Ik word wakker door een zacht tikje die ik op mijn schouder kreeg. Het is Lola. "Heb je goed geslapen?" Tuurlijk heb ik goed geslapen, ik heb al maanden niet meer goed geslapen, sinds Lola het ongeval heeft gehad. "Ik heb gehoord dat je moest nablijven, maar dat je naar hier bent gekomen?", zegt Lola. "Van wie heb je dat nou weer gehoord?" Ik denk na. Sowieso van James. Ze bevestigd mijn veronderstelling, als ik hem tegenkom word ik razend. Kan hij nou niet even z'n mond houden? Ach ja volgende week waarschijnlijk elke dag nablijven. Dat word leuk. Dat was sarcasme. " Bon ik ga naar huis. Ik zie je wel nog eens zeker? " Lola verstaat het dat ik boos ben, ze kent me toch door en door en laat me gerust. Ik wandel uit het ziekenhuis en wacht op een bus, het is zaterdag. Wat betekent dat er minder bussen zijn, hopelijk krijg ik toch één te pakken.
Een half uur later is er nog steeds geen bus, ik bel James. Die kan komen met zijn motor, ik zend een berichtje en wacht op het antwoord. Niet veel later zie ik de felrode motor met James erop, ik kruip achter op de motor en zet mijn roze helm op. "Zin om naar de club te gaan?", vraagt hij. "Tuurlijk." Ik antwoord kort, ik ben boos ik moet echt leren omgaan met mensen. Wat ben ik daar slecht in.
Ik voel de wind door mijn haren, we gaan snel. Erg snel, maar ik vind dat niet erg, ik voel de adrenaline door mijn lichaam gieren. Na een tiental minuutjes zijn we bij de Tiesta. Onze favoriete club, waar we veel drinken en smoren. Het is nog maar middag, dus veel volk zal er nog niet zijn.