Dı dı dı...Allah o ses ne?Offf yine mi sabah oldu yaa...Ne güzel uyuyordum işte.Maalesef alarmı durdurup yatağımdan kalktım.Üzerimi değiştirdim.Annemden habersizce evden çıkacaktım ki...
-Annem-"kızım nereye?Daha kahvaltı yapmadın.Hem..."Sözünü bitiremeden kestim.
-"Anneciğim Masal beni bekliyordur.Şimdi arar zaten."
diyemeden telefonum çaldı.Arayan Masaldı.
-Masal-"Bahar neredesin sen?Ağaç oldum burada.Utanmasam kök salacağım."dedi.
-Ben-"Tamam Masal annem işte.Şimdi geliyorum."dedim.
-Annem-"Nereye kızım?"dedi.
-Ben-"Ayy anne tabi ki okula gideceğim."dedim.Anneme fırsat vermeden-"Hadi ben kaçtım.Bayy."dedim ve evden çıktım.Masal ha bire bana bağırıyor.;"Nerede kaldın?Burada ağaç oldum.falan filan...Masal'ı dinlememem onu hepten çileden çıkardı.Sonunda okula vardık.Bu arada biz tıp okuyoruz.Meğer dersimizin başlamasına daha 30 dk varmış. Telefona alarm kurup dışarıda oturmaya devam ettik.Kızları eleştiriyor,oğlanları kesiyoruz.
-Ben-"Hiç olmuş mu bu kıyafet?İnsan kendine biraz çeki düzen verir değil mi?dedim.
-Masal-"şu çocuğa baksana kızım çok yakışıklı."dedi
-Ben-"Hmm çok yakışıklıymış.Ama baksana şu kızın giyimine."dedim.
Masal da bırak şimdi onu şu çocuğa bak."dedi.
Bu sırada telefonun alarmı çaldı
-Ben-"Hadi gidelim artık ders saati. Sen de şu çocuğu kesmekten vazgeç."dedim.
Sınıfa gierken benim telefonum çaldı.Konuşmak için başka bir yere gittim.Arkama baktım ve önüme döndüğüm an kendimi yerde buldum.Biriyle çarpıştık.Aceleden yüzüne bile bakamadım.
-O ise bana-"Önüne baksana ya!"dedi.
-Ben de-"Pa-pardon."dedim.telefonu elime aldım ve ne olduğunu merak eden anneme-"Neyse anne kapatmam gerek."dedim ve telefonu kapattım.
MASAL'IN AĞZINDAN Sınıfa doğru ilerliyordum.Tam o sırada koridordaki kızların konuşmasına kulak misafiri oldum.
-Kızlardan biri-"Okula yeni yakışıklıkar gelmiş.Gördünüz mü?Ben gördüm.Bir görseniz çok yakışıklılar.Hele bir tanesi var tam benim tipim. Bunları duyan ben uzun süre güneşe çıkmayıp da güneşe çıkan inekler gibi dans ediyordum.Etrafımdakilerin şaşkın bakışlarını fark ettiğimde hemen kendimi topladım ve sınıfa doğru gitmeye başladım.Ders başladı.Çok da sıkıcı bir ders.Ben dersi dinlemek yerine yakışıklı çocukları düşündüm.Saf Bahar ha bire ders dinliyor ve notlar alıyordu.Gerçi bu durumda saf olan benim.Çünkü bunlar sınavda çıkacak.Neyse gel gelelim yakışıklılara..."Acaba gerçekten de ýakışıklılar mı?Hangi sınıftalar.Hep bunları düşündüm yani.Ders sıkıcılığını kaybetmeden devam ediyordu.Dersin ortasında bir ara Bahar'ın telefonu çaldı.Bir anda güler yüzü ortadan kayboldu.
Kim arıyordu da Bahar bu kadar korktu,üzüldü?İnşallah tahmin ettiğim kişi değildir.Bahar telefonu çaldığı halde açmadı.Telefonla bir süre bakıştıktan sonra Nazmi hocanın sesi duyuldu.
-Nazmi hoca-"Bahar şu telefonu açacaksan çık dışarı ve konuş.Açmayacaksan kapat.Hekesin dikkatini dağıttın."dedi.
Bahar kendini topladı ve telefonu kapattı.
-Ve şunları ekledi-"Hocam dersi böldüğüm için özür ďilerim.Dışarı çıkabilir miyim? Nazmi hoca çok iyi bir öğretmendir.Bahar'a izin verdi.
BAHAR'IN AĞZINDAN
Korkuyorum ya yine beni bulduysa.Numaramı nereden biliyor?Hem bunları düşünüyor hem de ağlıyordum.Sağıma soluma bakmadan direk yola attım kendimi.Amacım karşıya geçmekti.Ama az kalsın mefta oluyordum.Arabadan birisi indi.
-"Ne yapıyorsun ya!Az kalsın çarpacaktım."dedi.
-Ben ağlayarak özür dilerim."dedim