Ik, een draak?! 2: Drakenvangers

H15: Lucas

Pov Harred
'Naar het nest' mompelde ik in mezelf. 'Hij wilt gewoon de leiding en hij gebruikt mijn kinderen als excuus'. Pin gromde.'Ik weet dat je het niet leuk vind als ik over mijn jongen praat' zuchtte ik.'Maar we moeten er gewoon even door oké? Als ze eenmaal uit gekomen zijn, gaan ze weg'. Pin stopte abrupt en landde in de bosjes.'Hey, wat heb jij nou!' riep ik en zag de vreemde mannen in de verte. Ze waren bij de grot. De grot waar mijn jongen lagen! 'Komop Pin' zei ik.'Dit moeten we onderzoeken'. Ik sloop samen met hem dichterbij totdat ik kon horen wat ze zeiden. Ik hoorde een draak die aanviel en mensen die schreeuwden.'Laat mij maar' zei een man.'Je beschermt je jongen wel graag hè?'.'Ik ga ze niet met jou meegeven' snauwde een meisje. Het was Krusha!'Doe je wel' zei de man. Het bleef even stil. Er kwamen mannen met eieren naar buiten. Mijn eieren. Ze staken ze in zakken en laden ze op gepantserde draken. Ik slikte. 'Dit is de laatste Errid' zei een man en gaf hem het kleinste ei. Lucas.'Nee die hoef ik niet' zei hij en gooide het weg. 'Nee, Lucas!' dacht ik gefrustreerd maar ik mocht niets doen. Ik kon die Errid gast wel neerschieten.'We gaan terug naar het kamp, de vijand zal er ondertussen wel aangekomen zijn' hoorde ik Errid zeggen. Daarna kwam hij samen met Krusha naar buiten. Ze droegen dezelfde vreemde armbanden.'Dit kan toch niet waar zijn' zei ik tegen Pin. Ik moest de anderen waarschuwen.'Komop Pin' zei ik en stapte op. Pin bromde en gooide me van zijn rug af.'Wat doe je nou?' vroeg ik en stond op. Pin wandelde de grot binnen. Ik liep achter hem aan naar de grot. Hij raakte met zijn snoet het ei aan.'Lucasje' zuchtte ik en pakte het ei. Het was gebarsten. Het begon lichtjes te gloeien toen ik het dicht tegen me aanhield zodat ik op Pin kon stappen. 'Hij herkent zijn ouders' zuchtte ik en keek naar Pin, die koppig met zijn kop schudde.'Wat?' vroeg ik.'Als we hem hier achterlaten, sterft hij'. Ik keek naar het ei.'En dat laat ik niet gebeuren'

Toen ik in Barks aankwam, was iedereen al weg.'Waar zijn ze?' vroeg ik aan Rockes die voor het huis van Kronos stond.'Die zijn al lang vertrokken jongen' zei hij.'Zeg, wat heb je daar in je tas?'. Het ei stak er half uit en ik stopte het er snel terug in.'Niks' zei ik snel en keek naar de deur.'Hoe is het met Udisé?'.'Ze is er levend doorheen gekomen' zei Rockes.'Zonder Krusha de pijnstiller was het wel wat lastig, maar het is gelukt'. Kronos kwam naar buiten met een kleine Zwarte schaduw in zijn armen.'Was jij niet mee met de groep?' vroeg hij verward. Ik keek naar het kleine draakje en dacht aan Lucas. Zo zou hij er ook uitzien als hij uitkwam.'Is dat je kindje?' vroeg ik.'Één van de vier' lachte hij.'Nog 2 Boekarans en 1 mens'. 'Mag ik ze zien?' vroeg ik en drukte mijn tas dicht tegen me aan. Het ei gaf een beetje licht. Kronos zag het licht en keek me verbaasd aan.'Natuurlijk, kom er in' zei hij en opende de deur. Hij sloot de deur en keek me verbaasd aan. 'Je bracht een ei uit je nest hier?' vroeg hij fluisterend.'Ik had geen keus' zei ik en pakte het ei uit mijn zak.'Wat is ermee gebeurt?' vroeg Kronos verbaasd toen hij de barsten zag.'Laat het me je uitleggen' zuchtte ik.'Ik luister' zei hij en kwam naast me zitten met zijn kind op zijn schoot.