen groeiden naarmate vrijdag dichterbij kwam. 's Ochtends en 's middags ging ik samen met Aiden en Luca naar school. Het geroddel en gefluister was naarmate de week vorderde steeds minder geworden maar niet helemaal opgehouden. Verder had ik geen last meer gehad van bemoeiende mensen die dachten dat het leuk was om dingen te vragen die hun helemaal niets aangingen. Een rede daarvan was ook dat Aiden iedereen die ook maar iets te dichtbij kwam een boze blik toewierp, dat had heel veel geholpen.
Luca's humeur was de afgelopen dagen ook steeds meer verbeterd. De gesprekken tussen Aiden en Luca verliepen stroef, maar ze waren er wel. Aiden kapte Luca niet elke keer af en Luca maakte voorzichtig weer grapjes. Toen Aiden voor het eerst weer moest lachen om Luca lichtten de ogen van beide jongens op. Ik stond erbij als een trotse moeder. Het was eindelijk weer iets waar ik om kon glimlachen, echt glimlachen.
Het was vrijdagmiddag en school was net afgelopen. Ik liep samen met Aiden naar zijn motor. Overal om me heen waren meiden druk bezig met zich mentaal voorbereiden op het gala. Sommige hadden een telefoon tegen hun oor gedrukt terwijl ze met grote armzwaaien iets duidelijk probeerde te maken aan degene aan de andere kant van de lijn. Meiden liepen in groepjes weg en propte zich met tassen van allerlei bekende merken in dure auto's.
Ik stapte hoofdschuddend bij Aiden achterop en klemde mijn armen om hem heen. "Kunnen we eerst nog even langs mijn huis? Ik moet nog wat ophalen voor vanavond," vroeg ik. Ik had mijn jurk en mijn schoenen voor het feest vanavond nog daar liggen. Aiden knikte en bracht de motor brullend tot leven.
*****
Als bevroren stond ik in mijn kamer. Alle herinneringen kwamen weer in één klap bij me binnen toen ik mijn kamer inkwam. De spullen in mijn kamer herinnerden me aan Maud. De foto's aan de muren herinnerden me aan de afwezigheid van mijn ouders. Ik slikte het brok in mijn keel weg en keek naar de grond terwijl ik naar mijn kledingkast toeliep.
Krampachtig probeerde ik mijn ogen op de kleding voor me te houden en niet door de kamer te laten zwermen. Met trillende handen pakte ik mijn jurk van de haak. Ik sloot mijn ogen en probeerde de herinnering die bij het kopen van de jurk weg te drukken. Maud was erbij geweest en het was de eerste keer dat ik Aiden ontmoet had. Een klein glimlachje vormde op mijn gezicht toen ik eraan terug dacht.
Het leek al zo lang geleden. Toen was ik nog onwetend, onzeker en verlegen. Nu had ik antwoorden en was een stuk zelfverzekerder.
Ik pakte alle dingen die ik nodig had om me klaar te maken voor vanavond. Toen ik alles had stopte ik het in een plastic zak en liep weer naar beneden. Ik trof Aiden aan voor een foto van mijn ouders en mij. "Jullie lijken zo gelukkig hier," zei hij zacht toen hij mijn voetstappen hoorde. Ik slikte en knikte. "Ik was gelukkig. Totdat ze steeds meer weggingen en ik ze begon te missen. Elke dag weer rende ik van school naar huis in de hoop dat ze thuis waren gekomen. Helaas was dat nooit het geval."
Ik vervloekte mezelf toen ik dat zei. Door mijn eigen woorden werd de deur naar mijn emoties weer open gezet. Ik keek snel weg toen ik Aidens blik op me voelde. Ik zoog mijn longen met lucht en hield mijn adem even in. In die tijd sloot ik alle emoties weer op en liet mijn adem weer los.
"Zullen we?" vroeg ik aan Aiden en draaide me weer naar hem om. Zijn ogen gleden over mijn gezicht, opzoek naar iets wat mijn gedachten kon verraden. Toen hij niets vond wreef hij vermoeid over zijn gezicht en knikte. Ik liep langs hem heen naar buiten en stopte mijn tas voorzichtig onder de zitting. "Hebben jullie eigenlijk al een pak?" vroeg ik de hoop de aandacht van mij af te leiden.
"Moest dat dan?" bromde Aiden. Ik sloeg hem tegen zijn schouder. "Aiden! Zonder pak mag je niet naar binnen!" riep ik paniekerig. Zonder Luca en Aiden zou ik Maud niet onder ogen kunnen komen, ik kon het niet aan. Aiden lachte en zei, "Rustig maar, Olivia. We hebben het allemaal geregeld." Mijn zenuwen verdwenen weer een beetje en ik zuchtte. "Grappig man. Dit soort grapjes kan ik echt waarderen nu mijn hele leven over hoop ligt," spuugde ik sarcastisch.
