Ik, een draak?! 2: Drakenvangers

H17: Geboren

Pov Krusha
Ik lag over mijn eieren heen. Als draak was het makkelijk om 6 eieren onder je vleugels te leggen. Maar het hadden er eigenlijk 7 moeten zijn. Ik troostte mezelf met het feit dat hij dat waarschijnlijk toch niet gehaald had. Maar toch...Ik zou alles doen om Lucas terug te krijgen. Errid kwam de kamer binnen. Hij had me tegen mijn vrienden opgezet en had mijn krachten tegen hen gebruikt. Ik bromde en legde mijn hoofd op de grond.'Niet zo somber Krusha' lachte hij.'We zijn goed bezig. Als deze eitjes eenmaal uit zijn, hebben we onze eigen Zwarte schaduwen'. Hij lachte.'Met Alpha-genen nog wel...Ze worden de sterkste draken van de wereld'. Hij ging voor mijn hoofd zitten. Ik keek hem verward aan.'Wat moet je?' bromde ik. Ik wist dat de krachtstenen ervoor zorgde dat hij mij nu kon verstaan. 'Het word leuk Krusha' zei hij en aaide over mijn kop.'Wij als wereldheersers, met jou jongen aan onze zijde'. Hij lachte, alweer. Ik verlegde mijn hoofd en keen naar de eieren. Ik voelde iets bewegen en transformeerde naar mijn menselijke vorm. Er kwam eentje uit! Ik pakte het ei op en legde het op mijn schoot. Ik zag hoe ze langzaam uit haar ei in mijn armen kroop.'Welkom op de wereld kleintje' lachte ik. Het was een pik zwart draakje met grijzige vleugels. 'Wat een pracht exemplaar' zei Errid. Ik slikte. Harred had hierbij moeten zijn, niet Errid.'Ik wil dat je met je vuile tengels van mijn jongen blijft' zei ik op rustige toon en keek naar mijn eerste jong.'Wat is haar naam?' vroeg hij. 'Valka' zei ik.'De enige dochter van je grootvader' lachte Errid.'Jouw moeder, neem ik aan'. Ik keek hem in de ogen. 'Jij weet waar ze is, niet?'.'Ik kan je naar haar brengen als je wilt' lachte hij.'Als je jongen uit zijn natuurlijk'.'Dat zou je doen?' vroeg ik verward.'Me naar mijn moeder brengen?'.'Natuurlijk' lachte hij.'Ik ben eigenlijk best goed bevriend met je familie weet je'

Al de eieren waren uitgekomen op het einde van die dag. Ik zat tussen mijn jongen op een groot laken toen Errid binnenkwam.'Hoe weet ik dat dit niet een val is?' vroeg ik.'Weet je niet' zei hij en kwam naast me zitten.'Maar je hebt niet echt een andere keus ofwel dan?'. Hij grijnsde en keek naar de krachtsteen in zijn armband. Ik zuchtte en keek naar Valka, die op mijn schoot zat. Ze opende haar ogen en keek me met grote smeekoogjes aan. Ze had honger.'Ik haal wel even een grote mand vis' zei Errid en stond op.'Ze zullen allemaal wel honger hebben'. Hij stond op en ging het gebouw weer buiten. Ik vond het vreemd dat hij me zo goed behandelde. Hij had volledige controle over mij, hij zou me als slaaf kunnen gebruiken, maar dat deed hij niet. Inplaats daarvan had ik een eigen gebouw waar ik met mijn jongen zat. Ik kreeg alles wat en wanneer ik het wou. Misschien was het deel van zijn strategie, misschien was hij eigenlijk aardig. Ik hield het bij de eerste optie. 'Hier is je eten' zei Errid en duwde de mand om zodra hij hem had neergezet. Alle kleine Zwarte schaduwtjes liepen op de mand af en begonnen de vissen binnen te schrokken. Het was best handig dat ze al meteen vis konden eten, dat scheelde mij een hele hoop werk. Errid kwam naast me zitten en we keken naar de jongen die gulzig alles naar binnen schrokten.'Wat een eters' lachte Errid en keek naar mij. 'Klaar om je moeder terug te zien?'