5.BÖLÜM

164K 8.8K 1.4K
                                    

Karşılaştığım bu manzara hem korkmama hem de sinirlenmeme sebep olmuştu. Ailemden kim ne istemiş olabilirdi ki ? Bu mezarların kazılmasının amacı neydi ? Birileri neden bizimle uğraşıyordu ? Anlaşılan benim bilmediğim bir çok şey vardı.

Derhal Brunch Mix Polis Departmanı ile görüşmeli mezarların soyulduğunu ihbar etmeliydim. Eğer ortada mezar hırsızlığı varsa kasabadaki bir çok mezar da tehlikeye girebilirdi.

Dizlerimin üzerine çöktüğümden, üstüm başım toz toprak olmuştu. Ellerimle üstümü silkeleyip toparlandım.

Girdiğim mezarlıktan hızlı adımlarla çıkışa doğru yürümeye koyuldum. Ne kadar erken davranırsam bu olayın çözümü polisler için o kadar kolaylaşacaktı.

Mezarlıktan çıkıp, kasaba merkezine doğru yürürken teyzem aklıma geldi. Onun da haberi olmalıydı , çantama koyduğum telefonumu bulmak için büyük bir uğraş verdim ve sonunda telefonumu bulmayı başardım.

Rehberime girip teyzemi buldum ve aramayı tuşladım. Bir kaç kez uzun soluklu çaldırmanın ardından, teyzem nihayet telefonu açabilmişti. Hoş bir ses ile söze girdi,

"Arya canım kusura bakma, akşam yemeği için soslu tavuk hazırlıyordum erken bakamadım telefona, neler yapıyorsun ?"

Ağlamaklı bir ses ile teyzeme cevap vermiştim,

"Teyze her ne iş yapıyorsan acilen bırakıp gelmelisin. Kasabada dolaşırken mezarlığa uğradım anne ve babamın cesetleri çalınmış, şuan polis merkezine doğru yürüyorum benimle orada buluşmalısın."

Teyzem verdiğim cevaptan sonra hızla tekrar söze girdi,

"Arya öncelikle sakin olmalısın. Eve gel konuşalım bilmediğin şeyler var."

Teyzemin sesi oldukça endişeli çıkmıştı. Bilmediğin şeyler var diyerek neyi kast ettiğini merak etmiştim. Fakat konu ne olursa olsun söz konusu ailemin mezarlarıydı, teyzemin bu cevabı beni tatmin etmeye yetmemişti. Kızgın bir ses tonuyla,

"Söz konusu olan ailem. Bundan önemli ne olabilir ki !?"

Teyzemi telefonda azarlarmışcasına bir cevap vermiştim. Ailemin mezarları kayıptı o ise bana kalkmış bilmediğim şeylerin olduğundan bahsediyordu.

Bazen onun bu umursamaz tavırları beni deli etmek için yeterli olabiliyordu. Teyzem aldığı cevaptan sonra derin bir nefes verip konuşmasına devam etti,

"Sana bunu telefonda söylemek istemezdim ama madem bu kadar ısrarcı çıktın bunu olduğu gibi duyman gerekecek. Malesef ailenin mezarları yaklaşık üç aydır kayıp."

Duyduklarım karşısında beynimde müthiş bir uyuşma olmuştu. Ailemin mezarları üç aydır kayıptı ve ben bunu daha yeni öğreniyordum. Teyzemin bunu saklamasına anlam verememiştim.

O kadar kızmıştım ki önüme şuan birisi gelse onu öldürüyesiye dövebilirdim. Kendimi tanıyordum sinirlendiğim zaman ne yapacağım ne söyleyeceğim hiç belli olmazdı.

Teyzemle bu konuşmayı sürdürmek şüphesiz onu kırmama sebebiyet verecekti. En iyisi bu konuyu evde onunla bire bir görüşmekti. Eve gidene kadar sakinleşebilir daha sağlıklı düşünebilirdim.

Teyzeme,

"Eve geliyorum."

deyip telefonu kapattım. Umarım bu yaşananların mantıklı bir açıklaması vardır diyerek Brunch Mix sokaklarında yürümeye başladım.

Fazla sürmeden evimize çıkan yamacın önüne gelivermiştim. Yamacı hızla çıkarak, anahtarımla evin kapısını açtım.

Salona doğru girdiğimde, teyzem göğüsünün üzerine iki elini bağlamış çok endişeli bir şekilde içeride dolanıyordu. Geldiğimi fark eder etmez söze girdi,

MAHFİ BAŞLANGIÇHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin