A/N: Prelims na sa Monday T^T Wish me luck Dyosas and Super Gwapitos ^__^v love yah!
CHAPTER 22
CASSANDRA'S POV
Hindi ko alam kung paano lumipas ang dalawang oras. Pakiramdam ko nanatili lang ako sa isang lugar habang patuloy ang pagtakbo ng oras sa paligid ko.
Alex...not my sister.
Nawala na sakin ang Daddy ko...Nagkaroon din kami ng distansiya ni Alex sa Mommy namin. But this...I cannot handle this.
Alex is my everything. Hindi ko alam kung anong magiging buhay ko kapag nawala siya. She's a part of me...someone that makes me complete. She's always there to center me. To help me focus on my way.
And now I'm scared...scared that if I lose her...I might not find my way back again.
"O."
Napaangat ang tingin ko ng biglang may mainit na bagay na dumampi sa braso ko. Seryosong mukha ni Teodore ang sumalubong sakin. May hawak siyang can ng coffee na mukhang ininit niya lang.
Umiling lang ako.
Naramdaman kong dumampi ulit sakin ang can ng kape. Tinignan ko siya ng seryoso at pagkaraan ay inalis ko na din sa kaniya ang atensyon ko.
And again...I felt the damn can touched me.
"Ano ba?!"
Napapitlag ang mga agents kasama na si Andreige na kasalukuyang tahimik na nasa harapan ng mga monitor at napatingin sa gawi ko.
"Take it."
"I said I dont want it Teodore."
"Teo na lang. Wala akong planong mapagkamalan na chipmunks."
Kumunot ng todo ang noo ko. Hindi siya ngumingiti pero pakiramdam ko pinapatawa niya ako. Like that's possible right now.
"I dont want it."-me
"Yes you do. Bibilangan kita ng sampung segundo at siguradong tulog ka na sa kinauupuan mo."
"Its none of your bussiness."
"Well, yes it's none of my bussiness. Pero dahil mabuting mamayan ako ng bansang ito wala kong balak makakita ng babaeng pinipigilan na lang ang pagod at antok niya. Besides...you need to focus and you know it. Your barely reading that files that they gave you to read."
Napatingin ako sa kandungan ko at naramdaman ko ang pagbakas ng guilt sa mga mata ko. I shouldnt be idling...my sister...
"Leaver her alone."-andreige
Hindi siya pinansin ni Teo at nanatili lang siyang nakatingin sakin.
Tahimik na inabot ko ang hawak niyang can at saglit na bumakas sa mga labi niya ang maliit na ngiti bago siya tumalikod at naglakad papunta sa isang upuan sa gilid.
Dumako ang mga mata ko kay Andreige na nag-aalalang nakatingin na sa akin ngayon.
"I'm fine."-me
"Cassie...if he bothers you-"
"No. I'm fine."
Saglit na tinignan niya muna ako bago napipilitang ibinalik niya ang mga mata niya sa ginagawa niya.
Pilit na ibinaling ko ang atensyon ko sa files na hawak ko kahit na ito ang huli sa gusto kong gawin ngayon. I want to find my sister...
Dapat dinala ko na lang dito si Alex. Dapat pinrotektahan ko siya. Maybe..my subsconcious mind want to be alone with Andreige...to not share him with anyone. Its my fault again...it will always be my fault.
I want to wipe the concern for me in Andreige's eyes...to tell him na ang dapat niyang intindihin ay ang babaeng minahal niya...o ang babaeng mahal niya parin.
Pero pinigilan ako ni Craige kanina. I dont know why bother when sooner or later malalaman niya din. Kapag nahanap namin si Alex...siguradong lalabas na ang totoo. There's no way we can hide it.
...
...
Lahat kami napatingin sa monitor ng biglang may lumitaw doon. Malabo ang kuha kaya maaring security camera lang ang gamit.