"Sorry, Liv," zei Aiden zacht en hij ging op de motor zitten. Dit was de eerste keer dat hij me Liv noemde. Elke keer als iemand me zo noemde ging er een steek door mijn hart. "Noem me niet zo!" riep ik fel. Aiden zuchtte vermoeid. "Olivia, kom, we gaan naar huis." Ik sprong bij hem op de motor en sloeg mijn armen weer om hem heen, dit keer iets strakker dan normaal. "Olivia, iets minder strak mag ook wel," pufte Aiden. Met een chagrijnig gebrom liet ik mijn grip iets los.
*****
Onzeker stond ik voor de spiegel. Ik had mijn jurk al aangetrokken en stond nu mijn haar te doen. Ik trok al mijn haar naar achter en draaide het in een knot. Ik draaide mijn hoofd op zoek naar bobbels of uitstekende plukjes. Toen ik er geen vond zette ik een stap naar achter en bekeek mezelf eens goed. De jurk was lang en ik droeg er ballerina's onder die onder de zoom van de jurk verstopt waren. Ik zuchtte en streek nerveus over de gladde stof.
Vanavond zou misschien wel het einde zijn van de angst en spanning waarin ik de afgelopen weken had geleefd. Het was de bedoeling dat we zouden praten met de gevallen engelen. Doordat we hadden afgesproken op het gala was de kans kleiner dat het gesprek uit zou lopen in een gevecht. De zenuwen gierden door mijn lijf bij het vooruitzicht van de confrontatie met Maud.
Ik had de afgelopen dagen veel geoefend met de elementen. Het ging steeds makkelijker en ik kon ze zo zien. Ik hoefde niet meer in volle concentratie ze te zien maar kon ze nu net zo gemakkelijk als de gewone energieën zien. Ik sloot mijn ogen en haalde diep adem om het nog even te oefenen. Ik verwachtte niet dat ik ze nodig zou hebben, maar het kon nooit kwaad om het nog even te oefenen.
De energieën van de elementen verschenen meteen en ik draaide een rondje om mijn as om alles in me op te nemen. Plotseling hoorde ik de deur opengaan en ik draaide me met een ruk om. In de deuropening was het een wirwar van energieën. Aan de bouw te zien was het Luca.
Ik opende mijn ogen en mijn vermoeden werd bevestigd. Luca stond in de deuropening mijn jurk in zich op te nemen. Hij knikte goedkeurend toen hij me aankeek en ik schoot in de lach. "Ziet er goed uit," complimenteerde hij me. "Dankje," zei ik en ik draaide een rondje om mijn as. De jurk zwierde sierlijk mee. Ik kwam weer tot stilstand en liet mijn ogen over Luca heen glijden. "Jij ziet er anders ook niet slecht uit," zei ik plagerig terwijl ik naar hem toe liep en hem met mijn schouder aantikte.
"Ben je zenuwachtig?" Zijn vraag kwam onverwacht en ik bleef halverwege mijn weg naar beneden stilstaan. Mijn schouders stonden strak en ik knikte zonder me om te draaien onzeker met mijn hoofd. Ik voelde Luca's hand op mijn schouder en keek in zijn warme ogen. "Het komt allemaal goed, Olivia. Wij zijn bij je en zullen zorgen dat je niets overkomt," sprak hij zacht.
Ik sloeg mijn armen om hem heen en gaf hem een knuffel. "Dankje, voor alles." Zachtjes fluisterde ik die woorden in zijn oor. Hij gaf me zachtjes een kneepje en liet me weer los. "Heeft Sofiël eigenlijk nog geantwoord?" vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. We hadden nog geen garantie dat Maud op zou komen dagen, dat droeg ook bij aan een groot deel van mijn zenuwen.
Ik liep met de zoom van mijn jurk in de ene hand en de trapleuning in de andere naar beneden. Aiden keek geconcentreerd naar zijn mobiel en zat aan tafel. Zijn ogen schoten naar die van mij en hij stond snel op toen hij Luca achter me aan zag komen. "Kom op, we moeten gaan," zei hij gestrest. Ik knikte en nam snel Aiden in me op. Ik moest toegeven, een pak stond beide jongens erg goed. Luca liep voor ons uit om te kijken of onze taxi er al was.
We hadden besloten dat het handiger was om met een auto te gaan in plaats van dat er twee op de motor ging en de ander vliegen. Luca gebaarde naar ons dat de taxi klaar was en ging voorin zitten. Aiden legde een hand op mijn onderrug en begeleidde me naar de achterbank. Ik deed het portier open en net toen ik in wilde stappen fluisterde Aiden wat in mijn oor.
"Je ziet er prachtig uit, Olivia."
