Duyduklarım kafamdan aşağı inen soğuk suyun yarattığı şoktan farksızdı. Teyzem ne işler çeviriyordu böyle ? Uyuduğum beş yılda neler olmuştu çok merak etmeye başlamıştım. Dün akşam yaşananlar zaten yeterince soru işaretleri mi arttırmışken üzerine bir de bu eklenmişti.
Teyzemin yanına gidip neler olduğunu sorsam acaba ne cevap alırdım ? Ya da bir cevap alabilir miydim ? Sorular iyice içimi daraltmaya başlamıştı, her şeyden biraz uzaklaşmalı ve düşünmeliydim.
Hem evden uzaklaşmam belli bir süreliğine de olsa iyi gelebilirdi. Adını dahi unuttuğum kasabada belki bir şeyler hatırlayabilirdim. Brunch Mix'te de evimdeki gibi gariplikler var mı merak etmeye başlamıştım.
Yeni uyandığım için üstüm başım dağınık haldeydi odama çıkıp daha spor bir şeyler giydim. Saçlarımı aynada kuyruk yapıp, çantamı omzuma taktım içerisine telefonumu da koyup hızlı adımlarla aşağı indim.
Teyzeme haber vermeden çıkmak sanırım yapılacak en büyük hatalardan olurdu. Onu tanıdığım yıllar boyunca hep çok telaşlı, hep diken üstünde oturan gergin birisiydi. Habersiz çıkıp gitsem Brunch Mix Polis Departmanı'nı şüphesiz ayaklandırırdı.
Salona giriş yaptığımda teyzem elinde gazetesiyle tekli mor koltuklarımızdan birinde oturuyordu. Taktığı gözlükler gözlerini oldukça iri göstermişti. Sanırım yanına geldiğimi fark etmemişti ki, haber başlıklarını büyük bir keyifle okumaya devam ediyordu. Gazetenin bana dönük olan kısmından, Brunch Mix Gündem Gazetesi isminin büyük punto ile yazıldığından görebiliyordum.
Dalgınlıktan okuduğu gazeteye kendini iyice kaptırmış olan teyzeme kendimi duyurabilmek için, oldukça sesli bir şekilde öksürmüştüm. Teyzemse çok geçmeden gözlerine taktığı gözlüğü ve önündeki gazeteyi indirip, meraklı bir tavırla konuşmaya başladı,
"Günaydın canım dalmışım kusura bakma, hazırlanmışsın bir yere mi gidiyorsun ?" diyerek bana gülümsedi.
Teyzemi anlamıyordun beni her zaman şaşırtmakta sınır tanımıyordu. Daha dün akşam bayıldığım halde şuan nasıl olduğumu sormadan, dışarı çıkmamla mı ilgileniyordu? Kafamda oluşan bu karmaşayla gözlerimi teyzeme odaklayıp,
"Evet biraz hava almak istiyorum, belki bir şeyler hatırlarım hem."
demiştim.
Teyzemse oturduğu koltuktan kalkıp, bana yakınlaşmış ve çok sert bir ses tonuyla,
"Hastaneden henüz yeni çıktın, bunun iyi bir fikir olduğundan emin değilim."
demişti.
Dışarıya çıkma fikrim nedense teyzemi hiç memnun etmemişti. Teyzemin sağlığımı düşünmediği konusunda sanırım onu erken yargılamıştım. Hala benimle ilgileniyor olmasıysa beni çok sevindirmişti.
Ona asla hayır diyemeyeceği iki numaralı bakışı atmaya karar verdim. Bu benim en tatlı bakışımdı ki çoğu kişiyi bu bakışla cezbettiğim söylenirdi. Teyzem bakışımın cazibesine kapılıp büyük bir gülümsemeyle,
"Tamam tamam çıkabilirsin.. Ama hiçbir şey yemediğinin farkındayım küçük hanım bunu unuttuğumu sanma. Dışarıda çıktığında ilk iş olarak karnını doyuruyorsun. Ayrıca telefonunu yanına almayı da unutma. Seni her aradığımda ulaşmalıyım, bir de çok geçe kalma."
diyerek, elime belli bir miktar parayı tutuşturuvermişti. Çok fazla bir şey demeden kafamı sallayarak evden ayrıldım.
