Ik, een draak?! 2: Drakenvangers

H4: Doodlopend spoor

Ik liet de vloeistof in een glazen vaasje lopen en deed er daarna een deksel op. 'Als jullie het niet erg vinden, neem ik dit mee voor verder onderzoek' zei ik. 'Ik wil weten wat voor soort gif het is'. 'Natuurlijk' zei Vauvenal.'Dan kun je achterhalen wie dit met mijn zoon gedaan heeft'. We zaten in de salon voor de open haard. Arrow lag onrustig te woelen op een dekentje dat voor haar was neergelegd.'Wat is er precies gebeurd?' vroeg ik.'Dat kan misschien ook al een aanwijzing zijn'. 'Hij ging met Vuur naar het bos' zei Vauvanal.'Maar hij kwam maar niet terug. Hij begon lessen te missen op de academie hier op Dundris. We maakten ons zorgen dus stuurde ik een patrouille om hem te zoeken. Ze vonden hem verminkt in de sneeuw in het bos, alleen hijzelf weet wat er gebeurt is'.'Waar is Vuur?' vroeg ik verward.'Ik vond het al zo raar dat jullie me Sky stuurden als postdraak'. 'We weten niet waar ze is' zuchtte hij. 'De patrouille heeft haar niet gevonden'. Ik zuchtte en stond op.'Wie zat er allemaal in die patrouille? Ik wil naar de plaats waar hij gevonden is'

'Hier moet het geweest zijn, niet waar Jo?'.'Ja, onder die boom daar Lu, er ligt zelfs nog wat bloed in de sneeuw'. 'Bedankt voor de hulp' zei ik en wandelde naar de boom.'Ga, jullie zijn nodig in Dundris'.'Begrepen Alpha, kom Jo, we gaan'. Ik bleef alleen achter bij de boom. Wat zou hier gebeurt zijn? Ik zag de voetstappen van de patrouille en de afdruk van Jonathan in de sneeuw, maar ik zag ook vreemde voetsporen. Sporen die mensen uit Dundris normaal niet op de onderkant van hun schoenen hadden staan. Ik keek wat beter en zag afdrukken van een kleine net en een kooi in de sneeuw. Ze waren al wat vervaagd omdat ze ouder waren. Ik volgde de voetsporen verder het bos in. Het waren duidelijk mensen die dit gedaan hadden. Twee of drie schatte ik aan de sporen te zien. Ze hadden Vuur meegenomen. Ik dwaalde steeds meer af naar het Noorden totdat ik uiteindelijk bij de ijsvlakte aankwam. Daar hielden de sporen op. Ze waren slim. Op het ijs lieten ze geen sporen achter zodat ze niet te traceren waren en naast de vlakte was de IJszee. Ze konden overal in de archipel zijn op dit moment. Ik zuchtte. Dit was hopeloos. De enige aanwijzing naar de daders lag nu bij Jonathan zelf. En die zou nog even buiten westen zijn.

'Heb je iets ontdekt?' vroeg Vauvenal toen ik weer in Dundris aangekomen was.'Het spoor stopt bij de ijsvlakte' zuchtte ik.'Maar het is zeker weten een groep mensen die dit gedaan heeft'. 'Iemand van Dundris?' vroeg hij.'Ik denk het niet' zuchtte ik en keek naar de deur die op een kier open stond. 'Hoe gaat het met Jonathan?'.'Hij is wakker' zei hij en zuchtte.'Maar hij wilt niet praten of eten'.'Mag ik even met hem spreken?' vroeg ik en zette mijn smeek ogen op.'Ga je gang' zei hij en hield de deur open.'Ik ben benieuwd of jij er wel iets uit krijgt'. Ik duwde voorzichtig de kamerdeur open. 'Jonathan?' vroeg ik stil en zag dat hij opkeek.'Krusha?' vroeg hij verward. 'Jij hebt mijn leven gered, is het niet?'.'Ja, dat deed ik' zei ik stil en ging naast hem zitten.'Ik heb je wonden genezen en het gif uit je lichaam gehaald'. Hij draaide zijn hoofd en keek naar het raam.'Heb je de mensen die dit gedaan hebben gepakt?' vroeg hij.'Heb je Vuur gevonden?'.'Nee' zuchtte ik en kneep in het deken.'Maar dat komt wel'. Hij keek weer naar mij.'Je wilt zeker dat ik je ga vertellen wat ik weet ofniet?' vroeg hij. Ik knikte.'Het zou kunnen helpen om ze te pakken Jonathan' zei ik stil en legde mijn hand op zijn arm. 'Wil je het me vertellen?'.'Willen? Ja. Kunnen? Nee' zei hij en staarde weer uit het raam.'Ik weet het niet meer'