Benim için sıkıcı ve yorucu geçen bir sohbet selinin ardından nihayet kalkma vaktimiz gelmişti.
"Kızlar saat beşe geliyor çok geç olmadan gidelim ve şu bilet işini halledelim."
Çantamı omuzuma takıp telefonumu elime alırken kızların da şükür ki ayaklandığını görmüştüm.
"Umarım seanslar bitmemiştir çünkü uzun bir süredir bekliyoruz bunu."
İçimden tanrıya dua ederken Taehyung'ın konuşmasıyla dikkatimi ona verdim.
"Sinemaya mı gideceksiniz? Aa tesadüfün de bu kadarı biz de sinemaya gitmeyi düşünüyorduk, öyle değil mi beyler?"
Kaşlarımı çatıp olayı anlamaya çalışırken benden pek bir farkları olmayan Jimin ve Jungkook ilişti gözüme. Muhtemelen bu Taehyung'ın bizden sonra bir anda ortaya attığı bir fikirdi ve buna ben sebep olmuştum. Ne vardı da sinema işini burada konuşmaya başlamıştım ki?!
Afallamış olduklarından hala cevap verememişlerdi bu yüzden Taehyung onları bırakıp bize dönmüştü.
"Eee hangi filme gideceksiniz? Tabii bir sakıncası yoksa biz de sizinle gelebiliriz?"
Ağzımı açıp bir şey söyleyecekken yine Minah tarafından bölünmüştüm ve bu şey artık benim canımı sıkmaya başlamıştı.
"Bence bir sorun yok değil mi kızlar? Hem az önce de dediğimiz gibi güzel bir arkadaşlığın başlangıcı şerefine!"
Gözlerimi kısıp sinirle Minah'a baktım. Beni umursamıyor oluşu gerçekten sinir bozucuydu bu yüzden dayanamayıp koluna sert denebilecek şekilde yapıştım ve biraz sıktım.
"Ah, Minah belki diğerlerinin işleri vardır şimdi hemen öyle gelin demek de olur mu?"
Samimiyetten uzak bir gülümsemeyle gelecek tepkileri izlemeye koyuldum. Fakat tıpkı benim kızlara uygunladığım baskı gibi Taehyung da arkadaşlarına kabul etmeleri yönünde kaş göz yapıyordu. Tanrım bunlar benim oyunlarımdı Taehyung ne alakaydı?
"Bana fark etmez, eğlence işte."
Soğuk nevale Jungkook onaylayınca Taehyung'ı zaten Jimin'e pek bir laf kalmamıştı. Gerçi benim açımdan da Jimin için bir sıkıntı yoktu kendime çok yakın buluyordum onu.
"O zaman buradan hep birlikte sinemaya!"
Kısılan gözleriyle etrafa gülücükler saçıyordu. Gerçekten bu kadar iyi biri olması Jimin'i dünyadan biri yapar mıydı?
Koluma giren Hyejoon'la düşüncelerimden sıyrılıp kapıya doğru adımlamaya başladım. Umarım sinemadan sonra da bir bahane bulup birlikte kalmayı istemez Taehyung çünkü bu artık itici durmaya başladı.
------
Televizyonun karşısında uzanmış ayaklarımı koltuğun başına doğru dikmiştim. Dayak yemiş gibi her tarafım ağrıyordu hep bu Taehyung yüzünden! Sinema sonrasında da sanki bütün gün olanlar yetmezmiş gibi akşam yemeği için ısrar etmişti. Tanrım lütfen pazartesiden sonra bir daha görmeyeyim şu adamı!
Gözlerimi kapatmış dua ederken Hyejoon'un ayağıma vurmasıyla yerinde sıçradım.
"Ne o, tekrardan Taehyung'ı görmek için mi dua ediyorsun?"
Kıkırdamasıyla koluna bir tane patlatmam bir olmuştu. Ben ne diyorum bu neyden bahsediyor ya!
"Tabii tabii, hatta diyorum ki biz böyle iki aya kalmadan evlenelim beş de çocuk yapalım nasıl sizce?"
Mutfaktan hızlı hızlı gelen Minah dibimde bitti ve ellerini çenesinin altına koyup kafasını kafama yaklaştırdı.
"Ayy ne güzel olur Jisun-ah! Düşünsene heykel gibi bir adamdan minik heykelcikler ordusu kurarsın!"
Derin nefes alıp gözlerimi devirdim ardından Minah'ın kafasından hafifçe geri ittirip,
"Dalga geçiyoruz burada herhalde saçmalamayın iki dakika ya! Sabahtan beri canım çıktı onu görmekten bir de onunla çocuk yapmaktan bahsediyorsun sen!" dedim.
Kafasını tutarak yüzünü ekşitti. "Bunu diyen ilk sendin ne diye bana kızıyorsun ki?"
Teorik olarak haklıydı ilk ben demiştim bu saçmalığı.
"Artık kafasında ne kuruyorsa baksana söylediği şeyin farkında bile değil."
Göz bebeklerimin duyduklarımın şokuyla büyümesine engel olamadım ve şaşkınca Hyejoon'a döndüm.
"Ne dedin sen? Ölmek mi istiyorsun? Söylesene!"
Diye cırlayıp üzerine atladım ama benden daha çevik bir hareketle elimden kurtuldu ve ben de doğal olarak koltuğun üzerine düşmüş oldum. Düşerken dizimi çarpmam dolayısıyla acıyla inledim.
"Az önce sinirliydim ama artık daha da sinirliyim, siz ikiniz bittiniz!"
Boğuk bir sesle bağırmaya çalıştıktan sonra hızla olduğum yerden kalkıp ikisini de kovalamaya başladım.