Sharri's POV
"Kailan pa 'to?" iyon agad ang tanong ko kay Gail matapos niya akong hilahin dito sa Student's Publication Office.
"Hindi ako sigurado. I'm sorry. But I started noticing it the day after the exchange students were transferred here. Nakikita ko ng may lapit ng lapit kay Gian na babae. But I didn't mind it at all. Alam mo naman si Gian di ba? Lapitin yun ng mga babae pero may pagka-suplado yun. So I don't see it as a problem for you. But.."
Pinunasan ko ang mumunting luhang umaagos sa pisngi ko. Hanggang ngayon ay nasa utak ko pa rin ang eksenang nakita ko. "But?"
"But for the one week na wala ka, na may sakit ka, halos hindi na sa amin sumasama si Gian. And we are actually seeing him with that girl most of the time," diri-diretsong wika nito. She's very straight forward at hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat yun dahil nasasaktan ko.
"Bakit ngayon mo lang 'to sinabi?" naluluhang tanong ko.
"May sakit ka Sharri. I don't want to add another stress. We want you to get well first," nakayukong wika nito. I know she's feeling guilty, it is written all over her face. But a single word caught my attention at mas lalo akong nasaktan at nasasaktan.
"W-what do you mean we? A-alam niyong lahat?"
"Y-yes. I'm sorry. Lahat kami ay nakikitang lagi silang magkasama. Again, we're planning to tell you naman dahil kaibigan mo kami. Hindi lang naman mahanap ang tamang timing kung kailan." she said and I saw crystal clear tears forming in her eyes.
"O-okay. Do you know her?" I ask, believe me when I say I'm trying to calm myself.
"She's Arra Kim."
"Arra Kim?"
"An exchange student as well."
*********************
Hindi ko alam kung bakit ang lakas ng loob ko ngayon. Abot abot ang kaba ko sa dibdib pero ayaw tumigil ng mga paa ko sa paglalakad.
Patungo ako ngayon sa classroom ng junior class B. Dahil naroroon ang babaeng tinatawag nilang Arra Kim.
I wanna see her. I wanna see her face. I wanna know her. I want to know from her what's going. I want to know why is she even related to Gian. I want to know from her.
Bakit hindi ko kay Gian itanong? Dahil natatakot ako. Natatakot akong marinig mula sa kanya. Natatakot ako sa dalawang bagay. Natatakot akong baka sabihin niya ang totoong maaaring makasakit sa akin ng sobra and at the same time, natatakot akong magsinungaling siya sa akin.
A few steps away and I am already seeing their classroom. And right here from where I am standing, I can see a girl, new to my eyes. I guess she's the one named Arra. Nakaupo ito at napapalibutan ito ng mga classmates nito. Temporary classmates I mean.
Shoulder level hair length. She's thin. Estimating it, mukhang matangkad ako sa kanya kung tatayo ito. She's not facing me but seeing her in a side view, I can say that... that she's beautiful.
Napalunok ako. Anong laban ko sa ganda nito?
Inihakbang ko pang muli ang mga paa until I reached the door. Lunch time so I can only see only a few girls and it seems like they can't notice my presence dahil abala sila sa pakikipag-usap sa exchange student na nakikita ko.
Maglalakad na sana ako papasok para komprontahin ito nang kusang tumigil ang mga paa ko sa paghakbang matapos kong marinig ang usapan ng mga ito.
Tungkol sa kanya..
At kay Gian.
"Anong meron sa inyo ni Gian?" tanong ng isang kaklase nito.
"Bakit ba?" natatawang sagot ni Arra. So, nakakaintindi at nakakapagsalita siya ng tagalog.
"Kasi naman kabago-bago mo lang dito, after a week, lagi na kayong magkasama, isinasama ka pa niya sa mga basketball practices nila. Hindi na kayo mapaghiwalay," wika ng isa pa.
Sobrang nasaktan ako sa narinig ko mula rito. Dahil wala akong kaalam-alam na matagal na pala 'to. Ang sakit.
"We used to be classmates when we we're in kindergarten. And that was when we were still living here in the Philippines," nakangiting sagot nito.
"Yun lang? Ano pa? Impossible naman na magkaroon agad ng something special sa inyong dalawa dito sa school kung plain classmates lang kayo way back," pang-uusisa ng isa pa.
"Right, well, classmates pa rin kami nung elementary kami. Back then he told me he loves me, i like him as well, alam niyo yung love letters na uso before, elementary palang nag-e-exchange letters na kami nun." natatawang pagku-kwento nito. Mukhang masayang-masaya ito habang binabalikan ang mga ala-ala nila.. nilang dalawa ni Gian.
"Nakakatawa ka, e ang babata niyo pa noon, that isn't love yet," said by the other.
"I know pero before kami grumaduate nung elementary, I ask him kung liligawan niya ako. He told me na kapag nasa tamang edad na ako, dun niya na ako liligawan. And so I am here now. Hindi na kasi kami nagkasama after grade six dahil dinala na ako ng parents ko sa Korea. But I am here now. He's available. So we're starting all over."
So,
She was...
Gian's first love.
At hindi ko man lang ito alam.
"You said he's available? Pero may girlfriend siya di ba?" tanong ng isa.
"I don't think so, I asked him if there's someone special, he said... No." she answered.
He said no.
Why the sudden change of heart, Gian?
**************
"Para ng isda yang mga mata mo sa pamamaga, pero maganda ka pa rin ha? Ang unfair talaga ng buhay. Samantalang ako, fresh na fresh, ay ewan!" wika ni Cha-cha habang naglalakad kami patungo sa Student Council Office. Ako, si Cha-cha, John Paul, Gail at Tristan ang magkakasama. Pumayag si John Paul na tumambay muna kami dun dahil tapos na ang practice at wala na akong ibang ginawa kundi ang lumuha ng lumuha.
"Mas cute naman tingnan ang isda kesa sa pusit, tsk," pambabara dito ni John Paul. Natawa kami ng bahagya.
Hindi ako umiiyak. Pinipilit kong gawing manhid ang puso ko. Hindi ko lang talaga maintindihan ang mga mata ko kung bakit parang walang tigil sa pagluha.
Lakad lang kami ng lakad nang mapahinto kami ng sabay sabay.
Sa lahat ba naman ng makakasalubong, sila pa?
Sunud-sunod na pumatak ang mga luha ko nang makita ko sila. Si Arra ay mahigpit na nakayakap kay Gian. Kasama nila ang buong varsity team at nakatambay sa bench na dadaanan namin.
Nakakainsulto. Alam ng lahat na kami. O, iyon pa ba talaga ang alam nila?
Nakita ako ng isa sa mga teammates nila. Mas lalong lumakas ang agos ng mga luha ko nang makita kong awa nasa mga mata ng teammate nito na nakatingin sa akin.
Ngunit, ang pag agos ng mga luha ko ay biglang natigil, at lahat kami ay nagulat ng...
"Stop crying, Sharri." wika na John Paul.
Habang hinahalikan niya ako.
John Paul kissed me. At lahat kami ay nagulat sa ginawa niya.
"J-john Paul?" I said.
"Sharri.." narinig kong wika ni Gian na nakatayo na rin sa harap namin.
--- to be continued--