Chapter 30
Debbie's POV
"E-erico?" Manghang tanong ko nang pagkapasok ko sa isa sa mga VIP room ng club, si erico ang bumungad sa akin. Hindi ko inaasahang siya ang naghihintay ang makikita ko.
Kasalukuyan siyang naglilibot ng tingin sa loob ng kwarto ng mapasukan ko siya. Binaling niya lang ang paningin sa akin nang tawagin ko siya bago niya ako nginitian.
Bakit kahit sinong lalaki pa ang ngumiti, wala epekto sa akin. Maliban lang sa isang taong sobrang nagpapahirap sa akin ngayon.
Mas lalong lumalim ang pagkakakunot ng noo ko dahil sa mga ngiti na iyon. "A-anong. . . p-paano mo nalamang. . ." hindi ko alam kung saan ako maguumpisang magtanong. Humakbang ako palapit sa kaniya.
"Hi, debbie. Musta na? Nice to see too again. Teka, meron akong gustong itanong. Para saan ito?" Aniya at tinuro ang isa sa mga display ng kwarto. Pagkatapos at humalukipkip siya na tila may iniisip duon. "Mukhang interesting ang bagay na yan?! Saan ba ako makakabili ng ganyan?" Kahit nalilito ako kung bakit andito siya, Hindi ko pinansin yung sinasabi niya. Naguguluhan lang akong nag tanong.
"S-sandali erico. Paano mo nalaman kung asaan ako? At saka, a-anong kailangan mo sa akin?"
"Huh. Hindi ba club to?" May halong pagtatakang tanong niya. Pero di parin nawawala ang ngiti sa mga labi niya. Naglakad siya palapit sa kamang nasa gitna at naupo dun. Titig na titig siya sa akin. Sinundan ko rin siya ng tingin. "I'm a customer here. So it's means. . . i need your services."
Wala sa sariling napalunok ako sa nerbiyos ng sabihin niya iyon sa mahina ngunit may pangaakit na tinig. Kumindat pa siya sa akin na ikina atras ko naman ng hakbang.
Hindi ko alam ang gagawin nang mas titigan pa niya ako. Gusto ko siyang tanungin kung Nag bibiro ba siya, dahil hindi magandang biro iyon, pero ilang sandali lang kami sa ganung katahimikan ng bigla siyang tumawa ng malakas.
"Hahahaha! It's so disgusting! Di pala bagay sa akin! Mukha akong tanga! Hahaha! I'm sorry, debbie. did i make you nervous?" Tawa siya ng tawa ng sinabi yun. Halos mapahiga pa siya sa kama. Napapangiwi naman ako sa ginagawa niya.
Si erico nga ba talaga ang kaharap ko? Mas lalo tuloy akong nalito sa mga kinilos niya.
"Pasensya ka na debbie, mahilig lang talaga akong magbiro. sinubukan ko lang kung uubra yung tinuro sa akin ni cliden, now i know, acting is not my passion." Aniya at tumigil na sa pagtawa. Hinubad niya ang suot na coat at basta na lang inihagis iyon sa kama. "By the way, i know your still confused why i am here."
"Ganun na nga. . . uhm. . . kung nagpuntaka ka rito bilang custom---"
"Nah, i'm not here for the damn desire. I'm here because i want to talk with you about xander."
"K-kay xander?" Sandali akong napaisip sa pakay niya. W-wala ng dapat pagusapan tungkol sa kaniya, erico. Ok na ang buhay ko ng wala siya."
"Ow, really?" Tumayo siya sa pagkakaupo sa kama at lumapit nanaman sa akin. Halos hindi naman ako humihinga sa bawat paghakbang niya palapit. Huminto lang siya ng nasa tapat na niya ako. "Well, kung ayaw mo talagang pagusapan ang issue niyong dalawa. . . gawin na lang natin."
"H-ha? A-aling ang gagawin natin?" Sinubukan kong humakbang paatras sa kaniya, ngunit agad naman niya akong hinawakan sa bewang.
"You said i'm a customer here. Sayang naman ang binayad ko kung hindi nating paguusapan ang tungkol sa inyo." Aniya. Sinimulan niyang alisin ang pagkakabutones ng damit. Bigla akong naalarma sa ginawa niya kaya wala sarili at pikit mata nalang na sumangayon sa gusto niyang pagusapan namin.
"Sige na! Sige na! P-pumapayag na ako." Pinigilan ko siya sa muling pagalis ng ikatlong botones ng kanyang damit. Muli naman niya akong tinitigan ng mataman, pagtapos ay parang nerbiyos na nerbiyon na nagbuga ng hangin.
"Whew! I thought this is hard than i'm expecting." Bulog niya. Muli siyang tumingin sa mukha ko, ngunit sa pagkakataon na iyon nakangiti na siya.
"Ano bang gusto mo pagusapan?" Tanong ko muli sa kaniya. Ngunit imbes sagutin ang tanong ko, isang tanung din naman ang sinabi niya.
