'Wauw' zuchtte ik.'Je ziet er echt geweldig uit. Udisé straalde.'Vind je echt?'.'Echt wel' zei ik en duwde de spiegel de kamer in.'Kijk dan' lachte ik. Ze lachte en keek naar haar dikke buik. 'Vind je niet dat die zwangere buik mijn jurk verpest?'.'Kronos vind het vast mooi' zei ik en legde nog wat plooien goed.'Als ik eieren gelegd had, hadden we nu niet dit probleem' zuchtte ze.'Dan had ik nog gewoon een platte buik en een nest eieren'.'Maar dan weet je al hoeveel het er zijn' lachte ik.'En wat het zijn'. Met wat bedoelde ik niet alleen het geslacht maar ook de soort draak. Aangezien Kronos een Zwarte schaduw was en Udisé een Boekaran, was het moeilijk te zeggen wat het zou zijn. En aangezien ze beidde half-draken waren, zat de kans op een mensenkind er ook in.'Ik kan nog altijd niet geloven dat jullie morgen echt gaan trouwen' lachte ik. 'Ik kan het ook niet geloven' lachte Udisé en pakte haar bosje bloemen. 'Straks ben ik Mevrouw Barks'. De families van stamhoofden droegen altijd de achternaam van het dorp of eiland waarvan ze afkomstig waren. Ik droeg nog steeds de naam Barks, ook al mocht ik die veranderen in Draak, naar Drakeneiland.'Dan ben je officieel familie van me' zei ik.'En dan gaat Kronos verhuizen naar jullie nieuwe huis'. Udisé keek me meelevend aan. 'Ik weet hoe erg dat je het vind dat hij weggaat, maar het is niet ver, het is je nieuwe buur' zei ze'Je kunt langskomen wanneer je wilt'. Ik lachte. 'Hij verlaat tenminste het eiland niet'. Udisé zuchtte. Het was de traditie dat de vrouw kwam inwonen bij de man, ook al betekende dat dat ze moest verhuizen van eiland.'Krusha?'. Ik herkende Kronos zijn stem.'Mag ik binnenkomen?'.'Nee!' riep ik.'Udisé staat in haar trouwkleed! Als je haar nu ziet brengt dat ongeluk!'. Ik wandelde naar de deur en zette hem op een kier. 'Wat heb je nodig?'.'Mijn toekomstige vrouw' lachte hij.'We moeten nog wat dingen regelen in verband met het nieuwe huis en de bruiloft'. Ik keek naar Udisé die in haar kleed stond. 'Ik kleed me al om' zei ze. Ik ging de kamer uit en deed de deur dicht. Kronos was de laatste weken de gelukkigste man ter wereld. Hij was 21 geworden en mocht dus met Udisé trouwen, de moeder van zijn jongen. 'Klaar om te trouwen?' vroeg ik. 'Volledig' lachte hij.'Morgen om dit uur ben ik een getrouwde man'.'En ik het mooiste bruidsmeisje dat Barks ooit gezien heeft' zei ik.'Absoluut' zei hij en aaide over mijn hoofd.'Zie ik je straks?'. 'Ja, tot dan' lachte ik en wandelde terug naar mijn huis ernaast.'Hoe was het met het verliefde stel van hiernaast?' vroeg Drake.'Nog steeds verliefd' zei ik en keek naar mijn kleedje dat omhoog hing.'Morgen word echt geweldig'
'Dan mag je nu de bruid kussen' lachte Rockes.'Geeft er een lap op'. Kronos lachte en keek naar zijn vrouw. 'Ik hou van je' zei hij stil en kuste haar. Er klonk een luid gejuich en daarna volgde het feest.'Jij bent het mooiste bruidsmeisje dat ik ooit al gezien heb' lachte Harred en pakte me vast. 'Wanneer zie ik je ook in zo'n mooie witte jurk naar mij toekomen?'. Ik lachte.'Wie zegt dat ik met jou trouw?'. Hij grijnsde en kuste me.'Ik'.'Oh, zeg jij dat?' lachte ik.'Ja, dat doe ik' lachte hij. 'En ik heb altijd gelijk'. Hij begon me weer te kussen. Die avond sliep Kronos voor het eerst in een half jaar niet in mijn kamer. Het voelde leeg, ook al lag er nog een grote Zwarte schaduw op de grond. Maar ik was blij voor hem. Ik hoopte dat hij gelukkig met Udisé werd en dat hij veel schattige jonkies kreeg.