Een nerveus lachje kwam over mijn lippen en ik fluisterde zenuwachtig terug, "Jij ook." Ik ging zitten en veegde mijn klamme handen af aan de stof van de jurk. De zenuwen waren ondanks de woorden van Luca niet minder geworden. Ik had voordat we gingen geen hap door mijn keel kunnen krijgen en mijn maag zat in de knoop.
Ik hoorde Luca een praatje maken met de chauffeur terwijl we door de stad reden, op weg naar de school. Het feest werd in de gymzaal gehouden en zou helemaal versiert zijn. Na tien slopende minuten waren we aangekomen bij mijn school. Het was al aardig druk en overal hingen slingers en ballonen in vrolijke kleuren. Mensen van het feestcomité stonden voor de ingang om iedereens kaartje in ontvangst te nemen.
Aiden, Luca en ik liepen naar de ingang toe en leverde ons kaartje in. Terwijl onze jassen werden opgehangen keek ik zoekend rond. Voor zover nog geen teken van gevallen engelen. Aiden en Luca bleven vlak naast me lopen en we begaven ons naar de gymzaal.
Toen we door de deuren de zaal instapten werden we overdondert door een dreunende bas en een meute vol dansende mensen. Iedereen had zijn beste jurk of pak uit de kast getrokken en stond al volop te dansen. Ik keek de jongens en gebaarde naar een hoek van de gymzaal waar het wat rustiger was. Ze begrepen mijn hint en we liepen erheen.
"Al een teken van Maud?" schreeuwde ik boven de muziek uit. De twee jongens schudden hun hoofden. "Ik heb ook nog geen gevallen engelen gespot," zei Luca terwijl hij zijn mond vlakbij mijn oor bracht. Ik knikte onzeker. Als ze niet zouden komen zou dat betekenen dat ze doorgingen met mijn krachten stelen, althans, het proberen daarvan.
De blikken van leerlingen die langs ons heen liepen waren me niet ontgaan. Nieuwsgierigheid was in hun ogen te lezen terwijl ze fluisterend en giechelend naar de bar liepen om drankjes te halen. Ik wende mijn blik af en liet mijn hoofd hangen. Ik moest iets doen in plaats van hier alleen maar te staan en te wachten. "Willen jullie wat drinken?" schreeuwde ik mijn vraag. De wenkbrauwen van Luca en Aiden schoten tegelijkertijd omhoog bij het horen van mijn vraag. Ik haalde mijn schouders op en wachtte op hun antwoord.
Luca keek Aiden aan alsof hij om toestemming vroeg. Aiden keek op zijn beurt naar Luca en haalde zijn schouders besluiteloos op. "Doe maar twee cola," zei Aiden tenslotte. Ik knikte en haalde wat geld uit het tasje wat ik bij me had. Ik drukte het in Luca's handen en beval ze hier op mij te wachten. Ik wurmde me tussen alle mensen door op weg naar de bar.
Toen ik na heel wat ellebogen werk eindelijk de bar bereikt had keek ik recht in het gezicht van Thomas. "Wat mag het zijn, jongedame?" vroeg hij met een brede grijns. "Drie cola," reageerde ik kortaf. Ik kon dit er nu echt niet bij hebben. "Heeft Aiden zulke dorst dan?" vroeg hij toen hij hoorde dat ik er drie wilde. "Nee, Luca is er ook," zei ik nonchalant.
Luca had in de loop van de week de status van 'nieuwe hottie' gekregen, iets waar hij zelf niet al te blij mee was. De hele school en dan vooral alle meisjes wisten wie hij was en hadden al een poging gedaan om hem te benaderen. Luca had echter alle aandacht die hij kreeg genegeerd en met niemand een praatje gemaakt. Dat hij nu bij Aiden en mij was had indruk gemaakt op de hele school aan al het gefluister (zover fluisteren kon met deze harde muziek) en gestaar te merken.
Thomas wenkbrauwen schoten de lucht in en hij zette drie cola op het tafelblad. Ik gooide geld op de tafel en schonk hem een neppe glimlach. "Leuk je gesproken te hebben, maar ik ga nu weer naar Aiden en Luca toe." Ik hield voorzichtig het drinken in mijn handen en baande me opnieuw een weg tussen alle mensen door.
Met een trots gevoel kwam ik zonder al te veel gemorst te hebben weer bij Aiden en Luca. Triomfantelijk gaf ik ze hun drinken dat nog aardig vol zat. Met een zelfvoldane blik keek ik ze aan. Toen ik hun bezorgde blik zag verdween het gevoel gelijk. "Wat is er?" vroeg ik. Nog voordat Aiden begon te praten voelde ik haar ogen al een gat in mijn rug branden.
"Maud is er."
heeeyy,
i'm back from Spain again :)
best een lang hoofdstuk (kinda proud of myself)
de foto is de jurk van Olivia ;)
hope you enjoy <3
vote, comment, share
xx