"Do you love xander, don't you?"
Paanong. . . i mean. . . h-hindi." Mabilis na tanggi ko at umiwas ng tingin. Ngunit di siya naniwala sa isinagot ko. Umikot siya sa likod ko. Tila pinagaaralan niya ang lahat sa akin.
"Xander's. . . he was a fool! Ako na ang humihingi ng sorry. He used you for a nonsense reason."
Sandali akong natigilan sa mga sinabi niya. Kung ganun, alam ni erico ang totoong dahilan?
"Now, i will ask you again. Do you still inlove with xander?"
"Kapag sinagot ko ba ang tanong mong yan, may mababago ba?"
"Hmm, depende sa kung anong isasagot mo." Muli siyang bumalik sa harapan ko. Walang kakurap kurap na pinagmasdan niya ako sa mga mata.
"Paano kung sabihin kong. . . wala na?" Paghahamon ko. Dahil kahit sabihin ko pang meron, walang na rin naman kahit sinong makakapagpabago sa taong nanggamit lang.
Ngunit isang ngiti ang isinagot ni erico. Hanggang ngayon hindi ko alam kung bakit niya ito ginagawa. Para saan?
"Ok, lets reverse the situation. Whay if, you're still inlove with him? What will you do?"
Hindi ako nakasagot sa itinanong niya sa akin. Tangging pagkagat lang sa ibabang labi ang ginawa ko. Nakita ko namang tumaas ang sulok ng labi niya. Marahil nahuli niya kung ano talaga ang sagot ko.
"Stop pretending, debbie. Bakit di mo siya kausapin uli at sabihin mo yang nararamdaman mo. It won't help if you keep it to yourself."
"Ikaw na mismo ang nagsabi, erico. ginamit niya ako at yun lang ang kailagan niya sa akin. Ni hindi ko nga alam kung bakit ako!"
"Because you never ask him!" Aniya na tila nababagot na sa pakikipag explenasiyon. "Hay, ewan ko ba bakit ako ang pumayag na gumawa nito. Loko loko kasi ang mga kaibigan ko." Bulong niya. Tumingin siya uli sa akin. "Well, sa tingin ko, wala na nga talaga. Mahirap naman kasing kunbinsihin ang taong ayaw na." Ngumiti siya. Ilang sadali pa ay kinuha na niya ang coat sa ibabaw ng kama at muling sinuot iyon. "I thought i can convince you. Sayang natalo yata ako sa pustahan namin nila gabriel. Wag kang mag alala, sasabihin ko sa amo mo, nasulit ko ang bayad." Saad niya. Ngunit akmang tatalikod na sana siya ng tila biglang may naalala. "Wait. Can i take a photo with you?"
"H-ha?" Kunot noo na tanong ko. Di na siya nagsalita at muling lumapit sa akin. Nilabas niya ang cellphone sa bulsa. At tinapat iyon sa mukha naming ng hindi nagpapaliwanag.
"Say, cheese debbie." Pagkatapos ng ilang sigundo pagpindot niya dun ay muli na niyang binalik sa bulsa.
"Para saan yan?" Tanong ko.
This time. Ngumiti nanaman siya. Ngiting parang may panalo. "This is for waking a fool." Yun lang at nagpaalam na ito sa akin.
Napailing nalang ako habang nakatingin sa nakasarang pinto.
***
Xander's POV
"Sir! Sandali lang ho?"
I ignoring the guard and the maid for not letting me pass in erico's house. That asshole!
Pagkarating sa bahay niya agad agad akong nagtungo sa living area ng kaniyang bahay. Only just to find out na andun din ang ibang mga kaibigan namin. But i don't care.
Halatang natigiligan ang mga ito sa kung ano man paguusapan ng makita nila ako.
"Xander? Akala ko di ka makakapunta?" Usal ni erico, i did't bother to answer his question. Derederetso akong lumapit sa kaniya at walang ano anong inundahan siya ng malakas na sapak. Tumumba siya mula sa pagkakaupo.
"Hey, man! What's the problem?!" Miguel tried me to stop nang akma kong sasapakin muli si erico. Ngunit siya naman ang binuntungan ko ng galit kaya siya ang sinapak ko.
"Enough, xander! Anong nangyayari sayo!" Sinubukan akong hawakan ni cliden para pigilan. Hindi ko siya sinagot at galit lang na nakatitig kay erico. Nagtangis naman ang mga panga ko sa galit nang makita siyang ngumiti.
May dugo sa gilid ng labi niya pero nakuha pa niyang ngisian ako.
"Bakit, xander?" Aniya na para bang wala siyang ginawa. Inis na pumiglas ako sa pagkakahawak ni cliden at kinuha ang mga larawang pinadala sa akin ni erico. Initsa ko iyon sa kaniya kaya nagkalat ang mga larawan sa sahig.
"You bullsh*t! Why did you came near her!" Galit na sigaw ko. My voice plangently around the living area.
