Ik, een draak?! 2: Drakenvangers

H22: Vermoord

'Had pa een zusje?!' vroeg ik verbaasd. Ma slikte.'Je grootvader was geen voorstander van mensen'.'Is' verbeterde Valko haar.'Hij nam de controle over je broers en liet hen zijn zusje vermoorden zodat je vader zou zien hoe vreselijk draken kunnen zijn en mij zou buitenzetten samen met je broers'. Ze kreeg tranen in haar ogen. 'Zodat ik wel naar hem moest terugkomen'. Ze begon te huilen en Valko legde troostend zijn armen om haar heen. Ik slikte en zakte op de grond.'Ik wil hem zien' zei ik wat later. 'Wat?' vroeg ma verbaasd.'Hij wilt je dood hebben. Jij was altijd al het mensenkind'.'Een mens word geen Alpha' zei ik en stond op.'Ik wil hem spreken'. De kleintjes waren stil geworden van mijn manier van praten. Ma slikte en keek naar Valko.'Ze heeft wel het recht hem te zien'.'Valka nee' zuchtte Valko.'Hij doet haar wat. Je wilt haar toch niet weer verliezen?'. Ma slikte.'Nee' zuchtte ze. Ze waren over over mij aan het praten alsof ik er niet bij stond. Ik keek naar Errid.'Jij weet waar hij is, toch?'. Hij knikte.'Breng me erheen' zei ik en gebruikte mijn Alpha krachten. Ik moest extra mijn best doen omdat ik niet zijn oorspronkelijke Alpha was.'Ja mijn Alpha' zei hij, stond op en wandelde weg. Zonder een woord tegen ma of nonkel Valko te zeggen ging ik achter Errid aan. 'Daar is zijn hol' zei Errid toen we een eindje verder waren.'Kom je mee naar binnen?' vroeg ik. Hij slikte.'Niemand gaat daar naar binnen' zei hij. Hij klonk bang. Ik besloot hem niet te dwingen en ging alleen naar binnen.'Hallo?' vroeg ik verward. Mijn stem echode doorheen de grot. Ik hoorde het gegrom van een gigantische draak en niet veel later stond hij voor me. Een Zwarte schaduw van zeker 5 meter hoog en een vleugelbreedte van zo'n 6-8 meter. Ik slikte en keek hem aan. Zijn vurig groene ogen brandden op mijn vel.'Wie durft het de Alpha te storen?!' weerklonk het door de grot. 'Mijn naam is Krusha' zei ik luid en keek hem onverschrokken aan.'Ik ben de Alpha van de archipel die je op dit moment leegrooft. Ik ben je kleindochter'. We bleven elkaar even in stilte aanstaren.'Ik, Krusha van Barks, ben de dochter van Valka, de blauwe ziener, en Stochel, het stamhoofd van Barks' zei ik uiteindelijk.'Ik ben hier omdat ik niet wil dat je nog langer mijn draken steelt'. Hij transformeerde in een menselijke vorm en kwam voor me staan. Hij was een schriele oude man met een grijze baard en weinig haar op het hoofd. Nu leek hij heel wat minder beangstigend.'Jij bent het mensenkind' zei hij.'Een mens word geen Alpha ofwel dan?' vroeg ik. Hij keek me bestuderend aan.'Waar zijn je broers?'. 'Op Barks'.'Met je vader?'.'Ja'. Ik lachte. 'Dacht je nu echt dat je onze familie uit elkaar kon houden? De familie banden van een draak zijn de sterkste van ze allemaal'.'Weet ik' zei hij sereen. 'Daarom deed ik het. Ik wou mijn dochter terug'