"I have access. I can see alex now pero hindi malinaw. Hindi tayo nakakasiguro-"-rain
"Its alex."-me
Naramdaman kong nanginig ang mga kamay ko ng makita ko ang pamilyar na bulto ng katawan ng kapatid ko. Its Alex...I knot its her. Kahit na hindi ko masyadong makita ang mukha niya...
She look badly hurt...and she's unconcious.
"No..."
Naramdaman ko ang mga kamay ni Andreige na pumalibot sakin bago ko pa nakita ang paglapit niya dahil nakatutok ang mga mata ko sa monitor.
"He'll be fine. I promise. I need you to calm down. Kahit hindi ka nagsasalita narararamdaman ko kung gaano ka nahihirapan. We'll take care of him. "-andreige
He...no Andreige. You need to know...you need to know the truth.
"I-I'm fine."-me
I just hope that I'll get used to saying 'I'm fine'. Because if something happen to my sister
...
...
I need to make that lie more believable.
TULALA lang ako habang nakaupo ako sa isa sa mga bench dito sa The CAMP. Binanned ako ni Craige sa HQ ng malaman niyang dalawang araw na akong hindi natutulog at halos walang kinakain.
Food and rest is the last thing I want to do right now pero wala akong magagawa sa desisyon ni Craige.
"Pagpasensyahan mo na si Kuya...alam mo namang out of this world ang taong yon."-andreige
"It's fine."
Hindi siya kasama sa na banned pero hindi niya ako iniiwan. I want to thank him for that...for not leaving me. Pero sa ngayon...kailangan siya ni Alex. Kahit hindi niya alam iyon...alam kong mas higit siyang kailangang ni Alex ngayon.
"Stop pretending. You can fool everyone but not me, Cassie."
Napatingin ako kay Andreige. Seryosong nakatingin siya sa mukha ko. Sinubukan kong mag-iwas ng mga mata pero hindi ko magawa.
"I'm not pretending."-me
"Yes you are. Hindi kita pinipigilang maging malungkot..hindi kita pinipilit na maging masaya, pero sana wag mong itago sakin ang nararamdaman mo dahil ako ang nasasaktan para sayo."
"Why...why are you hurting?"
Alam niya na ba? Sinabi ba sa kaniya nila Craige?-
"There's nothing more that will hurt me than to see you hurting this way."
No...it looks like hindi parin niya alam. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. Dapat ba akong matuwa dahil alam kong akin parin siya...o malungkot dahil sooner or later mawawala din siya sakin.
"I'll be fine."-me
"Hahanapin ko siya para sayo. I'll find your brother."
I smiled at him sadly. Naramdaman kong hinawakan niya ang kaliwa kong kamay at dinala iyon sa pisngi niya. Pumikit siya at may sumilay na maliit na ngiti sa labi niya.
"Thank you for everything, Andreige."
"There's nothing to thank for. Alam mong gagawin ko lahat para sayo. No matter how cliche that sound there's nothing that can stop me to give you everything you want."
"Andreige..."
"Hmm?"
...
...
"Am I worth it?"
Dumilat ang mga mata niya at sinalubong ang mga mata ko. I can see the confusion in his eyes...and disbelief.
"Do you really need to ask that?"
"I just want to know..."-me
"Hell, yes you're woth it. I know this issue with your brother is hard for you...but please dont question how I feel for you. Yes you're worth it...you're worth everything. When it comes to you there's nothing I wont do. It's not about choices...and definitely not because of responsibility. I love you...lahat ng ginagawa ko para sayo ay dahil gusto ko. It's like breathing...as easy as that."
Tumango ako at pilit na ngumiti. I need to do something...something for him..and for Alex. And I need to do it now.
"I n-need you to do something for me."-me
"Anything."
"Please...I want you to find her- Alex. I want you to work with Craige para hanapin siya. Ako lang ang binanned niya..but please do it for me..please find Alex."