Hindi naman siya umimik ng ilang sandali. Pagkatapos ay isa isa niyang pinulot ang mga larawan. "I came that place as a customer. Nagkataon na andun si debbie. So, i pay her for---"
"You f*cking assh*le!! Don't you ever lay your a hands on her!!!"
"Why?!" He ask. Lumapit ako sa kaniya at galit na hinila siya sa kwelyo.
"Because she's mine! And i didn't allow you to entranche what i'm owned! So, back off!"
"Tss! She's not yours, xander. . . she's not your property. Kaya walang dahilan para bakuran mo siya." He said with a grin.
"F*ck! You!" Inundayan ko siya muli ng malakas na sapak sa mukha. Hindi pa ako nakuntento at muli ko siyang pinagsasapak. Pilit naman akong inaawat ng mga kaibigan ko.
"Stop it, Xander! You may kill him!" Hinila nila akong tatlo palayo sa kaniya. Halos di naman makagulapay si erico sa pagkakahiga sa sahig. Puro dugo na rin ang mukha niya. Ngunit nagawa pa niyang magsalita.
"Ang sabi mo. . . wala kang pakialam sa kaniya? Then, what are you raging at?"
Kinuyom ko ang mga kamao ko. wala akong naisagot sa tanong niya kung di matalim na tingin.
Bumungisngis siya habang tumatayo mula sa pagkakatumba. "Ikaw na ang nagsabi wala ka ng pakielam sa kaniya, so whatever i do to her too is, its not of your business... Even i court her. Because I'm not like you. . . fool!" Pangaasar niya. Tila naman, lumagpas na ang galit na nararamdaman ko.
"Fine! If you really want know it! Then, ok! i like her! I want her! Does it make you satisfide now?" Galit na usal ko. Ngunit Huli na para bawiin pa ang mga yun. "Kaya wag mo siyang pakikielaman, erico! That woman is belongs to me!"
Walang imik ang mga kaibigan ko nang pagkatapos kong ipahayag iyon sa kaniya. Marahil ay di sila makapaniwala. Kahit ako ay hindi ko alam kung paanong nagyari ang bagay na yon. Pero isa lang ang sinisiguro ko. Walang kahit sinong pwedeng kumuha sa kaniya sa akin.
Ngunit lahat ng galit at inis ko ay biglang naglaho at napalitan nalang ng pagtataka, nang biglang tumawa ng malakas si erico.
"Ayos! May bagong ferrari nanaman ako before the end of the month! Hoy, miguel ihanda mo na yung ferrari ko!" Aniya na ikinakunot ng noo ko. Isa isa ko namang lingon ang mga kaibigan ko. They had also smiling and grined now, Like something didn't happend awhile.
"Loko-loko ka erico! Babawasan ko ng isang gulong yung ferrari! Di mo sinabing kailagan kong palang masapak!" Usal ni miguel habang hawak ang panga.
Naguguluhan namang nagpasalit salit ako ng tingin sa kanila. "What's the meaning of this?" Agad na tanong ko. Ngunit na kay erico ang aking paningin.
"It's a plan, dude. We plan this." Si gabriel ang sumagot sa tanong ko.
"What! Pinagloloko niyo ba ako?!"
"No, xander. We're just taking you out for being a fool!" Seryosong sagot na sa akin ni erico. Pagkatapos ay Lumapit siya sa akin. At tinapik ako sa balikat. "Kagaya ng sinabi ko sayo, para na tayong magkakapatid dito. At kahit di mo sabihin, we know that you have feelings for debbie. Gago ka lang! Kinukulong mo ang sarili mo sa nakaraan ni katarina. Iba si debbie. Alam mo rin yan. Sinasaktan mo lang siya for non good reason. Pero Halatang halata naman sayong ayaw mo siyang bitawan."
"Wala kang alam." Yun lang ang sinagot ko sa kaniya. Ngunit umiling iling naman siya.
"Bakit, ikaw ba? Alam mo ang lahat?" Aniya na parang may tinutumbok. Hindi ako muling nakasagot at tinitigan lang siya ng maghalong pagtataka.
"May nalaman kami, xander. One thing that i'm sure will make you alarm."
"What?!!"
Di siya sumagot at pinunasan lang ang pangang nasaktan. "Aray, grabe, inaasahan kong mangyayari uli ito. Pero di ko alam na sunod sunod na sapak na. Loko ka xander, bilang ko yun."
Imbes sagutin ang tanong ko. Iba ang sinabi niya. Hinaklit ko naman siya sa kwelyo at hinarap sa akin. "Anong nalalaman mo!" Matalim na tingin ang binigay ko sa kaniya. Ngumisi siya uli.
"About her. . . about katarina."
--
A/n:
Sa next chapter ko na lang po ide-dedicate yung iba. Thank you po sa vote :)
Happy reading. ( ˘ ³˘)♥
-AGirlHaveGlitterPen-