Dışarıya adım attığımda muhteşem bir güneş yüzümle buluşuverdi. Brunch Mix beni şaşırtmaya devam ediyordu, dün akşam ne kadar da soğuktu öyle ? Battaniyenin altında ısınmak zorunda kalmıştık. Şimdiyse kasabaya bunaltıcı derecede bir sıcak hakimdi. Hava olaylarının bu kadar değişiklik gösteriyor olması soru işareti dünyama bir yenisini eklemişti.
Evimizin tepede oluşundan bütün kasaba ayaklarımızın altındaydı. Çevreye baktığımda tepede olan bizim gibi sadece bir iki hane vardı. Tepeden aşağı doğru baktığımda da fark etmediğim bir şeye gözlerimle şahit olmuş ve bir kez daha şok olmuştum.
Kasabadaki tüm yerleşim yerleri ve diğer her şey sanki yan yana gelmiş ve bir soru işareti gibi dizelenmişti. Eğer bu bir mühendislik harikasıysa kesinlikle Brunch Mix kusursuz blr şekilde inşa edilmişti.
Soru işareti şeklinin altında ki nokta kısmındaysa sadece büyük bir bina gözüküyordu. Görülen bu tablo bir tasadüf müydü ? Yoksa Brunch Mix bize kendince bir şeyler mi anlatmaya çalışıyordu ?
Çok garip ki teyzem ile buraya gelirken bu kadar yukarıya çıktığımızı fark edememiştim. Evimizin bu kadar yukarıda olduğunu bile hatırlamıyorsam kaybettiğim hafızam nasıl geri gelecekti ?
Evimizin diğer bir kaç haneyle kasaba merkezinde ve o soru işaretinin içerisinde yer almaması da ayrı bir saçmalık ya da gariplikti.
Artık bir an önce sorularımı bitirip kasabanın merkezine inmeliydim. Yoksa tüm günüm bu garip sorularla geçecek hiç bir şey yapamayacaktım.
Yavaş yavaş yürümeye başladım, kısa süre içerisindeyse kasabanın merkezine çoktan inmiştim. Brunch Mix'i her ne kadar hatırlamıyor olsam da burada her şey normal gözüküyordu.
Köşede gördüğüm ve içi çok dolu olmayan kafe dikkatimi çekmişti. Burada bir şeyler yiyebilir ve belki de birilerinden kasaba hakkında bir şeyler öğrenebilirdim.
Omzumu dikleştirip, güçlü görünmeye çalışarak kendimi cesaretlendirdim. İnsanlar güçlü bir Arya görmeliydi, beş yıl boyunca uyumuş bir hastane kuşu değil.
Kafeden içeri girip, boş gördüğüm cam kenarı bir masaya oturdum. Çok sürmeden bir garson yanıma geldi ve söze başladı,
"Kafemize hoş geldiniz, ne alırdınız ?"
Yanıma gelen garson 1.50 boylarında kısa saçlı genç bir kızdı. Hal ve hareketleri o hastanede ki çalışanlar gibi garipti, çok tepkisiz içine robot kaçan korkuluklara benziyordu yüzü. Çok sürmeden cevap verdim,
"Varsa menünüzü alabilir miyim ? "
Robottan korkuluk, masadan uzaklaşıp kısa sürede menüyü getirdi. Menüyü açıp içerisinden beğendiğim bir yemek siparişi verdim. Siparişi alan garson elinde tuttuğu not defterine bir şeyler karalayıp hızla yanımdan uzaklaştı.
Brunch Mix bana sürekli garip geliyordu, acaba uyandığımdan bu yana çok önemli biri falan mı ölmüştü de herkes bu kadar robottan korkuluklara dönüşmüştü ? Belki de herkes normaldi ben ortama ayak uyduramıyordum kim bilir ?