Nakatingin lang siya sa akin na parang inaarok ang mga sinasabi ko. Alam kong hindi ko maitatago sa kaniya ang lungkot sa mga mata ko...but I need to make him do it.
"Of course...I'll do it. I just need to make sure that you're okay-"-andreige
"No...we dont have time. Please..."
Bantulot na tumango si Andreige. Alam kong ayaw niya akong iwan.
"Pupuntahan ko na sila Kuya. Are you sure you'll be okay, here?"
Tumango ako. Yumuko siya at binigyan ako ng magaang halik sa labi bago siya naglakad paalis. I tried hard to keep the sob threatening to escape my lips.
I promised him...I will never run away. Not even if he's the one who will run away from me. Maybe I wont learn to love again after him...siguro magiging mag-isa na lang ako buong buhay ko. Pero wala akong pinagsisisihan...
Dahil naging masaya ako.
Dahil kahit sandali lang...naranasan ko kung paano mahalin ni Andreige. Naranasan ko...na mahalin ang isang taong katulad niya.
I'm not letting him go...Right now
...
...
The desicion is not in my hands.
"That's stupid."
Pamilyar ang boses na iyon....boses ni Teo. Nasa kanang bahagi siya ng kinauupuan kong bench at nakatayo. Nakatingin siya sa direksyon na tinahak ni Andreige.
"What are you doing here?"-me
"I'm bored."
"I dont have the time-"
"Malapit na nilang mahanap kung saan naroon si Alexandra. They just need to make a plan dahil maraming nakabantay doon."
He knows...of course he knows.
"Dont tell him."-me
"I'm not an idiot. Wala akong karapatan para sabihin sa kaniya ang bagay na itinago niyong magkapatid. I dont need to know the reasons but I think its stupid to just let him go like that."
"I'm not letting him go."
Nagkibit-balikat siya. "Whatever you say besides...base sa pagkakakilala ko sa kapatid mo, hindi siya basta-basta papayag na maunsyami ang nabubuo niyong love story ng lalakeng yon."
"You dont know my sister that much."
"I know her enough. Lagi ka niyang kinukuwento sa boyfriend niya. She even have plans for your wedding at para sa mga magiging anak niyo-"
I tried to hold it but I suddenly burst into tears. Halata ang pagkagulat sa mukha ni Teo na mukhang hindi alam ang gagawin.
"What did I say?"-teo
"N-Nothing..."
Pinahid ko ang mga luha sa mga mata ko. Stupid, Stupid, Cassandra. This is not the time for this.
...
...
Napalingon ako kay Teo ng bigla niya akong hinila patayo. Hindi na ako nakaangal dahil walang sabi-sabing hinila na lang niya ako sa daan kung saan satingin ko ay papunta sa 'Craige'.
"Saan tayo pupunta?"
"You need to occupy yor mind para hindi ka isip ng isip ng kung ano-ano."
"Anong-"
"Shut up."-teo
Pakiramdam ko nawala si forlorn cassandra at napalitan ng tiger cassandra. He's certainly channeling my inner killer.
"How dare you talk to me that way. IKAW BA ANG PRESIDENTE NG PILIPINAS?!"
Halatang nagulat siya sa bigla kong pagsigaw pero imbis na bitawan ako ay nang-aasar na ngumiti lang siya na animo nanadiya.
"No, mas gwapo ako don."-me
"MAYABANG KA!"
"Sigurado na ba sayo ang fiancee mo? Baka naman nagkakamali lang siya ng piliin niya ang nagpapanggap na babae na katulad mo."
"At anong ibig mong sabihin? Na hindi ako babae?!"
"Hindi. What I mean is baka hindi niya alam na isa kang mega phone at nagpapanggap lang na babae."
Kakagatin ko na sana siya ng tuluyan na niya akong hinila papasok sa 'Craige'. Akala ko ay ihahanap niya ako ng lamesa pero sa halip ay hinila niya ako papuntang kusina kung saan sinundan lang kami ng tingin ng mga agents na nasa labas.