Yaklaşık on dakika bekledikten sonra verdiğim sipariş garson tarafından önüme servis edildi. Gerçekten oldukça acıktığı mı yemek yiyene kadar fark etmemiştim. Tüm tabağı bitirdiğimde üstüme müthiş bir ağırlık çöktü.
Hesabı ödeyip kasabayı daha fazla gezmek istiyordum, ayağa kalktım ve kasaya doğru yürüdüm. Robottan korkuluk kasada hareketsiz duruyordu. O an kızın suratına büyük bir yumruk atmamak için kendi mi zor tuttum. Kıza gözleri mi devirip,
"Ne kadar acaba?"
dedim elinde tuttuğu defterini bana gösterip fiyatı işaret etti. Bunu zannediyorum ağzıyla söylemek çok zor olmalıydı. Cebimden para çıkarıp uzattım, kız parayı alıp kasaya koydu. Tam arkamı dönüp gidecekken bir soru sorma ihtiyacı hissettim,
"Affedersiniz, ben Brunch Mix'te yabancı sayılırım buralarda kasaba hakkında bilgi alabileceğim bir yer var mı ?"
sorumun üzerine Robot korkulukta tek bir tepki dahi olmadı. Tanrım bu tavrı beni çıldırtıyordu, elimi gözlerinin önünde sallayıp sert bir tonla,
"Pardon orada mısınız?"
dedim. Robottan korkuluk yaklaşık on beş saniye daha bekledikten sonra cevap verdi,
"Brunch Mix kasaba kütüphanesine gidebilirsiniz ! kasaba çıkışına yakın tabelaları takip etmeniz yeterli."
sonunda bir cevap alabilmiştim hafif bir tebessüm ederek,
"Teşekkür ederim."
dedim beş on adım atıp kapıya yakınlaştım ki Robottan korkuluk,
"İyi günler."
dedi.
Hala kasada hiç hareket etmeden duruyor ve tepkisizdi. Galiba bu kızın problemleri vardı, gariplikler dağ oluyordu sanki bugün.
Umursamadan kapıdan çıktım, kasaba tabelalarına bakmaya koyuldum. Etrafta bir çok yere nasıl ulaşılacağını gösteren tabelalar vardı. Tabelaların üzerinde kütüphane olanı gördüm ve gösterdiği yola doğru yürümeye başladım.
Çok sürmeden bir çok binanın ardından, Brunch Mix Kasaba Kütüphanesi yazan büyük bir yerin önüne geldim. Bu bina büyük soru işareti diziliminden uzakta kalan bir açıklıkta ki tek binaydı. Sanırım bu görmüş olduğum soru işareti portresinin altında ki noktaydı.
Daha fazla oyalanmadan içeriye hızlı adımlarla girdim, kapıda bir görevli bulunuyordu. Sanırım bekçi gibi bir şeydi umursamadan önüme çıkan merdivenlerden yukarı çıktım. Önüme büyük raflar çıktı, burası çok büyük bir kütüphaneydi kesinlikle.
Rafların arasından, harfleri gezmeye başladım B harfini bulduğum zaman durdum. Brunch Mix tarihini anlatan bir kitap aramaya koyuldum. Kütüphane rafları çift taraflı boşlukluydu, benim çektiğim bir kitabın arkasından birinin gözlerini gördüm. Kafasına kadar çektiği kapüşondan yüzünü net görememiştim. Beni görür görmez kütüphaneden koşarak çıktı, arkasından yetiştim ve kapüşonundan tuttum.
Üstüne geçirdiği kapüşonu tutunca kapüşon elimde kaldı ve kaçtı. Arkadan tek görebildiğim siyah saçları olan 1.75 boylarında bir erkekti. O kadar hızlı koşmuştu ki onu bir kez daha yakalayamadım.
Elimde kalan kapüşon ile ne yapacağı mı bilemez bir halde kalmıştım.
Tüm bu olanlarda neydi ? kapüşonun ardında ki gizemli erkek kimdi ve benden neden kaçmıştı ?
.............
TELİF BELGELERİ - SAHİPLEN.COM üzerinden alınmıştır. (Bknz 1.Bölüm Sonu)