"Hindi tayo pwede dito!"-me
"Pwede, kapatid ng may-ari ang boyfriend mo."
"Pero-"
Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko ng marinig ko ang boses ni Yale na as usual ay wala na namang pang-itaas at kasalukuyang nagbibigay ng mga commands though mukhang nagpapalakas lang siya kay Eika na hindi naman siya pinapansin.
"Mis En Place is done. Now start the mirepoix. Paul be careful with the stock, dont you know that's the gold of every sauces? We need it clear and not cloudy. Start everyone!"
Tahimik na sumunod lang si Eika na hindi tinitignan si Yale na biglang nag pout. Sa pagkakaalam ko ang ibig sabihin ng Mis En Place ay 'Everything put in place' at ang mirepoix naman ay ang combination ng onions, carrots and celery.
Good...my head is starting to clear. Maybe...maybe Teo's right. I need somethig to distract me...to occupy my mind.
-______- but there's no way in hell that I will tell him na sinabi kong tama siya.
Nanigas ako sa kinatatayuan ko ng mapalingon samin si Yale. Damn....ayaw niyang may basta-bastang pumapasok ng kusina niya. Marami daw kasing bacteria na galing sa labas.
Lumungkot ang ekspresyon ni Yale...
Of course he knows about what happened to my sister. Naramdaman ko ang pagbalik ng takot sakin...
Alex-
"Is this a kitchen or a strip club?"-teo
Napatigil ako at napatingin kay Teo na nagbawi ng tingin mula sa akin at ibinaling niya ang tingin niya kay Yale na napatitig kay Teo. May kung anong nagdaan sa pagitan nila bago siya binigyan ng matalim na tingin ni Yale.
"Sinong may sabing pwedeng pumasok dito ang hindi tao?"-yale
"I dont know...iyon nga din ang tanong ko ng makita kita."
Napanganga ako...at ganoon din ang mga tao sa loob ng kusina. Including Eika.
Idinipa ni Yale ang mga kamay niya. "I'm the King of the kitchen at ikaw ay hamak na bacteria na naligaw lang."
"Ang dali-dali magluto."-teo
Napalunok ako ng tumalim ang mga mata ni Yale. I really hope Teo knows what he's doing. Baka mamaya maging panahog na siya ng isa sa mga menu ni Yale.
Akmang pipikit na ako ng lumapit si Yale kay Teo at may itinaas...na kutsilyo? itak?
...
...
No...a ladle.
-________-
"Hinahamon kita!"-yale
"Fine. I'm bored, anyway."
"We need to cook Grilled Chicken with Veloute Sauce."
"At ikaw Cassandra ang judge."-teo
Nanglaki ang mga mata ko. Pinaupo nila ako sa isang tabi habang ang isang crew ni Yale ay binigyan si Teo ng apron.
"Kapag nanalo ako magiging alipin kita dito sa kusina."-yale
"Kapag nanalo ako
...
...
Hahalikan ko si Cassandra."
Napasinghap ako. Sunod-sunod na umiling ako. Ano namang kinalaman ko dito? Kung si Eika pa malamang na motivate si Yale.
"No-"-me
"Definitely not."
...
...
Andreige.
He looked at me and his eyes smiled as well as his lips. Nang dumako ang mga mata niya kay Teo ay naningkit ang mga iyon.
"Looks like judge narin ako."-yale
Kumuha ng apron si Andreige at sinuot.
"Andreige...hindi mo namang kailangang patulan ang tukmol na yan."-me
"It's okay Cassie, Dear. Bumalik na lang daw ako mamaya sabi ni Kuya dahil hindi pa nila ako kailangan. I still have time to beat this ass over here."
"You can try."
Ngumisi si Andreige at tumingin kay Teo.
"Man, I wont just try
...
...
Ilalampaso kita."
Uh oh.